อรุณสวัสดิ์ขอรับท่านป๋า

อีกสามนาทีเที่ยง ข้าพเจ้าก็ยังอรุณสวัสดิ์อยู่ดี ด้วยเป็นยามอรุณของข้าพเจ้าจริง ๆ ตื่นขึ้นมาสองสามชั่วโมงก่อน มีแดดอ่อน ๆ ได้ซักเสื้อผ้า(ที่มีอยู่เพียงสองชุด ใส่เวียน) มุ้ง ถุงนอน

เสร็จมาเปิดกระต๊อบ เจอท่านอ้ายฯก่อน
สุดยอดเลยท่าน แว่บแรก กะไว้เลยว่า จะแจ้นมาเรียนท่าน ให้รีบไปอ่าน จำได้ ท่านเคยบอกชอบข้อเขียนตอนเมา (ฮา) งานนี้ เป็นผลงานชิ้นสะใจสุดที่เจอมา (ฮา)
พอดี ท่านแวะพบเจอแล้ว เลยไม่ต้องมาแจ้งอีก ท่านอ้ายฯบอกให้ลบ ข้าพเจ้าว่าจะไม่ลบนะ เก็บไว้เป็นที่ระลึก
ใครจะไปรู้ สักวัน ท่านเกิดดังเปรี้ยงปร้างขึ้นมา ข้าพเจ้าจะเอาไว้ ขายพวกนักข่าว นี่ !! งานเขียนยุคแรก ๆ ราคา(โก่ง)พิเศษ...เขียนตอนเมา (ฮา)

ติดค้างเรื่อง 'บิน' ของท่านไว้หลายวันแล้ว
หากข้าพเจ้ายังไม่เลิกตื่นสาย คงต้องค้างสต๊อกเรื่องในหัว อีกหลายเรื่องเป็นแน่

ข้าพเจ้าผ่านตาเรื่องสั้นในขวัญเรือนหลายครั้ง
ความรู้สึกข้าพเจ้า....อืมม์...อย่างนี้ สหายไอซ์ก็ผ่าน
หมายถึง การมองผ่านงานเขียนเข้าไปหาตัวตน ท่าน บ.ก.
นะขอรับ

ถ้าท่านอ่านเจอถ้อยรจนาของท่านสวรรค์เสกที่กระต๊อบ ข้าพเจ้าอยากบอกว่า เป็นความรู้สึกเดียวกันขอรับ
แต่เพราะด้อยความคุ้นเคยเรื่องงานเขียน ข้าพเจ้าแยกแยะไม่ถูก ว่า ความรู้สึกที่ได้มา มันเกิดจากส่วนผสมของอะไรบ้าง???

ใช้ความรู้สึกอย่างเดียว!!

สำหรับความรู้สึกของข้าพเจ้า
ท่านในตอนนี้ ขอเพียงส่งเรื่องที่โดนใจ บ.ก. โดนแนวของนิตยสารเล่นนั้น ๆ ท่านผ่าน (ลืมเรื่องเว้นวรรคไปได้เลย อิ อิ เรื่องนั้น เป็นคำแนะนำที่บอกท่านว่า เฮ้! ปรัชญา ไม่มีอะไรให้แก้เลย เล่นเรื่องเว้นวรรคนี่ล่ะวะ!! ฮา ฮา)

ข้าพเจ้าเจ๋งอย่างไรมาฟันธงอย่างนั้น??

อย่างท่านสวรรค์เสกว่าล่ะขอรับ พอเราอ่านถึงจุดหนึ่ง ในมุมของคนอ่าน เราพบเส้นอยู่เส้นหนึ่ง ที่แบ่งระหว่าง นักหัดเขียน กับ นักเขียน

อย่าได้ถามเชียวพบแล้วทำไม่ข้าพเจ้าทำไม่ได้
ขาดการฝึกฝนไง !!
แต่สำหรับ ศิษย์พี่ที่บ้านหนอน(ก็พวกท่านนั่นแหละ) ข้าพเจ้าเชื่อว่าพ้นเส้นแบ่งนั่นไปแล้ว

เหลืออยู่แต่เพียง เรื่อง / พล็อต / การนำเสนอ ที่เข้าตา บ.ก. นั่นเป็นเรื่องที่แม้แต่มืออาชีพก็มีสิทธิลงตะกร้า (ไม่เข้าตา บ.ก.)

เอาเถอะถือเป็นความสนุกหยอกล้อกับ บ.ก. คนนั้นคนนี้ ด้วยงานที่ส่งเข้าไป อย่างน้อยทำความรู้จักขอรับ ส่งงานเข้าไปทักทายกันเสียหน่อย อัดเข้าไปเรื่อย ๆ สักสิบเรื่องเดี๋ยว บ.ก. ท่านนั้นก็จำได้แล้ว ไอ้หมอนี่ใครกันวะ!!ตื้อจริง (ฮา)

หลายวันมานี้ ติดค้างการดื่มกับพวกท่านหลายเรื่อง

ท่านอ้ายฯลาออกจากสำนัก.......ดื่ม!!! ขอรับ!!!
ท่านป๋าไอซ์ 'บิน' ....................ดื่ม!!! ขอรับ!!!
ข้าพเจ้า...อ่า........อะไรดีล่ะ......
อ่า.........คิดไม่ออก เอ้า!!........ดื่ม!!! ไปก่อนแล้วกัลล์

วันอาทิตย์ เป็นของขวัญจากพระเจ้า

วันนี้ สายลมเย็นเป็นพิเศษ แดดอุ่นเป็นพิเศษ อากาศโปร่งเบาเป็นพิเศษ ก็เพราะเป็นวันอาทิตย์ไง วันที่จะได้ผ่อนคลาย สบาย สบาย เดี๋ยวข้าพเจ้าจะออกไปหา ลาบ ข้าวเหนียวบ้าง ผ่านต้นกล้วยข้าง ๆ กระท่อมจะฉีกใบไปสักแผ่น เอาไปให้แม่ค้าห่อข้าวเหนี่ยว ไก่ย่าง

แต่ไม่อยากคิดถึงค่ำคืนนี้เลย

วันลอยกระทง กลายเป็นวันของคนมีครอบครัว มีคู่ไปแล้ว
ไม่เหมาะอย่างยิ่งกับคนโดดเดี่ยวอย่างข้าพเจ้า มันจะยิ่งสะทกสะท้อนใจ ขอมุดหัวอยู่ในกะลาดังเดิม

ขอให้มีความสุขคืนลอยกระทงนะขอรับ

'ศิษย์น้องชอบร้องศรคีรีฯ'

หวัดดีจ้า
คิดถึง ไม่ได้แวะมานาน
จินตนาการตามแล้วนะ
น้ำลายไหล น้ำย่อยหลั่งเลยแหละ

หอม'กลิ่น'....ใบตอง
หอม'ไอ'......ข้าวเหนียว
หอม'ละมุน'...กรุ่นอุ่นไอ
หอม'โชยไกล'....ตะลบอบอวล

//www.siamcode.com/jubjang/katong.gif

อ่านที่ท่านพี่เล่ามา กลิ่นความหลังยังคงติดตรึง
เหมือนกันแต่ต่างที่เรื่องราว วันนี้จึงเหงาเป็นพิเศษ

ท่านพี่ไอซ์วันนี้พาเจ้าตัวเล็ก กับแม่เจ้าตัวเล็ก
ออกไปลอยกระทงเปล่าคะ ^^
มีความสุขมากๆ ค่ำนี้ค่ะ จันทร์กลมโตสีนวลสวย
ให้ความอบอุ่นกำลังดีเลย

----
วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำนองเต็มตลิ่ง
เราทั้งหลายชายหญิงสนุกกันจริง วันลอยกระทง
ลอย ลอยกระทง ลอย ลอยกระทง
ลอยกระทงกันแล้ว ขอเชิญน้องแก้วออกมารำวง
รำวงวันลอยกระทง รำวงวันลอยกระทง
บุญจะส่งให้เราสุขใจ บุญจะส่งให้เราสุขใจ

อุตส่าห์ประดิษฐ์กระทงตั้งนาน แต่ลืมใส่ code
ขออีกครั้งค่ะ แก้ตัว แก้ตัว

อรุณสวัสดิ์ขอรับท่านป๋า

ห้าโมงห้านาที !!
ข้าพเจ้าทำเวลาดีขึ้นอีกหน่อย (เมื่อวานอีกสามนาทีเที่ยง)
นับแต่ตั้งใจมาคุยกะท่านยามเช้าก่อนเริ่มกิจวัตรประจำวัน ข้าพเจ้าเพิ่งได้รู้ว่า การมียามเช้าของข้าพเจ้าช่างยากเย็น ไม่ต่างจากเข็นครกขึ้นภูเขา เอามะพร้าวห้าวไปขายเอสกิโม มองย้อนกลับไป ข้าพเจ้าได้ยามเช้าจริง ๆ ครั้งเดียวเองกระมัง ! นอกนั้น สาย กับ ใกล้เที่ยง แน่แท้แล้ว ว่า ยามค่ำคืนของข้าพเจ้า ไม่น่าอภิรมย์นัก ข้าพเจ้าไม่ได้นอนขี้เซานะท่าน (นอนมากไม่ได้ ปวดหลัง) แต่มักจะเป็นเพราะ ไม่ได้นอน!! อย่างเมื่อคืน มดกัดทั้งคืน ทีแรก คิดว่า เป็นเพราะถั่ว ที่ดันทะลึ่ง เอาเข้าไปกินในมุ้ง (เมื่อคืนนั่งคุยกะท่านลูกเขยจี จนเที่ยงคืน ยุงมันชุม เลยลากไมเคิลเข้ามุ้ง) ที่ไหนได้ เช้าขึ้นมา พบว่า มีแมลงปอ แบนแต๊ดแต๋ อยู่ใต้เสื่อ มดพากันขนไปครึ่งตัวแล้ว!! มันคงพยามยามขนข้าพเจ้าไปด้วย (ฮา)

เมื่อคืน ไม่สบายใจ!

ท่านลูกเขยจี ที่เคารพรัก นำข่าวคราวเรื่องหนังสือทำมือที่บรรจงสรรค์สร้างด้วยใจรักมาบอกกล่าว ข้าพเจ้าดันทะลึ่ง นอกจากไม่แสดงความยินดีแล้ว ยังแสดงความเห็นแย้ง ในการสร้างหนังสือทำมือเสียฉิบ (พอเมาแล้ว เส้นยับยั้งชั่งใจมันมักจะเลื่อนเข้าใกล้ ศูนย์นะท่าน)

ข้าพเจ้าไม่แสดงความยินดี....ถ้าไม่ยินดี จริง ๆ
ข้าพเจ้าแย้ง เมื่อไม่เห็นด้วย!

คนอย่างข้าพเจ้า สมควรแล้วที่ออกมาอยู่ป่า (ฮา)

ท่านก็เป็นหนึ่งใน ผู้สรรค์สร้างหนังสือทำมือ
ข้าพเจ้าไม่สมควร(อย่างยิ่ง) ที่จะนำประเด็นนี้มาคุย
(สร่างเมา...ความยังยั้งชั่งใจคืนกลับมาแว้วว)

เพียงอยากเรียนท่านว่า ถึงแม้ข้าพเจ้าเป็นหัวเอียงซ้าย ไม่ค่อยเห็นไปในทางเดียวกับสังคมหมู่มาก แต่ก็เป็นซ้ายน่ารักนะท่าน ไม่ก้าวร้าว ขวางโลก ยังเป็นซ้ายที่คอยประสาน กดสายลวด ให้ขวาได้ตีคอร์ด เป็นริธึม เมโลดี้ เป็นเสียงดนตรีกล่อมโลก

เรื่องนี้ค้างคาให้หัว

คงต้องเขียนออกมาสักครั้ง ได้ประเด็นเพิ่มจากท่านลูกเขยจี (เพราะการคุยขวานผ่าซากของข้าพเจ้า) ว่า บางครั้งเราทำเพื่อให้ใครบางคนอ่าน 'เป็นความสุขใจ' นั่นจึงน่าจะเป็นเป้าหมายของหนังสือทำมือ ไม่น่าจะใช่ เพื่อการเผยแพร่งาน ยิ่งผลด้านการขายด้วยแล้ว ยิ่งไม่ใช่!!

ข้าพเจ้าเพียงรู้สึกว่า หลายคนหลงประเด็น!!

ใช้เวลา กำลังกาย กำลังใจ ทุ่มเทให้หนังสือทำมือ ด้วยเป้าหมายที่ผิดพลาด เช่นนั้น สิ่งที่เสียไปอย่างน่าเสียดาย คือ
เวลาที่ใช้เขียนหนังสือ!!

เอาล่ะ ข้าพเจ้าอยากขอน้อมรับมุมมองของท่าน ต่อ 'หนังสือทำมือ' เพื่อเปิดตาตี่ ๆ ของข้าพเจ้าให้มองประเด็นนี้ได้แจ่มชัดขึ้น (ก่อนจะเขียนออกมา)

อันที่จริง หากใช้วิธี อัดความเห็นแย้งลงไปก่อน นำร่อง ท่านจะได้โต้กลับคืนมา ผลที่ได้จะแจ่มแจ้งแดงแจ๋
แต่ ไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง ทำเป็นเล่น ท่านยัวะข้าพเจ้าขึ้นมา ข้าพเจ้ายิ่งไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่ด้วย (ฮา)

อรุณสวัสดิ์(อีกครั้ง)ขอรับ
ข้าพเจ้าเริ่มกิจวัตรประจำวันล่ะ

'ศิษย์น้องชอบร้องรอยไถแปร'

(เมื่อคืนท่านศิษย์เหลนคงลอยจอกเดียวดายอยู่ที่ไหนสักแห่ง ท่านเจอบ้างเปล่า?)

หวัดดีครับป๋า

เมื่อคืนมิได้ลอยจอกที่ไหนเลย กลับถึงบ้านก็นอนหลับเป็นตาย เรื่องหนังสือทำมือนี่ผมเคยคิดจะทำขาย แต่พอต้องเจออุปสรรคเรื่องโน้นเรื่องนี้ผมก็ขี้เกียจ ที่เคยทำออกมาก็นิยายกวนประสาท พิมพ์แล้วแจกบังคับให้สาวๆอ่าน และเมื่ออ่านเส็จแล้วก็บังคับให้วิจารณ์ นี่...ทุกวันนี้ยังอายอยู่

ฮ่าๆๆ

สาวๆก็ใจดี๊ใจดี ช่วยกันวิจารณ์ซะยาวเหยียด ติดหนี้ค้างเป็นพระคุณ รับปากว่าจะตั้งหน้าตั้งตาเขียนเรื่องใหม่ให้ดีขึ้น แต่จนแล้วจนรอดก็ยังมิได้ลงมือ ดังนั้นเรื่องบินผมจึงต่อให้ป๋าล่วงหน้าไปก่อน 3 เสาไฟฟ้า ผมสอบซ่อมเสร็จแล้วจะตามไป อิๆๆ

อรุณสวัสดิ์ขอรับท่านป๋า

เก้าโมงสี่สิบสอง!!

ไม่ใช่ข้าพเจ้าตื่นเช้าขึ้นนะ ข้าพเจ้าเพิ่งแหกขี้ตา แปรงฟัน ข้าวก็ยังไม่ได้กิน ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น เปิดไมเคิล มาคุยกับท่านก่อน (ท่าจะบ้าไปแล้ว ฮา ๆ ๆ ๆ)

ขอบพระคุณถ้อยกระทงความที่ ชี้แจงแถลงไขขอรับ ข้าพเจ้าได้รับความรู้สึกจากท่านผู้ผ่านทางเรื่องนี้ ทำให้ได้เห็นภาพที่ หากคิด ก็คิดไม่ออก เช่น ความยุ่งยากของการเทียวไปเทียวมาที่ไปรษณีย์ และตู้เอทีเอ็ม

ได้เก็บไว้เป็นข้อมูล แต่ต้องขอเก็บไว้ก่อนขอรับ!!

ด้วยเห็นทีว่า ณ ช่วงเวลานี้ จะไม่เหมาะทั้งกาละ และเทศะ
ต้องขออภัยท่านไว้ด้วย

ต่อจากเรื่อง 'หนังสือทำมือ' ก็ 'e-book' อันเป็นสาระประเด็นที่ต่อเนื่องกัน คงต้องใส่ไว้ในวงเล็บ (โปรดติดตามตอนต่อไป) อิ อิ อิ

วางประเด็นไว้ให้ท่าน แล้วท่านแย้งกลับมา เพื่อข้าพเจ้าได้เปิดหูเห็ดตา ประเด็นแย้งจะช่วยทำให้เห็นในสิ่งที่เรามองข้าม

กฤษณมูรติ บอกว่า อย่ายึดติดกับ 'ความเชื่อ' 'การศึกษา' 'หลักการต่าง ๆ' แม้แต่คำพูดของท่านเอง สิ่งเหล่านั้นจะครอบงำเรา เราเพียงแต่เปิดใจให้กว้าง แล้วมองมันด้วยกัน ศึกษา วิเคราะห์ด้วยกัน ผลที่ได้เป็นเพียงชัวขณะนั้น ๆ อย่าติดอยู่กับมัน ไม่เช่นนั้นใจก็จะปิด เปิดใจต่อไป รับรู้เรื่องราวใหม่ ๆ เข้ามาตลอดเวลา....

อา...อ้างอิงท่านกฤษณมูรติ เชียวข้าพเจ้า มั่วเอาน่ะขอรับ ฮา ฮา ฮา (แต่นั่นล่ะ คือสิ่งที่ข้าพเจ้าหมั่นบำเพ็ญ ยังไปไม่ถึงไหนเลยขอรับ หลายครั้งมีเผลอปิด ใส่อะไรไม่ค่อยเข้า อิ อิ อิ)

ฝนมาแรงอีกแล้ว!

ขอหาอะไรใส่ท้องสักหน่อยก่อนขอรับ

คารวะ
'ศิษย์น้อง วันนี้จะร้องทูล ทองใจ" ฮา ฮา ฮา เก่าดี