สมุดบันทึกผู้หญิงชอบเที่ยว "ภัทรานิตย์" -- www.atourthai.com --

"เที่ยวเมืองไทยด้วยหัวใจ แล้วคุณจะรักเมืองไทยอย่างยั่งยืน"


<<
พฤษภาคม 2555
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
21 พฤษภาคม 2555
 

Vietnam :: สองโก๊ะบุกเวียตนามกลาง ตอนที่ 8 แวะตลาดดงบาชิมบักคอย อร่อยดีอ่ะ

หลังจากความวุ่ยวายเบาลง ช่วงนี้ภาระหน้าที่งานหลักหนักจริงๆ เลยทำให้ขาดตอนไปหน่อย เอาล่ะมาต่อกันเลยค่ะ ตอนที่แล้วพวกเราสองสาวจอมโก๊ะไปเที่ยว วัดเทียนมู กันมาแล้ว จุดหมายต่อไปของเราคือไปที่นครจักรพรรดิ์ค่ะ ไกด์สุดหล่อ (ตรงไหนวะ) ก็พาพวกเราย้อนกลับเข้ามาในเมือง เพราะนครจักรพรรดิ์นั้นอยู่ในตัวเมืองเว้เลยค่ะ รถจอดตรงหน้านครจักรพรรดิ์เลย เอ่อ.. คุณไกด์ไม่มีตังค์อ่ะ พาไปแลกตังค์ก่อนได้ป่ะ นี่ยังไม่ถึงครึ่งทริปเลยนะกระเป๋าส่อแววฉีกซะแระ

รถติด .. เอ้ยมีรถติดด้วยเหรอเนี่ย นึกว่ามีแต่กรุงเทพฯ บ้านเราทีเดียวซะอีก อิอิ .. เค้าไม่ได้ติดสะบัดเหมือนบ้านเราค่ะ สาเหตุที่ติดก็ไอ้เจ้าลูกกลมๆ สีเหลืองนั่นแหละ ดูจากช่องที่มันผ่านมาดิ กะลูกบอลเรียกว่า พอดิบพอดีรอดมาได้ด้วยอ่ะ ทำเอาคนดูก็ลุ้นกันแทบแย่ว่าจะผ่านมาได้หรือเปล่า จากนั้นไกค์แว๊นของเราก็พอออกนอกประตูกำแพงเลี้ยงขวาไปเข้าเมือง เพื่อไปยังร้านจิลเวอรี่ หรือ Exchange Bank ที่ต้องบอกว่า มาเที่ยวโซนพม่า เวียตนามเนี่ย ร้านจิลเวอรี่อ่ะเรทดีสุดแล้ว

 

 

 

 

 

ร้านที่พวกเราไปแลกมีชื่อว่า "PHU CHONG" แลกไป 50 US$ ได้มาเป็นล้านด่องเลย เหอๆ ก่อนเข้างี้ส่อแววจนเชี๊ยะ พอออกมาแล้วอารมณ์เหมือนเข้าโรงจำนำเลยอ่ะ ออกมารวยเลยเหอะตรู อิอิ จากนั้นไกด์ก็บอกว่าพวกเราว่า ไหนๆ ก็มาแถวนี้แล้วเดินเที่ยวในตลาดดงบาก่อนแล้วกันจะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา เอาวะไม่เชื่อไกค์แล้วจะไปเชื่อใครอ่ะ จริงป่ะ แล้วก็ถามพวกเราว่า จะใช้เวลาเท่าไหร่ เหอๆ พี่ไกด์เอ้ย.. ไม่น่าถามชั่วโมงหนึ่งอยู่แล้ว จริงๆ เค้าน่าจะเดาออกนะว่าเราสองคนเนี่ยเอ้อระเหยลอยลมกันโครตๆ เหอะ

 

 

  

  

 

สำหรับตลาด "CHO DONG BA" หรือสั้นๆ ตลาดดงบาแห่งนี้ มีของขายเพียบไม่ว่าจะเป็นของใช้ ของกิน ของฝาก ที่นี่มีหมด และที่นี่เองที่ทำให้พวกเราได้รู้ว่าโดนฟังค่าหมวกมาหัวแบะเลยเหอะ เพราะระหว่างที่เดินวินโดวส์ช็อปอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงแม่ค้าตะโกนขายของว่า "หมวกสามใบร้อย สามใบร้อย" เอ๊ะ .. หูตรูฝาดไปหรือเปล่าวะ นี่เดินอยู่ตลาดดงบาหรือโบ๋เบ้ฟ่ะ ภาษาไทยชัดมากอ่ะ บ่งบอกพี่ไทยเราเข้ามาเยี่ยมเยียนที่นี่กันบ่อย เรื่องช็อปปิ้งเนี่ยพี่ไทยเราจัดเต็มอยู่แล้ว ก็เลยทำให้รู้ว่าหมวกที่ซื้อมาใบละร้อยเนี่ย เหมือนที่นี่เด๊ะ รู้ราคาแล้วอยากจะกระโดดกัดหูไกด์ ไม่บอกตรูบ้างเลยว่ามีที่ซื้อถูกกว่าอ่ะ

ที่นี่ของเยอะมาก พวกเราเดินโดยรอบแล้ว ตอนนี้ยังไม่อยากซื้ออะไรเพราะหนทางยังอีกไกลไม่อยากหอบของพะรุงพะรังไปเที่ยวต่ออ่ะ ก็เลยเดินดูเฉยๆ แต่นี่ก็บ่ายกว่าแล้วล่ะ "หิวไหมอ่ะเพื่อน" หาอะไรกินป่ะ แล้วพวกเราก็เดินผ่านร้านอาหารในตลาดพอดี แม่ค้าก็เชิญชวนกันใหญ่ไอ้เราก็ไม่แน่ใจว่ามันจะกินได้ไหมฟ่ะ แล้วป้ายที่ติดอยู่เนี่ยมันคืออะไรก็เกินจะคาดเดา แม่ค้าเจ้าหนึ่งเค้าก็เอาถุงอาหารที่ทำเสร็จแล้วมายื่นให้เราดู ไม่ดูเปล่าให้ดมอีกด้วยเหอะ ป้าด.. กลิ่นชวนกินชะมัด สายตาหันไปเว้าวอนเพื่อนแก้ว กินเหอะแกร้านนี้แหละ อิอิ เพื่อนก็กะลังมึนๆ เอาวะกินก็กิน แหม.. กินมันหอมยวนใจดังมนต์สะกดเลยเหอะ

 

    

เราสังเกตุจากร้านอาหารแถวนี้แล้ว ขายของเหมือนกันเลยอ่ะ แปลกอ่ะ .. แล้วลูกค้าจะกินร้านไหนดีล่ะเนี่ย แต่มีป้าคนนี้แหละที่แกมีวิธีเรียกลูกค้าแบบที่เรียกเราอ่ะ พอเข้ามาในร้านแกก็จัดการเสร็จสรรพ ยกมาเสริฟ์แบบไม่ต้องสั่ง เพราะดูแล้วสั่งก็ไม่รู้เรื่องเหอะ มันคืออะไรตรูยังไม่รู้เลย ระหว่างที่ป้าแกจัดแจงทำอาหารให้พวกเราอยู่นั้น ก็ดันหันไปเห็นร้านน้ำเดินเข้าไปถามเค้าว่า "มีโค้กไหม" เค้าบอกว่า "มี" ก็เลยถามต่อว่า "มีน้ำแข็งไหม" เค้าก็บอกว่า "มี" โอ้ย.. แม่เจ้าสวรรค์ เวลานี้อยากกินโค้กเย็นๆ อ่ะ

ที่นี่เค้าไม่กินเย็นๆ กันแปลกอ่ะไม่ร้อนหรือไงฟ่ะ แถมน้ำแข็งที่เค้าใช้ก็ไม่ใช่น้ำแข็งก้อนๆ แบบบ้านเราอ่ะ แต่เป็นก้อนใหญ่ๆ เคยเห็นน้ำแข็งที่เค้าแช่ของสมัยก่อนป่ะ ต้องเอามีดทุบอ่ะ นั่นล่ะ เค้าก็เอาไม้ทุบๆ น้ำแข็งใส่แก้วให้พวกเรา โค้กหนึ่งกระป๋องน้ำแข็งสองแก้ว 20,000 ด่องเองอ่ะ

เอาล่ะได้น้ำมาแล้วมาดูอาหารเรามื้อนี้กันดีกว่า จานแรกมีชื่อว่า "บักคอย" ไม่แน่ใจเรื่องตัวสะกดนะ แต่เวลากินเอาผักใส่แล้วเอาน้ำจิ้มราด แม่เจ้าเว้ย .. นอกจากหน้าตาและกลิ่นใช้ได้แล้ว ยังอร่อยด้วยเหอะ อีกจานก็เป็นเหมือนแหนมเนืองบ้านเราอ่ะ แต่เค้าเครื่องเคียงน้อยกว่าอ่ะ ห่อด้วยแป้งบางๆ ไม่เหมือนของบ้านเราที่ต้องแช่น้ำอ่ะ ของเค้ากินได้เลย

 


ป้าแกก็บริการทุกระดับประทับใจเหอะ ห่อให้เสร็จสรรพ พวกเราก็ทานกันเกือบหมด เหลือสามชิ้นนี่แหละ .. ที่ต้องแบ่งกันคนละครึ่ง เบ็ดเสร็จหมดนี่อ่ะ 110,000 ด่อง ไม่ถึงสองร้อยบาทบ้านเราเหอะ แถมรสชาติยังกินได้ด้วยอ่ะ สำหรับที่นี่พวกเราใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงพอดี ก็ออกไปรอไกค์แว๊นด้านหน้าตลาด แล้วสักพักเหนี่ยงก็เดินมาตามพวกเรา เอ้ยเว้ย.. เก่งวะหาเราเจอด้วย จากนั้นก็ทำการแว๊นต่อไปยังนครจักรพรรดิ์แหละ ไว้มาต่อตอนหน้านะคะ




Create Date : 21 พฤษภาคม 2555
Last Update : 21 พฤษภาคม 2555 9:16:14 น. 0 comments
Counter : 2390 Pageviews.  
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

patthanid
 
Location :
ราชบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]




: การท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆ
: คืออีกก้าวของประสบการณ์
: ทุกๆ ก้าวที่ก้าวเดิน
: มีจุดหมายที่อยากสัมผัส
: โลกใบกลมๆ ใบนี้

ติดต่อผู้เขียน
Email :: patthanids@hotmail.com
Line :: @atourthai
Facebook :: Patthanid Cheang
Fanpage :: โสดเที่ยวสนุก

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ.2539 ห้ามผู้ใดละเมิดโดยนำภาพถ่าย
รูปภาพ, บทความ งานเขียนต่างๆ รวมถึง
ข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง
หรือทั้งหมดของข้อความใน Blog แห่งนี้
ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่ไม่ว่าเป็นการส่วนตัว
หรือเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็น
ลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
New Comments
[Add patthanid's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com