หนังค่อนข้างจะจัดอยู่ในกลุ่มหนังเลวที่มอบความบันเทิงให้กับผู้ชมได้น่าสนใจ คือครึ่งแรกของหนังตัวละครเหมือนหลุดออกมาจากหนังสือการ์ตูนทั้งการแสดงที่เป็นผู้หญิงเยอะๆของนางเอก แถมมีเพื่อนสาวเป็นตัวตลก และเพื่อนตุ๊ดที่หลุดมาจากละครช่อง 3 แต่ถึงอย่างไรก็ดีมันก็ "ตลก" แบบละครหลังข่าวพอสมควร

พอหนังเริ่มจะตั้งคำถามถึงเรื่อง อายุของผู้หญิงกับการคบเด็กม.ปลาย หนังก็เริ่มจะเซๆ ไม่รู้จะหาทางออกให้ตัวละครยังไง ผู้หญิงที่ขาดความมั่นใจอยู่แล้วอย่าง ชนิสา (คะนึงนิจ จักรสมิทธานนท์) เลยหาทางออกด้วยการกลับไปลองคบกับรุ่นพี่ที่หลงใหลมานาน เพราะคิดว่า "อนาคต" ของการกินเด็กนั้นดูจะมืดมนเหลือเกิน

จะว่าไปคนที่เคยอ่านนิยายมาก่อนมักจะพูดว่า นิยายสนุกกว่ามาก และให้รายละเอียดของตัวละครได้ชวนฝันกว่าตัวหนังเยอะ แต่จะว่าไปแล้ว รักสุดท้ายป้ายหน้า เป็นการดัดแปลงนิยายให้เป็นภาพยนตร์ที่เลวลงได้อย่างน่าสนใจ คือมันตั้งใจจะให้เรื่องมันกลายเป็นเรื่องเพ้อเจ้อไปเลย ซึ่งให้ตายยังไงชะนีก็คงไม่ได้เจอผู้ชายแบบเบส( ฐกฤต เหมอรรณพจิต ) ได้แน่นอนในชีวิต เพราะ เขาเป็นภาพของผู้ชายที่ทำตัวได้เป็น "ต้อย" ที่ผู้หญิงทุกคนอยากจะได้ เพราะเขาเป็นได้ทั้งบริบทของ เด็กชาย เด็กหนุ่ม และผู้ชายที่จะกลายเป็นหัวหน้าครอบครัวที่เพียบพร้อม (เสียอย่างเดียวพ่อเป็นมาเฟียชอบซ้อมลูก)

จะว่าไป ฉากจบตอนท้ายของหนังให้ความรู้สึกแบบเดียวกับ "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก" นั้นคือการวาดภาพฝันให้หญิงสาวนอนคอยผู้ชายที่แสนดีเดินกลับเข้ามาในชีวิต

ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ผู้ชายสมัยนี้เงินมาตัวไปเท่านั้น !!!