Bloggang.com : O-HO : ~@-@~ สะบายดีปะเทดลาว

~@-@~ สะบายดีปะเทดลาว - 7 ~@-@~

ไปเที่ยวลาวกันต่อดีกว่าค่ะ

**ชื่อเรื่องนั้น ไม่ได้สะกดผิดนะคะ
แต่สะกดให้เหมือนกับที่ประเทศเขาใช้อ่ะค่ะ **

** สะบายดี แปลว่า สวัสดี **

** ข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวประกอบในบล็อกวันนี้
นำมาจากกระทู้แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวที่ป้าหนอน
รวบรวมไว้ และหนังสือเล่มนี้ค่ะ

คู่มือนักเดินทาง - ลาว
โดย มัทรียา ธาราทรัพย์
สำนักพิมพ์อทิตตา
(ในเครือนิตยสารเที่ยวรอบโลก)

ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ค่ะ

====================

ลาวใต้ - สี่พันดอน

วันที่ 24 [ 8 ธ.ค. 48 ]

ถึงปากเซตอนเช้า รีบจับตุ๊กตุ๊กไปคิวรถหลักแปด เพื่อหารถสองแถวไป "นากะสัง" หมู่บ้านริมน้ำโขงติดกัมพูชา ซึ่งแม่น้ำโขงในช่วงนี้จะมีขนาดกว้างกว่าสิบกิโลเมตร กลางน้ำเต็มไปด้วยเกาะและแก่งหินขนาดต่างๆ มากถึง 4,000 เกาะ จึงเรียกกันว่า "สี่พันดอน" (ดอน - เนินดินที่ผุดขึ้นมาในแม่น้ำ)

จากนากะสังจะมีเรือพาไปยังดอนต่างๆ ที่นักท่องเที่ยวนิยมไปเยือนก็มีดอนโขง ดอนคอน และดอนเดช ซึ่งดอนโขงจะเจริญที่สุด มีประปา - ไฟฟ้าใช้แล้ว แต่เราเลือกไปพักที่ดอนเดชค่ะ

ดอนเดช - ดอนคอน สมัยฝรั่งเศสยึดครอง จำเป็นต้องขนส่งสินค้าและสิ่งของต่างๆ ขึ้นไปทางตอนกลางประเทศ แต่ติดขัดเกาะแก่งทำให้เรือสินค้าไม่สามารถแล่นผ่านไปได้ จึงได้สร้างท่าเรือและทางรถไฟบนดอนคอน ซึ่งทางรถไฟสายนี้ปัจจุบันยังมีซากหัวรถจักรไอน้ำหลงเหลือให้เห็นด้วย

บ้านพักที่ดอนเดช เป็นบ้านไม้ไผ่ริมน้ำโขง
ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา ค่าที่พักคืนละ 40 บาท
เห็นแล้วอย่างกรี๊ด
วันนี้ทั้งวันเลยไม่ทำอะไรนอกจาก
อ่านหนังสือ เป่าลูกโป่ง และนอนผึ่งพุง ชมวิว

วันที่ 25 [ 9 ธ.ค. 48 ]

เช่าจักรยานปั่นเลียบเกาะข้ามไปดอนคอน ซึ่งเป็นที่ตั้งของคอนสมพะมิต หรือ "หลี่ผี"

ซากหัวรถจักรไอน้ำที่ดอนคอน

คอนสมพะมิต หรือ หลี่ผี น้ำตกที่เกิดจากพื้นแม่น้ำโขงยุบตัวลงเป็นโตรกผาสูง 15 - 20 เมตร ทำให้น้ำโขงไหลตกมาเป็นกระแสน้ำเชี่ยว ชื่อ "หลี่ผี" มาจากคำว่า "หลี่" เครื่องจับปลาคล้ายลอบ และ "ผี" คือ ศพคนตายที่ไหลตามน้ำมาติดหลี่จับปลาของชาวบ้านที่มีอยู่มากมาย

บริเวณหลี่ผี น้ำแรงมาก
แต่มีเล่นน้ำได้ที่หาดทรายสุดทาง
ต้องเดินเข้าไปอีกประมาณ 300 เมตร

มาแว้ว แมงปออธิษฐานอีกหนึ่งตัว
เห็นได้เยอะมากตามริมน้ำ และที่หลี่ผี
จะมีเยอะเป็นพิเศษ

ออกจากหลี่ผี ก็ปั่นจักรยานต่อไปที่ท่าเรือแห่งหนึ่งของดอนคอนเพื่อเช่าเรือไปชมปลาข่า

ปลาข่า หรือโลมาอิระวดี สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่หายาก มักอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูง ชาวบ้านแถบชายแดนลาว-กัมพูชาเชื่อว่าปลาข่าคือมนุษย์กลับชาติมาเกิด เคยมีเรื่องเล่าว่าปลาข่าเคยช่วยชีวิตและช่วยชาวประมงจับปลา จึงไม่มีการจับปลาชนิดนี้มาเป็นอาหาร แต่ในช่วงสงครามล้างเผ่าพันธุ์ในกัมพูชา ประมาณ พ.ศ. 2510 มีการล่าปลาข่าเพื่อเอาไขมันมาทำเชื้อเพลิง และต้องการให้ชาวบ้านเลิกล้มความเชื่อเดิมๆ และยิ่งหนักขึ้นเมื่อมีการใช้ระเบิดจับปลาในทะเลสาบของกัมพูชา รุนแรงมาถึงแม่น้ำโขง ปลาข่าจึงเหลือน้อยลงไปจนแทบจะสูญพันธุ์ ปัจจุบันเป็นสัตว์สงวนแล้ว

ท่าเรือที่เหมาเรือไปดูปลาข่าได้

ซีรี่ส์ปลาข่า
ช่วยกันเบิ่งหน่อยนะคะว่าอยู่ตรงไหน
ถ่ายมาสุดความสามารถแล้วเช่นกัน
แต่ถ้ามองด้วยตาเปล่าแล้วจะมีเยอะมากค่ะ

กลับจากดอนคอน หลี่ผี เบิ่งปลาข่าแล้ว ตอนเย็นๆ ก็ปั่นจักรยานกลับมาอาบน้ำโขง แล้วก็นอนขี้เกียจเหมือนเดิม

====================

อัพเดทบล็อกครั้งต่อไป ก็ยังอืดทืด
ที่สี่พันดอน ลาวใต้ กันนะคะ