|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ความเปลี่ยน ความไม่เปลี่ยน
ผมชอบกินลาบ ผมชอบกินเนื้อวัวแดดเดียวทอด ผมชอบกินข้าวเหนียว
เมื่อยังเป็นเด็ก หากเป็นวันหยุดราชการแม่จะมีเวลาออกไปตลาดแต่เช้า เพื่อหาซื้อข้าวเหนียวลาบและจะพิเศษมากถ้ามีเนื้อวัวแดดเดียวทอดน้ำมันชุ่มฉ่ำแนมมาในห่อใบตองสักสองสามชิ้น มื้อเช้านั้นผมก็จะอิ่มสุขกับอาหารโปรด
ลองจินตนาการตามมากับผมนะ-- เอามือสัมผัสที่ห่อใบตองจะรับรู้ถึงอุณหภูมิความร้อนที่กำลังพอดี แกะห่อใบตองสูดกลิ่นกรุ่น มีควันโชยรวยรินจากก้อนข้าวเหนียว มีลาบหมูเคียงอยู่ข้างๆ ด้านบนเป็นแผ่นเนื้อวัวตากแดดมาจนได้ที่ หั่นมาพอคำ น้ำมันที่ตกค้างจากการทอดเปรอะตามเนื้อตัวข้าวเหนียว สูดลมหายใจเข้าไปอีกครั้ง กลิ่นใบตองหอมบางๆลอยเข้าสัมผัสปลายจมูก
ได้เวลาเปิบแล้วล่ะครับ--
เช้านี้ไม่ใช่แม่ของผมที่ออกไปตลาดแต่เช้า หากแต่เป็นแม่ของลูกสาว เธอปลุกผมให้งัวเงียลุกขึ้นมาเพื่ออยู่เป็นเพื่อนลูกสาวที่ตื่นนอนมาสักพักแล้ว ผมบอกเธอว่าอยากกินข้าวเหนียวลาบ เสียดายวันนี้วันพระจึงไม่มีเนื้อแดดเดียวให้ลิ้มรส
ในระหว่างรอผมก็ยกหน้าที่ดูแลลูกสาวให้กับพ่อของผมซึ่งเป็นปู่ของเธอ ส่วนผมก็มานั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อแวะเวียนไปตามบ้านของมิตรสหาย ที่ก่อร่างสร้างกันขึ้นมาบนผืนดินแห่งโลกเสมือนจริง
จะว่าไปแล้วมันก็เป็นเรื่องแปลกอย่างหนึ่งสำหรับผมในโลกเสมือนแห่งนี้ ผมผ่อนคลายกับผู้คนในสังคมเป็นเล็กของผม ผิดกับในโลกของผมที่พร้อมจะหวาดระแวงผู้คนแปลกหน้า
ที่บ้านของผม ผมไม่รู้จักใครในละแวกบ้านเลย ไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้อายุ เพียงโยนยิ้มให้กันเหมือนโยนกระป๋องน้ำอัดลมลงถังขยะ เวลาที่ต้องมาเจอะกันจังๆหน้าตรงถนนกลางซอย มันก็เป็นแค่ยิ้มแก้ขัดแก้เขิน
ผิดกับในโลกเสมือนบ้านของผมมีมิตรสหายแวะเวียนมาอยู่ไม่ขาด ผมก็ยินดีทุกครั้งที่มิ่งมิตรเหล่านี้มาหล่นคำทักทาย ตลอดเวลาที่ผ่านมาแม่มันจะไม่นาน แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกถึงมิตรภาพ ผมจะแวะเวียนไปตามบ้านของมิตรสหายจนกลายเป็นกิจวัตร
พวกเราเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน แตกหน่อ เติบโต มาบนถนนสายเดียวกัน และเมื่อถึงจุดหนึ่งแต่ละคนก็ย่อมมีหนทางของตัวเอง หลายคนหายหน้าไปเนิ่นนานจากกระดานสำนัก ด้วยเหตุผลบางประการ
ผมไม่ได้ใส่ใจว่าใครจะหายไปไหน นานเท่าไร เพราะมิตรภาพที่มันเกิดขึ้นแล้ว มันจะยังคงอยู่ให้ผมระลึกถึงเขาอยู่เสมอ
หลายคนผมเจอะเจอตัวเป็นๆร่วมดื่มกินกันมาแล้ว หลายคนผมกำลังจะเจอะเจอตัวเป็นๆและร่วมดื่ม ร่วมสรวลเสเฮฮา บางคนผมอยากดื่มด้วย แต่โอกาสยังมาไม่ถึง หลายคนผมเคารพและคารวะในความคิด ที่เป็นแง่ที่ผมไม่เคยคิดถึง หลายคนช่วยชี้แนะ ในการย่ำเดินไปบนถนนสายนักเขียน และบางคนทำให้ผมนึกถึงพี่สาวที่ผมรักมากคนนึง
ผมรักพวกเขา ผมรักที่ที่ทำให้เรามาร่วมชะตากรรมในโลกเสมือน และผมเคารพท่านเจ้าสำนัก--
แม่ของลูกสาวมาถึงแล้ว พร้อมกับข้าวเหนียวลาบ
มาลองจินตนาการตามไปกับผมอีกครั้งนะครับ เอามือสัมผัสที่ห่อจะรับรู้ถึงอุณหภูมิความร้อนที่กำลังพอดี แกะห่อสูดกลิ่นกรุ่น มีควันโชยรวยรินจากก้อนข้าวเหนียว มีลาบหมูเคียงอยู่ข้างๆ ด้านบนเป็นชิ้นเนื้อหมูกรอบ หั่นมาพอคำ น้ำมันที่ตกค้างจากการทอดเปรอะตามเนื้อตัวข้าวเหนียว สูดลมหายใจเข้าไปอีกครั้ง กลิ่นความหลังยังคงอยู่อย่างนั้น
จะผิดไปก็แต่เพียงวัสดุที่ใช้ห่อ ปัจจุบันนี้ผู้คนหันมาใช้กระดาษรองด้วยแผ่นพลาสติกบางๆ แทนใบตองไปเสียหมดแล้ว
การเปิบข้าวเหนียวลาบครั้งนี้ของผมจะขาดไปก็แต่เพียงกลิ่นหอมบางๆจากใบตอง
ถามว่ามันจำเป็นไหม มันไม่ถึงขนาดขาดไม่ได้ แต่ถ้ามีกลิ่นหอมของใบตองด้วยแล้ว มันจะยิ่งทำให้ผมอร่อยมากกว่านี้.
ไอซ์ 5 พ.ย. 2549
Create Date : 05 พฤศจิกายน 2549 |
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2549 9:22:26 น. |
|
7 comments
|
Counter : 566 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ธุลีดิน IP: 203.146.63.187 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:59:25 น. |
|
|
|
โดย: ... IP: 203.131.213.120 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:37:31 น. |
|
|
|
โดย: บุหงามลาซอ วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:25:25 น. |
|
|
|
โดย: บุหงามลาซอ วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:26:35 น. |
|
|
|
โดย: ธุลีดิน IP: 203.146.63.187 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:01:43 น. |
|
|
|
โดย: rintana วันที่: 6 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:01:23 น. |
|
|
|
โดย: ธุลีดิน IP: 203.146.63.187 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:13:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
อีกสามนาทีเที่ยง ข้าพเจ้าก็ยังอรุณสวัสดิ์อยู่ดี ด้วยเป็นยามอรุณของข้าพเจ้าจริง ๆ ตื่นขึ้นมาสองสามชั่วโมงก่อน มีแดดอ่อน ๆ ได้ซักเสื้อผ้า(ที่มีอยู่เพียงสองชุด ใส่เวียน) มุ้ง ถุงนอน
เสร็จมาเปิดกระต๊อบ เจอท่านอ้ายฯก่อน
สุดยอดเลยท่าน แว่บแรก กะไว้เลยว่า จะแจ้นมาเรียนท่าน ให้รีบไปอ่าน จำได้ ท่านเคยบอกชอบข้อเขียนตอนเมา (ฮา) งานนี้ เป็นผลงานชิ้นสะใจสุดที่เจอมา (ฮา)
พอดี ท่านแวะพบเจอแล้ว เลยไม่ต้องมาแจ้งอีก ท่านอ้ายฯบอกให้ลบ ข้าพเจ้าว่าจะไม่ลบนะ เก็บไว้เป็นที่ระลึก
ใครจะไปรู้ สักวัน ท่านเกิดดังเปรี้ยงปร้างขึ้นมา ข้าพเจ้าจะเอาไว้ ขายพวกนักข่าว นี่ !! งานเขียนยุคแรก ๆ ราคา(โก่ง)พิเศษ...เขียนตอนเมา (ฮา)
ติดค้างเรื่อง 'บิน' ของท่านไว้หลายวันแล้ว
หากข้าพเจ้ายังไม่เลิกตื่นสาย คงต้องค้างสต๊อกเรื่องในหัว อีกหลายเรื่องเป็นแน่
ข้าพเจ้าผ่านตาเรื่องสั้นในขวัญเรือนหลายครั้ง
ความรู้สึกข้าพเจ้า....อืมม์...อย่างนี้ สหายไอซ์ก็ผ่าน
หมายถึง การมองผ่านงานเขียนเข้าไปหาตัวตน ท่าน บ.ก.
นะขอรับ
ถ้าท่านอ่านเจอถ้อยรจนาของท่านสวรรค์เสกที่กระต๊อบ ข้าพเจ้าอยากบอกว่า เป็นความรู้สึกเดียวกันขอรับ
แต่เพราะด้อยความคุ้นเคยเรื่องงานเขียน ข้าพเจ้าแยกแยะไม่ถูก ว่า ความรู้สึกที่ได้มา มันเกิดจากส่วนผสมของอะไรบ้าง???
ใช้ความรู้สึกอย่างเดียว!!
สำหรับความรู้สึกของข้าพเจ้า
ท่านในตอนนี้ ขอเพียงส่งเรื่องที่โดนใจ บ.ก. โดนแนวของนิตยสารเล่นนั้น ๆ ท่านผ่าน (ลืมเรื่องเว้นวรรคไปได้เลย อิ อิ เรื่องนั้น เป็นคำแนะนำที่บอกท่านว่า เฮ้! ปรัชญา ไม่มีอะไรให้แก้เลย เล่นเรื่องเว้นวรรคนี่ล่ะวะ!! ฮา ฮา)
ข้าพเจ้าเจ๋งอย่างไรมาฟันธงอย่างนั้น??
อย่างท่านสวรรค์เสกว่าล่ะขอรับ พอเราอ่านถึงจุดหนึ่ง ในมุมของคนอ่าน เราพบเส้นอยู่เส้นหนึ่ง ที่แบ่งระหว่าง นักหัดเขียน กับ นักเขียน
อย่าได้ถามเชียวพบแล้วทำไม่ข้าพเจ้าทำไม่ได้
ขาดการฝึกฝนไง !!
แต่สำหรับ ศิษย์พี่ที่บ้านหนอน(ก็พวกท่านนั่นแหละ) ข้าพเจ้าเชื่อว่าพ้นเส้นแบ่งนั่นไปแล้ว
เหลืออยู่แต่เพียง เรื่อง / พล็อต / การนำเสนอ ที่เข้าตา บ.ก. นั่นเป็นเรื่องที่แม้แต่มืออาชีพก็มีสิทธิลงตะกร้า (ไม่เข้าตา บ.ก.)
เอาเถอะถือเป็นความสนุกหยอกล้อกับ บ.ก. คนนั้นคนนี้ ด้วยงานที่ส่งเข้าไป อย่างน้อยทำความรู้จักขอรับ ส่งงานเข้าไปทักทายกันเสียหน่อย อัดเข้าไปเรื่อย ๆ สักสิบเรื่องเดี๋ยว บ.ก. ท่านนั้นก็จำได้แล้ว ไอ้หมอนี่ใครกันวะ!!ตื้อจริง (ฮา)
หลายวันมานี้ ติดค้างการดื่มกับพวกท่านหลายเรื่อง
ท่านอ้ายฯลาออกจากสำนัก.......ดื่ม!!! ขอรับ!!!
ท่านป๋าไอซ์ 'บิน' ....................ดื่ม!!! ขอรับ!!!
ข้าพเจ้า...อ่า........อะไรดีล่ะ......
อ่า.........คิดไม่ออก เอ้า!!........ดื่ม!!! ไปก่อนแล้วกัลล์
วันอาทิตย์ เป็นของขวัญจากพระเจ้า
วันนี้ สายลมเย็นเป็นพิเศษ แดดอุ่นเป็นพิเศษ อากาศโปร่งเบาเป็นพิเศษ ก็เพราะเป็นวันอาทิตย์ไง วันที่จะได้ผ่อนคลาย สบาย สบาย เดี๋ยวข้าพเจ้าจะออกไปหา ลาบ ข้าวเหนียวบ้าง ผ่านต้นกล้วยข้าง ๆ กระท่อมจะฉีกใบไปสักแผ่น เอาไปให้แม่ค้าห่อข้าวเหนี่ยว ไก่ย่าง
แต่ไม่อยากคิดถึงค่ำคืนนี้เลย
วันลอยกระทง กลายเป็นวันของคนมีครอบครัว มีคู่ไปแล้ว
ไม่เหมาะอย่างยิ่งกับคนโดดเดี่ยวอย่างข้าพเจ้า มันจะยิ่งสะทกสะท้อนใจ ขอมุดหัวอยู่ในกะลาดังเดิม
ขอให้มีความสุขคืนลอยกระทงนะขอรับ
'ศิษย์น้องชอบร้องศรคีรีฯ'