BlogGang.com : : patthanid : Go Genting No4. อาหารจีนเลิศรส แวะไร่สตอเบอรี่กินของดีเมืองมาเลย์

โดยไปที่ห้อง Regal แหม Private Room เสียด้วย เปิดเมนูดูคร่าวๆ เก้าเมนูเลยทีเดียว ท่าทางจะไม่ใช่มื้อเบาๆ ซะแล้ว แต่แอบสะดุดตรงเมนู Durian Tempura with Lemongrass Lelly อาหารหวานเป็นทุเรียนเหอะ เริ่ดตรงนี้ .. ถ้าแปลเป็นภาษาไทยมันคือทุเรียนทอดเหอะ พี่ๆ ในคณะค้นหาข้อมูลกันใหญ่ ปรากฏว่าเป็นเมนูแนะนำของที่นี่ค๊า ระหว่างนี้อาหารก็เริ่มเดินทางมาแล้ว มาดูกันทีละจานเลยดีกว่าว่าจะแซ่บขนาดไหน

Mushroom with Truffle Oil Salad : เห็ดออริจินผัดพริกไทยดำ

Crispy Pork Belly with Perserved Beancurd Paste :: หมูกรอบแกล้มผักราดซอสขิง

Lily Bulb with Emperor Sprout Orange salad :: สลัดผัก

สามรายการแรกเนี่ยออเดิรฟ์นะคะ แม่เจ้าออเดอร์สามเลยอ่ะ จานแรกเป็นเห็ดออริจินผัดพริกไทยดำ เออเข้าท่าดีแฮะ จานที่สองเป็นหมูกรอบทานกับผักราดน้ำจิ้มที่ทำจากขิงและต้นหอมบดจนเนื้อเข้ากัน เวลาทานจะได้ไม่เลี่ยนอ่ะ ส่วนเมนูที่สามสลัดผัก ผักสีเขียวเป็นผักลื่นๆ อ่ะ สีขาวเหมือนกลีบบัวมีส้มด้วย รสชาติเปรี้ยวอร่อยกำลังดีเลยอ่ะ จากนั้นตามติดด้วยเมนคอรส์เลยค่ะ

Double-boiled Chicken Essence Soup : ไก่ตุ๋นปลิงทะเล

Steamed Guinea Fowl with Spicy Sauce : ไก่นึ่งเหล้าจีนพร้อมน้ำจิ้ม

Stir-fried Fresh Scallop with Preserved Olive Leaf : หอยเชลล์ผัดใบมะกอกดอง

Steamed Marble Goby Fish with Crispy Ginger and Garlic : ปลาบู่ทรายนิ่งโรยขิงกรอบ

Stir-fried Deluxe Vegetables with XO Sauce : ผัดผักซอส

Twin Variety Snow Crab (Salted Egg Yolk and Steamed with Chinese Wine) : ปูนึ่งเหล้าจีนและปูชุปแป้งทอดไข่เค็ม

Golden Sweet Corn Rice with Seafood : ข้าวผัดซีฟู้ด

เมนคอรส์ของที่นี่ขอบอกว่าเริ่ดทุกเมนู โดยส่วนตัวต้องบอกก่อนว่า จขบ. ชอบทานอาหารจีนเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนะจ๊ะ แบบว่าชอบอาหารอารมณ์ตุ๋นๆ ประมาณเนี๊ยะแบบมันล้ำลึกดีอ่ะ สำหรับจานแรกไก่ตุ๋นปลิงทะเล มันไม่น่าจะเข้ากันได้เลยแฮะ แต่มันอร่อยอ่ะ จานต่อมาไก่นึ่งเหล้าจีนเนื้อไก่นิ่มๆ ทานกับน้ำจิ้มรสจัดๆ โดนเหอะเมนูนี้ จานต่อมาหอยเชลล์ผัดใบมะกอกอารมณ์มันต้องทานกับข้าวอ่ะ เพราะรสชาติออกเปรี้ยวๆ เหมือนกานาฉ่ายอ่ะ จานต่อมาปลาบู่ทรายนึ่งขิงกรอบ เห็นหน้าตาปลาแล้ว จขบ. นึกในใจเลยว่าไม่ใช่ปลาปกติแน่ๆ หน้าตามันเหมือนปลาบู่เหอะ ที่สำคัญพอลองทานเนื้อมันไม่แน่นเหมือนปลาชนิดอื่น แต่พอทานกับขิงแล้วเข้าท่าเลย เมนูแนะนำของห้องอาหารแห่งนี้เชียวนะ

จานต่อมาเป็นผัดผักเหมือนเป็นเมนูเอามาตัดรสอาหารให้ดูจัดจ้านขึ้นมากกว่า ต่อด้วยปูนึ่งเหล้าจีนและปูชุปแป้งทอด อันนี้ไม่เป็นสองรองใคร เหล่าบรรดา Blogger ต่างลงความเห็นล้วนแล้วชื่นชอบกับเมนูปูชุปแป้งทอดเหอะ มันได้ความมันของไข่เค็มด้วยอ่ะเลยทำให้ปูจานนี้ไม่ใช่แค่ปูทอดธรรมดา และจานสุดท้ายข้าวผัดมาพอดีคำเลยอ่ะ แต่แบบว่าเป็นเมนูสุดท้ายแล้วไง เวลานี้ต้องเก็บที่ว่างไว้รองรับเมนูหวานอันขึ้นชื่อแล้วง่ะ ข้าวผัดจ๋าขอลาก่อนนนน

Durian Tempura with Lemongrass Jelly : ทุเรียนทอด

เพราะเมนูสุดท้ายเร้าใจมากอ่ะ ทุเรียนทอดอ่ะ เมนูนี้หากใครได้มาเก็นติ้งห้ามพลาดขาดใจ ไม่ทำให้แฟนพันธุ์แท้ทุเรียนผิดหวังเลยเชียว เซฟทำออกมาได้เริ่ดมาก แป้งกรอบๆ กับครีมทุเรียนด้านในมันช่างอร่อยล้ำเกินคำบรรยายเสียจริง น้ำมะนาวผสมวุ้นน้ำตะไคร้ที่เสริฟ์พร้อมกันดับร้อนของทุเรียนได้เนียนจริงๆ มันเหมือนสองด้านที่ลงตัวพอดีเป็นที่หนึ่งในใจเลยอ่ะ ชอบๆ เมนูนี้ทำให้อยากมาเก็นติ้งอีกหลายๆ หนเลยอ่ะ

ระหว่างที่พวกเรากับชื่นชมกับรสชาติอาหาร เจ้าของผลงานก็เดินเข้ามาทักทายเราถึงในห้อง โอ้ว.. เซฟ Eric Lee เซฟผู้นี้มีความถนัดในการทำอาหารไทยและอาหารจีนเซฟดังของห้องอาหารนี้เหอะ พวกเราเลยขอถ่ายรูปซะเลย ถ่ายพร้อมเมนูในดวงใจเนี่ยแหละเริ่ดค๊าคุณเซฟ จากนั้นได้เวลาที่พวกเราจะไปเที่ยวไร่สตอเบอรี่กันแล้นนน ไม่ยักรู้นะเนี่ยว่าที่นี่มีไร่สตอเบอรี่กะเค้าด้วยอ่ะ จากเก็นติ้งลงมาไร่สตอเบอรี่ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง กินอิ่มๆ มาหลับแป๊บเดียวก็ตื่นแระ ถึงแล้วค๊า ..ไร่สตอเบอรี่

ลงรถได้ก็จัดภาพหมู่ก่อนเลย เดี๋ยวจะหาว่ามาไม่ถึง ที่นี่ไม่มีค่าเข้าชมหรือง่ายๆ เข้าฟรีเหอะ โดยจะต้องติดสติกเกอร์ จขบ.เดาเอานะว่าสติกเกอร์ที่ติดเพื่อให้รู้ว่าคณะไหนเป็นคณะไหนมากมั้ง แต่เห็นหล่นกันเกลื่อนกลาดจะหากันเจอไหมเนี่ย คริคริ เอาล่ะเมื่อมีสติ๊กเกอร์ติดเรียบร้อยแล้วก็ลุยเลยค๊า มาดูสิว่าน้องสตอเบอรี่มาเลย์จะสู้น้องสะเมิงของเราได้ปล่าววว

จขบ. ประเมินจากสายตาน้องสตอเบอรี่ยังละอ่อนอยู่เลยง่ะ ต้นยังเล็กอยู่เลย ไม่ใช่จ้าเค้าให้เดินตรงไปอีกมีแปลงสำหรับให้นักท่องเที่ยวได้เข้าไปเก็บสตอเบอรี่เองด้วยค๊า สนนราคาก็ขีดละ 60 บาท แต่ห้ามเก็บเกินหนึ่งกิโลนะคะ เอาล่ะเมื่อทางเจ้าหน้าที่ส่งอาวุธให้มีทั้งตะกร้าและกรรไกรจัดไปค๊า

ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เก็บหรอสตอเบอรี่เนี่ย ถ่ายรูปกันเป็นแถว เก็บจริงๆ กันได้แค่ขีดกว่าๆ เองเหอะ แต่ถ่ายรูปนี่สิใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงเลยเหอะ เก็บมาได้แค่เนี๊ยะ (ที่เห็นในตระกร้าอ่ะ) แล้วก็นำตระกร้าไปให้เจ้าหน้าที่ชั่งพร้อมกับคิดเงิน ตรงที่คิดเงินเค้าก็มีผลิตภัณฑ์จากผลสตอเบอรี่และมัลเบอรี่จัดจำหน่ายด้วยค่ะ

จขบ. จัดน้ำมัลเบอรี่มาสองขวด ตรูเป็นไรมากป่ะเนี่ย เค้าพามาเที่ยวไร่สตอเบอรี่ดันซื้อมัลเบอรี่กลับ คิดแล้วก็ขำตัวเองอยู่นะเนี่ย แต่เวลานั้นคิดในใจไงว่าก็สตอเบอรี่บ้านเรามีเยอะเหอะ จะแบกกลับไมให้หนักฟ่ะ ขอบอกว่าเป็นความคิดที่ผิดมาก ทำให้ จขบ.ไม่ได้ลองน้ำสตอเบอรี่เลยอ่ะ เพราะขนาดน้ำมัลเบอรี่ที่ซื้อมายังอร่อยเลยเหอะ สตอเบอรี่จะขนาดไหนเนี่ย ไม่ได้นะคะอย่าเอาอย่าง จขบ. ซื้อกับมาคนละลังสองลังรับรองไม่ผิดหวังค๊า จขบ. ยังแอบเสียดายอยู่เนี่ยซื้อมาแค่สองขวดกลัวหนักรู้งี้จัดมาสักลังเลยเหอะ อร่อยมาก

จากไร่สตอเบอรี่พวกเราก็เดินไปต่อยังไร่ลาเวนเดอร์ สีม่วงสวยเชียว มีดอกไม้สวยๆ ให้ถ่ายรูปด้วยเดินมานิดเดียวเองค่ะ แม้ไร่จะมีขนาดไม่กว้างมากนัก แต่ก็ใช้เวลาอยู่นานยังกะมีสักสิบไร่งั้นแหละ ก็แหม.. มุมถ่ายรูปสวยมันเยอะอ่ะนะ จากนั้นทีมงานก็พาเดินไปยังจุดจำหน่ายสินค้าเกี่ยวกับน้ำผึ้ง มีผลิตภัณฑ์หลากหลายรูปแบบให้เลือกซื้อเลยล่ะ

แต่ส่วนใหญ่ก็มาหยุดที่ขวดน้ำแบบนี้ เป็นน้ำแร่ผสมกลิ่นสตอเบอรี่ค่ะ ราคาประมาณ RM 5 แต่ขอบอกว่าอร่อยอ่ะ น้ำแร่เนี่ยมันอร่อยอยู่แล้วพอเพิ่มกลิ่นเลยรู้สึกสดชื่นเค้าไปใหญ่ ยิ่งทานเย็นๆ นะชื่นใจเชียวค่ะ จากนั้นก็เดินต่อไปตามทาง โอ้ว.. ยังมีอีกบานเชียว จขบ. นึกว่าถึงทางออกแล้วนะเนี่ย

เดินต่อไปเรื่อยๆ ยังมีอีกเพียบเลยอ่ะ นึกว่าโอท็อปย่อมๆ นะเนี่ย มีทั้งไร่มะเขือเทศ ฟาร์มเห็ด พร้อมทั้งผลิตภัณฑ์แปรรูปจากการเกษตรเพียบ งานนี้ขาช็อปมีหวังกระเป๋าฉีกค๊า ของให้ซื้อฝากมีเต็มไปหมดเลยอ่ะ แต่พวกเรามีเวลาค่อนข้างจำกัดเลยต้องผ่านค๊า ไม่ได้แวะเข้าแต่ละร้านไม่งั้นมีหวังเป็นวันอ่ะ จนมาถึงทางออกเค้ามีบอร์ดให้แปะสติ๊กเกอร์ด้วยแหละ คนมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย บอรด์เริ่มหนาแระ อีลุงกลัวไม่อินเทรนเลยขอไปแปะกะเค้าบ้าง จากนั้นก็มุ่งหน้าสู่เมือง Gohtong Jaya ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากไร่สตอเบอรี่ค่ะ เค้าจะพาพวกเรามาทำไมไปกันเลยค่ะ

เค้าพามากินทุเรียนของอร่อยเมืองมาเลย์เลยค๊า ตอนแรกคิดว่าเป็นสวนทุเรียนซะอีก ลงรถมาเนี่ยแหละเรามากินกันที่นี่ ณ ร้านขายทุเรียน งงกันไปเลย เอ่อ.. ให้กินกันตรงนี้เลยอ่ะนะ ร้านขายทุเรียนเลยค๊า ต้องบอกว่าก่อนคนที่นี่เค้าทานทุเรียนแบบมีร้านให้นั่งทานเป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ ถุงมือกระดาษทิชชู่อุปกรณ์พร้อม ไม่เหมือนบ้านเราต้องซื้อกลับไปทานทีบ้านห่อกระดาษกันแล้วห่อกระดาษกันอีกกันกลิ่น แต่ที่นี่กินมันตรงนี้เลยเจ๋งป่ะล่ะ อย่าได้แคร์

ทุเรียนที่นี่ไม่ใช่ถูกๆ นะค๊า มีสองพันธุ์เป็นพันธุ์พื้นเมืองของมาเลเซียเองเลย พันธุ์แรกชื่อว่า XO เนื้อจะเหมือนหมอนทองผสมชะนีบ้านเราอ่ะ สนนราคาไม่ธรรมดากิโลกรัมละ 210 บาท กับอีกพันธุ์หนึ่งมีชื่อว่า "Musang King" เป็นพันธุ์ที่คนที่นี่นิยมทานกัน เม็ดจะเล็กกว่า XO เนื้อจะออกเหนียวสีเหลืองทองเลยล่ะ เค้านิยมทานแบบสุกๆ กัน หรือเรียกง่ายๆ ทุเรียนปลาร้าบ้านเรานั่นแหละ สนนราคาไม่ใช่ถูกๆ นะค๊า กิโลละ 380 บาทเลยเหอะ จขบ. ไหนๆ ก็มาแล้วก็เลยต้องลองเสียหน่อย สงสัยคอไม่ถึงชอบของถูกพันธุ์ XO มากกว่าค่ะ คริคริ ..

โอ้ว.. วันที่สองเนี่ยทริปหนักนะเนี่ย หนักกินเลยเหอะสามชั่วโมงกินทีกันเลยทีเดียว โปรแกรมต่อไปก็กลับเก็นติ้งโดยมีนัดทานดินเนอร์ที่ร้าน Bubbles & Bites ร้านอาหารสไตล์ชิคๆ ชิวๆ ค๊า ตอนนี้ก็ห้าโมงแระ อีกสองชั่วโมงก็กินกันอีกแระ รู้สึกว่าทริปนี้น้ำหนักจะขึ้นนะเนี่ย ตอนต่อไป คลิ๊กที่นี่ค่ะ