Bloggang.com : O-HO : ~@-@~ ซินจ่าว เวียดนามเหนือ

~@-@~ ซินจ่าว เวียดนามเหนือ - 5 ~@-@~

.

สุวรรณภูมิ => นอยไบ => ฮาลอง => นิงห์บิงห์ => ไมเชียว => ฮานอย => นอยไบ => สุวรรณภูมิ

21 - 25 กุมภาพันธ์ 2551

เที่ยวเวียดนามวันที่สี่ในบล็อกที่ห้ากันกับโอ้โฮแทรเวลนะคะ

โพสต์รูปเยอะอีกเช่นเคย แหะ แหะ

ชมภาพจากทริปนี้เพิ่มเติมได้ที่
บ้านของหัวหน้าทัวร์ - //iyayoi.net
เว็บของน้องจอย - //www.inenjoy.com
และบล็อกของน้องเอ๋ - กระปุกกลิ้ง ค่ะ

วันที่ 3 [ 23 กพ. 51] - ตอนเย็นไปจนค่ำ

ตอนเย็นๆ เราถึงหมู่บ้านไมเชียว จังหวัดฮัวบิงห์ [Hoa Binh]

ที่นี่เป็นหมู่บ้านของชนเผ่าชาวไท คล้ายกับชาวเขาบ้านเรา
ภาษาที่เขาพูดจะมีบางคำที่เหมือนกับภาษาอีสาน
เช่น มะนาว เรียกว่าหมากนาว อร่อยก็บอกว่าแจ่บ [แซ่บ] ไม่ยักจะเป็นหง่อนหลำ

ลักษณะที่พักเป็นแบบโฮมสเตย์อยู่ร่วมกันกับเจ้าของบ้าน
แต่แยกเรือนนอนออกมาต่างหาก นอนกันในมุ้ง
ห้องน้ำเป็นห้องน้ำรวม มีน้ำอุ่นให้ใช้ มาจากถังแก๊ส เปิดทีควันโขมง

เจ้าของบ้านที่พวกเราไปพัก เคยเป็นครูสอนหนังสือมาก่อน
ไม่แน่ใจว่าสอนที่ฮานอยหรือเปล่านะคะ เมื่อเกษียณแล้วก็กลับมาอยู่ที่บ้าน
เปิดบ้านให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มีฝรั่งไปเที่ยวกันเยอะเลยเชียว

อาหารเย็นที่เลี้ยงพวกเราก็เป็นของพื้นบ้าน
เป็นข้าวเหนียว [แต่คนละแบบกับบ้านเรา] ผัดผักสดๆ
โดยเฉพาะผัดหน่อไม้ อร่อยเช่นนี้ก็โซ้ยเรียบตามระเบียบ
นอกจากนี้เขายังมอมเหล้าเราอีก ด้วยโฮจิมินห์วอดก้า

หลังจากชมการแสดงประจำเผ่าแล้ว ก็มอมต่อด้วยข้าวหมาก
หมักมาในไห มีหลอดไม้ไผ่ยาว ดูดยังไม่ทันหมด
ก็เติมเบียร์เวียดนามลงไปเพิ่มอีกสองกระป๋อง กรึ่มกันดีจริงๆ เลย อิอิ

การแสดงที่เขาจัดให้ชมค่ะ
โพสต์พอให้เห็นบรรยากาศ โพสต์มากไม่ได้ มีแต่ภาพหลอนๆ อิอิ

เนื้อหาการแสดง ก็เกี่ยวกับวิถีชีวิตของคนที่นี่ มีทั้งการทำนา
บูชาเทพเจ้าขอฝน การจีบสาว แต่งงาน และ ฯลฯ

วันที่ 4 [ 24 กพ. 51]

อรุณสวัสดิ์ไมเชียว

เป็นอีกคืนที่นอนหลับสบายดี มีอึดอัดบ้างนิดหน่อย
เพราะโดนผ้าห่มหนาหนักทับ เขากลัวเราจะหนาวเลยเตรียมไว้ตั้งสองผืนโตๆ
เราก็กลัวหนาวเลยต้องฉลองศรัทธา อิอิ

บรรยากาศรอบๆ และเรือนที่พวกเรานอนกันเมื่อคืน

ไหข้าวหมาก วางไว้ประมาณว่าถ้าแขกอยากอีกก็เชิญโลด แฮ่... ไม่ไหวแล้วมั้ง

อาบน้ำอาบท่า จัดกระเป๋า กินข้าวเช้าเสร็จ ก็ออกไปเดินชมหมู่บ้านค่ะ

ลักษณะบ้านจะคล้ายกับบ้านไทย ใต้ถุนสูง
ถ้าไม่เปิดโล่งเป็นที่ทอผ้าก็เปิดเป็นร้านขายของค่ะ

ข้าวหมากก็มีขายพร้อมหลอดดูด

ค่อยๆ เดินชมกันไปเรื่อยๆ ช้าๆ เพลินๆ ก็ได้เวลาขึ้นรถเพื่อลงเขา

ภาพวิวแบบธรรมชาติ ธรรมชาติ มีให้เห็นแค่นี้แล้ว
เพราะปลายทางของพวกเราคือ เมืองฮานอย...ยยยย

เมืองที่เต็มไปด้วยจักรยาน มอเตอร์ไซค์ และเสียงแปร๊น แปร๊น

พวกเรามาถึงฮานอยเกือบบ่ายโมง กินข้าวกลางวันเสร็จ
คุณไกด์ก็พาไปเช็คอินและพักผ่อนที่โรงแรม
คู่เรากับเพ่ไอซ์ ดันเจอโรงแรมทำเรื่องให้หงุดหงิดหัวใจ
เอาห้องไม่ดี ติดห้องครัว กลิ่นอย่างอับ มาให้
แต่พอขอเปลี่ยนดันมีห้องดีๆ ให้เปลี่ยนอีกแน่ะ เอ่อ... วุ้ย...
งานนี้จะไม่ให้เพ่ไอซ์ [เราด้วย แฮ่...] รมย์เสียได้อย่างไร

อ่า... อย่าไปนึกถึง ไปเที่ยวกันต่อดีกว่า

พักผ่อนพอเป็นพิธี ล้างหน้าล้างตาแล้ว พวกเราก็ออกไปเที่ยวฮานอยกันค่ะ

หอธงชาติและพิพิธภัณฑ์ทหาร คือ สถานที่แรก

เนื้อหาภายในพิพิธภัณฑ์นำเสนอเรื่องราวหลัก คือ
การต่อสู้ของประธานาธิบดีโฮ จิ มินห์ หรือลุงโฮ ในยุคสงครามเวียดนาม

เครื่องบินรบที่ทำให้เครื่องบินทิ้งระเบิด B52 ของสหรัฐฯ ตกได้

ทายกันได้มั้ยคะว่าทำให้ B52 ตกไปกี่ลำ

แปร๊น แปร๊น เฉลย

ก็ตามจำนวนดาวที่ปรากฏนั่นเอง
เครื่องบินทุกลำที่จัดแสดงจะมีจำนวนดาวบอกไว้หมดค่ะ

เข้าไปชมข้างในกัน ที่นี่อนุญาตให้ถ่ายรูปภายในได้ด้วย ชอบค่ะ

เนื้อหาที่จัดแสดง

กองกำลังติดอาวุธ
ในเวลานั้นชาวเวียดนามทุกคน
พร้อมใจกันขนทุกสิ่งทุกอย่างที่สามารถเป็นอาวุธได้มาสู้กับข้าศึก

อาวุธยุทโธปกรณ์ที่ใช้

สภาพความเป็นอยู่ของกองทัพเวียดนามตามป่าและภูเขา
โดยมีจักรยานเป็นพาหนะหลัก

ซากเครื่องบิน รถถังของศัตรู

ผู้หญิงในภาพกำลังลากซากเครื่องบินของสหรัฐฯ ที่ยิงตกได้
เป็นความภาคภูมิใจของชาวเวียดนามค่ะ

หอคอยธงชาติอีกสักมุม

ใช้เวลาชมพิพิธภัณฑ์อยู่พอสมควร ก็รีบเร่งกันไปขึ้นรถ เพื่อไปให้ทันดูหุ่นกระบอกน้ำ
การแสดงขึ้นชื่อของเวียดนามที่นับวันจะมีคนแสดงน้อยลงเรื่อยๆ

ไปทันการแสดงค่ะ แต่ช้ากว่ากรุ๊ปอื่นๆ เลยได้ที่นั่งซะไกลเลย
แถมหลังคายังแขวนไม้ประดับพลาสติกไว้พรึ่บ นัยว่าสร้างบรรยากาศ
แต่เราว่าเกะกะสายตามาก

เนื้อหาการแสดง จะบอกเล่าถึงวิถีชีวิตของชาวเวียดนามที่พึ่งพาการเกษตร
ทำนา ทำสวน จับปลา และมีการเล่าเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ความเชื่อของคนที่นี่
ฟังไม่ออกหรอกค่ะ แต่เดาจากข้อมูลที่ได้อ่านไปก่อนหน้า

คนที่นี่นับถือมังกรค่ะ
มองออกมั้ยเอ่ยว่ามีมังกรสองตัวกำลังพ่นไฟใส่กัน

โพสต์อีกสักภาพ พอเป็นบรรยากาศ อิอิ

หลังจากชมการแสดงแล้ว ก็ตรงดิ่งไปรับประทานอาหารบุฟเฟ่ต์เวียดนาม
ที่ร้าน Zen เขาว่าอร่อยยยยยยยมากกกกกกก มีให้เลือกหลากหลาย กว่า 70 ชนิด
พวกเราก็ตั้งใจว่าจะลองให้หมด เชื่อเถอะว่า ทำได้... ถ้า...
ไม่บังเอิญว่าเย็นวันนั้นมีกรุ๊ปทัวร์ชาวจีนกลุ่มใหญ่มาก น่าจะถึงร้อยได้ มาร่วมร้านเดียวกันด้วย
คือ... เขาไปกันเยอะไงคะ เลยเสมือนว่าบริเวณนั้นเป็นที่ของเขา
พวกเรานับหัวนับเท้าแล้ว สู้ไม่ไหวแน่ๆ เลยต้องรีบกินรีบกลับโรงแรม

สรุปว่าเราจบโปรแกรมการท่องเที่ยวในฮานอยด้วยพาราเซตตาม่อน
แล้วสลบเหมือดไปตั้งแต่สามทุ่ม พับแผนที่คิดไว้ว่าจะออกไปเดินเล่นรอบๆ โรงแรม
หรือลงมาใช้อินเตอร์เน็ตที่ล็อบบี้ไปเลยค่ะ

จบการเที่ยวเวียดนามในวันที่สี่แล้วค่ะ

ติดตามตอนต่อไป [น่าจะเป็นตอนจบได้แล้ว] ในบล็อกต่อไปนะคะ

สวัสดีค่ะ

Create Date : 13 มีนาคม 2551

Last Update : 15 มีนาคม 2551 9:35:46 น.

3 comments

Counter : 2118 Pageviews.

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ

โดย: rambujan

วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:19:25:47 น.

เมืองนี้มีบางมุมคล้ายปายเหมือนกันเนอะ หรือคิดไปเองหว่า

โดย: เบบูญ่า

วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:21:18:21 น.

ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ rambujan

เพน - หมายถึงเมืองไมเชียว ใช่ปะคะ

สองสาว หัวหน้าทัวร์และรอง (อ้นและเอ๋) ก็บอกอย่างนั้นค่ะ ว่าเหมือนปาย แต่พี่ไม่เคยไปปาย ตอนไปเดินดูหมู่บ้านที่ขายผ้าทอทั้งหลาย กลับคิดถึงบ้านผานมที่หลวงพระบางซะอย่างนั้น

โดย: O-HO

วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:10:46:43 น.