Chapter 13 หลงอยู่ในรัก

..........ชยายังคงขำค้างไม่หายเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เกย์บุรุษพยาบาลบอกรักคาคบ

ช่วงเวลาสายแพทย์อนุญาตให้คาคบกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้หลังจากเฝ้าดูอาการมาทั้งคืนตลอดจนกระทั่งถึงช่วงเช้าแล้วไม่มีอาการร้ายแรงขึ้นมาอีก

ห้องเช่าชาวเล

คาคบเปลี่ยนเสื้อผ้านุ่งกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดสำหรับใส่นอนแล้วถึงได้เอ่ยถามตามความสงสัย

“เห็นอมยิ้มไม่หยุดตั้งแต่ออกจากคลินิกแล้วเป็นอะไรของเธอ”

ชยาเพิ่งนำกีตาร์เข้ามาเก็บวางไว้ข้างฝาผนังไม้ใกล้ฝั่งมุ้งของคาคบยังคงอมยิ้มอยู่ไม่จางหายพร้อมเอ่ยตอบคำถาม

“พี่คบหล่อมากจนมีเกย์มาหลงรักเอ่ยสารภาพ งานนี้ไม่แคล้วคงจะได้แฟนเป็นเกย์”

คาคบพอเข้าใจทันทีว่าเธอเห็นเป็นเรื่องขำขันจนน่าหมั่นไส้เลยให้นึกอยากแกล้งเสียเลยเข้าปะทะทางด้านหน้าดันร่างเล็กบางไปติดฝาไม้ประกบด้วยร่างกายเบียดเสียดสัมผัสได้ถึงผิวเนื้ออันอุ่นร้อนของกันและกัน

ชยาและคาคบต่างไม่ค่อยมีพุงมันแฟบพอมาแนบติดกันทำให้ตะครั่นตะครอขนลุกเกรียวเสี้ยวหัวใจแหว่งไปในฉับพลันต้องหันหน้าหนีเมื่อเขาทำให้หัวใจเต้นผิดปกติเพราะตกใจ

“ว้าย!ทำอะไรอันตรายจริงพี่คบนี่”

“รู้สึกว่าเธออยากให้ฉันได้แฟนเป็นเกย์เหลือเกินนะ”

ชยาเลิกหัวคิ้วขึ้น ต้องใช้หลักเหตุและปัจจัยพูดไปเพื่อแก้เก้อพยายามหันใบหน้าให้ห่างกันเท่าที่จะทำได้ในขณะที่ด้านหน้าลำตัวยังคงแนบสนิทติดกันเพราะตอนนี้ในหัวใจมันเต้นแรงเสียไม่มีดี

“เป็นเกย์กันทั้งบริษัทสภาพแวดล้อมพาไปมีแต่ผู้ชายหนุ่มๆ มารุมรักแบบนั้นท่าจะรอดยาก สงสัยพี่คบคงจะได้กะเกย์”

“อ้าว... แล้วที่ฉันได้กับผู้หญิงล่ะจะให้เอาไปไว้ที่ไหน”

คำพูดของเขาทำให้สาวทอมถึงกับเสียวแปลบในหัวใจสะท้อนระลึกนึกถึงตัวเองที่ได้เสียเนื้อเสียตัวให้เขาเรียบร้อยไปแล้วอายเหลือทนจนไม่อาจรับฟังต่อไปได้อีก

“อ๊าย... หยุดพูด ห้ามพูดถึงเรื่องอย่างนั้นนะ”

เธอพูดปรามไว้ก่อนผลักเขาออกไปให้ห่างด้วยความอายเขินเกินปริมาณจะวัดตวงไหว

..........คนป่วยอย่างคาคบได้นอนเล่นนั่งเล่นสบายใจอยู่ประเดี๋ยวเดียว

เห็นชยาทำท่าเหมือนอยากจะไปทำงานของเธอ

แต่เขาไม่อยากให้เธอไปอยู่ห่างกาย

“บ่ายโมงกว่าแล้วอย่าออกไปวาดรูปที่ลำธารเลยนะอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไหม ฉันต้องการเธอ อยากให้อยู่ใกล้ๆ เวลาฉันไม่สบาย”

ชยาเข้าใจดีว่าคาคบกังวลและคิดมากไปเองความจริงแล้วจิตใจของเธอพะวักพะวงอยู่แต่เพียงเขา ไม่คิดจะห่างจากตัวเขาใครจะไปทอดทิ้งให้คนป่วยพักฟื้นต้องอยู่เหงาเปลี่ยวเดียวดายได้ลงคอ

สาเหตุมาจากเธอยืนจับเฟรมผ้าใบวาดรูปกะว่าจะรอให้คาคบหายจากอาการป่วยดีแล้วค่อยวาดรูปต่อเลยมาดูร่องรอยภาพร่างไว้ที่เพิ่งเริ่มวาด

เพียงเท่านั้นคาคบกลับจับตามองและจ้องถามเธอขึ้นมาก่อน

“คนป่วยขี้อ้อน”

เธอว่าเขาและอมยิ้มให้อย่างเอ็นดูในท่าทีที่น่ารักของเขาผู้ทำปากปูดแก้มป่องดวงตาโตใสแบ๊ว

“แค่จับเฟรมผ้าใบก็คิดว่าฉันจะออกไปวาดรูปแล้วฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าอาการของพี่คบจะหายเป็นปกตินี่ฉันแค่ดูว่าวาดรูปไปถึงไหนแล้วต่างหาก”

คาคบพยักหน้าอมยิ้มให้อย่างโล่งใจตัวเขานั่งอยู่บนที่นอนฟูกของตัวเอง

“ไม่ไปไหนก็ดีแล้วฉันอยากถ่ายคลิปส่งไปให้แม่ฉันดู ขาตั้งมือถืออยู่ไหน”

เขาพูดแบบนี้ชยารู้ตัวดีว่าจะต้องไปหามาให้เขาเอาใจคนป่วยเสียหน่อย จึงลุกไปหยิบขาตั้งนั้นมาจัดวางมือถือของเขาให้

เขากำลังจะถ่ายวีดีโอแต่ตำแหน่งในเฟรมของเขาคงจะยังไม่เป็นที่พอใจ จึงก้มตัวใช้มือเอื้อมจับขยับขาตั้งมือถือให้อยู่ในตำแหน่งเหมาะสมนั่งขัดสมาธิแยกขากางออก ค่อยยกก้นถอยหลังไปให้อยู่จุดโฟกัสตรงกลางกล้องมือถือ

ชยานั่งดูอยู่หลังกล้องมือถือเพิ่งเริ่มสังเกตเห็นว่ากางเกงขาสั้นสีแดงตัวเก่งของเขานั้นมันร่นเข้าเผยให้เห็นช่องว่างระหว่างซอกหลืบลึกเร้นในร่มผ้าของโคนขาทั้งสองข้างและตรงกลางเป้าตุงตึง

ยังไม่คิดเรื่องทะลึ่งลามกอะไรกับเพื่อนผู้มีเพศชายเพียงแค่ใจคอไม่ปกติเล็กน้อย

เกร็ง...

และลุ้นในใจขออย่าให้อะไรๆในเป้านั้นล้นทะลักหรือแลบออกมาอวดสายตาเลย

ไม่อยากดูสักนิดเดียว? เธอคิดอย่างนั้น

คาคบยังไม่ได้ดังใจ เลยยกก้นขยับเข้ามาใกล้หน้ากล้องเพื่อจับปรับขาตั้งมือถือให้ได้ที่

สำหรับเธอตอนเขาอยู่ไกลไปหน่อยยังไม่เท่าไหร่ต่อเมื่อเขาขยับเข้ามานั่งใกล้จากที่ไม่ค่อยกล้ามองเต็มตานักกลับกลายเป็นตาโตจ้องมอง ตื่นเต้น!

เสียงหัวใจชยาเต้นตึกตัก... ใจคอฟุ้งซ่านกระเจิดกระเจิง

คาคบมองสบสายตาตื่นๆ ที่ดูประหลาดของเธอแวบหนึ่งค่อยยกก้นถอยร่นกลับไปนั่งยังจุดโฟกัสกลางเฟรม

เริ่มอัดคลิปวีดีโอ

โดยการกล่าวทักทายแม่ของเขาผ่านหน้ากล้อง

“สวัสดีครับแม่ คิดถึงแม่นะครับ วันนี้ที่จริงเป็นวันทำงานแต่ผมได้ลาป่วยหยุดงานครับนี่คือสาเหตุ”

กล่าวพร้อมยกขาขวาที่โคนขามีผ้าพันแผลโดยรอบขณะชันเข่าตั้งขึ้นโชว์ต่อหน้ากล้องวีดีโอมือถือ

คาคบบอกเล่าบรรยายถึงการได้รับบาดเจ็บจากการดำน้ำไปเจอแมงกะพรุนกล่องและโดนพิษของมันเพื่อให้แม่ของเขาได้รับรู้

ตลอดเวลาที่คาคบกำลังพูดบรรยายในคลิปอยู่นั้นชยาไม่มีสมาธิในการฟังหรือดูเขาทั้งสิ้นใจคอคอยแต่เตลิดไปไกลนับตั้งแต่ได้จ้องมองเป้ากางเกงของเขาแล้วเหมือนจะควบคุมจิตใจไม่อยู่

ใจคอไขว้เขวคิดไพล่ไปถึงเรื่องระหว่างเธอกับเขา...

คืนนั้นเธอไม่สบายร่างกายอ่อนแอและเผลอมีอะไรกันลึกซึ้งเกินเลยกว่าสถานะเพื่อนไปไกล

เผลอคิดให้ใจเต้นแรงเลือดลมสูบฉีดซ่านในกายสาวจนรู้สึกได้ที่ผิวใบหน้าร้อนผ่าว

ถ้าหากมีใครมามองใบหน้าเธอขณะนี้เขาคงได้เห็นเป็นสีชมพูทั้งสองพวงแก้มเปล่งปลั่งเป็นแน่

คาคบใกล้จบบทบรรยายในคลิปจึงถึงช่วงขอบคุณผู้ที่คอยอยู่ใกล้ให้การดูแลตัวเขา คือชยานั่นเอง

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับแม่ อาการของผมดีขึ้นมาก คงหายในเร็วๆนี้ เพราะผมมีคนคอยดูแลอย่างดี สาวน้อยหน้าแฉล้มคนนี้... ชยา”

ถ้อยคำหลังเขาเอ่ยเรียกชื่อเธอพร้อมทั้งใช้ฝ่ามือตบลงบนฟูกนอนเป็นภาษาใบ้บอกให้เธอลุกมานั่งเคียงข้างกายเขาเพื่อเป็นการปิดท้ายรายการ

“ชยา...”

เขาเรียกชื่อซ้ำอีกครั้งเมื่อเธอยังเหม่อๆอยู่อีก

เมื่อนั้นชยาถึงได้สติ รีบลุกไปนั่งข้างเคียงเขา

“สวัสดีแม่ฉันด้วยสิ”

“สวัสดีค่ะคุณแม่ ไม่ต้องห่วงนะคะคุณแม่พี่คบอาการดีขึ้นแล้วอีกไม่นานคงหายค่ะ”

ชยาทำตามคำกล่าวของคาคบและยกมือขึ้นไหว้บุพการีของเพื่อนเพศชายก่อนจะกล่าวทิ้งท้าย

เป็นการปิดท้ายคลิปอย่างงดงามด้วยรอยยิ้มของทั้งสองหนุ่มสาว

เขาเอื้อมมือไปปิดแอพพลิเคชั่นของกล้องวีดีโอ

จากนั้นจึงหันมามองสำรวจทั่วใบหน้าของเพื่อนสาว

“เป็นอะไรทำไมหน้าแดง”

ชยาส่ายหน้าแทนการพูดปฏิเสธว่าไม่มีอะไรแถมเบี่ยงเบนหลบสายตาเพื่อนเพศชายโดยไม่ตอบคำถามของเขาอีกด้วย

คาคบพอดูออกในท่าทีที่ติดจะเขินอายของเพื่อนสาวถึงได้อมยิ้มให้อย่างเอ็นดู

เพื่อนชายปรือตาเรียวรีที่มีขนตายาวทอดสายตามองมายังเธออย่างอ่อนโยน

มองเห็นได้เมื่อมีกลุ่มไรจอนผมของเพื่อนสาวปรกตกลงระใบหูจึงเอื้อมมือไปเสยเส้นไรผมนั้นทัดใบหูให้เธอ

ปลายนิ้วมือยาวส่งไออุ่นไล้ใบหูสะอ้านบอบบางพลางพาให้ใจของคนที่กำลังฟุ้งซ่านอย่างชยาค่อยผ่อนคลายสบายใจ

จากนั้นเขาเอื้อมไปหยิบมือถือขึ้นมาดูตรวจเช็คความเรียบร้อยของคลิปวีดีโอความยาวเพียงสามนาที

ชยาเหม่ออีกคราว เธอนั่งพับเพียบอยู่เคียงข้างไม่ห่างเขา

ชอบมองใบหน้าเรียวเพรียวของเขา ยามก้มหน้าน้อยๆให้เห็นด้านข้างยังดูหล่อทุกมุมมอง

ชอบมองจมูกโด่งเป็นสันอันเหมือนประติมากรรมประดิษฐ์มาอย่างประณีตเหมาะเจาะลงตัวเสริมให้ใบหน้าโดดเด่นชวนมองรองรับด้วยปากและคางมนอย่างคนหล่อเลิศล้ำ

แล้วเขาได้เงยหน้าขึ้นถ่ายภาพเซฟฟี่ของตนเองอีกสองสามรูป

ในมุมนั้นมันชวนให้ชยาเผลอใจลอยไปไกล...

‘เคยมีใครไปบอกเขาไหมว่าช่วงคอกลมกลึงอย่างนั้นน่าดูเหมือนเชิญชวนให้นึกอยากซุกไซ้ซอกคอซะเหลือเกิน’

แถมคิดมิดีมิร้ายกับเพื่อนชายอีกเล็กน้อย ขณะมองเหม่ออย่างกับคนละเมอเผลอใจหลงใหลรูปลักษณ์อันงดงามไร้ที่ติของเพื่อนเพศชายชยาเพิ่งตื่นตาเมื่อเขาหันหน้ามาสบตาเธอ

คาคบตระหนักรู้ตัวตลอดเวลาที่ได้อยู่ในสายตาเธอถูกแล้วเขาชอบมากชอบให้เธอมองจ้องแต่ตัวเขาเพียงผู้เดียว

แม้กระนั้นยังแสร้งทำไร้เดียงสาเลิกหัวคิ้วขึ้น ทำหน้าตาบ้องแบ๊วแล้วเอ่ยถามคำถามที่ธรรมดามาก

“มีอะไรเหรอ”

“อ๋อ... เปล่าหรอก เห็นหน้าตาพี่คบดูดีมากขนาดหน้าสดไม่ได้แต่งหน้ายังดูหล่อเหลือเกิน”

เธอเอื้อมมือเหมือนหมายจะให้ฝ่ามือตนได้สัมผัสใบหน้าเพื่อนเพศชายแต่กลับเปลี่ยนใจไปเล็กน้อย งอปลายมือลงไล้ข้างแก้มผ่านลงไปถึงคางมนของคนหล่อนั้น

แถมสร้างความเพลิดเพลินด้วยการเล่นลูบไล้นิ้วโป้งเคลียคลึงกลีบปากอิ่มหนาเท่ากันทั้งกลีบปากล่างและบนของเขานั้น

เธอบอกกับเขาอีกว่า

“ชอบมองหน้าพี่คาคบอ่ะ ชอบจมูกโด่งๆชอบปากอิ่มยิ้มหวาน รอยยิ้มพิมพ์ใจจริงๆ เลย แค่ได้มองก็อิ่มอกอิ่มใจแล้ว”

คาคบได้ฟังรู้สึกซาบซึ้งให้ละลายไปทุกส่วนเสี้ยวของหัวใจเมื่อคนที่ตนมีใจหลงรักใคร่ใฝ่ฝันเอ่ยปากชื่นชมกันแสนหวานปานนี้

อุ้งมืออบอุ่นของเขากุมมือน้อยน่ารักของเธอไว้อย่างไม่ยอมปล่อยมือเธอไปเชยชมด้วยสัมผัสแผ่วผิวจากกลีบปากงามของเขาจูบนิ้วโป้งมือของคนที่ตนหลงรักปิดเปลือกตาลงช้าๆ อย่างสุขุมนุ่มนวล

“นึกไม่ถึงว่าฉันจะได้มีเพื่อนชายหล่อมากมายถึงเพียงนี้ทำให้หลงใหลมองเท่าไหร่ๆ ก็ไม่พอ ไม่อยากจะละสายตาเลย”

ทั้งสองนั่งอยู่ใกล้กันกะประมาณได้เพียงแค่คืบเท่านั้น

คาคบส่งยิ้มหวานละมุนชวนอบอุ่นใจ เปิดเปลือกตาขึ้นมาอีกครั้งเพียงเพื่อมองจ้องตาเธอผู้เป็นที่รักเท่านั้น

นาทีนี้จึงมีแต่สายตามองจ้องและกันให้ประทับมั่นเหมือนพิมพ์ภาพช่วงเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันไว้...จะไม่ลืมไม่เลือนหายไปในกาลเวลา

ใกล้กันมากจนถึงขนาดว่าชยาสามารถเห็นแววตาคาคบมีเธอนั่งอยู่ในนัยน์ตาคู่หวานนั้น

ดวงตากระจ่างใสดุจเดียวกับสีนิลของหนุ่มหล่อสุดแสนเหนือแดนดินใดๆได้สะท้อนภาพคนคนเดียวเบื้องหน้าเขา ราวกับกระจกสะท้อนเงา

“นั่นสินะ ในสายตาของฉันก็มีแต่เธอคนเดียวเธออยู่ในสายตาฉัน อยู่ในความฝันฉัน ตลอดมาไม่เคยมีใครไล้ลูบแก้มฉัน ดั้งจมูกริมฝีปาก ใบหูฉัน ไม่เคยมีใครแตะต้องสัมผัสฉันอย่างที่เธอสัมผัสเธอทำให้ฉันสุขใจเหมือนนางฟ้านางสวรรค์มาโปรดไม่เคยมีใครสวยงามเพียบพร้อมหมดจดเหมือนอย่างเธอ ...ชยา”

ชยาแต่งแต้มใบหน้าอย่างอ่อนบางใบหน้าเธอเนียนใสสมวัยสาวยี่สิบสอง

ใช่สวยงามเพียงใบหน้า เอวองค์ทรงหุ่นคุณเธอยังลออตาตั้งแต่ลำคอระหงลงไปถึงบ่าไหล่กลมกลึงรับกับเรียวแขนอรชรอ่อนช้อย เอวบางร่างเล็กอ้อนแอ้นน่ารักน่ากอดไว้ให้การทะนุถนอม

เธอมีความสวยที่ลงตัวโดยธรรมธรรมชาติเสกสรรปั้นแต่งให้มา

แต่เหนืออื่นใดคือถ้อยคำดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจที่เธอเคยเอ่ยย้ำพร่ำชื่นชมในความหล่อไร้ที่ติของเขานั้นมันทำให้รู้สึกชื่นฉ่ำใจเหมือนได้ดื่มด่ำกับน้ำอมฤทธิ์รสเลิศหวานละไมไม่จางคลาย

สมควรและควรค่าให้คาคบหลงใหลใฝ่มองแต่เพียงเธอสำหรับเขาแล้วมองเธอเหมือนนางฟ้าดีๆ นี่เอง

“ฉันรักเธอ”

คำเดียวสั้นๆที่คาคบอยากบอกตอกย้ำความในใจอันไม่เปลี่ยนแปลง คงมั่นในรักเพียงเธอ

สองหนุ่มสาวต่างตกอยู่ในภวังค์หลงใหลในรูปลักษณ์ของกันและกัน

แต่ที่มากมายไปกว่านั้นมันสืบเนื่องมาจากความดีที่เคยกระทำไว้ต่อกัน

“ความจริงพี่คบดีกับฉันหลายอย่างเลยคอยช่วยเหลือปกป้องคุ้มครองฉัน นำทางฉันออกมาสู่โลกกว้าง คอยดูแลยามเจ็บไข้ ฉันถึงต้องตอบแทนพี่คบบ้าง”

ถึงตอนนี้คาคบดึงร่างบอบบางข้างเคียงกายเขาเข้ามาแนบอ้อมอกโอบรัดด้วยแรงแห่งรักล้นท่วมท้นใจ

“เธอไม่ต้องตอบแทนอะไรฉันไม่เคยหวังสิ่งตอบแทน ทุกอย่างที่ทำไปเพราะใจรัก แค่เธออยู่ดีมีความสุขนั่นเป็นความสุขที่ฉันปรารถนาที่สุดแล้ว”