“เธอเคยพูดจะไม่เก็บความสาวไว้ให้เขาคนนั้นถ้าเธอจะเสียมันไปขอให้ฉันได้ไหม ฉันคือเพื่อนที่เธอวางใจได้ไปตลอดกาลจะไม่ทำให้เธอเสียใจเหมือนเขาคนนั้น”

เขาเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อส่วนเธอมีเพื่อนหญิงที่ถูกใจหลงรัก ลังเลเรื่องรักกับเพศไหน

นิยายไบเซ็กชวลเกย์ รักสามเส้า [หญิงxชาย & ชายxชาย]

..........ในโลกโซเชียลมีหลายสิ่งให้ค้นหา

จีรากับพราวพรรณรายเพิ่งเปิดหน้าจอโน้ตบุ๊ก

เข้าเฟชบุ๊กค้นดูเฟชบุ๊กของทั้งสามคนจึงได้เห็นรูปภาพถ่ายคู่กันสามคน

คาคบยืนห่างจากสาวๆ หน่อย ชยากับลีนินกอดคอกัน

ชยาใบหน้าเกือบกลมมนคางแหลมแก้มป่อง ตาแป๋วแบบดวงตารีเฉียงเชิดดูโฉบเฉี่ยวใต้เปลือกตาสองชั้นประดับด้วยขนตางอนยาวตามธรรมชาติปราศจากเมคอัพมาสคาร่าจมูกเล็กปลายเชิด กลีบปากอิ่มไม่หนาไม่บาง ดูโดยรวมทั้งใบหน้าสวยหวาน

แต่วันนี้สไตล์การแต่งตัวตลอดจนการทำสีผมแปลกเปลี่ยนไปผิดกันเป็นคนละคน

จีราแทบจำไม่ได้แม้หากได้เดินสวนกัน

“ทำไมชยาแต่งตัวแบบนี้ใส่ชุดหนังเหมือนทอมบอยแต่ก่อนไว้ผมยาวเรียบตรงสีดำดูสมเป็นผู้หญิง แต่นี่สวมหมวกแก๊ปผมสีน้ำตาลดัดลอนสั้นแค่ประบ่า”

“มีเฟชของคาคบคนเดียวที่ออนไลน์”

พราวพรรณรายบอกจีรา

“ส่งข้อความอินบ็อกซ์ถามเลยสิว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน”

พราวพรรณรายพิมพ์ข้อความถามและได้รับคำตอบมาทางอินบ็อกซ์ว่า

“อยู่เกาะที่มีบริษัทเอกชนต่างชาติเป็นเจ้าของหลายรายไม่ยอมบอกว่าอยู่เกาะไหน”

“ในรูปนี่เป็นที่ทำการของทางราชการอะไรสักอย่างด้านหลังประดับธงนานาชาติของอาเซียน”

“หรือว่าอาจจะไม่ได้อยู่ในประเทศไทย”

การคาดเดาจากปากของพราวพรรณรายส่งผลไปปิดปากจีราให้เงียบ ...เครียด ถ้าไม่อยู่ในประเทศไทยก็ตามตัวชยายากมาก

พราวพรรณรายยังพิมพ์แชทคุยกับคาคบต่อไปถามว่าทำไมชยาถึงได้แต่งตัวแบบทอมบอย

“คาคบตอบมาว่าที่ชยาแต่งตัวเป็นทอมเพราะกลัวโชคร้ายไปเจอผู้ชายหื่นบ้ากามชอบปล้ำผู้หญิง หึ... หึ...คืนนั้นเธอปล้ำยัยชยาไม่สำเร็จ คาคบมาช่วยไว้ทัน ดูเหมือนคอยปกป้องคุ้มครองชยาราวกับองครักษ์พิทักษ์เจ้าหญิง ฉันชอบคาคบจังเลยนะเหมือนเจ้าชายอัศวิน”

พราวพรรณรายพูดพร้อมทำท่าทางเคลิ้มฝัน

จีรามองค้อน ไม่สบอารมณ์

“นี่อย่าพูดให้ฉันหมั่นไส้มันได้ไหมมันนั่นล่ะตัวดี สักวันมันจะปล้ำชยาซะเอง พวกเสือซุ่มทำเป็นเงียบๆ นิ่งๆแท้จริงเป็นน้ำนิ่งไหลลึก”

..........ห้องเช่าชาวเล เวลาสามทุ่มครึ่ง

ภายในห้องห้าปิดไฟฟ้าเหมือนห้องแถวห้องอื่นหลายห้องกำลังดูโทรทัศน์

คาคบเพิ่งปิดโน้ตบุ๊กหลังเลิกแชทคุยกับพราวพรรณราย

“นอนไม่หลับเลยอ่ะพี่คบ”

คนบ่นอยู่ในมุ้งท่านอนตะแคงหาพัดลมที่ตั้งในมุ้งหันหลังให้ตีนมุ้งด้านที่เปิดเข้าออก

สักพักที่นอนเดี่ยวของเจ้าตัวที่เป็นฟูกเกิดยวบไหวสร้างความตกใจให้สาวขวัญอ่อน

“มุดมุ้งเข้ามาทำไม”

“จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวข้างห้องได้ยินเข้าใจผิดคิดว่าเราจะมีอะไรๆ กัน”

เสียงกระซิบจากคาคบบอกทำกำมือนิ้วชี้จุ๊ปากตนเองเตือนสาวขวัญอ่อน

เข้าใจดีในนิสัยขี้อายของเธอด้วยกลัวถูกใครนินทาเป็นที่หนึ่งอีกต่างหาก

ชยารีบลุกขึ้นนั่งพับเพียบ ใช้สองมือของตนอุดปากตัวเอง

‘ใช่แล้วสิ่งที่พูดไปเมื่อครู่อาจทำให้คนข้างห้องได้ยินแล้วคิดไปถึงเรื่องทะลึ่งลามก ไม่อยากจะคิด’

“เห็นบอกว่านอนไม่หลับเลยจะเข้ามาคุยด้วยเป็นไรนอนไม่หลับ”

“คิดถึงลีนิน เราอยู่ด้วยกันทุกวัน เรียนด้วยกันตั้งหลายปี”

“ทำอะไรด้วยกันบ้างเวลาอยู่ด้วยกัน”

“ไปเดินเล่นในห้าง”

“น่าเบื่อจะตาย ไม่เห็นมีอะไรแปลกใหม่ให้ดูมีแต่สินค้าเดิมๆ”

“สาระสำคัญมันไม่ได้อยู่ตรงห้างหรอกลีนินชอบจับมือฉัน บีบๆ กำๆ และบอกฉันว่าชอบจับมือฉัน มันนุ่มนิ่มน่าจับบางทีฉันก็ชอบลีนิน เธอเป็นดี้ชอบผู้หญิงด้วยกัน”

“พราวเคยบอกฉันว่าบางทีครึ่งหนึ่งของชยาอาจจะเป็นเลสเบี้ยนแล้วที่เธอบอกกับพี่จีราว่าจะหาผู้ชายในฝันที่ทั้งหล่อทั้งรวยล่ะ พูดทำไม”

“แกล้งพูดนะสิ ฉันกลัวผู้ชาย โดยเฉพาะพวกบ้ากามเกรียนปากจัด ข่มแหงรังแกผู้หญิงดูไม่สมเป็นผู้ชายเลย”

“ความจริงพี่จีราออกจะดูเพียบพร้อมทุกอย่างที่เธอต้องการหล่อ รวย เป็นผู้ดีมีการศึกษา ทำไมเธอถึงไม่ชอบเขา”

“แรกรู้จักมันก็ดีนะ แต่สองสามวันก่อนที่เขา...ทำกับฉันมันน่ากลัว ก้าวร้าวรุนแรงข่มแหงรังแก เขากัดตรงต้นคอฉันเป็นรอยเลย”

“เขากัดจริงอ้ะ? ใช้ฟันกัดแบบแวมไพร์เหรอ”

เธอตอบคำถามเป็นภาษากาย โดยการส่ายหน้าแทน

“พี่จีราใช้ปากขบกดแรงๆ”

“ขอฉันดูรอยนั้นหน่อยสิ”

คาคบขออนุญาต แล้วถึงได้ใช้มือถือเปิดไฟฉายส่องไปและก้มมองใกล้ต้นคอกลมกลึงระหง มีไรผมเป็นขนอ่อนบางๆซึ่งตอนนี้เธอรวบผมเกล้าจุกสูงไว้

ใจของเขามันบอกว่า... ถ้าเป็นตัวเขาเองยังอยากจะประทับรอยเป็นคิสมาร์กแบบนี้ไว้ตราตรึงบนผิวเนื้อนวลสาวผุดผ่องยวนตายวนใจเหมือนกัน

“มันมีวิธีลบรอยได้นะ”

“ทำไงเหรอ”

เธอทำหน้าแบบซื่อใสไร้เดียงสาตาแป๋วแล้วกระพริบตา จ้องมองมาพร้อมรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ

‘ต้องจูบย้ำซ้ำรอยเก่า ให้กลายเป็นรอยใหม่แทนนะสิ’

นึกในใจแต่พูดออกไปไม่ได้เท่านั้น

นั่งอยู่ใกล้ชิดกันแค่ไม่ถึงคืบ นั่นทำให้คาคบเกิดความประหม่าที่โดนสายตาซื่อๆของสาวตาสวยจ้องมองมา...

จำได้ว่าจีราทำเธอหลุดมือมาแต่ถ้ามาถึงมือของเขาจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไป

‘ต้องได้ทั้งตัวและหัวใจเธอมาครอบครอง’

จิตสำนึกบอกตัวเองแล้วให้ต้องยับยั้งชั่งใจไว้ก่อน

‘จะทำอะไรลูกสาวคุณหญิงต้องให้เกียรติ์จนถึงที่สุดสุดอดทนอดกลั้นนั่นล่ะ’

“ช่างเถอะปล่อยไว้ไม่กี่วันมันจะจางหายไปเองแหละ”

“พี่คบนี่ขนตายาวกว่าผู้ชายทั่วไปขนตาเป็นแพแต่ขนตาไม่งอน แบบนี้ทำให้ดูดวงตามีเสน่ห์น่ามองเนอะ”

จู่ๆ เธอกล่าวชมขึ้นมาคงเนื่องจากความใกล้ชิดมากแม้ในความมืดสลัวลางยังมองเห็นแววตากันและกัน

มันทำให้คาคบตื่นเต้น เขินอายขึ้นมาบ้างเหมือนกัน

ถ้าเป็นคนอื่นชื่นชมอาจจะรู้สึกเฉยๆ แต่นี่แตกต่างเพราะเป็นเธอที่เขามีใจให้มากล่าวชมกันย่อมทำให้หัวใจของเขาพองโต

“ที่จริงถ้าเธอชอบจับมือ จับมือฉันบ้างก็ได้นะตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกันมา เรายังไม่เคยจับมือกันเลยเพราะเธออายมัวแต่คิดว่าเป็นเพื่อนต่างเพศ”

บังเอิญคาคบกำลังแบมืออยู่

และชยาวางมือลงบนฝ่ามือของเขาทันทีทันใดนั้นเธอทำหน้าแปลกใจ

“ทำไมมือพี่คบสากมาก ไม่นุ่มนิ่มเหมือนมือผู้หญิงที่ฉันเคยจับเลย”

“มือฉันเป็นมือคนทำงานหนักเหมือนคนชั้นต่ำกรรมกรมั้งมันคงเป็นมือที่น่ารังเกียจ”

คาคบพูดเหมือนน้อยใจ สายตาหลุบมองต่ำลงพื้น

“ไม่หรอก ฉันคบพี่คบเป็นเพื่อนฉันไม่รังเกียจมือของพี่คบหรอก”

บอกแล้วจับมือของผู้ชายที่มีขนาดมือใหญ่ยาวกว่า ชยาจับด้วยมือทั้งสองของเธอ

‘ว้าว... มือน้อยนุ่มนิ่มอบอุ่นจัง’

คาคบกระดี๊กระด๊าในใจดีใจที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มต้นด้วยการจับมือของเขาโดยไม่ต้องอ้อนวอนร้องขอ

“ฮืม ฮื่อ ฮือ ฮื้ม ฮืม ฮือ...”

คาคบส่งเสียงเอื้อนฮัมเพลงอะไรที่ชยาไม่คุ้นหู เพราะความดีใจเลยจับมือเธอยกขึ้นโยกไหวเป็นจังหวะเพลง

เหมือนเวลาไปดูคอนเสิร์ตแล้วโบกโยกไหวมือไปตามเสียงเพลง

มือที่ชูขึ้นไปดันหลังคามุ้งให้สะบัดโบกมุ้งกระเพื่อมไหวไปทั้งหลังด้วย ...ดูตลกดี

สีหน้าแช่มชื่นยิ้มเบิกบานของเขาพลอยทำให้เธอยิ้มหัวตามไปด้วย

และคงเนื่องมาจากโยกย้ายส่ายเอวมากไปหน่อย

ตะขอกางเกงขาสั้นชายดันหลุด

“หืม?...”

คาคบอุทานแปลกใจตัวเอง

ใช้มือเลิกชายเสื้อยืดขึ้นพ้นเอว จับคลำตะขอกางเกงของตัวเองดูจึงพบว่าเหล็กที่ยึดเกี่ยวมันหลุด

“อ้าว... เป็นไรพี่คบ”

เธอเอียงคอมองตามบริเวณเอวของเขา ได้เห็นหน้าท้องเรียบแบนไปจนถึงสะดือความรู้สึกบอกไม่ถูก แต่อาจเรียกได้ว่าใจแหว่งไปบ้าง บอกตัวเองได้เลยว่า...

‘นี่ล่ะน่ามองไม่ใช่เล่น’

“ตะขอกางเกงหลุด ทำไงดี? ไม่มีเข็มกลัดด้วย”

“ฉันมีเข็มกลัด”

ชยามีเข็มกลัดตัวเล็กติดตรงกระเป๋าเสื้อแขนกุดชุดกระโปรงนอนผ้ายืด

เธอเสียสละแกะออกจากกระเป๋าชุดนอนตนเองแล้วนำมันมาใช้ติดตะขอกางเกงให้เขา

“พี่คบส่องไฟฉายหน่อยสิ มันมืดมองไม่ชัด”

คาคบต้องเปิดไฟฉายมือถือด้วยมือข้างหนึ่ง

ส่วนมืออีกข้างหนึ่งจับเลิกชายเสื้อขึ้นเปิดพุง พอให้เธอติดเข็มกลัดตรงตะขอกางเกงของเขาได้

“พี่คบมันติดยากอ่ะเข็มกลัดมันยาวเกือบไม่พ้นตะขอ รอเดี๋ยวนะ”

ชยาก้มหน้าลงมาใกล้มาก จนกระทั่งศีรษะติดพุงเขาและเธอขะมักเขม้นต่อการปล้ำติดตะขอกางเกงให้เขาอยู่พักใหญ่

ไรผมของเธอระเรี่ยโดนผิวเนื้อหน้าท้องทำให้เขาต้องแขม่วพุงพร้อมกับจั๊กจี้ปั่นป่วนในจุดอ่อนไหว ...ใจหวิว

กว่าชยาจะติดตะขอกางเกงให้คาคบสำเร็จ

เล่นเอาเขาต้องเกร็งกายชายข่มใจอดกลั้นหายใจหายคอไม่ทั่วท้อง สยิวหวิวไหวแทบนั่งไม่ติดเลยเทียว

ใจนึก...

‘สยิวเป็นบ้า แต่ชอบนะที่เธอทำให้...ช่างรู้สึกดีกระไรอย่างนี้’