รัก..ไม่ได้ออกแบบ “ รัก..ไม่ได้ออกแบบ ” จะตาย! จู่ๆผู้ชายที่คบมาสองปีกว่าๆมาบอกเลิก อันที่จริงฉันอาจไม่เจ็บปวดอะไรมากมาย ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลที่เขาใช้ขอเลิก “ ผมตกหลุมรักเพื่อนคุณ มันเหมือนรักแรกพบ เหมือนเจอ soul mate ” อ้าว!แล้วที่คบกับฉันตั้งสองปีกว่าน่ะมันคืออะไร ลำพังแค่แฟนมาบอกฉันก็คงพอทำใจได้แต่นี่ เพื่อนของฉันก็มาบอกกับฉันเหมือนกันว่า “ ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่ใช่ของฉัน และ .เราทั้งคู่ต่างตกหลุมรักซึ่งกันและกัน ทันที เธอคงไม่เข้าใจไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบ เรื่อง soul mate ใช่มั้ย แต่เราทั้งคู่เชื่อเช่นนั้น ดังนั้นเราจึงอยากบอกให้เธอรู้ด้วยตัวของเราทั้งคู่ เธอจะได้ไม่รู้สึกเสียใจมากนัก ” ฟังเพื่อนสาวของฉันสิ หนึ่งในเพื่อนที่มีอยู่น้อยนิด ฉันงงเหมือนโดนฆ้อนขนาดใหญ่ทุบเข้าที่ศีรษะ มึนๆงงๆและโง่ๆ เสียใจมั้ย ไม่รู้สิ รู้สึกเหมือนจะบ้ามากกว่า จำได้ว่าหลุดปากถามเพื่อนสาวไปว่า “ แล้วแฟนเธอล่ะ เขารู้หรือยัง เขารู้หรือยังว่าเรา คือ เขากับฉันเป็นอะไรสักอย่างที่พลัดหลง เข้ามาในช่วงหนึ่งของชีวิตเธอทั้งคู่ ” “ ฉันบอกเธอก่อน แล้วค่อยไปบอกกับธีร์ทีหลัง ฉันแค่บอกให้เธอรับรู้นะ ไม่สนหรอกว่าจะยอมหรือไม่ เพราะไม่ว่าจะยังไงฉันกับแสนก็จะคบกัน คบอย่างเปิดเผย ” ไม่อยากเชื่อว่านี่คือคำพูดจากปากเพื่อนของฉัน ฉันมองดูเขาทั้งคู่ มือของเพื่อนฉันอยู่ในอุ้งมือของเขา มือคู่นั้นของเขาที่เคยกุมมือของฉันมาก่อน มือคู่ที่เคยจับจูง สองคนนั่นออกไปจากร้านกาแฟที่เรานั่งนานแล้ว แต่ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิม ยังรู้สึกมึนไม่หาย วันที่เพื่อนสาว “ ออม ” บินมาหาที่เชียงใหม่ ที่ที่ฉันอยู่ ฉันกับแสนไปรอรับที่สนามบินอยากให้ออมได้รู้จักกับเพื่อนชายของตัวเอง เผื่อวันหนึ่งข้างหน้าฉันกับแสนมีวันดีๆร่วมกัน จะได้เชิญออมเป็นเพื่อนเจ้าสาว แต่ ช่างไม่มีลางบอกเหตุอะไรเลย จิ้งจกไม่ทัก วันที่ฉันแนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกัน กลับเป็นวันที่ฉันต้องเสียแฟนไป เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งแฟน ทั้งคู่ใช้เวลาไม่นานเลยที่จะทำความรู้จักกัน เพียงหนึ่งสัปดาห์ที่ออมอยู่เที่ยวเชียงใหม่ เพียงหนึ่งสัปดาห์ที่ฉันไม่ได้ระแคะระคายอะไรเลย มีแต่ความรู้สึกยินดีที่เพื่อนและแฟนเข้ากันได้ดี “ ช่างโง่เง่าอะไรเช่นนี้นะ ยัยจิรา ” คู่แท้ soul mate รักแรกพบ เชอะ!ฉันไม่เชื่อหรอกเรื่องอย่างนั้น ฉันเชื่อว่านั่นมันแค่ “ หลง ” คู่แท้ soul mate รักแรกพบ “ ช่างไม่มีเหตุมีผลเอาเสียเลย ” ที่น่าแปลกไปกว่านั้น ทำไมฉันจึงไม่เจ็บปวดมากมายอย่างที่ควรจะเป็น ใช่ล่ะ รู้สึกผิดหวังในตัวเพื่อน ผิดหวังในตัวแฟน เขาทั้งคู่ช่างทำได้ ทั้งๆที่ต่างก็มีแฟนอยู่แล้วจู่ๆ ..จะตาย รู้สึกเหมือนจะตายซะจริงๆ ดูเหมือนคนทั้งคู่ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของฉันเลยฉันเป็นอะไรกันแน่ในสายตาของพวกเขา ดอกไม้ริมทาง ศาลาริมทาง ทางผ่าน แย่!~ “ มอคค่าเย็นมั้ย ” เสียงของใครบางคนดังอยู่ข้างๆ และเจ้าของเสียงหาได้ฟังความเห็นอะไรไม่เพราะแก้วมอคค่าเย็นถูกวางลงตรงหน้าของฉันเรียบร้อยแล้ว “ กาน ต์” เจ้าของร้านกาแฟที่ฉันนั่งอยู่ เป็นร้านประจำที่มาบ่อย ไม่สิ มาทุกวันต่างหากจนฉันและเขาเป็นเพื่อนกัน กานต์เป็นเพื่อนที่ดีมาก ช่วยเหลือให้คำปรึกษา บางทีก็คอยเตือนสติ ถ้าช่วงไหนเห็นว่าฉัน “ จิตตก ” ก็ร้านนี้แหละที่แสนขอคบกับฉันในฐานะแฟน เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟน มีกานต์และกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นเป็นพยาน หึ หึ อยากจะหัวเราะแต่คงขื่นน่าดู บอกขอคบและบอกเลิกที่ร้านเดิมโต๊ะเดิม กานต์ลากเก้าอี้มาชิดกับฉัน นั่งลงวางแขนพาดทับไหล่ของฉัน ดึงตัวฉันให้เข้ามาพิงที่อกเขา “ อยากร้องไห้มั้ย เสื้อยืดผ้าคอตตอนร้อยเปอร์เซ็นต์ มีคุณสมบัติซึมซับน้ำตาได้ยอดเยี่ยม ” ฉันเอนพิงหน้าอกเขา ไม่มีน้ำตา ไม่มีเสียงสะอื้น บางทีน้ำตาอาจจะตกอยู่ข้างในหรือไม่อีกที อาจเป็นเพราะฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจเท่าที่คนทั่วไปควรจะเป็นเวลาที่เรียกว่า " อกหัก ” แปลกจัง หรือจริงๆแล้ว ฉันไม่ได้รักแสนอย่างที่ควรจะรักตั้งแต่แรก พอมาเจออย่างนี้เลยไม่รู้สึกเจ็บมากมายอะไร แต่รู้สึกเสียใจที่ทั้งคู่ใจร้าย ไร้มนุษยธรรม ไร้ศีลธรรม ไร้จรรยาบรรณ..ไร้ ฉันจะฟ้องมูลนิธิเพื่อสิทธิมนุษยชน น่าน..ไปซะโน่นเลยจิราเอ๊ย ฉันอยู่ในท่านั้นครู่ใหญ่ ก่อนถอยออกจากอ้อมแขนนั้น “ ไม่มีเหล้าขายรึไง ร้านนี้น่ะ ” ฉันว่า แล้วเอื้อมมือไปคว้าแก้วมอคค่ามาดูด “ หวานนะ หวานเกินไป เอาอะไรที่มันขมๆมากระหน่ำซ้ำเติมให้ขมขื่นไปเลยดีกว่า ” “ นี่มันร้านกาแฟนะไม่ใช่ร้านยาดองจะได้มีเหล้าให้ซด ถ้าอยากทำเปรี้ยวรอร้านปิดก่อนจะพาไปเมาเอง ” .. . อื้อ อากาศเย็นจัง พลิกตัวกระชับผ้าห่มเข้ามากอด อืม..หอมจังผ้าห่มเนี่ย.. หอม ไม่ใช่กลิ่นที่คุ้นเคย ฉันกระพริบตาปริบๆ เฮ่ย! กระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง เร็วไปหน่อยหัวเลยชนขอบเตียงดังโป้ก โอ๊ย! เจ็บนะนี่ มึนหัวจัง “ ตื่นแล้วรึเมรีขี้เมา ” เสียงคุ้นๆ ท่าเดินคุ้นๆและหน้าคุ้นๆ “ กานต์ ” ฉันเรียกชื่อคนคุ้นๆเสียงดัง “ ก็ผมน่ะสิ เห็นเป็นใคร ตื่นแล้วก็ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันไป แล้วออกไปกินกาแฟที่ระเบียงเร็วๆด้วย หนักนี่เราเมื่อคืนน่ะ ล่อไวน์ซะเกลี้ยง งงยังงง แค่ไวน์น่าอย่าทำเมาค้างลุกเลยจิรา แล้วหัวไปโดนอะไรคลำอยู่นั่น ไหนดูซิ ” กานต์ปัดมือของฉันออกก่อนใช้มือสองข้างของเขา เปิดเส้นผมของฉันออก “ ไม่แตก ไม่มีแผล ลุกได้แล้ว หรือจะให้อุ้ม ไม่ไหวล่ะนะ เมื่อคืนกว่าจะพาเข้ามานอนได้ก็แทบแย่ ” ฉันนั่งทบทวนที่กานต์พูดและคิดตาม จำได้แล้ว หลังจากที่กานต์ปิดร้าน เขาก็พาเดินไปด้านหลังของร้าน ผ่านสวนน่ารัก หอมกลิ่นพุดน้ำบุศย์มีบ้านไม้หลังเล็กยกลอยจากพื้นเมตรหนึ่ง มีระเบียงไม้กว้างที่หน้าบ้านโต๊ะไม้น่านั่ง มีม้ายาวสำหรับเอนนอน “ ไหนบอกจะพาไปเมาไง ” ฉันว่า “ ก็นี่ไงกำลังจะไปหามาให้ ” แล้วกานต์ก็เดินเข้าไปในบ้านไปหยิบไวน์มาเปิด จำได้ว่าท้วงเขาไปว่าไวน์มันสำหรับงานฉลอง งานยินดี “ ก็นี่ไงฉลองให้กับการกลับมาเป็นสาวโสดของเธอ ” ดูๆๆๆย้ำดีนัก แล้วฉันก็ซด เอ่อ จิบไวน์ไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าคุยอะไรกับกานต์ไปมั่ง จำได้ว่าตอนดึกๆ อาเจียนใส่เสื้อ หา! เสื้อ แล้วฉันก็ก้มลงมองตัวเอง เฮ้อ! เสื้อเชิ้ต คงของกานต์ หา! กานต์เปลี่ยนเสื้อให้ ฉันตวัดผ้าห่มออกยกเท้าวางลงบนพื้นก่อนลุกขึ้นยืน ก้มลงสำรวจตัวเองอีกครั้ง อ้ากก.ก ใส่เสื้อตัวเดียว กางเกงของฉันหายไปไหน “ กานต์ ” ฉันกรี๊ดเสียงเรียกคนข้างนอก แล้เขาก็เข้ามาเร็วได้ใจ “ เป็นอะไร กรี๊ดอะไร ” เขาว่าส่ายหน้าไปมา “ เสื้อของฉัน กางเกงของฉัน มันหายไปไหนอย่าบอกนะว่าเธอถอดมันออกไปและใส่เสื้อเชิ้ตรุ่มร่ามนี่ให้ฉัน ” เสียงกานต์ถอนหายใจ “ ไม่ใช่ผมแล้วจะเป็นใคร เธออ้วกใส่เสื้อผ้าเลอะเทอะไปหมด ผมก็ต้องถอดและเปลี่ยนให้สิ จะให้นอนทั้งเหม็นๆได้ยังไง ที่สำคัญผมก็ต้องนอนบนเตียงเดียวกับเธอด้วย เหม็นตาย ” “ หา! เตียงนั่น เธอนอนกับฉัน เฮ้ย!..ไม่ใช่นอนข้างๆฉัน ทั้งคืน ” ฉันตาเหลือก “ เออ!.. เธอจะคิดมากไปทำไมเนี่ย ดีแล้วที่เป็นผม ถ้าเป็นผู้ชายอื่น..เฮ้อ..” กานต์ว่าพลางส่ายหน้า “ ไปอาบน้ำล้างหน้าได้แล้วไป ใส่เสื้อผ้าของผมก่อนละกันเพราะของเธอมันยังไม่แห้ง ” กานต์จูงมือเดินไปห้องน้ำ อธิบายข้าวของเครื่องใช้ ก่อนลุนหลังฉันเข้าห้องน้ำและตะโกนไล่หลัง “ เร็วๆด้วยเช้านี้จะมีคนแวะมากินอาหารเช้าด้วย ” เฮ้อ..จำไว้ยัยจิราอย่าได้ริหาญกล้าไปกินเหล้า เมายา เอ่อ!..เมาไวน์ที่ไหนอีกเชียว ดีเท่าไหร่ที่เป็นกานต์ ทั้งที่เป็นกานต์ก็อดที่จะอายไม่ได้ ก็เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ คิดมาถึงตรงนี้หน้าฉันก็รู้สึกร้อนขึ้นมา ถึงกานต์จะไม่เหมือนผู้ชายอื่นๆแต่กานต์ก็ยังดูเป็นผู้ชาย เฮ้อ! รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่ถอนหายใจ ฉันใส่เสื้อยืดและกางเกงขาก๊วยของกานต์ที่เขาเตรียมไว้ให้ รุ่มร่ามพิลึก เดินเอาผ้าขนหนูเช็ดผมที่เพิ่งสระเสร็จออกไประเบียงหน้าบ้าน หอมกลิ่นกาแฟที่กานต์ต้มไว้ เสียงคุยกันเบาๆของผู้ชายสองคน คนหนึ่งน่ะกานต์ อีกคนที่ตัวสูง ขาว สวมกางเกงสแล็คสีน้ำตาล เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ตัดผมรองทรงเข้ากับรูปหน้า เดินเข้าไปใกล้ๆจึงเห็นว่าเป็นใคร “ เป็นไงบ้างจิรา คุณกานต์กำลังเล่าเรื่องเธอให้ฟัง ไม่เป็นไรนะ ” “ คุณทศ.. ไม่เป็นไรเลย เมื่อวานเป็นอดีต ผ่านไปแล้วและอ้วกออกแล้วพร้อมๆไวน์ขวดเมื่อคืน ” ฉันว่ายิ้มๆ เดินไปนั่งเก้าอี้ไม้ตัวยาวตัวเดียวกันกับที่กานต์นั่ง คุณทศมองหน้าฉันและสบตากานต์ ฉันก็เลยหัวเราะเบาๆ ก่อนถอยห่างจากกานต์นิดหนึ่ง คุณทศเลยหัวเราะและส่ายหน้า ก่อนพูดว่า “ ไม่เป็นไรผมเข้าใจ เราเข้าใจกันดีใช่มั้ยครับคุณกานต์ ” คุณทศมองหน้ากานต์และยิ้มให้ “ ดีแล้วนะที่คุณอยู่กับคุณกานต์เมื่อคืน อย่าริไปดื่มเหล้าดื่มไวน์ที่อื่นที่ไม่มีเรานะรู้มั้ยจิรา คอแป๊บเดียวอย่างเธอนี่อันตราย เธอก็เหมือนน้องของเรา รู้ว่าเมาง่ายอย่างนี้ก็อดห่วงไม่ได้ ” กานต์รินกาแฟใส่ถ้วยให้ ส่วนคุณทศก็เอาใจด้วยการทาแยมผิวส้มบนขนมปังให้แถมยังเสริฟฮอทดอกกับซอสและน้ำส้มคั้นอีกต่างหาก เลิกกับแฟนมันดีอย่างนี้นี่เอง มีคนเห็นใจ สองคนนี้น่ารักจัง ตอนที่ยกกาแฟขึ้นจิบเเอบเห็นกานต์กับคุณทศสบตาและยิ้มให้กัน ฉันก้มลงยิ้มกับแก้วกาแฟ . . ความรักมีหลากรูปแบบ ขอเพียงได้เจอคนที่รักเและเข้าใจเราและเรารักและเข้าใจเขา เท่านั้น กานต์กับคุณทศก็เป็นอีกรูปแบบหนึ่งของความรัก ฉันยิ้มให้กับตัวเอง คงมีสักวันที่ฉันจะมีโอกาสได้มองสบตาและยิ้มให้ใครอีกคนระหว่างอาหารเช้า เฮ้อ! ยัง ยังไม่เข็ด ..ยัยจิรา ปล.เครื่องดื่มมึนเมาไม่ดีต่อสุขภาพ ทำให้ขาดสติ ขาดสตางค์และ..ผิดศีล   Create Date : 19 กรกฎาคม 2551 21 comments Last Update : 23 มีนาคม 2554 19:29:43 น. Counter : 579 Pageviews. Share Tweet

โดย: teansri 20 กรกฎาคม 2551 0:32:43 น.

แหม หักมุม แต่น่ารักมากค่ะ   โดย: มด IP: 129.11.13.24 20 กรกฎาคม 2551 2:03:10 น.

แวะมาทักทาย และแสดงความยินดีที่สามารถตังชื่อตัวละครได้จนครบ   โดย: กลิ่นกาแฟ IP: 202.139.223.18 20 กรกฎาคม 2551 9:20:54 น.

... ถึงขั้นนอนโรง'บาลเลยเหรอคะ... หายเร็วๆนะคะ คิดถึงๆ ขอบคุณคุณมดค่ะ หาชื่อยากจริงๆลุง เรื่องหน้าถ้าคิดไม่ได้จะใช้ชื่อตัวเองคอยดู๊ กลับมาซะทีนะลุงนะ   โดย: สิงห์อมบ๊วย 20 กรกฎาคม 2551 11:59:21 น.

มารายงานตัว( แฟนคลับ ) ตอนแรกหวังว่าจะมีคนดามอกให้ จิรา...... หักมุมดังป๊อกแต่ก็น่ารักค่ะ... ผู้ชายดีๆ แต่ไม่แท้ ไอ้ที่เป็นชายแท้ก็ม่ใคร่จะดีเนอะ พี่สิงห์   โดย: mangotip IP: 118.173.239.21 20 กรกฎาคม 2551 12:42:24 น.

... ดีจัง มีแฟนคลับเป็นของตัวเอง..อิอิ กานต์น่ารักเนอะคุณmanotip ว่างั้นมั้ย ดูไปยัยจิรานี่ไม่ค่อยจะเศร้าเท่าไหร่ ที่เมาน่ะน่าจะหลอกกินไวน์ซะละมากกว่า... จะพยายามหาเรื่อง เอ๊ย..หา..ก็ เรื่อง นั่นแหละมาลงให้อ่านเล่นๆอีกค่ะ แต่อาจนานหน่อย หัดเขียนค่ะเลยไม่คล่อง :-)   โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 61.7.133.71 21 กรกฎาคม 2551 12:22:30 น.

มาเพ่นพ่าน...บ้านคุณสิงห์ฯ   โดย: teansri 23 กรกฎาคม 2551 2:08:18 น.

... มาได้เรื่อยๆค่ะคุณเทียนสี กายแข็งแรง ใจน่าจะแข็งแรงใช่มั้ยเพราะกำลังใจกลับมาแล้วนี่นา อิอิ   โดย: สิงห์อมบ๊วย 23 กรกฎาคม 2551 8:08:34 น.

เปลี่ยนจากไวน์ เป็นน่ำสีอำพัน ซ่าๆ ขมๆ แทนได้มะ แบบว่าเปรี้ยวปากอ่า T T ฮึ่ม งดเหล้าเข้าพรรษาๆ ส่วนเรื่องราว...เฮ้อ ก็น่าถอนใจแทนจิราซัก 100 รอบนะฮะ...แต่เอาน่ะ รู้อยู่ว่าอยากเมา อิอิ ^ ^   โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.134.157 23 กรกฎาคม 2551 23:00:28 น.

... ดีจัง"งดเหล้าเข้าพรรษา" พอออกพรรษาก็..ฉลอง เอ้า...โชนนนนน เอิ้กๆ ถ้าเป็นยัยจิราจะเบิ้ดกระโหลกสองคนนั่น แล้วก็หลอกกินไวน์ของพี่กานต์...เอ่อ...เมาเหมือนเดิม อิอิ ( เรื่องไวน์นี่เหมือนออกจากใจคนเขียนยังไงไม่รู้...อิอิ)   โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 118.173.244.18 24 กรกฎาคม 2551 8:42:45 น.

อ่านเพลินเลยครับ... ชอบความคิด "จิรา" ครับ ดูเธอเป็นคนเฮฮาดี   โดย: วรบรรณ 24 กรกฎาคม 2551 9:12:34 น.

... ยังดีนะเนี่ยที่คุณวรบรรณบอกว่า จิราเป็นคนเฮฮาดี ไม่บอกว่า"ต๊อง" :-)   โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 118.173.244.31 24 กรกฎาคม 2551 10:37:26 น.

ปั่นทู้ที่ถนนฯ ไปหลายรอบ มานั่งปลื้มคุณกานต์กับคุณทศที่นี่ต่อ ลั้นลา (นั่งตาใส)   โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 24 กรกฎาคม 2551 14:48:27 น.

โดย: ณธีร์ 24 กรกฎาคม 2551 17:10:50 น.

... มานั่งปั่น เอ๊ย..ปลื้มคุณกานต์คุณทศ รอเรื่องใหม่ ซึ่งไม่รู้จะเมื่อไหร่... ที่ว่าตาใสน่ะ แปลว่าตาหายเจ็บแล้วใช่มั้ยคุณพีท ยินดีด้วยค่ะ .. .. พี่ณธีร์ หายยุ่งยัง คิดถึงนะคะ...   โดย: สิงห์อมบ๊วย 24 กรกฎาคม 2551 18:52:27 น.

หิวมั้ยคุณสิงห์ฯ ไปกินข้าวกันเหอะ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=blueteardrop&group=2   โดย: teansri 25 กรกฎาคม 2551 0:11:51 น.

มะกี๊แวะไปดูรูปดอกหญ้า ก็ยังต้องแวะมาที่ห้องนี้ เพราะคิดถึง... พี่กานต์กับพี่ทศ เอิ๊ก   โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 28 กรกฎาคม 2551 17:13:01 น.

... ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง ฮึ..   โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 61.7.133.126 28 กรกฎาคม 2551 19:45:56 น.

ลงชื่อ...เป็นกำลังใจจ้า...ว่ามีคนอ่านเพิ่มอีกหนึ่งจ้า...^__________^   โดย: REAL_IN_MIND IP: 58.8.231.143 2 สิงหาคม 2551 20:25:25 น.

.. ขอบคุณค่ะคุณREAL_IN_MIND   โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 61.7.133.224 5 สิงหาคม 2551 7:56:47 น.

I hope thing like this won't happen to real life..but hey..if it is real..all I can say umm be strong life must go on..what a jerk..so heartless..if there are more people in the world like them Geezzzz..I don't know how to imagine? anywho..Sing I hope this was not base on anyone true story..it hurts if it's real..!!   โดย: PiCorn (Camille) IP: 71.81.178.101 12 มิถุนายน 2553 12:01:56 น.