รักแห่งสยาม หนังรักที่ให้มากกว่าคำว่ารัก
ไม่อยากเขียนเยอะ แต่อดไม่ได้ที่จะเขียน ว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดีมากๆจริงๆ
- เบื่อกระทู้ที่พันทิป มาก
- รำคาญพวกรังเกียจเกย์ แหม วิเศษ วิโส มาจากไหนเชียว
- รำคาญมากๆกับการเห็นคนออกมาด่า ไร้สาระ
เพราะฉะนั้นอยากจะบอกจริงๆว่าหนังเรื่องนี้ไม่ได้มีดีแค่มันเป็นหนังเกย์ กระจอกๆเรื่องหนึ่งแต่มันดูแล้วช่างอบอุ่นหัวใจ เศร้าซึมในอยากบอกไม่ถูก
สำหรับโต้ง นายคือ คนที่กำลังลังเลใจ ใช่ไหม
สำหรับมิว เรารู้นะว่าทั้งหัวใจ นายมีแต่โต้ง
สำหรับ หญิง ไม่ต้องเสียใจไปเลยนะที่อาจจะไม่ได้เเป็นอย่างที่หวัง
สำหรับโดนัท บางครั้งเรื่องที่หวังอาจจะไม่ได้เป็นสิ่งที่ต้องการ
สำหรับจูน การเริ่มใหม่ อาจจะเป็นการเปิดใจให้ตัวเองพบเจอแต่สิ่งดีๆ
สำหรับสุนีย์ รักมากไปอาจจะทำลายคนอื่น
สำหรับกร ถ้าเรามัวแต่จมปลักอยู่กับอดีตจนเกินไป สิ่งดีๆที่รอตรงหน้าอาจจะโดนบังตาให้มองไม่เห็น
แต่เหนืออื่นใดนะ (มีสปอยส์นิดๆ)
โต้ง "มิวเราคงเป็นแฟนกับนายไม่ได้ล่ะ แต่มันไม่ได้หมายความว่าโต้งไม่รักมิวนะ"
มิว "ไม่เป็นไร เราเป็นเพื่อนกัน"
อาจจะฟังดูไม่เป็นดังที่หวังแต่มันก็ ช่วยทำให้มิวและโต้งไม่ต้องหนีหน้ากันอีกต่อไป
และแม้ว่าฉากสุดท้ายที่มิวร้องไห้ ทั้งน้ำตา มันยิ่งตอกย้ำ บาดลึก รุนแรงจน ผมอดไม่ได้ว่า "บางครั้งแม้รักอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง แต่รักไม่เคยทำให้คนอย่างผมหยุดที่จะมีความรักต่อไปครับ"
รักแห่งสยาม
ผมรักหนังเรื่องนี้ครับ
ปล. ถ้าใครจะมาคอมเมนต์ด่ารบกวนไปไกลๆ ไม่อยากมานั่งรบ Blog ผมจะสกปรก
ดูแร้วรักโต้งมั่กๆ
น้องมิวก้อน่ารัก
เลือกไม่ถูกเรยเนี่ย
ต้องไปดูอีกหลายๆรอบซะแร้ว