Chapter 21 Dangerous man

..........ศัตรูของจีราคือกลุ่มรุ่นพี่ที่ไม่ถูกกับกลุ่มของคาคบมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย

เคยไปกินร้านอาหารหนึ่งเกือบยกพวกตีกันเพราะลูกตำรวจมาอวดเบ่งใครก็รู้ว่ารุ่นพี่ที่ชื่อ... ชรัลเป็นลูกเลี้ยงของนายตำรวจยศใหญ่เพราะแม่แต่งงานใหม่

คาคบเคยได้ยินชรัลมีปากเสียงกับจีรา

“ไอ้ลูกฆาตกรฆ่าพ่อกูพ่อมึงถ้าไม่มีบารมีพรรคการเมืองหนุนหลังได้ติดคุกไปนานแล้วแต่ไม่แน่อย่างพ่อมึงคงไม่ได้ตายดีหรอก ศัตรูเยอะ”

จีราบันดาลโทสะชกหน้าชรัลไปก่อนจะเถียงเสียงดัง

“พ่อกูไม่ได้ฆ่าใคร มึงเกิดทีหลังไม่รู้อะไรอย่ามาพูด”

ชรัลเกิดก่อนจีราหนึ่งปี อายุเท่าพี่ชายของจีราแต่มาเรียนอยู่ชั้นปีเดียวกับจีรา

ทะเลาะกันด้วยเรื่องเก่าของพ่อแม่ที่ตัวเองเกิดไม่ทันกันทั้งนั้น

ไม่มีใครรู้ความจริงว่าใครเป็นคนยิงพ่อของชรัล

ชรัลได้แต่ปักใจคิดไปเองว่าเป็นฝีมือพ่อของจีรา ซึ่งตอนหลังได้แต่งงานกับแม่ของจีราที่เคยเป็นคนรักเก่าของพ่อชรัลนั่นเอง

“มึงต่อยกูคิดว่าแน่? เฮ้ย...พวกเรารุมกระทืบมัน”

ชรัลร้องสั่งกลุ่มพรรคพวก

พวกของคาคบรักความยุติธรรมทนเห็นคนโดนรุมรังแกไม่ได้จึงเข้าช่วยขัดขวางเลยเกิดการตะลุมบอนกัน

บังเอิญวันนั้นตำรวจสายตรวจขี่มอเตอร์ไซค์มากันสองคน

คนตีกันเห็นตำรวจมาก็ต่างแตกกระเจิงหนีหายกันไปคนละทิศละทางใครจะอยู่รอให้ตำรวจจับกันล่ะ

นั่นเป็นความหลังครั้งเก่า

แต่ค่ำคืนนี้ศัตรูที่ไม่ได้รับเชิญได้มาร่วมงานด้วยถึงแม้ตอนมีงานจะไม่ก่อเรื่องในผับ

แต่ขานี่สิกลับก่อกวนให้เกิดเรื่องเวลาดึกประมาณตีหนึ่ง

บนถนนกาญจนาภิเษก รถหรูของจีราโดนปาดหน้าแซงขึ้นไปแล้วแล่นกันท่าไม่ให้แซงได้ โดยขับส่ายฉวัดเฉวียนเป็นที่น่ารำคาญ

จีราเห็นทะเบียนรถจำได้ว่าที่แท้เจ้าของรถคือชวัลโจทย์เก่าหรือเจ้ากรรมนายเวรของเขานั่นเอง

โมโหขึ้นมาจึงสั่งให้บอดี้การ์ดประจำตัวซึ่งทำหน้าที่ขับรถลดกระจกลงและสั่ง...

“ขับระวังนะ แล้วเตรียมแซงได้”

คนขับพยักหน้ารู้ว่าจะต้องเกิดเรื่องต่อจากนี้ตั้งใจใช้สติในการขับ

จีราควักปืนสั้นที่ซ่อนอยู่ข้างเบาะรถออกมาชะโงกยื่นศีรษะและแขนออกไปนอกหน้าต่างรถ จ่อปืนตรงไปยังรถคันหน้า เล็ง...

“เปรี้ยง... เปรี้ยง...”

จีรายิงปืนแม่นมากไม่ต้องเปลืองกระสุน ลูกปืนสองนัดที่ลั่นไกออกไปโดนสองล้อหลังของรถยนต์ฝ่ายศัตรูเต็มๆ

รถของชวัลต้องจอดข้างทางก่อนรถจะคว่ำ

และรถของจีราก็ขับแซงไปได้อย่างลอยนวล

ไม่ต้องพูดถึงชยากับคาคบทั้งสองตกอกตกใจกลัวกันทั้งคู่จับมือกันแน่น

จนกระทั่งถึงบ้านใหม่ในซอยตลิ่งชันอย่างปลอดภัย

..........คิดถึงคนเคยนอนกอดเคยหอมเคยยอมให้จูบนอนไม่หลับกระสับกระส่าย จึงลุกขึ้นอย่างใจหมายอยากจะได้เห็นหน้าเขาสักน้อย

ชยาพยายามเปิดประตูห้องของตนเองเพียงเบามือมากไม่อยากให้มีเสียงได้ยินไปถึงคนนอนห้องข้างๆ

ทันได้เห็นหลังของคาคบไวๆเข้าไปในห้องนอนของจีราที่อยู่ติดกับห้องของเธอนี้

สงสัย...

จึงค่อยย่องเงียบไปยืนข้างประตูนั้นที่ยังเปิดแง้มอยู่ชะโงกเมียงมองเข้าไปภายในห้อง

จีรานอนลืมตาอยู่ยังไม่หลับยิ้มให้กับคาคบที่ลงนั่งบนเตียงข้างเคียงกัน

“มีอะไร”

“อยากมาราตรีสวัสดิ์”

เสียงทุ้มฟังนุ่มหูเอ่ยตอบ

เจ้าของเตียงนอนมองอย่างเอ็นดู เหมือนจะหัวเราะอ่อนโยนในลำคอ...หึ ...หึ

“ฝากราตรีสวัสดิ์ชยาด้วยนะครับ”

‘จะฝากยังไง’

สายตาจีรามีคำถามดังนั้น

ไม่มีคำตอบจากปากงาม กำลังก้มลงอย่างช้าๆ ใกล้บริเวณโหนกหน้าผากขาวผุดผ่อง

จีราให้แปลกใจที่โดนกลีบปากงามจรดลงตรงหน้าผากของเขาเชื่องช้าเนิบนาบอบอุ่นหยุ่นนุ่ม เร้าเร่งหัวใจให้เต้นจังหวะเร็วแรงขึ้นจนต้องระงับยับยั้งใจตัวเอง โดยการสูดลมหายใจเข้า กลับได้กลิ่นกายหอมแบบผู้ชายมันหอมลึกซึ้งชวนหลับตาเคลิ้มฝัน...

ไม่นึกฝันว่าจูบนุ่มๆ จากหนุ่มหน้าสวยนั้นจะรัญจวนใจถึงเพียงนี้

‘ฉันชอบเขาจัง’

ถึงคาคบจะบอกฝากผ่านจูบราตรีสวัสดิ์นี้ไปให้ชยา

แต่ความจริงปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้ชายหน้าสวยตรงหน้าเขาทำอะไรกับจีรา

‘คาคบจูบหน้าผากของฉัน’

จีราลืมตาขึ้นมาฟังเสียงเศร้าจากใบหน้าสวยหม่นเหงาทำไมถึงดูเศร้านัก

“ผมรู้ชยาเป็นของจีรา”

“นายเคยจูบหน้าผากชยาไหม”

“เคยสิ ก็เธอน่ารักซะขนาดนั้น จีราเองคงอยากจะจูบชยาเหมือนกันนั่นแหละ”

จีรายอมรับกับใจเรื่องนั้นเป็นความจริงดังคำกล่าวมา

“อื้ม... ฉันรับฝาก”

รับปากพร้อมยิ้มอ่อนโยนให้คาคบ

เริ่มเข้าใจและคิดได้ว่าลึกๆแล้วในใจคาคบคิดถึงชยามากเกินกว่าเพื่อนกันเท่านั้น

ขณะเดียวกันที่หน้าประตูห้องของจีรา

ช็อก!

เห็นคาคบจูบหน้าผากจีราชยาเกือบรับกับสิ่งที่เห็นไม่ได้

‘ผู้ชายสองคนแอบมีใจให้กัน’

คิดได้แค่นั้นขามันขยับจะวิ่งหนีกลับห้องของตนแต่พอได้ยินถ้อยคำที่เขาคุยกันแล้วให้งงงันจังงัง...

ถอยหลังกลับเข้ามานอนนิ่งหลับตา ...ไม่เข้าใจ

ไม่นานนักได้ยินเสียงประตูห้องนอนของตนเปิดเบาๆมีคนเข้ามา

ชยาไม่ลืมตาจึงยังไม่รู้ว่าเป็นใคร จวบจนกระทั่งที่นอนยุบยวบลงด้านข้างกายเธอ

ไม่ได้กลิ่นกายชายแบบคาคบที่เธอยังคงจดจำได้ แสดงว่าคนที่ลงนั่งข้างกันนี้คงเป็นจีรา

“คาคบฝากฉันมาราตรีสวัสดิ์เธอ”

รู้สึกได้ว่าโหนกหน้าผากโดนจูบเบาแผ่วพร้อมลมหายใจอุ่นๆเป่ารดลงมามันช่างเหมือนที่คาคบเคยจูบเธอมาก่อน แผ่วผิวให้ความหวิวไหวดุจเดียวกัน จำรสสัมผัสนั้นได้

‘พี่จีราช่างเลียนแบบจูบจากพี่คบมาได้เหมือนกันเลย’

พยายามนิ่งให้มากที่สุดเหมือนหลับไปแล้วไม่อยากให้จีรารู้ว่าเธอยังตื่นอยู่

..........อาหารเช้าตั้งเต็มโต๊ะรอท่าอยู่ในห้องรับประทานอาหาร

คนส่งอาหารกลับไปแล้ว ส่วนอาหารมื้อกลางวันแช่อยู่ในตู้เย็นเอาไว้อุ่นกินภายหลัง

สำหรับมื้อเย็นจีราคงพากันไปทานนอกบ้าน

ชยาละเลียดทานอาหารคาวไปอย่างเอร็ดอร่อยคอยชำเลืองมองของหวานที่มั่นหมายใจอยากกินคือขนมเค้กกาแฟราดหน้าราสเบอร์รี่อมเปรี้ยวอมหวานตั้งใจว่าอีกเดี๋ยวค่อยกิน

พวกผู้ชายทานกันรวดเร็วประเดี๋ยวเดียวเค้กที่ชยามั่นหมายไว้ดันไปเข้าปากจีราไปแล้ว

“เค้กหมดแล้ว พี่จีราอ้ะแย่งกินไป”

“ยังไม่หมดหรอก ปอนด์ใหญ่ยังแช่อยู่ในตู้เย็น”

เพราะไม่มีคนรับใช้คอยบริการชยาจึงต้องเดินเข้าห้องครัวไปหาเค้กของโปรดของเธอ

เดินกลับเข้ามาในห้องอาหารให้อ้าปากค้าง มือที่ถือเค้กมาวางไม่ลง

‘พี่จีรานี่เผลอเป็นไม่ได้จะแอ้มพี่คบของเรายิ้มหวานให้พี่คบอย่างนั้นน่าหมั่นไส้’

ภาพตรงหน้าตำตาตำใจคาคบใช้นิ้วโป้งปาดเศษครีมเค้กที่ติดเรียวปากจีราแล้วเลียดูดนิ้วนั้น

‘พี่คบนี่ก็ช่างกระไร คอยปรนเปรอเอาใจพี่จีราทำอย่างกะจะเป็นแฟนกัน’

นึกไปไม่วายพาลค้อนให้คาคบด้วย

“กินไม่ลงแล้ว”

ว่าพลางวางเค้กปอนด์แบบกระแทกลงบนโต๊ะอาหาร

คาคบใช้มีดตัดแบ่งเค้กออกมาอีกเสี้ยวเล็กเข้าปากไปสายตาสงสัยเอ่ยถามทั้งกำลังเคี้ยวของหวาน

“อ้าวทำไมล่ะ เธอเคยชอบกินเค้กไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ชอบแล้ว เอียนเลี่ยน...”

ถ้อยคำค่อนว่ากะให้กระทบคนทั้งสองพร้อมค้อนขวับให้คนนั้นทีคนนี้ที

“วันนี้เป็นอะไร ชยาดูงอแงแง่งอนจังผู้หญิงนี่เข้าใจยาก”

คาคบว่าทำดวงตากลมใส ขณะกินไปเรื่อยเปื่อยอย่างใจเย็น

จีราพอจะเดาใจชยาออกว่าคงอยู่ในอารมณ์หึงหวงถึงกับอมยิ้มเป็นปลื้มแก้มปริ เขาชอบให้เธอหึงเขาบ้างเอียงหน้ากระซิบกระซาบข้างใบหูคนนั่งข้างกาย

‘ชยาคงจะหึงผมหรือไม่ก็หวงเพื่อน ใครสักคนหรือเราทั้งสองคนนี่ล่ะว่าไหม’

คาคบจึงเข้าใจเห็นด้วยตามคำวิเคราะห์ของจีราจึงหัวร่อต่อกระซิกกัน

มีพัดลมเพดานโกรกแรงลมเลยพาพัดเสียงนั้นไป ชยานั่งไกลทั้งสองหนุ่มจึงไม่ได้ยินเสียงที่ทั้งสองหนุ่มพูดกัน

ภาพที่เห็นขวางหูขวางตาเธอคือคนทั้งคู่พูดคุยกระหนุงกระหนิงกันสวีทหวานออกนอกหน้าจึงลุกหนีเลี่ยงไปหานมเปรี้ยวในตู้เย็นกินอีก

เดินกลับมานั่งโต๊ะอาหารอีกคราเห็นภาพบาดตาคาคบป้อนเค้กเข้าปากจีราหวานสวีทสุดขีดเกินไปจนทนดูอยู่ไม่ได้

ชยาทั้งจ้องทั้งถลึงดวงตาโตทำหน้ามึนตึง

‘เอาล่ะจะไม่ทนดูอีก’

เธอกระแทกช้อนและส้อมบนจานก่อนทำปั้นปึงเสียงแข็ง

“อิ่มแล้ว”

..........ชยาเดินออกจากห้องรับประทานอาหารเข้าห้องของตัวเอง

“เข้ามาทำไมพี่จีรา”

หันไปถามคนที่เปิดประตูห้องเธอเดินตามมา

“เข้ามาดูคนขี้งอนนะสิ อยากรู้ไปโกรธใครมาถึงจ้องทำหน้าบอกบุญไม่รับ”

จีราตอบเจ้าของห้องอมยิ้มให้เดินเข้าใกล้ส่งสายตาหวานและจ้องมองนิ่งๆ

ชยาตรงเข้าทุบกลางอกคนตัวสูงกว่า ทำหน้าตูมก่อนเอ่ยวาจาโต้ตอบทั้งแก้มป่องปากปูด

“โกรธพี่จีรา ห้ามยุ่งเกี่ยวกับพี่คบเกินเพื่อนห้ามทำสวีทหวานแหววกัน มันน่าหมั่นไส้”

จีรายิ้มกว้าง... หัวเราะชอบใจเบาๆเดาใจเธอได้ตรงเผงจึงเพ่งมองจ้องดวงตาคนงามที่แสนงอน

จับข้อมือเธอยื้อไว้ไม่ให้เธอทุบอกเขาอีก อีกข้างเขาทอหลังโอบล้อมเอวเล็กไว้ในวงแขน

“อยู่ด้วยกันจะไม่ให้พูดคุยยิ้มแย้มให้กันได้ยังไงเราหึงใช่ไหมนี่ บอกพี่มาว่าหึงใคร”

“ไม่ได้หึง”

เธอเถียงทำเสียงสูง

“แล้วงอนทำไม”

“ไม่ได้งอน แค่ไม่พอใจไม่อยากพี่จีราเป็นเกย์”

จริงๆแล้วเธอแค่หึงหวงคาคบไม่อยากให้จีราเข้ามาข้องแวะเกาะแกะคนรักของเธอ

แต่ลืมระวังตัวเองว่าจีราเขาชอบลวนลามเธอ และเขาไม่ได้เป็นเกย์!

“พี่ก็ไม่ได้เป็นเกย์นี่ พี่ชอบเธอ”

เธอหลวมตัวตกอยู่ในวงล้อมอ้อมแขนของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจความจริงที่ว่าจีราแข็งแกร่งและแรงเยอะมหาศาลกว่าคาคบมากกำลังทำให้เธอดิ้นไม่หลุด

“พี่จีราอย่า... อื้อ...”

ชยาส่งเสียงรวบรวมกำลังกายน้อยนิดสู้... ออกแรงผลักเท่าไหร่ไม่ได้ผลอย่างไรเสียก็ไม่อาจหนีหลุดเงื้อมมือของเขาไปไห้

เขาผู้เป็นพี่ชายไม่แสนดียิ้มอย่างเป็นต่อเหมือนล้อเล่นสายตากรุ้มกริ่มเยิ้มยิ้มหวานหยด...

มันหวานจี๊ดจี้ใจจนหวามไหวพาให้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะไปได้ทั้งที่เมื่อก่อนคุ้นชินรู้สึกกับเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง เลยไม่เคยสนใจอะไรในสายตาของเขาที่เคยมองมายังเธอ

แต่วันนี้ไม่เหมือนวันก่อนกับคนเก่าคุ้นเคยแต่ความรู้สึกนาทีนี้แปลกใหม่ไม่เคยคุ้นหัวใจเหมือนจะโลดลิ่วปลิวออกไปนอกหัวอกวาบหวิวสยิวใจบอกไม่ถูก

พี่ชายไม่แสนดีคนนี้หล่อเหลากว่าเก่าที่เคยหล่อพร่างพรายแพรวพราวเสน่ห์ล่อลวงใจให้ละเมอเผลอไผลไปอย่างช่วยไม่ได้

สายตาเสน่หาเผลอมองจ้องสองตาคู่นี้ของพี่ชายอย่างมีใจก้ำเกินคิดพิศวาสไปโดยไม่รู้สึกตัว

แต่คนโดนมองจ้องตารู้สึกแล้วว่าเธอพึงพอใจในตัวเขาจะรอช้าอยู่ใย จู่โจมโถมเข้าหาสาวสวยด้วยกำลังกายชายกอดปล้ำรัดรึง ซอกคอขาวกลมกลึงก็คลึงเคล้าเล้าโลมกระหน่ำจูบร้อนแรงซุกไซ้ซอกซอนดูดดึงและขบเม้มข้างต้นคอระหงแห่งสาวงามอย่างมันเขี้ยว

ชยาตกใจ! ร้องเสียงหลง

“ปล่อยนะ อย่า... อื๊อ...”

นอกจากผลักไสไม่ออกแล้วคนตัวใหญ่ยังไม่ยอมฟังคำร้องขอของชยาอีกด้วย เธอให้อึดอัดโดนกอดฟัดรัดแน่นไม่รามือจนอ่อนระโหยเลิกดิ้นรนหมดแรงไปเอง

“พอได้แล้วน่าจีราอย่าทำรุนแรงเดี๋ยวผู้หญิงเขาช้ำหมด”

คาคบเข้ามาช่วยชยา ห้ามปรามจีรา เมื่อประตูห้องนอนของเธอไม่ได้ถูกปิดไว้เขาจึงเข้ามาในห้องอย่างง่ายดาย

“ออกมาข้างนอกเถอะจีรา”

คาคบฉวยคว้าข้อมือของจีรา จูงพาออกมาด้านนอกให้ห่างห้องนอนของชยา

ปล่อยให้เธอได้มีเวลาสำรวจร่องรอยความเสียหายบนเรือนกายสาว

ชยาได้ส่องกระจกเห็นผิวกายบริเวณซอกคอเห่อแดงเป็นวงจ้ำตามรอยเรียวปากพี่ชายผู้กระหายในตัวเธอ

เคยมองเหมือนเขาเป็นปีศาจร้ายแต่ตอนนี้ใจเริ่มลดระดับคงเหลือแค่...

“พี่จีราจอมวายร้าย”

เธอต่อว่าพี่ชายผู้นั้นผ่านกระจกเงาซึ่งเขาไม่รู้เรื่องด้วย

..........ขณะเดียวกันภายนอกห้องนั้น...

‘ต้องสั่งสอนจีราให้รู้จักเพลาๆมือจากการรังแกสาวลงบ้างเสียแล้ว’

คาคบคิดในใจห่วงใยคนที่เขารักหนักหนา

สำหรับชยาแล้วเขามองเธอล้ำเลอค่าอย่างสูงส่งจนไม่น่าโดนกระทำหรือปู้ยี้ปู้ยำให้ชอกช้ำแม้เพียงปลายก้อย

“จีราควรจะนุ่มนวลกับผู้หญิงนะครับเธอผิวอ่อนบางน่าทะนุถนอม ถ้าอยากจูบก็น่าจะจูบแบบที่เธอพอใจผมแค่คิดนะอย่าหาว่าผมสอนผู้เชี่ยวชาญอย่างจีราเลย”

‘ทำมาสอนจะสักแค่ไหนกันเชียว’

จีรานึกประมาทคาคบอยู่ในใจ

ชายหนุ่มผู้ชำนาญการกามโลกีย์มีเงินตราซื้อหาเซ็กส์ได้ง่ายอย่างเขาแถมมีคนให้ใจด้วยความเสน่หารักใคร่ใฝ่บำเรอไม่เคยขาดอยากรู้เหมือนกันว่าคาคบจะมีดีอะไร

“ยังไง?”

สีหน้าสายตาแสดงคำถาม ยั่วยวนและท้าทายผู้ชายด้วยกัน

คำตอบอยู่ที่คาคบจะบันดาล

ไม่มีคำพูดได้จะเอ่ยออกจากปากเพราะต้องใช้ปากทำอย่างอื่น อาทิเช่น

เหนี่ยวโน้มดึงคอขาวสะอ้านนั้นเข้ามาหา ให้ใบหน้าใกล้ชิดกันที่สุด

ฉวยโอกาสฉกจูบเรียวปากงามรูปกระจับขบเม้มกระชับไม่ปล่อยให้ขยับหนีบดบี้เบียดเสียดสีด้วยกลีบปากละมุนอบอุ่นด้วยปลายลิ้นของตนพลิกลิ้นเลียผ่านเรียวปากงามอย่างล้อเล่นซุกซน

รอบขอบปากเป็นบริเวณบอบบางเต็มไปด้วยจุดอ่อนไหวไวต่อการรับรสสัมผัสทั้งรับรสอร่อยเอร็ดเผ็ดร้อนหวานมันปานใดใจจีรารู้ได้ว่านี่ล่ะจูบอร่อยรสยอดเยี่ยม

คาคบยิ่งยั่วให้โหยหาเวลาเขาถอนจูบลมหายใจผสมกลิ่นกายชายหนุ่มที่ไม่เหมือนใครจากไอตัวเขาเป่ารดแก้มอิ่มของจีรา

พาให้อีกฝ่ายได้กลิ่นหอมย้อมใจยั่วเย้าให้ยิ่งเมามัวกระหายหิวใคร่อยากได้จูบซ้ำอีก

จูบอีกครา คาคบขบเม้มดูดดึงคลึงเล่นด้วยกลีบปากอิ่มของเขาลิ้นลื่นร้อนแรงแทรกแซงเข้าไปไล้เลียเรียวปากจากด้านในลึกเข้าไปจนถึงได้สัมผัสเข้ากับอีกปลายลิ้นของอีกคนที่เปะปะเหมือนคนละเมอหลงทาง

“อืมมม...”

ส่งเสียงครางควานหากันและกันอย่างกับโหยหิวในชิวหาเคลิบเคลิ้มจนลืมตัวลืมตน จีราไม่เคยเจออะไรอย่างนี้มาก่อน

นี่เป็นจูบแรกระหว่างชายกับชายที่ไม่เคยคาดหมายจะได้พานพบเจอ

เขาอาจจะเคยจูบกับใครมานับไม่ถ้วนทั้งหญิงทั้งชายแต่ไม่เคยมีใครทำให้เขาต้องรู้สึกสั่นไหวในหัวใจระทึกอย่างนึกไม่ถึงเช่นที่เจออยู่นี้คาคบไม่เหมือนใครที่เขาเคยๆ ผ่านๆ มันสั่นรัวในหัวใจหวั่นไหววาบหวามจนยากหักห้ามใจ

...กว่าคาคบจะถอนจูบจากปากจากไป

จีราให้โหยหาอาวรณ์ยอมรับว่าเข่าอ่อน...

สิ่งที่เขาทำชยาตอนนั้นมันเป็นความสุขสมใจแต่พอกลายมาเป็นฝ่ายโดนทำเข้าบ้างมันช่างเหนื่อยล้าอ่อนแรงไร้ต้านทานบอกเลยว่าชักหลงใหลรักใคร่ในตัวคาคบหนุ่มหน้าสวยอย่างช่วยไม่ได้

จีราเริ่มถอนตัวและหัวใจไม่ขึ้นเสียแล้ว

“พี่คบ...”

เสียงสาวชยาตะโกนดังแว่วมา

สองหนุ่มสะดุ้งสุดตัวโดยพร้อมเพรียงอย่างไม่ได้นัดหมาย

รู้สึกตระหนกไม่ต่างกับผู้ร้ายถูกจับได้คาหนังคาเขา

จีราเพิ่งโดนเธอโกรธห้ามยุ่งเกี่ยวเกินเลยเพื่อนกับคาคบรีบพูดแก้ตัวปากคอสั่น

“พี่ไม่ได้...”

จีราจะบอกว่าตัวเขาไม่ได้ยุ่งกับคาคบ แต่คาคบเป็นฝ่ายมายุ่งกับเขาก่อนเขาไม่ผิดนะ เพราะนึกว่าเธอได้มาเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่เปล่า...

พอมองที่ประตูเห็นเธอเพิ่งเปิดแง้มแล้วกวักมือเรียกคาคบให้เข้าไปหา

พอคาคบเข้าไปใกล้เธอก็ดึงมือเข้าไปในห้องปิดล็อคประตูทันที

จีราเลยได้แต่ยืนสงสัยอยู่หน้าประตูห้องของชยา

..........เหตุการณ์ภายในห้อง

“พี่คบดูสิพี่จีราทำคอฉันเป็นรอยแดงเลย”

ใบหน้าเง้างอดออดอ้อนฟ้อง

เธอยังคงน่ารักเอ็นดูแบบที่คาคบหลงรักใคร่แต่วันนี้เขาเศร้าที่ได้แค่เฝ้าดูอยู่ใกล้ชิดเหมือนวันเก่าไม่ได้อีกแล้ว

ใจหวนคิดถึงตอนที่เคยนอนกอดพรอดพร่ำรักกันมันสะอื้นในหัวใจถึงกับดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแนบแน่น พิงศีรษะซบลงข้างกัน

“อยากกอดเหลือเกินชยาแต่มันทำไม่ได้ทรมานใจเหลือเกิน”

คาคบสารภาพ

ได้กอดกับเขาอ้อมกอดนั้นยังคงให้ความอบอุ่นไม่คลายจาง ถึงอย่างนั้นมันยังเป็นความเศร้าอาลัยสำหรับชยา

‘เรายังคงรักกันเหมือนวันเก่าก่อนเคยมา’

เธอกอดกระชับวงแขนเข้ารัดแน่นยิ่งขึ้นอีก

“ฉันก็เหมือนกันอยากกอดพี่คบทำไมมันต้องมีวันนี้ทั้งที่อยู่ใกล้แต่สัมผัสจับต้องกันไม่ได้ เศร้าใจจริงๆ”

ทั้งสองหนุ่มสาวต่างอาลัยร่ำรำพันโหยหาอาทรในกันและกัน

แต่ยังไม่ทันได้อิ่มใจเท่าไหร่

จีราตะโกนเรียกเสียงดัง

“คาคบเข้าไปทำอะไรในนั้นน่ะ”

ชยาสะดุ้งตกอกตกใจเสมือนหนึ่งตัวเองแอบมีชู้แต่โดนตัวจริงจับได้อย่างไรอย่างนั้น

เพราะไม่อยากให้จีราสงสัยอยู่นานจึงดึงมือคาคบจูงเปิดประตูออกนอกห้อง พากันเดินตรงไปยังห้องครัว

เธอใช้ถุงพลาสติกชนิดทนร้อนใส่น้ำอุ่นร้อนแล้วห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูสะอาดทำลูกประคบ

ชยาลงนั่งสั่งคาคบใช้ลูกประคบนั้นนาบขยี้บริเวณลำคอที่ช้ำให้เขานวดเฟ้นบริเวณที่เป็นรอยคิสมาร์กจากโดนปากขย้ำของจีรา

จีรายิ้มแล้วยิ้มอีกสะใจสมใจให้เป็นปลื้มในผลงานตนที่ได้ฝากฝังรอยรักไว้บนต้นคอระหงของคนงาม

“แหม... โดนแกล้งเล่นนิดๆ หน่อยๆ ทำอย่างกับบาดเจ็บสาหัส”

ชยาชายตามองและค้อนควักให้จีรา

‘มีรักหนึ่งถึงเป็นทุกข์ ยังมีกันและกันแต่เมื่อมีใครเพิ่มขึ้นมาอีกคนมันทนนิ่งเฉยไม่ได้รุ่มร้อนหัวใจวุ่นวายสับสนจนไม่รู้จะหาทางออกยังไง’

สำหรับชยาเธอนั่งนึกอย่างไม่สมประดี

ทำไมความรักสร้างความสับสนอลหม่านป่วนปั่นให้หัวหมุนวุ่นวายใจถึงเพียงนี้หนอ

ในสายตาของจีราเขามองคาคบเหมือนว่าคาคบเป็นเจ้าแห่งความรักและแรงบันดาลใจดลชักให้ความรักก่อเกิดขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

‘ขอบคุณนะคาคบที่นายทำให้ชยาหันมามองฉัน และชอบฉัน’

จีราอยากบอกกับคาคบอย่างนั้น

...และ

‘ฉันรักนาย’

สายตาอ่อนเชื่อมหวามไหวจากใจของจีราฉายชัดออกมาทางแววตาที่เฝ้ามองหนุ่มหน้าสวยอย่างคาคบ

หลังจากนั้น

จีราเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

หลังสระผมแล้วคาคบเข้าไปช่วยไดร์ผมให้เขียนขอบตาสีอ่อนๆ ให้ และทาลิปมันสีสันสดใสให้อีกทั้งยังใส่ต่างหูยาวระย้าให้จีราด้วย

ชยาเมียงมองเห็นเนื่องจากห้องของจีราเปิดแง้มไว้ตลอดเวลา

เมื่อคาคบทำตัวเป็นช่างแต่งหน้าทำผมส่วนตัวให้จีรามันทำให้จีราดูดีมีเสน่ห์ขึ้นมาในสายตาเธอ

ชยาไม่ได้ชอบผู้ชายแต่งหน้าแต่ว่าชอบผู้ชายหล่อแบบหน้าสวยหวานประมาณคาคบ

เมื่อจีรากลายมาเป็นผู้ชายหล่อแบบหวานๆปานเดียวกับคาคบมันถึงได้โดนใจเธอให้เผลอชอบมองหน้าเขาเข้าจนได้

.