มีนาคม 2558

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
พลับพลาฉิมพลี ช้องมาศ เขียน
ซื้อมาเพราะรีวิวส่วนใหญ่ออกมาดี และโปรยหน้าปกก็รู้สึก อื้อหือออ คิดว่าน่าจะตอบโจทย์เรื่องสร้างความแปลกใหม่ในการอ่านของโอได้อยู่
 
อยากเปลี่ยนฉากสวยๆ แบบเพื่อนชาวหนอนหนังสือคนอื่นๆ เลยได้เก้าอี้ขึ้นสนิมตัวนี้แทน มองให้เป็นวินเทจนะคะ ฮ่าๆ ส่วนที่ต้องมีลายน้ำ เพราะไม่นานมานี้เห็นคนเอารูปหนังสือของโอไปตามหาหนังสือ ตามหา/ซื้อน่ะไม่เป็นไรค่ะ สบายมาก แต่กลัวมีคนเอาไปแอบอ้างขายทั้งที่ไม่มีหนังสือจริงน่ะสิ ขอใส่ลายน้ำกันไว้ก่อนนะคะ 
ทำลายน้ำให้ดูสวยสุดได้แค่นี้ล่ะค่า Smiley
 
 
 
พลับพลาฉิมพลี
ช้องมาศ เขียน
สนพ.คำต่อคำ
 
 
เมื่อรักแท้พ่ายแพ้ราคะ ดอกรักจึงผลิบาน... บนก้านงิ้ว
 
หลังปก
 
สาบานเลยว่า ถ้าหนุ่มเสเพลคนนั้นไม่ใช่ลูกค้าขาประจำของร้านดอกไม้ที่เธอถือหุ้นอยู่ นิลนิศาจะไม่เสียเวลาเสวนาด้วยเลยสักนิด บอกตรงๆ ว่าในบรรดาคนนิสัยไม่ดีทุกจำพวก เธอรังเกียจคนหลายใจมากที่สุด ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตาม
 
แล้วจู่ๆ ก็ถึงคราวโลกจะแตก เมื่อนิลนิศาพบร่องรอยคาวโลกีย์ในครอบครัวอบอุ่นของพี่ชายผู้แสนดี ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังระแคะระคายว่ามือที่สามผู้แหย็มเข้ามาคือสาวร้อนสุดซ่า คู่ชู้คู่สวาทของหนุ่มเสเพลปากดีนั่นเอง
 
แต่เพื่อปกป้องชีวิตสมรสของพี่ชายและพี่สะใภ้ให้พ้นจากความย่อยยับ นิลนิศาจึงจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเขา...นายศศิน ผู้ชายประเภทที่เธอไม่อยากเข้าใกล้ที่สุด
 
ใครจะคาดคิดว่าระหว่างที่ช่วยกันแก้ปัญหาคาวๆ อยู่นั้น นิลนิศาจะพบอีกภาคหนึ่งของผู้ชายคนนี้ ผ่านแววตาแสนเศร้าในยามที่เขาเผลอตัว แถมตัวเองยังอยากค้นลึกให้ถึงหัวใจเขาเสียอีก
 
อะไรนะที่ทำให้ผู้ชายอย่างศศินเก็บกักอารมณ์รันทดไว้ภายใต้ความเสเพล เธอชักอยากรู้ขึ้นมาแล้วสิ!
 
 
 
เกริ่นเอง
 
คนเจ้าชู้น่ะน่ารังเกียจ มักมาก ไม่มีความคิด ใช้ชีวิตไปวันๆ 
นิลนิศาวิพากษ์วิจารณ์หนัก โดยเฉพาะคนที่ตั้งใจหมายถึงคือศศิน ลูกค้าประจำร้านดอกไม้ที่เธอเป็นหุ้นส่วน
 
เกือบทุกวันศศินต้องมาสั่งดอกไม้ที่ร้าน และให้ไปส่งแก่สาวไม่ซ้ำหน้า
 
นิลนิศาเกลียดนัก คนไม่รู้จักพอ!
 
ศศินไม่คิดว่าเขาจะผิดอะไร ในเมื่อเขายังไม่มีใคร ก็มีสิทธิที่จะเลือก หรือจีบใครก็ได้ ยิ่งสาวๆ สมัยนี้ไม่มีใครเขาสนใจหรอก เพราะสาวๆ ก็มีสิทธิเลือกเช่นกัน
 
เกือบทุกวันที่เขามาสั่งดอกไม้ ต้องเห็น 'ยายนิลหน้าดำ' นั่งหน้าตาไม่รับแขก (เช่นเขา) ทั้งด่าว่าต่อหน้าและลับหลัง 
 
แต่ศศินก็ไม่ใคร่ใส่ใจนัก ถือว่าสร้างสีสันให้แก่ชีวิตดี!
 
 
แล้วสัญญาณบางอย่างก็ดังเตือนเข้ามาในชีวิตของแสนสงบของนิลนิศา เมื่อชีวิตครอบครัวอันแสนสุขนั้นไม่สุขอีกต่อไป
 
และบางอย่างกำลังจะพังทลาย...
 
 
คุยกันหลังอ่าน
 
เป็นครั้งแรกที่อ่านงานของผู้เขียนค่ะ เรื่องนี้ก็อย่างที่โปรยปกเลย เนื้อหาค่อนข้างแรงและสะท้อนถึงศีลธรรมในครอบครัว
 
โออ่านเรื่องนี้ค่อนข้างช้า เพราะโทนเรื่องจะเครียด อย่างที่บอกไปว่าเป็นปัญหาในชีวิตคู่ของหลายๆ คน และคำว่าปัญหามันก็จะสุขไม่ได้มากนัก
 
ตัวละครในเรื่องนี้จะเป็นสีเทา เฉดเข้มบ้างอ่อนบ้างกันไป โดยปกติโอจะชอบตัวละครสีเทานะคะ เพราะรู้สึกถึงความเป็นมนุษย์ดี แต่เรื่องนี้บอกตามตรงว่าเอาใจช่วยเชียร์ค่อนข้างยาก เพราะมุมมืดในจิตใจของตัวละครเหล่านั้นน่ากลัวพอควร
 
เรื่องนี้น่าสนใจด้านมุมมองที่นำเสนอ โดยตีแผ่มุมเลวร้ายของปัญหาผ่านตัวละครโดยตรง หรือบุคคลใกล้ชิด ความรู้สึกนึกคิด ต้นตอของปัญหา ความรู้สึกหลังปัญหาของตัวเองและบุคคลใกล้ชิด และภาวะที่เผชิญของแต่ละตัวละครก็เลยจะเด่นชัด
 
แต่ด้วยลักษณะการเล่าเรื่องของผู้เขียน ที่จะค่อยๆ เล่า เก็บรายละเอียดมาก โอเลยรู้สึกว่าเรื่องดำเนินไปค่อนข้างอืด บางประเด็นอาจไม่จำเป็นต้องลงลึก หรือบรรยายออกมาทุกอย่างก็ได้ ถ้าตัดไปหรือทำให้กระชับขึ้นน่าจะทำให้เรื่องดำเนินเร็วและน่าติดตามมากขึ้น
 
วิถีชีวิตของคนในเรื่องจะเป็นมนุษย์รายได้ปานกลาง กินเงินเดือน ทำมาหาเลี้ยงชีพ บ้านหลังเล็กๆ ห้องเช่ารูหนู ปัญหาที่เข้ามามีบทบาทมากขึ้นในสังคมทำมาหาเลี้ยงชีพ สังคมเมือง สังคมครอบครัว ซึ่งค่อนข้างพบเห็นน้อยในนิยายส่วนใหญ่ที่ถ้าไม่เป็นเจ้าชายขี้ม้าขาว เจ้าของธุรกิจ เจ้าหญิงจากหอคอยงาช้าง ก็คนใช้แต่จิตใจดี
 
การใช้ภาษา เรื่องนี้ใช้ภาษาวัยรุ่นที่ใช้กันในปัจจุบัน ต่อปากต่อคำกัน เล็กๆ น้อยๆ ก็ขำนิดๆ ดี แต่พอมากไปแล้วรู้สึกว่ามันเฝือน่ะค่ะ ไม่ขำแล้ว
 
การต่อปากต่อคำของพระนางโอยังรู้สึกว่าบางครั้งจะดูแข็งๆ เช่น พระเอกด่านางเอกว่า 'ยายนิลหน้าดำ' ก็จะด่าประเด็นนี้ซ้ำๆ นางเอกด่าพระเอกก็จะด่าคำเดิม เรื่องเดิม เลยรู้สึกว่าซ้ำซากไปบ้าง โอเดาเอาจากคำนำนักเขียนว่าโดยปกติผู้เขียนไม่ได้แต่งแนวนี้ เลยอาจจะไม่ชินกับการต่อปากต่อคำหรือสำนวนพลิกแพลง แต่โดยรวม โดยเฉพาะช่วงท้ายถือว่าทำได้ดี โอชอบพระนางตั้งแต่เขาไม่ค่อยต่อปากต่อคำกันละ
 
ความคิดเห็นส่วนตัว โอไม่ค่อยชอบให้ตัวละครหญิง ด่าหรือเรียกผู้หญิงอื่นว่า "นังนี่" เลย มันดูไม่น่ารักเท่าไร ซึ่งเรื่องนี้ตัวละครหญิงเกือบทุกตัวใช้คำนี้หมด แต่อาจเป็นเพราะผู้เขียนต้องการนำเสนอถึงความดิบ และการหน้ามืดพูดจาโดยใช้อารมณ์ก็เป็นได้ (แต่โอก็ไม่ชอบอยู่ดีน่ะนะ)
 
 
ขอยกตัวอย่างบทสนทนาในเรื่อง เนื้อหาการด่าทอจะดิบ หนัก และรุนแรงพอควร เผื่อเป็นทางพิจารณาสำหรับคนที่กำลังเลือกอ่านนะคะ
 
"นังขยะ นับแต่นี้ไป แกอย่าหวังเลยว่าฉันจะแตะต้องตัวแกอีก โสโครกทั้งตัวทั้งใจแบบนี้ เอาไม่ลงแล้วโว้ย ขอให้ฟ้าเป็นพยานได้เลย ถ้าแกเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลก ต่อให้ฉันจะคัน จะอยากเสพสมแค่ไหน ฉันยอมถูไถกับพื้นเสียยังจะดีกว่าต้องสมสู่กับขยะอย่างแก"
 
"เธอมันก็แค่ผู้หญิงน่าสมเพช ที่อดอยากปากแห้งจากผัวของตัวเองจนต้องมาขอเศษน้ำกามจากผู้ชายของคนอื่นไปดื่มกินแก้กระหาย ฉันจะคิดเสียว่าเรื่องที่เกิดขึ้นน่ะ น่านเขาทำทานให้เธอแค่ให้พอหายอยาก แต่อย่านึกนะว่าฉันจะอนุญาตให้เขาทำทานแบบนี้อีก"
 
ส่วนตัวโอไม่ชอบค่ะ ด่าแรงมากจนน่ากลัว นอกจากนี้ ความคิดของบางคนในเรื่องก็น่ากลัวเช่นกัน แต่ถ้าใครคิดว่าไม่มีปัญหาและอยากลอง เรื่องนี้ก็มีมุมน่าสนใจ และดีๆ อยู่ไม่น้อยนะคะ
 
 
ยกตัวอย่างบทสนทนาที่โอชอบ
 
"เราทุกคนเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ มารับรู้ความทุกข์แล้วก็ตายๆ กันไป คนฉลาดเท่านั้นแหละถึงจะรู้จักใช้ความทุกข์เป็นบาทฐาน เพื่อนำไปสู่การเรียนรู้อันยิ่งใหญ่..."
 
"เพราะฉะนั้น จงเอาความทุกข์มาเป็นโจทย์ของชีวิต จะเรียกมันว่าศัตรูที่เราต้องเอาชนะก็ได้ จะเรียกมันว่าอุปสรรคที่เราต้องข้ามให้พ้นก็ได้ อย่าปล่อยให้มันมีอำนาจเหนือเราไปจนตายโดยไม่ยอมต่อสู้กับมัน"
 
"เคยมีคนตัดผมออกจากชีวิตอย่างไม่แยแสมาแล้ว ขอบคุณที่ใครคนนั้นทำให้ผมได้เรียนรู้และมั่นใจอย่างยิ่ง ว่าการถูกใครสักคนเขี่ยทิ้ง ไม่ได้เป็นสาเหตุให้ชีวิตเราบกพร่องเลย ขอแค่เรามีความนับถือตัวเองเพียงพอก็สามารถจะเดินหน้าต่อไปอย่างมั่นคงได้แล้ว"
 
 
ต่อไปเป็นบทวิเคราะห์ตัวละครสั้นๆ แน่นอนว่ามีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญ ขอเปลี่ยนสีตัวหนังสือไว้นะคะ ถ้าอยากอ่านลากเมาส์ยาวได้เลยค่ะ**
 
 
ศศิน หนุ่มเสเพล ที่เจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น ในนิยายเรื่องอื่นๆ ถึงพระเอกจะเจ้าชู้มาก่อน ก็จะทำหรือนำเสนออย่างไม่กระโตกกระตากมากนั้น แต่เรื่องนี้ ชัดเจน แจ่มแจ้งแบบไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ แต่ความเจ้าชู้ของเขาก็มีที่มาอยู่ (โอรู้สึกว่าปมเขายังธรรมดานะ นึกว่าจะมีอะไรมากกว่านี้) เขาเป็นคนที่อยู่ในหมวดกลางๆ ไม่ดีไม่ร้าย ถ้าใครไม่ร้ายกับเขา เขาก็จะไม่ร้ายกลับ เป็นคนที่พยายามจะหาที่อยู่ที่สบายที่สุดให้แก่ตัวเอง ไม่ยึดปัญหาของคนอื่นมาให้หนักหัว
 
นิลนิศา สาวหัวโบราณ ถึงแม้จะปากร้าย แต่จริงๆ ค่อนข้างใสซื่อกับเรื่องชายหญิง ไม่ชอบคนเจ้าชู้ และที่ตามราวีด่าว่าศศินก็อาจเพราะสนใจศศินโดยไม่รู้ตัวก็ได้ นิลนิศาจะแคร์ครอบครัว โดยเฉพาะพี่ชายและพี่สะใภ้ เพราะเธอเหลืออยู่แค่นี้ ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่อยากโดนภาพลักษณ์ของพี่ชายที่เป็นดั่งผู้ชายในอุดมคติมาทำให้ผิดหวัง และไม่อยากเห็นชีวิตคู่ที่เธอเองมีส่วนสร้างพังทลาย
 
น่านสินธุ์ ผู้ชายอบอุ่น ใจดี รักครอบครัว รักภรรยา ดูเผินๆ เป็นคนที่ผู้หญิงทั้งโลกอยากใช้ชีวิตด้วย แต่เพราะความใจดีของเขา ทำให้ไม่รู้จักปฏิเสธคนอื่น และความเป็นผู้ชายของเขาก็ทำให้เขาไม่ปฏิเสธความต้องการบางสิ่งด้วย ในสายตาโอ น่านสินธุ์เป็นผู้ชายที่อ่อนแอ ไม่มีกำลังในการปฏิเสธ หรือสู้เพื่อให้ได้ครอบครอง เขาเป็นแค่คนซื่อๆ ที่โดนเหลี่ยมเล่ห์จากคนรอบข้างได้ง่าย ฉากที่น่านสินธุ์โดนจับได้ว่ามีชู้ เขาไม่ได้พยายามแก้ตัวเลย แต่กลับรับสารภาพอย่างซื่อตรงว่าเขาทำเพราะราคะ แถมพยายามปกป้องคนอื่นอีก ในสายตาโอ เขาเป็นผู้ชายใจดีที่ไม่น่าข้องเกี่ยว
 
มณิปรียา ผู้หญิงแกร่ง พยายามจัดการทุกอย่างทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวอย่างสุดความสามารถ แต่บางฉากเราจะเห็นได้ว่ามณิปรียาทำงานหนักจนอาจละเลยความรู้สึกของสามี ที่คิดว่าตัวเองจัดการได้ดีแล้วก็อาจไม่เพียงพอ แต่ความผิดพลาดที่ที่น่าสงสารที่สุดก็คือไว้ใจคนใกล้ตัวมากเกินไป ทั้งบางสถานการณ์ที่ไม่ควรให้เขาอยู่ด้วยกันก็ยังละเลย และเชื่อใจสามีมากจนให้ไปเกินร้อย พอได้ไม่กลับมาเท่า หรือความไว้เนื้อเชื่อใจหายเลยพังทลาย
 
ใจเดียว หญิงสาวสวยสู้ชีวิต ชีวิตไม่สวยงามเหมือนเริ่มต้น สามีที่เที่ยวกลางคืน มีชู้ สร้างปัญหา การเงินที่ฝืดเคือง ทำให้เธอดิ้นรนที่จะทำทุกอย่างเพื่อหาเงิน และพยายามหาทางบรรเทาทุกข์ สังเกตว่าเธอจะเล่าเรื่องปัญหาของเธอให้คนรอบตัวฟังตลอด แต่คนที่ยอมรับฟังมากที่สุดคือน่านสินธุ์ และเขาเป็นคนที่เธอยึดถือด้วยภาพลักษณ์สามีที่อบอุ่นซึ่งเป็นสิ่งที่เธอขาด ทำให้เธอปล่อยตัวปล่อยใจให้ ตอนแรกโอสงสารเธอนะ เธอเป็นคนที่ดิ้นรนมาก แต่หลังๆ รู้สึกว่าเธอมากไป จนยอมก่อให้เกิดปัญหาแทรกกลางระหว่างครอบครัวคนอื่น และที่ยิ่งน่ากลัวไปกว่านั้นคือเธอไม่คิดว่าเธอผิดเลย โอว่าคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองผิดเป็นคนที่น่ากลัวที่สุด เพราะเขาจะทำผิดซ้ำซากเรื่อยไป
 
จริงๆ ยังมีตัวละครมากกว่านี้ แต่ขอกล่าวถึงตัวหลักๆ แค่นี้พอไม่งั้นจะยาวเกิน (ความจริงคือเริ่มเหนื่อยค่ะ ฮ่าๆ) 
 
จากที่สังเกตจะพบว่า แต่ละตัวละครพยายามหาเหตุผลมารับการกระทำของตัวเอง พูดง่ายๆ คือมีข้อแก้ตัวให้ตัวเองอย่างสวยหรู และเข้าข้างตัวเอง ซึ่งจุดนี้เป็นจุดที่โอว่าเรื่องนี้น่าสนใจที่สุด เพราะลึกๆ เราพยายามข้อเหตุผลมาสอดรับตัวเองตลอด และเป็นอย่างนี้กันทุกคนค่ะ ถ้าอยากเห็นความคิดของคนที่กระทำเรื่องแบบนี้ เรื่องนี้จะนำเสนอออกมาไม่น้อยเลย
 
 
 
เป็นเรื่องที่มีมุมมองที่น่าสนใจ แต่ด้วยเนื้อหา ทำให้เป็นเรื่องที่หนักพอควร และการดำเนินเรื่องที่ช้าก็เลยรู้สึกว่าเอื่อยเฉื่อยไปบ้าง 
 
โอคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เฉพาะกลุ่มพอควร ถ้าชอบก็อาจจะชอบเลย ถ้าไม่ชอบก็อาจจะไม่ชอบไปเลย 
 
หวังว่าสิ่งที่โอเขียนมาจะช่วยตัดสินใจในการเลือกอ่านบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ
 






อีบุ๊ก

 
 
Thumbnail Seller Link
พลับพลาฉิมพลี
ช้องมาศ
www.mebmarket.com
เมื่อรักแท้พ่ายแพ้ราคะ ดอกรักจึงผลิบาน...บนก้านงิ้ว ถ้าไอ้บ้าหน้าม่อคนนั้นไม่ใช่ลูกค้าขาประจำของร้านดอกไม้ที่เธอถือหุ้นอยู่ นิลนิศาจะไม่เสียเวล...



Create Date : 13 มีนาคม 2558
Last Update : 31 มีนาคม 2564 14:59:09 น.
Counter : 2520 Pageviews.

7 comments
  
อ่านแล้วเหมือนกันค่ะ เราว่าเรื่องนี้ัพล็อต มันส่งค่ะ คงเพราะผู้เขียนเองก็เอามาจากเรื่องในชีวิตจริง อ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจจากเรื่องราว มากกว่าจากสำนวนการเขียน ยิ่งความรักของวศิน กับนิลนิศา อ่านแล้วไม่ค่อยน่าเชื่อสักเท่าไร รักกันง่ายไปไหม

เรียกได้ว่า เป็นนิยายที่น่าสนุก ดราม่าได้ใจ แต่เหมือนมันยังไม่สมบูรณ์ ขาดอะไรหลายส่วนเลยน่ะค่ะ
โดย: Serverlus วันที่: 14 มีนาคม 2558 เวลา:10:37:02 น.
  
คุณเอ้ เห็นด้วยค่ะ ยิ่งเรื่องใกล้ตัวจะรู้สึกเข้าถึงได้ง่ายกว่าเรื่องที่ไกลตัว ความรักของศศินกับนิลนิศา ช่วงส่งท้าย โอไม่ค่อยชอบเหมือนกันค่ะ เร็วอย่างที่คุณเอ้ว่า ถ้าทำให้เห็นความผูกพันให้มากกว่านี้ หรือนิลนิศายังไม่ด่วนตัดสินใจ ศศินใช้เวลาไตร่ตรอง ก็คงเชื่อได้มากขึ้น
โดย: ออโอ วันที่: 14 มีนาคม 2558 เวลา:21:01:42 น.
  
เล่มนี้ .... ดองไว้ .... อยู่ไหนไม่รู้ .... ลืมอ่าน
โดย: Prophet_Doll วันที่: 16 มีนาคม 2558 เวลา:15:50:13 น.
  
อืมม ยังดองอยู่ค่ะ จริงๆก็กำลังหยิบๆจับๆขึ้นมาอ่านอยู่เหมือนกัน แต่ด้วยความหนาและเวลาที่มีไม่ค่อยเอื้อ ก็เลยยังดองอยู่
โดย: kunaom วันที่: 17 มีนาคม 2558 เวลา:10:03:40 น.
  
คุณ Prophet_Doll

คุณอ้อม ดองให้ได้รสเปรี้ยวเค็มหวานพอดีใช่ไหมคะ
โดย: ออโอ วันที่: 17 มีนาคม 2558 เวลา:15:09:01 น.
  

เคยอ่านงานของนักเขียนท่านนี้เล่มนึง

อืด.....ค่ะ อืด...และไม่สามารถเห็นพัฒนาการตัวละคร ไม่เข้าถึงตัวละคร
งงมาก...ว่าทำไมเราอ่านไม่สนุก อ่านไปครึ่งเล่ม ค่อนเล่ม จบก็แล้ว ทำไมไม่รู้สึกคล้อยตาม

จากนั้นก็ไม่กล้าหยิบงานของท่านนี้มาอ่านอีกเลย
โดย: dal IP: 61.19.41.154 วันที่: 27 กรกฎาคม 2558 เวลา:16:12:08 น.
  
คุณ dal น่าจะเป็นลักษณะการเขียนที่จะเนิบช้าหน่อยมังคะ
โดย: ออโอ วันที่: 28 กรกฎาคม 2558 เวลา:17:30:46 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]



โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
New Comments