สวย + แปลกตาดีค่ะ

ตามมาเก็บข้อมูล รอสะสมวาสนา เผื่อจะได้ไปบ้าง อิอิ

เจ๋งมากเลยค่ะ คุณO-HO ดูรูปกับอ่านเรื่องราวของคุณO-HO แล้วกรี๊ดมากกกค่ะ เพราะความทรงจำในอดีตเมื่อ 8 ปีที่แล้วมันย้อนขึ้นมาเลยน่ะค่ะ

จันทร์สวยเคยนั่งเรือจากเชียงของไปหลวงพระบาง จำได้ว่าทุกครั้งที่เข้าแขวงใหม่ต้องลงเรือไปแสตมป์ตราตรวจคนเข้าเมืองทุกครั้ง กว่าจะถึงหลวงพระบางก็ต้องทำไปประมาณ 3 รอบ ตอนนี้ยังเป็นอย่างนั้นอยู่รึเปล่าคะ

แล้วไปเรือช้าเป็นยังไงบ้างคะ บรรยายเพิ่มหน่อยนะคะ อยากรู้เพราะเคยไปเรือเร็วน่ะค่ะ(น่ากลัวมาก) เรือนตำมิละดูเปลี่ยนไปเยอะเลยค่ะ (เมื่อก่อนไม่มีเขื่อนริมแม่น้ำน่ะค่ะ) แล้วที่ปากแบงพักที่ไหนคะ อยากรู้ค่ะ..อยากรู้ (จริงๆนะ)

แม่น้ำโขงนี่สวยสุดใจเลยนะคะ
จะรออ่านตอนหน้านะคะ
ปล : ดีจังเลยค่ะที่ไปกับป้าหนอนด้วยเพราะจันทร์สวยเป็นแฟนทั้งป้าหนอนและคุณO-HO น่ะค่ะ ขอกรี๊ดหน่อยนะคะ

โห เห็นภาพแล้วอยากไปเที่ยวลาวบ้างจังเลยอ่ะพี่อ้อ เฝออะไรนั่นก็น่ากินจัง อิอิ

สวัสดีค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่มาเที่ยวด้วยกันนะคะ สำหรับวันต่อๆ ไป กำลังจะมาค่ะ โพสต์รูปเยอะๆ ลงในบล็อกมันมึนๆ ยังไงไม่รู้ แถมเน็ตก็ไม่ค่อยจะดี หลุดบ่อย แต่รับรองว่าไม่นานเกินไปค่ะ


ตอบคำถาม คุณจันทร์สวย นะคะ


เดี๋ยวนี้เข้าลาวไม่ต้องขอวีซ่าแล้วค่ะ ถ้าถือหนังสือเดินทางก็สามารถอยู่ได้หนึ่งเดือนไปได้ทุกแขวงค่ะ ถ้าครบเดือนแล้วยังเที่ยวไม่หมด แล้วบังเอิญมาไทยสะดวกก็กลับเข้ามาและออกไปใหม่ ต่ออายุไปได้อีกหนึ่งเดือน


สำหรับการเดินทางไปหลวงพระบางโดยเรือช้า จะเสียค่าโดยสารคนละ 660 บาท ไปแบบช้าๆ จริงๆ ใช้เวลาสองวัน โดยพักที่ปากแบงหนึ่งคืน เหมาะสำหรับคนที่มีเวลาชื่นชมธรรมชาติ จริงๆ คือ ใจไม่ถึงพอจะลงเรือเร็วค่ะ เห็นแล่นผ่านไประหว่างทางแล้วหวิวๆ แหะ แหะ


บรรยากาศก็เหมือนกับลงเรือล่องแม่น้ำทั่วๆ ไป แต่จะมีเกาะแก่งกลางแม่น้ำรูปทรงต่างๆ นับไม่ถ้วน สวยมากๆ ตอนที่โอ้โฮไปจะมีนักท่องเที่ยวต่างชาติเกือบทั้งลำ มีคนลาวอยู่ไม่กี่คน ไม่นับเจ้าหน้าที่ของเรือ แต่เรือจะจอดแวะรับส่งคนและสินค้าตามทางตลอดค่ะ


ภายในเรือมีเครื่องดื่มโดยเฉพาะเบียร์ลาวขายด้วย ชอบอ่ะค่ะ เพลินดี แต่จะติดปัญหานิดหนึ่งตรงที่จากห้วยไซไปปากแบง กลุ่มฝรั่งที่นั่งหัวเรือสังสรรค์กันหนักทั้งเบียร์ลาว และบุหรี่ อัดกันมวนต่อมวน ซึ่งตัวเองแพ้บุหรี่ค่ะ เปลี่ยนที่นั่งใหม่ก็ไม่ได้ เลยต้องกินพาราแล้วแอบหลับไปบ้าง พอวันที่สองก่อนจากปากแบง ป้าหนอนล็อบบี้กับเด็กในเรือบอกว่าถ้าฝรั่งคนไหนมีบุหรี่ติดมือให้พาไปนั่งข้างหลังให้หมด เลยรอดตัวไป แต่มีงีบเหมือนกัน เพราะลมเย็นสบายมากค่ะ


มาเช็คในไฟล์รูปเพิ่งเห็นว่าไม่ค่อยได้ถ่ายภาพระหว่างทางเป็นภาพนิ่งมา แต่ถ่ายเป็นคลิปมาซะส่วนใหญ่ โพสต์ภาพเท่าที่มีให้ดูนะคะ




นานๆ จะมีเรือแล่นผ่านมาสักลำ
ไม่รู้ว่าต้นทาง-ปลายทางอยู่ที่ไหน
แต่จากห้วยไซมาหลวงพระบางมีแค่วันละเที่ยวเดียว





ผานกแอ่น (ไม่แน่ใจชื่อนะคะ) ปากอู ที่อยู่ตรงข้ามกับถ้ำติ่ง




อีกมุมหนึ่งค่ะ ภาพนี้คิดว่าเป็นบริเวณ
ที่ใกล้จะถึงหลวงพระบางแล้ว



สำหรับห้องพักที่ปากแบง ตอนแรกก็หวั่นๆ ว่าจะพักที่ไหน เพราะก่อนเดินทาง ป้าหนอนส่งกระทู้ของเว็บเทรกกิ้งไทยดอทคอมมาให้อ่านหลายกระทู้แล้วเหวอไป เพราะเกือบทุกกระทู้เตือนว่าต้องเลือกให้ดีๆ เพราะที่นี่ "หนู" เยอะ พอถามคนในเรือ เขาก็แนะนำเรือนพักสาลิกา เป็นเรือนพักแรกที่พอขึ้นจากท่าก็เห็นเลย คืนละ 200 บาท เราสองคนก็รีบวิ่งไปดูก่อนเพื่อน น่าอยู่ใช้ได้ แต่เต็มแล้ว กำลังงงๆ ว่าจะทำไงต่อ ก็มีคนมาชี้ชวนให้ไปพักที่เรือนพักปากแบงอยู่ฝั่งตรงข้าม คืนละ 80 บาท พักได้สองคน ห้องน้ำรวม สภาพเรือนพักคนละเรื่องกับเรือนพักสาลิกาเลยค่ะ แต่เรากำลังเบลอประกอบกับแบกเป้มันหนักและล้ามาก ไม่อยากเดินเข้าไปอีกแล้ว เลยเข้าไปดู ดูแล้วก็ใช้ได้ ไม่มีร้านอาหารใกล้ๆ ประตูก็มิดชิด ไม่มีรอยกัดแทะ เป็นอันว่าผ่าน แถมราคายังลงไปจากที่ตั้งใจไว้กว่าครึ่งก็เลยโอ.เค.ที่นี่ค่ะ




สภาพห้องพัก หน้าต่างเล็กๆ หนึ่งบาน มีเตียงสอง
และพัดลม ให้ใช้ได้ถึงสี่ทุ่ม ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาเพราะดึกๆ อากาศเย็นจัด
คืนแรกในลาวผ่านมาด้วยดีค่ะ ไม่เจอน้องหนูให้หวาดเสียวเล่น
ตอนหลังได้มาคุยกับคุณอาสองคนที่ลงเรือมาด้วยกัน
เขาบ่นว่าพักที่ปากแบงแล้วไม่ประทับใจเลย แมลงเยอะ
และดึกๆ มีหนูวิ่งเล่นบนเพดานด้วย เลยถือว่าตัวเองโชคดี
ไม่รู้ว่าเพราะหลับสนิท ขี้เซาเลยไม่ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่า อิอิ


ขอบคุณมากค่ะที่ติดตามอ่านหนังสือของป้าหนอนและโอ้โฮ

น่าเที่ยวจังคะ นึกถึงบรรยากาสเมืองไทยสมัยก่อนนะคะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ