นิยายไบเซ็กชวลเกย์ รักสามเส้า [หญิงxชาย & ชายxชาย]

..........ตึกที่ทำการใหญ่หลังคาทรงโดมกระจกสีฟ้า

ผนังหินอ่อนสีขาวความสูงสองชั้นของห้องโถงกว้างพื้นปูหินแกรนิตสีมรกตเป็นเงาวาวราวกระจกส่องสะท้อนดูใหญ่โตโอ่อ่าหรูหรา

มีทางขึ้นบันไดหินอ่อนเป็นชั้นลอย ป้ายหน้าห้องติดชื่อไว้ว่า...

Chief executive officer

Mr. Maxime Douglas Loic

ชยาในมาดสาวทอมบอยรู้จากการศึกษาสนใจศิลปะฝั่งตะวันตกเกี่ยวกับนามสกุลที่นิยมใช้กันมากในฝรั่งเศสสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นคนฝรั่งเศสรุ่นใหม่ ซึ่งอายุอยู่ราวยี่สิบกว่าไม่เกินสามสิบ

เธอตามคาคบมาเพื่อรับงานโปรเจ็คพิเศษ

ทั้งสองคนกำลังนั่งรออยู่ที่โซฟาชุดรับรองแขกของทางบริษัท

“บอสเป็นคนฝรั่งเศส แต่เรียนจบจากลอนดอน เพิ่งมารับตำแหน่งไม่ถึงปีตอนนี้อายุยี่สิบหก ใช้ภาษาอังกฤษพูดกับเขาก็ได้นะชยา”

คาคบเพิ่งบอกรายละเอียดเกี่ยวกับ CEO หรือกรรมการผู้จัดการใหญ่ของกลุ่มบริษัทซึ่งมีงานโปรเจ็คน่าสนใจที่ชยาน่าจะรับไปทำได้

เลขาหน้าห้องเป็นหนุ่มฝรั่งเศสหน้าละอ่อนเพิ่งส่งสัญญาณมือให้เดินขึ้นบันไดไปที่ห้องผู้บริหารขณะกล่าว

“Boss waiting for you.”

สาวทอมเก็กมาดแมนให้ดูจริงจังทุกท่วงท่าอิริยาบถค่อยเดินก้าวขึ้นบันได ผลักประตูเข้าไปในห้องผู้บริหารใหญ่

คาคบเดินตามหลังมาติดๆในฐานะผู้แนะนำงานให้เพื่อน

เปิดประตูเข้าไปภายในห้องทำงานก็เห็นวิวจากหน้าต่างกระจกใสบานใหญ่เกือบเต็มผนังห้องทางด้านหลังโต๊ะทำงานของซีอีโอมองเห็นทะเลและระรอกคลื่นอยู่ไม่ไกล

โต๊ะทำงานตัวใหญ่สีดำเป็นมันดูเคร่งขรึมกับเก้าอี้ผู้บริหารสีดำผนังห้องสีขาวสะอาดตา พื้นปูพรมสีน้ำเงินเข้ม

มุมทางซ้ายมือมีโซฟายาวสีเทาสำหรับต้อนรับแขกผนังด้านนั้นประดับภาพเหมือนจริงรูปปลาทะเลสีสวยสดใสว่ายน้ำอยู่เหนือแนวปะการังสวยงาม

ผู้บริหารลุกขึ้นยืนและผายมือเชื้อเชิญให้นั่งเก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะผู้บริหาร

การเจอหน้ากันทำให้ทั้งสาวทอมทั้งผู้บริหารทำสีหน้าไม่ต่างกันคือ เอียงหน้ากับกระพริบตาปริบๆ

นั่นเพราะรู้สึกเหมือนเคยเห็นหน้ากันที่ไหนมาก่อนแต่ดันนึกไม่ออกเหมือนกัน

หนุ่มฝรั่งเศสส่วนสูง 184 เซนติเมตรผิวขาวผมสีน้ำตาลทรงผมสุภาพตัดสั้น คิ้วตรงขนคิ้วดกหนาดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจมูกโด่งแต่ดั้งหักมุมเล็กน้อย เรียวปากค่อนข้างบางแต่ปากกว้างคางมนในกรอบหน้ายาวคล้ายรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าโดยรวมทั้งใบหน้าจัดว่าเป็นฝรั่งที่ค่อนข้างหน้าตาดี

“This’s my friend. Chaya”

คาคบพูดแนะนำเพื่อนของเขาเป็นภาษาอังกฤษ

ต่อไปจึงสนทนากันโดยใช้ภาษาอังกฤษตลอด

เนื้อหาของบทสนทนาเกี่ยวกับงานที่จะให้ทำคือวาดรูปสีน้ำมันบนผืนผ้าใบขนาดใหญ่ประมาณ80x120 เซนติเมตรจะแนวนอนหรือแนวตั้งก็ได้

ต้องเป็นภาพเหมือนจริง Realisticpaintings

ดังนั้นบอสจึงต้องมีการดูผลงานของชยาที่ผ่านมา

เธอถ่ายรูปที่เคยวาดเก็บไว้ในมือถือจึงเปิดให้บอสได้ดูผลงานที่เคยวาดภาพแนวนี้เช่นภาพคนเหมือนหรือที่เรียกว่า Portrait

ฝีมือการวาดรูปของเธอเป็นที่ยอมรับจากบอสเขาพยักหน้าช้าๆ หลังได้ดูผลงานหลายรูปแล้ว

ประเดิมด้วยการสั่งงานแรกให้วาดสิ่งที่มีในเกาะแห่งนี้

ชยาจึงบอกว่าจะวาดรูปลำธารน้ำจืดของเกาะนี้ที่เธอเคยไปโดดน้ำเล่น

ซึ่งถ้าวาดสวยงามเหมือนจริงแล้วเสร็จจะได้รับค่าจ้างต่อรูปหนึ่งหมื่นบาทและจะมีงานวาดภาพแนวนี้ตามมาอีกนับสิบภาพ

ซึ่งภาพพวกนี้จะไว้ใช้สำหรับประดับตกแต่งผนังห้องของคอนโดหรูราคาแพงนั่นเอง

ไม่ต้องห่วงเรื่องเฟรมผ้าใบหรือขาตั้งเฟรมกับสีน้ำมันหรือน้ำมันลินซีดผสมสีเพราะอุปกรณ์การวาดรูปเหล่านั้นทางบริษัทมีให้เบิกได้

หลังจากพูดคุยงานกันเรียบร้อยแล้วชยาจึงได้รับเฟรมผืนผ้าใบสีขาวกับขาตั้งและอุปกรณ์การวาดรูปซึ่งที่จริงเธอมีพู่กันของตัวเองอยู่หลายเบอร์อยู่แล้ว

ระหว่างที่ชยาเก็บของโดยมีคาคบช่วยถือของแต่ทั้งสองคนยังไม่ได้กลับออกไป

“＃♩♪♫♬♭♮♯…”

จู่ๆ ได้มีเสียงดังขึ้นจากสายเข้ามือถือของบอสซึ่งเจ้าของมือถือกดรับสายด้วยสีหน้าเบิกบาน ยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ

“ซาหวาดดีจีรา ดีใจนะที่ยูโทรมาหาไอ”

ทั้งชยากับคาคบหันมามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

อย่างแรกตรงที่บอสพูดภาษาไทยถึงมันจะออกสำเนียงฝรั่งพูดภาษาไทยไม่ชัดก็ตามทีให้น่าสงสัยว่าไปเรียนพูดภาษาไทยมาจากไหน

ประหลาดใจอย่างที่สองคือชื่อ ‘จีรา’

ชื่อนี้นี่ล่ะคือชื่อที่ชยาหวั่นกลัวและขอภาวนาในใจ...

‘ขออย่าให้ใช่คนคนนั้นเลย’

บอสเห็นว่าเป็นเรื่องคุยส่วนตัวเขาจึงเป็นฝ่ายเดินออกจากห้องทำงานของตัวเอง เพื่อออกไปคุยตามลำพัง

ดังนั้นทั้งชยากับคาคบจึงไม่ได้ยินอะไรมากไปกว่าการกล่าวทักทายไม่กี่คำ

..........คาคบเดินมาส่งชยา เขาช่วยเธอถือขาตั้งเฟรมทำจากไม้อันยาวเกะกะใส่ไว้ให้ในรถพ่วงข้าง

อีกเดี๋ยวเธอจะได้ไปเริ่มงานวาดภาพลำธารน้ำจืด

“ฉันไม่อยากเจอพี่จีราเลยนะไม่อยากให้เขามาเจอเราที่เกาะนี่ เชื่อว่าเขาจะต้องตามฉันให้กลับไปอยู่กรุงเทพฯแน่ ฉันอึดอัดไม่เป็นอิสระเลยเวลาอยู่ใกล้พี่จีรา ...น่าเบื่อ พี่คบคิดว่าบอสนั่นคุยกับผู้ชายหรือผู้หญิง”

ชยาถามเพื่อนชายเธอหวั่นใจกังวลกลัวเป็นคนเดียวกันกับพี่จีราแต่อีกใจยังหวังว่าคนที่บอสคุยด้วยนั้นอาจเป็นผู้หญิงเพราะผู้หญิงใช้ชื่อจีรามากกว่าผู้ชาย

“บอสคุยกับผู้ชายอยู่แล้ว ดูสีหน้าเหมือนคุยกับแฟนคงไม่ใช่ผู้หญิงหรอกเพราะบอสชอบผู้ชาย”

คาคบคาดเดาได้ไม่ผิดความจริงอันมีทางเป็นไปได้สูง

“ผู้ชายไทยที่ชื่อจีราจะมีชื่อซ้ำกันได้ซักกี่คนหวังว่าคงไม่ใช่พี่จีรา ถ้าใช่แสดงว่าโลกมันกลมมากจนน่าเกลียดเลยล่ะ”

ว่าพลางสาวมาดทอมทำเบ้ปากให้กับคนนั้น เขาคือคนที่ชยาไม่อยากเจอที่สุดในโลก

จากนั้นคาคบเดินกลับไปยังแผนกของตนทำงานตามหน้าที่

ส่วนสาวทอมขับมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างไปยังลำธารน้ำใส

ไม่มีผู้คนมาที่นี่เพราะไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว และผู้คนในเกาะจะมาเที่ยวที่นี่บ้างนานทีปีหน

ชยาจัดการตั้งขาตั้งไม้ใส่เฟรมผ้าใบ สเก็ตโครงร่างคร่าวๆด้วยดินสอไว้ก่อนจะวางแผนลงระบายสีน้ำมัน

เธอชอบธรรมชาติแมกไม้สายน้ำอันร่มรื่นชื่นเย็นเสียงนกกาส่งเสียงคุยกันประปราย รอบกายล้วนเป็นมิตรไม่มีพิษภัยต่อผู้คนสัญจรไม่มีสัตว์ใหญ่ดุร้ายอย่างเสือหมีหรือสิงโต ในลำธารไม่มีจระเข้ อย่างมากจะมีก็พวกตัวมังกร

แต่มีงูพิษตามธรรมชาติ แม้กระนั้นพวกมันก็อาศัยหากินอยู่ในส่วนของพวกมันไม่ได้เลื้อยเผ่นพ่านออกมาตามพื้นที่โล่งแจ้ง

..........บ่ายสามโมงชยาเลิกวาดรูปด้วยว่าคอแห้งจึงเก็บของพวกอุปกรณ์วาดรูปกลับออกจากลำธารน้ำใส

แล้วขับมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างไปตลาดกลางเกาะนั่งพักเหนื่อยหาเครื่องดื่มเย็นๆ ดื่มกินให้ชื่นใจ

รอเวลาห้าโมงเย็นชยาถึงได้ขับมอเตอร์ไซค์ไปรับเพื่อนหลังเลิกงานแล้วถึงพากันมาทานข้าวมื้อเย็นในตลาดอีกครั้ง

ร้านข้าวแกงตั้งอยู่ใกล้ต้นหูกวางต้นสูงใต้ต้นเป็นโต๊ะไม้มีเก้าอี้เหล็กพับได้ ให้นั่งทานอาหาร

ชยานั่งอยู่ข้างด้านขวามือของคาคบมีน้ำดื่มคนละขวดตั้งอยู่ก่อนจะสั่งอาหารมาทาน

เขาให้เธอเปิดดูในมือถือเป็นรูปที่โหลดมาจากกล้องถ่ายภาพใต้น้ำซึ่งเขาถ่ายไว้เองในตอนที่ไปสำรวจและดูแลเก็บขยะใต้น้ำบริเวณแนวปะการัง

“ปะการังสีสวยเนอะ มีหลายรูปแบบเลย”

สาวทอมมัวสนใจดูรูปถ่ายและกล่าวชื่นชม

ส่วนเพื่อนชายนั่งท้าวคางมองหน้าเพื่อนสาวทอมใบหน้าสวยใสให้เพลินตาเพลินใจ

แม้ไม่ได้แต้มแต่งเครื่องสำอางมากแต่เห็นได้ชัดว่าเธอกรีดอายไลน์เนอร์รอบขอบดวงตาส่งเสริมให้ดวงตาคมเฉี่ยวแพขนตางอนงามผ่านการปัดมาสคาร่าขนตายาว

“อุ๊ย...”

สาวทอมอุทานท่าทางเหมือนจะใช้นิ้วมือขยี้ตาตัวเองแล้วชะงักค้างไปคงเนื่องมาจากไม่อยากให้ดวงตาบาดเจ็บ

“เป็นอะไร? อะไรเข้าตาล่ะสิ”

ผู้เป็นเพื่อนคาดเดาพร้อมยื่นหน้ามาจ้องมองใกล้ๆจึงพบว่ามีขนตาหักแทงเข้าไปในดวงตา จึงค่อยๆกรีดนิ้วใช้สองนิ้วมือช่วยหยิบออกจากแพขนตายาวของสาวทอมเพื่อนสนิท

“หายเจ็บตาหรือยัง”

“อื้ม... หายเจ็บตาแล้ว”

สาวทอมตอบทั้งขณะกำลังหลับตาพริ้ม

เพราะสายลมเอื่อยๆที่ระบัดพัดรอบกายได้โชยกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำหรือเครื่องหอมอะไรอะไรบางอย่างจากตัวชายผู้เป็นเพื่อนมากระทบนาสิกให้ชวนเคลิ้มใจเธอรู้ดีว่าเพื่อนชายของเธอคนนี้พิเศษจริงๆตรงเนื้อตัวมีกลิ่นกายที่หอมน่าดอมดมกว่าชายธรรมดาพื้นๆ

เพื่อนชายให้หัวใจเต้นแรงขึ้นมาอีกหน่อยกับท่าทางของเพื่อนสาวทอมที่เชิดหน้าขึ้นน้อยๆ กับรอยยิ้มอ่อนๆ หลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆดูเป็นใบหน้าที่เปี่ยมสุขสวยงามตามธรรมชาติของวัยสาว

‘ช่างทำหน้าตาน่าจูบสักฟอด’

แต่เขาคงไม่สามารถทำอย่างใจปรารถนา

เนื่องจากที่นี่เป็นที่สาธารณะการกระทำที่เรียกว่าประเจิดประเจ้อจะไม่ได้รับการยอมรับจากลูกสาวคุณหญิงผู้ได้รับการเลี้ยงดูอบรมมาอย่างดี

สาวทอมลืมตาขึ้นมาอย่างผู้ไม่คิดอะไรมาก เห็นของน่ากินหิวแล้วตามปกติเวลามื้ออาหารเย็น

“อยากกินข้าวโพดต้มนั่น”

เธอชี้มือไปยังทิศทางร้านข้าวโพดต้มฝานเม็ดออกแล้วใส่เนยราดนมข้นหวานกับนมสด

คาคบไปซื้อมาให้เธอหนึ่งถ้วย

ส่วนของตัวเขาชอบกินทั้งฝักที่ยังไม่แกะเม็ดมันจะมีรสชาติเค็มจากการต้มในน้ำเกลือ นำมานั่งกัดแทะท่าทางไม่ต่างจากตัวบีเวอร์ที่ชอบใช้ฟันสองซี่หน้าแทะอาหารกัดกินอย่างน่าเอ็นดู

“แหมช่างแทะได้น่ารักจังพี่คบ อ้าว... ข้าวโพดเลอะข้างปากแล้วเดี๋ยวเช็ดให้นะ”

สาวทอมช่างเอาใจ นำกระดาษทิชชู่มาซับบริเวณข้างมุมปากให้

นั่นล่ะที่ทำให้ใจของเขาเฝ้าหลงละเมอ เพราะเธอทำน่ารักกับเขาทำไมใจเขาจะไม่ฝันใฝ่ปรารถนาตัวเธอ

“ข้าวกระเพราไข่ดาวสองใบจานเดียวแบบพิเศษแถมเยอะๆ นะครับ”

สาวทอมมองหน้าแม่ค้าข้าวแกงวัยเกษียณ แล้วเพิ่งสั่งข้าวมื้อเย็น

พอกินข้าวโพดหมดข้าวพัดกระเพราก็มาตั้งวางตรงหน้าพอดี และเหมือนที่เคย เธอเขี่ยข้าวแบ่งส่วนของเธอไว้บนขอบจานซีกหนึ่งแล้วทานส่วนนั้นซึ่งนับได้ประมาณสี่คำกับไข่ดาวฟองเดียว

ส่วนของชายผู้เป็นเพื่อนคือได้ทานทั้งหมดจานนั้น

ความสนิทสนมทานอาหารจานเดียวกันทั้งชยากับคาคบมีให้เห็นทุกเย็นเป็นปกติ

พวกแม่ค้าชอบมองจ้องด้วยความเอ็นดูเพราะความสวยงามน่ารักของชยาและความหล่อเฉียบขาดบาดใจของคาคบดึงดูดสายตาใครต่อใครให้อยากมอง

อิ่มข้าวแล้วสาวทอมก็ไปต่อร้านขนมซาลาเปาไส้หมูสับ สาคูไส้หมู ขนมกุยช่ายตบท้ายด้วยเครื่องดื่มคือน้ำมะนาวปั่นใส่โซดาคนละแก้วกับเพื่อน

ระหว่างนั้นมีเสียงมือถือของแม่ค้าข้าวแกงดังขึ้น

ลูกสาวของแม่ค้าข้าวแกงโทรมาคุยปรึกษาปัญหารักๆใคร่ๆ

“หือ... นี่เอ็งโดนเพื่อนปล้ำ? ผู้ชายใช่ไหมวะ”

ชยากับคาคบได้ยินถนัดเต็มสองหูหากแต่ไม่ได้ยินเสียงคู่สายอีกฝ่ายพูดมาว่าอย่างไรเท่านั้น

เสียงของแม่ค้าข้าวแกงเบาเสียที่ไหน ประกอบกับแกเป็นคนเปิดเผยโผงผางจึงพูดทวนย้ำคำพูดของลูกสาวเลยทำให้ทุกคนได้รู้ตามแกไปพร้อมกัน

“อย่างนี้เอ็งก็ตกเป็นเมียมันเอ็งไม่คิดอะไรกับมัน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เพื่อนเอ็งแล้ว เขาเรียกว่าผัวโว้ยไม่ใช่เพื่อน”

ลูกสาวแม่ค้าข้าวแกงโดนกรณีคล้ายกันกับชยาโดนเพื่อนชายปล้ำทำให้เสียตัวตกเป็นเมียแต่สาวเจ้าไม่ได้คิดอะไรด้วยเลยโทรมาปรึกษาแม่ เพราะไม่รู้ต่อไปจะต้องทำตัวอย่างไร

สาวทอมทำสีหน้าวางเฉยไม่สนิทเสียแล้ว เครียด...

ในฐานะผู้เสียหาย เสียสาวเสียศักดิ์ศรีลูกสาวคุณหญิงผู้มียศถาบรรดาศักดิ์ซึ่งเธอนั้นแบกรับมันไว้เต็มสองบ่าไหล่สามัญสำนึกบอกเตือนตัวตนว่าตนเองไม่ใช่ลูกสาวชาวบ้านจะได้จัดการให้ทุกเรื่องมันง่ายดาย

สำหรับคาคบเมื่อมีเธออยู่ด้วยกันดังเพื่อนสนิทชิดเคียงใกล้เขาอยากได้ฐานะเป็นสามีเปิดเผยจริงจัง ไม่หวังเป็นแค่เพียงเพื่อน

สองหนุ่มสาวที่นั่งฟังเรื่องของลูกสาวแม่ค้าข้าวแกงอยู่ในอารมณ์ต่างกันคนหนึ่งรู้สึกถึงการได้มา กับอีกคนรู้สึกว่าสูญเสียไป

“เอ็งต้องให้ผู้ชายคนนั้นมาทำพิธีขอขมาแม่แม่เรียกเงินแค่สามหมื่น แล้วค่อยอยู่กินเป็นผัวเมียกันต่อไป”

ดูเหมือนคู่สนทนาอีกฝ่ายคงจะปฏิเสธ

แม่ค้าข้าวแกงถึงได้เสียงดังว่าลูกสาว

“เอ็งไม่อยากยุ่งกับมันแต่มันได้เอ็งแล้วมันไม่เลิกง่ายๆ หรอก อยู่ใกล้กันเดี๋ยวมันได้ไล่ปล้ำเอ็งอีกจะอยู่ให้มันกินฟรีรึ”

ชยาทนนั่งฟังอยู่เฉยไม่ได้เธอวางเงินค่าข้าวแกงไว้บนโต๊ะ แล้วรีบลุกเดินจากไป ไม่อยากฟังอะไรต่อแล้ว

ที่ผ่านมาเสียตัวไปเพียงครั้งเดียว แต่ดูจากสีหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของคาคบแล้วให้นึกหมั่นไส้เขาทั้งอับอายและหวั่นกลัวตัวเขาจะทำอะไรเธอซ้ำอีก

คาคบรีบเดินตามและกล่าวถามเธอ

“ทำไมรีบกลับล่ะ”

“ไม่อยากฟังเรื่องลูกสาวแม่ค้านั่น”

“อ๋อ... ลูกสาวแม่ค้าได้เพื่อนเป็นผัวเหมือนเรื่องของเราสองคนเลย อย่างนั้นเราสองคนก็เป็น... ผัวเมียกันแล้วนะสิ”

เสียงพูดเว้นวรรคจงใจเน้นย้ำท้ายประโยคและเพื่อนชายทำสีหน้ายิ้มกริ่มกระหยิ่มใจยินดีและพึงพอใจกับสรรพนามเรียกขานอันใหม่ ‘ผัวกับเมีย’

“ไม่ใช่นะ เราไม่ใช่...แค่ครั้งเดียวไม่เรียกว่า... อย่างนั้นหรอก”

ชยาหมดมาดสาวทอม ไม่กล้าแม้แต่จะกล่าวคำนั้น ‘ผัวเมีย’ มีแต่หน้าแดงซ่าน โลหิตสูบฉีดขึ้นมาเป็นปื้นผื่นแดงบนผิวใบหน้าด้วยฤทธิ์ความอาย

อายจนกลายโกรธเมื่อได้ยินเพื่อนชายคนสนิทหัวเราะขึ้นมาลึกๆในลำคอ

“ครั้งเดียวไม่เรียกผัวเมียงั้นคงต้องหลายครั้งละสิ ...หึ ...หึ.”

“เพี้ยะ!”

เสียงฝ่ามือน้อยของสาวตัวเล็กฟาดโดนใบหน้าเพื่อนคนสนิท

“หยุดหัวเราะแบบนั้นมันเหมือนหัวเราะเยาะให้ฉันอับอาย ฉันเป็นตัวตลกเหรอ ฉันลูกสาวคุณหญิงนะพี่คบก็แค่ผู้ชายที่ฉวยโอกาสตอนร่างกายฉันอ่อนแอถ้าพี่คบยังพอมีความเป็นเพื่อนที่ไว้วางใจได้ช่วยกรุณาเก็บเรื่องของเราไว้เป็นความลับที่สุด”

คาคบให้นึกเคืองโกรธและเจ็บใจขึ้นมาบ้างเหมือนกันราวกับตัวเขาต่ำต้อยด้อยค่าจนเธอยอมรับในตัวของเขาไม่ได้

“ฉันมันไม่สมศักดิ์ศรีลูกคุณหญิงฉันจะต้องเจียมหัวกบาลตัวเอง”

น้ำเสียงกระแทกกระทั้นกระทบกระเทียบในฐานะของคนที่ต้องจำทนอยู่ในสถานะ ‘เพื่อน’

ใช้มือกุมข้างแก้มซ้ายของตัวเองที่รู้สึกเจ็บใบหน้าหล่อเหลาของเขาตอนนี้มีรอยช้ำเป็นตำหนิมันคงเป็นรอยนิ้วมือแดงตรงบริเวณที่โดนตบด้วยฝ่ามือของผู้หญิงที่เขาหลงใหลคลั่งไคล้ในตัวเธอ

เธอผู้ไม่มีความปรานีต่อตัวเขาเลย

ลูกผู้ชายน้ำตาซึม...

.