ตะวันกล้าคิดว่าหัวใจที่มีไว้รักสำหรับเขาได้ปิดตายลงไปแล้ว ตราบจนชั่วชีวิตเขาคงจะไม่ได้มีวันได้พบคนๆนั้นที่จะทำให้หัวใจสั่นไหวได้อีกครั้ง แต่เขากำลังคิดผิด เมื่อพันกมลผู้มีพระคุณที่เขานับถือเสมือนพี่ชาย มอบภาระหนักอกหนักใจมาให้เขาเพื่อจัดการกับกลางใจลูกสาวคนเดียวของพันกมลที่หน้ามืดตาบอดหลงเชื่อคนรักจนไม่สนใจกับคำเตือนของบุพการี แต่เมื่อเขาช่วยแก้ปัญหาหนักอกได้ครั้งหนึ่งแล้ว ย่อมมีครั้งที่สองและครั้งนี้มันพกพาความวุ่นวายอย่างใหญ่หลวงเข้ามาสู่ชีวิต
กลางใจสาวน้อยที่เติบโตท่ามกลางการเอาอกเอาใจของพ่อแม่ทุกประการ แต่กลับถูกส่งไปเรียนรู้และปรับปรุงนิสัยขนานใหญ่ในไร่ของตะวันกล้าผู้ที่เธอเรียกขานว่าอา ความสบายทุกอย่างที่กลางใจเคยได้รับการปฏิบัติมาแต่เล็กจนโตกลับพลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือ ยามเช้าที่ต้องตื่นแต่ก่อนรุ่งสาง งานในไร่ทุกชนิดก็ต้องทำ แต่จากความไม่ชอบ ก็ค่อยๆทำให้กลางใจได้รับรู้ถึงการทำงานที่แท้จริงของชีวิตและได้รู้จักกับความว่ารักด้วยเช่นกัน
เขาไม่กล้าคิดที่แม้แต่จะรักหลานนอกไส้คนนี้เลยแม้แต่น้อย ตะวันกล้ารู้ตัวดีว่าไม่เหมาะสมกับกลางใจ ทั้งอายุและการดำเนินชีวิต แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า รู้สึกดีและสุขใจยามได้อยู่ใกล้กลางใจ รวมทั้งปรารถนาเธอลึกล้ำเกินกว่าที่จะหักห้ามใจได้ แต่เขาก็เลือกจะกดมันไว้ลึกสุดในหัวใจ หากไม่ใช่เพราะแผนการร้ายของใครบางคน ปลุกเร้าความรู้สึกที่ลึกซึ้งในใจขึ้นมาจนเขาไม่อาจจะห้ามใจไม่ให้ผลั้งเผลอกับความรู้สึกที่มีต่อกลางใจได้อีกต่อไป หากแต่เขาไม่อาจจะบอกได้ว่าความรู้สึกนั้นเรียกว่าความรักหรือไม่
กลางใจผิดตรงไหนที่จะเหมือนหญิงสาวทั่วๆไปที่อยากได้ยินคำว่ารักจากปากของผู้ชายที่เธอรักสักครั้ง แต่กลับต้องเจ็บปวดทุกครั้งไป เมื่อสิ่งที่เธอต้องการไม่เคยได้รับการตอบสนองเลยแม้แต่ครั้งเดียว หากเธอไม่คิดจะยอมแพ้และแอบประกาศไว้ในใจว่า ตอนนี้ไม่รัก แต่ต่อไปเธอต้องทำให้ตะวันกล้ารักเพียงแค่เธอเท่านั้น แล้วความหวังของเธอจะเป็นไปได้หรือ เพราะแม้แต่ตะวันกล้าเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกที่มีต่อกลางใจคืออะไร
เพียงเพราะความเข้าใจผิดทำให้ตะวันกล้าเกือบสูญเสียกลางใจไป แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครมาขวางทางระหว่างเขาและกลางใจอีกแล้ว แม้จะไม่เคยเอ่ยคำว่ารัก หากตะวันกล้ารู้ดีว่าหัวใจของเขาคิดเช่นไรกับกลางใจ หากเพราะไม่เคยพูด ไม่เคยบอกว่ารักสักครั้ง ความสัมพันธ์ที่เหมือนจะราบรื่นก็กลับมีปัญหา
รัก คำสั้นๆที่กลางใจอยากได้ยินสักครั้ง แม้เธอจะพอรู้ซึ้งถึงความพิเศษที่ตะวันกล้ามีให้ หากคำว่ารักก็เป็นคำที่เธออยากมีโอกาสได้ซึมซาบกับคำนี้แม้เพียงสักครั้งก็ยังดี แม้จะดูเหมือนคนโง่และบ้าบอ หากกลางใจก็คือผู้หญิงธรรมดาๆที่ต้องการความมั่นจากคำพูดไม่ใช่แค่การกระทำ
แม้จะเป็นแค่คำที่ไม่ยาก แต่มันยากที่จะเอ่ยให้เธอได้รู้ ทว่าเมื่อตะวันกล้า กล้าจะบอกรักคนที่เขารักสุดหัวใจ เขาจึงได้รู้ว่าการบอกรักคนที่ตัวเองรักสักครั้ง มันเติมเต็มหัวใจได้มากมายจนรู้สึกว่าเขาอาจจะช้าที่จะบอกรักเธอ แต่ไม่ผิดที่คิดจะบอกเธอสักครั้ง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เรื่องนี้ก็ไม่ต่างกันค่ะ กับคุณอากับคุณหลานนอกไส้ กว่าจะงัดคำรักออกจากปากได้เนี่ย คนอ่านละเหี่ยใจจริงๆ พ่อคุณเอ๋ยจะปากแข็งไปถึงไหน นางเอกหรือก็ตกระกำลำบากมาตั้งหลายรอบ แอบลุ้นจนตัวโก่งถึงขนาดตัดใจแล้วกว่าจะได้ฟัง
แต่ถ้าถามว่าชอบไหม อ่ะชอบค่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับความลำเอียงอะไรเป็นส่วนตัว แต่เพราะมันน่ารักดีค่ะ ติดแค่อาการปากแข็งของพระเอกเนี่ยล่ะค่ะที่คุณพี่ไม่ปลื้มนิดหน่อย แกมคุณอารักถอดใจเป็นครั้งคราว ดีนะ เข้าข่ายผู้หญิงข้าใครอย่าแตะในยามที่ได้รู้ความจริงและตอนหวานชื่น
จริงๆจะว่าไปคุณอารักก็ได้คะแนนพิเศษเรื่องอายุกันไปค่ะ แหมกว่ากว่านางเอกตั้งสิบสี่สิบห้าปี ยังงี้ได้ใจฟีน่าค่ะ แถมเป็นอาอีก ไอ้เรามันพวกบ้าแนวคุณอา คุณหลานก้อมีบวกแต้มพิเศษให้ ถึงแม้คุณอารักจะเข้าข่ายปากหนักแต่ไม่เก็บอาการเวลาตบะแตกไปแล้ว แสดงออกให้เห็นชัดๆเลยว่าหลานใจที่รักต้องเป็นของอารักเท่านั้น แต่แหมคุณอาขาคิดจะมีเมียเด็กก็ต้องหัดรู้ใจเด็กซะมั่งนะคะ ไอ้อาการปากหนัก วางมาดเนี่ย ไงล่ะเกือบได้เปลี่ยนฟาร์มดอกไม้ ไร่เกษตร มาทำนาแห้ว ถ้าไม่เพราะยังไงกลางใจก็ไม่ยอมให้อารักหลุดมือ คงได้ขึ้นคานเป็นชายแก่ไร้คู่ไปจนตาย แต่ถึงจะปากหนักหากอย่างอื่นสอบผ่านค่ะ ฉลาดทันคน ทันตัวร้ายที่ไม่คอยจับนางเอกไปได้เกินสามหน้าได้สักครั้ง นางอิจฉาที่ยั่วเท่าไรไม่ขึ้น รู้ทันแผนตื้นของเธอตลอดเวลา กรณีนี้รวมทั้งนางเอกด้วย ยกเว้นตอนความรักมันบังตา คิดจะแกล้งนางเอกหรือฝันไปเถอะย่ะหล่อน ไม่ใช่สุภาพบุรุษที่สุดในปฐพี ประเภทญาติสาวท้องมาให้รับก็ต้องทำเพื่อผดุงคุณธรรมประหลาดๆ ใครคิดจะแย่งนางเอกหรือทำให้นางเอกเจ็บตัวอย่าได้หวังว่าจะอยู่ดีมีสุข แม้จะออกแนวขัดใจตอนถอดไปหนึ่งครั้งอ่ะให้อภัยกันได้เพราะสะสมแต้มมาไว้มากอยู่
ส่วนนางเอก ตอนแรกจะเหมือนคุณหนูที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อแต่เธอก็น่ารักและปรับตัวให้เข้ากับสภาวะแวดล้อมได้รวดเร็ว มุ่งมั่นกับการจะต้องทำให้อารักรักเธอคนเดียวให้ได้ เจ๋งมากอีหนู ฉลาดหลักแหลมไม่เป็นนางเอกละครไทยตอนมีคนมาแอบอ้างว่าท้องกับพระเอกแล้วเชื่อในทันที ข้อนี้เข้าคู่กับคุณอารักได้อย่างดี ที่อายุมากแล้วไม่ได้ตาบอดหูหนวกจนเข้าข่ายต้องกินหญ้า ฉลาดดีมากๆ รู้ทันตัวอิจฉาตลอดว่าเป็นคนยังไง กล้าได้กล้าเสียที่จะทำให้พระเอกกลับมาเป็นอารักที่แสนจะซู่ซ่าคนเดิม ที่ทำเอาคนอ่าน เขินได้นะนั่น ช่างกล้าๆ เด๋วคุณพี่จะมอบเหรียญกล้าหาญให้สักหน่อย จงมั่นใจในฝีมือของเรา ไอ้เรื่องคะแนนความอึดในการร้องเพลงรอคำรักก็ได้ใจกันไป ก็หนูกลางใจมาอยู่ในเซ็ทคนปากแข็งก็ต้องทำใจกันนิดหนึ่ง ขืนออกปากบอกรักกันแต่แรกเห็นจะผิดธรรมเนียมคอนเซ็ปท์
และเพื่อเป็นการคืนกำไรให้คนอ่านตามประสานักเขียนที่ดี เล่มนี้เลยมากันสามคู่ค่ะ แต่คู่สองนี้จะมาในตอนแถมท้ายแบบว่าใส่ซะหน่อยเด๋วจะหาว่ามีตัวละครน่าสนใจแล้วทิ้งไว้ให้เสียของ จับให้มีคู่กันไปเลยซิค่ะ แต่ฟีน่าชอบคู่ของทิวมากกว่าพลค่ะ แกบ้าดีเดือดดีชะมัด ปากกะใจตรงกันเป๊ะ รักบอกว่ารัก หน้าด้านหน้าทนอีกต่างหาก แหมน่าจะแบ่งเลือดบ้ามาให้คุณอารักสักนิดหนึ่งก็คงดี แต่ว่าฟีน่ามันห้วนๆไปค่ะ นึกอยากจะให้มีก็มี ทั้งๆที่ไม่มาวี่แวว
ส่วนบทสวีทหวีดหวิวสยิวใจน่ะไม่ต้องพูดถึง ไม่มีนี้ซิแปลกค่ะ บำเพ็ญเพียรเข้าฌาณมาเสียตั้งนมนานพอให้หลุดตบะแล้วก็ไม่ต้องพูดถึงค่ะ คุณอารักลืมอายุกันไปทีเดียว แต่เอาน่าชายหนุ่มวัยเกือบสี่สิบเตะปี๊บดังอยู่เสมอ แถมเปิดปุ๊บได้ดั่งใจปั๊บ แต่เกือบไปแล้วเกือบเสียคะแนนอย่างจังอีตอนไปปล้ำนางเอกในบ้านที่มีพ่อแม่นางเอกอยู่ถ้าขืนทำละก้อมีหวังโดนหักคะแนนพิเศษทิ้งเกลี้ยงค่ะ นางเอกมีสามัญสำนึกหญิงสาวที่ดีพอจะห้ามปรามและขอให้ให้เกียรติพ่อแม่เธอบ้างและพระเอกก็ยังฟังกันบ้าง อ่ะได้ใจไปค่ะ ฟีน่าเห็นอ่านนิยายเรทได้ แต่ก็พอมีข้อบังคับในใจว่าไม่มีอะไรกันแบบไม่ให้เกียรติบุพการีนางเอกประมาณ บนหัวพ่อแม่เขา หรือไอ้แนวพอเข้าม่านรูดนี้ไม่ไหวค่ะ โรงแรมก็ยังดีกว่าอย่างน้อยก็ดูมีคลาส กว่ากันแยะ แบบนั้นทำอย่างกับนางเอกเป็นผีขนุน ไก่สวนลุมไปได้
แต่มีอย่างหนึ่งติดใจนิดหนึ่งค่ะ เพราะจู่ๆตัวละครอย่างแม่เลี้ยงวีณาจู่ๆก็หายไป ไปไหนกันหนอนึกว่าจะมีบทบาทมากกว่านี้ เห็นพูดถึงซะมากในช่วงแรก แล้วเธอก็หายเข้ากลีบเมฆไปเหมือนเงินค่าจ้างหมดล่ะ เอาออกจากบทได้แล้วไม่ต้องจ้างมาแสดงต่อไป แล้วก็จับมนทรามาแทนแบบงงๆว่าเธอมาจากไหนกันเนี่ย ยิ่งบอกว่าเป็นเจ้าของไร่ข้างๆก็งงใหญ่เพราะไม่เคยปรากฏกายมาให้เห็น มาอีกรอบตอนเกือบท้ายเล่มล่ะ แถมมามีบทบาทสำคัญอีกไม่น้อย ฟีน่าถึงกับงงไปชั่วขณะว่าเธอมาได้ไงเนี่ย
แต่โดนรวมแล้วชอบค่ะ น่ารักดีใช้ได้ ตัดอาการปากหนักไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงอยากได้ยินคำรักของอารักแล้ว ก็แนวฟีน่าค่ะ พระเอกนางเอกไม่กินหญ้ากันเกินกำลัง ไม่อมพะนำกันมากไปยกเว้นพระเอก รู้ทันตัวร้ายกันไปแบบนี้อ่านแล้วไม่จี๊ดใจ ยกเว้นมีบ้างที่ตอนลุ้นให้บอกรักแต่ไม่ยอมเสียทีจนคนอ่านแอบเซ็งนิดหน่อย น่าจะลองหามาอ่านกันได้เลยค่ะ และขอตบท้ายว่า คนต้นคิดคอนเซ็ปท์นะจ๊ะไม่เอาแล้วนะ อ่านแล้วคุณพี่ล่ะปวดหัวและอยากจะเขย่าคอพระเอกเสียจริงๆ ปกติพระเอกนิยายไทยก็ปากหนักอยู่แล้วมาเจอคอนเซ็ปท์บังคับอีก จะบ้าตาย อยากจะส่งเพลง วันนี้คุณบอกรักหรือยังไปให้หนุ่มๆในชุดนี้ฟังเสียจริงๆ บอกซิ บอกซิบอกว่ารัก ไม่พูดไม่ยากเท่าไร บอกซิจะได้รู้ หากต้องจากกันไป วันนี้เธอบอกรักหรือยัง รีบๆบอกคนที่คุณรักก่อนจะสายเกินไปที่จะบอกรักนะจ๊ะ รักคนอ่านบล็อกทุกคนนะจ๊ะจุ๊บส์ๆ