BlogGang.com : : สิงห์อมบ๊วย : ร้อยเหตุผลฯ 4

ร้อยเหตุผลฯ 4

ร้อยเหตุผล 4..
…
ผ่านมาหลายวัน ไม่ใช่สิ เดือนกว่าๆ
คนที่เคยเอ่ยปากขอคบ ไม่ได้ทวงถามคำตอบ ดูเหมือนว่าไม่ต้องการคำตอบ
เพราะไม่ว่าฉันจะตอบรับหรือปฏิเสธพี่โตก็เหมือนจะไม่สนใจ ยังคงบุกเดี่ยวไปมาหาสู่ที่บ้านอย่างสม่ำเสมอ

วันนั้นหลังจากที่ฉันซื้อเวลาเพื่อตั้งหลักในห้องน้ำ พอออกมาข้างนอกก็เจอสมาชิกร่วมโต๊ะเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน
เป็นชายหนุ่ม พี่โตแนะนำว่าเป็นคู่หมั้นของคุณนิสา คุณนิสาก็คือผู้หญิงน่ารักคนนั้นที่ฉันเจอครั้งแรกที่นี่
ผู้หญิงที่ฉันคิดเอาเองว่าเป็นแฟนของพี่โต ที่แท้เป็นลูกพี่ลูกน้อง วันนั้นที่เจอครั้งแรกเธอมาหาพี่โตเพื่อให้ช่วยออกแบบบ้านที่จะสร้างเป็นเรือนหอ ถ้าฉันยังอยู่ที่ร้านต่ออีกสักพักจะได้เจอกับคู่หมั้นของเธอ หลงเข้าใจผิดตั้งนาน

เหมือนสายลมเย็นพัดผ่าน
คล้ายๆดอกไม้บานส่งกลิ่นหอม

เรานั่งคุยกันได้สักพัก ไม่มีจังหวะให้ฉันได้ตอบคำถามที่พี่โตถามค้างไว้ และให้บังเอิญที่เพื่อนฉันโทรศัพท์เข้า
บอกว่า เพื่อนสาวอีกคนเข้าโรงพยาบาลรับประทานยาเกินขนาดประชดแฟนจอมเจ้าชู้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำ
ถึงแม้มันคล้ายจะได้ผล เมื่อเขากลับมาเฝ้าไข้ แต่เมื่อผ่านช่วงเวลาหนึ่ง เคยเป็นอย่างไรก็อย่างนั้น หรือเธอต้องทำร้ายตัวเองอย่างนี้ไปเรื่อยๆ เฮ้อ!

รักเอย..เป็นไปได้ถึงเพียงนี้….
ช่วงเวลาเดือนกว่าที่ผ่านมาดูเหมือนว่าอีตาพี่โตจะมาอยู่ในลานสายตาของฉันบ่อยขึ้น
แม้ไม่ได้ไปส่งฉันที่ที่ทำงาน พี่โตก็ยังแวะมาทานข้าวเช้า ดื่มกาแฟ พูดคุยกับคุณพ่อและคุณนายอย่างสม่ำเสมอ
วันไหนไม่ว่างติดงานไม่ได้มาก็จะโทรศัพท์บอก เปล่า…. ไม่ได้บอกฉันหรอกบอกคุณนายโน่น นอกจากอาหารเช้าแล้วบางวันยังลุกล้ำประชิดติดยึดยืดเยื้อถึงมื้อค่ำ นั่งกินกาแฟต่อถึงดึก
บางทีไม่มีบทสนทนาอะไรด้วยซ้ำ มีแต่สายตาเปิดเผยคู่นั้นที่ส่งแววหวานมาที่ฉันอย่างสม่ำเสมอ

ระยะห่างระหว่างเราดูคล้ายไม่ห่างกัน

เฮ้อ! ชีวิตโสดของฉัน สั่นคลอน ความรุนแรง 6.5 ริกเตอร์
โปรดระวังอาฟเตอร์ช็อค

เมื่อเขาไม่พูดอะไร ไม่ถามคำถามเดิมซ้ำ ฉันก็ไม่ได้พูดอะไร
อยากมาก็มาเถอะ เหมือนจะชินๆ
….

วันแห่งความเงียบเหงา

อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ฉันอยู่โยงเฝ้าบ้านคนเดียวเพราะคุณนายกับแฟนไปเที่ยวใต้กับพ่อและแม่ของพี่โต
บ้านทั้งหลังถูกฉันครอบครอง ลุกขึ้นรดน้ำต้นไม้ให้คุณพ่อ ต้มน้ำไว้ชงกาแฟ เช็ดถูบ้านเล็กน้อย
พอพ่อกับแม่ของฉันไม่อยู่ หลานๆก็ไม่มาให้ป้าได้ชื่นใจบ้างเลย พี่โตก็อีกคนหายเงียบไปคราวเดียวกัน
ไม่สิ…. พี่โตไปก่อนตั้งอาทิตย์บอกว่าไปดูงานต่างจังหวัด ยังไม่รู้จะเสร็จวันไหน

ตายแล้ว! นี่ฉันเผลอคิดถึงเขาได้ยังไง

อันที่จริงการที่พี่โตไม่อยู่ก็ดีเหมือนกันทำให้ฉันได้มีเวลาเฝ้ามองความรู้สึกของตัวเอง เรียนรู้ ”ใจ” ตัวเองเกี่ยวกับพี่โต

ชัดเจนเหลือเกิน

ฉันหมายถึงการแสดงออกของพี่โต ความรู้สึกของเขาที่มีต่อฉัน ไม่ต้องเสียเวลาตีความสัญลักษณ์ ความหมายใดๆ แล้วฉันล่ะ การแอบรักกับการถูกรัก ความรู้สึกช่างแตกต่าง

กับ”ภู” เป็นความรู้สึกของฉันฝ่ายเดียว ความรู้สึกที่คิดไปเองเมื่อเขาใส่ใจ เวลาที่คบ ความผูกพันที่ยาวนาน
ความใกล้ชิดที่อบอุ่นทำให้เราหลงและเผลอคิดเข้าข้างตัวเอง เผลอคิดถึงความเป็นไปได้ ทั้งที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้

กับ”พี่โต” … มันเหมือน…อะไรนะ การได้อ่านหนังสือสักเล่มที่มีเรื่องราวมากมายในเล่มเดียวกัน บางทีก็ตื่นเต้น บางทีก็…ไม่สนุกเลย และ..บางทีบางครั้งก็ช่าง…. และปฏิเสธไม่ได้หรอกว่า ทำให้ชีวิตที่แสนจะธรรมดาของฉันมีสีสัน
บางที…อาจเป็นหนังสือที่กำลังตามหา คือเล่มที่ใช่

เงียบและเหงาจริงๆ
บ้านหลังเล็กของฉันดูเหมือนใหญ่โตขึ้น มีความเงียบเหงาวิ่งพล่านไปมา

หลังเลิกงานฉันจึงทำลายความเงียบด้วยการแวะร้านหนังสือ ได้หนังสือคู่มือการทำอาหารและเบเกอรี่มาสองสามเล่ม รูปสวยดี แวะซื้อวัตถุดิบมาทำ ทำเองทานเอง เททิ้งบ้างก็มี ฉันหัวเราะคนเดียวลั่นบ้านเมื่อทำเค้กกล้วยหอมออกมาได้ไม่เป็นสับปะรด เออนะ! เค้กมันคงเป็นสับปะรดไม่ได้หรอกแล้วก็ยิ้มคนเดียวกับมุขสดๆที่คิดได้
ไหนในตำราบอกว่าทำง่ายไง ทำไมพอฉันลงมือทำมันถึงได้แน่นปั๋งซะขนาดนั้น เฮ้อ!พังไม่เป็นท่า
ยังดีหรอกที่พอทำอาหารจานเดียวง่ายๆทานได้ อย่างน้อยสปาเก็ตตี้มีทบอลนั่นก็อร่อยแบบไม่คิดเข้าข้างตัวเอง
ก็แล้วกัน ไว้รอคุณนายกับแฟนกลับมาบ้านเมื่อไหร่จะทำโชว์

วันนี้วันศุกร์แล้ว อีกสองวันคุณนายกับแฟนก็มาแล้ว ดีจังความเงียบเหงาจะหายไป ส่วนพี่โตโทร.มาเมื่อวันพุธบอกกำลังเร่งงาน อาจจะเสร็จวันเสาร์จะกลับมาถึงก็คงเย็นวันอาทิตย์

บอกทำไม ไม่เห็นอยากรู้

เย็นนี้ฟ้าครึ้ม ลมแรง เมฆก่อตัว ดูข่าวกรมอุตุนิยมวิทยาพยากรณ์ว่าจะะมีฝนฟ้าคะนอง แม่นจริงๆ ฉันปิดบ้านแต่หัวค่ำ สำรวจฟืนไฟ เตรียมไฟฉายไว้พร้อมสรรพก่อนขึ้นไปบนบ้าน

ตอนหัวค่ำน้องชายโทร.มาหาถามว่าจะให้ไปอยู่เป็นเพื่อนมั้ย
“ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ เป็นป้าแล้วด้วย อยู่คนเดียวตั้งหลายวัน เกิดอะไรขึ้นจะมาวันนี้”
“ ก็พี่กลัวเสียงฟ้า ” ความจริงก็เป็นอย่างนั้น
“ ขอบใจ อยู่ได้จริงๆนะ “ ต้องเน้นย้ำไม่งั้นไม่ยอมวางสาย
แล้วยังไง พอลมฝนฟ้าคะนอง เสียงเปรี้ยงๆข้างนอกนั้นทำเอาฉันนั่งขดตัวบนเตียง ไม่กล้าลุกไปไหน ไฟดับไปพักหนึ่งแต่ไม่นานนัก ฝนตกเกือบทั้งคืนมาหยุดตอนค่อนรุ่ง เป็นค่ำคืนที่ยาวนานจริงๆ

ตื่นตอนเช้าหอมกลิ่นดิน ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูระเบียงห้อง อยากสูดอากาศเย็นๆ
สบายๆให้ฉ่ำปอด ดีจังวันนี้ไม่ต้องรดน้ำต้นไม้
แล้วฉันตื่นมาทำไมแต่เช้าเนี่ย เฮ้อ! บิดซ้ายบิดขวา แล้วสายตาก็มองเห็น
รถใครบางคนที่คุ้นตาวิ่งมาจอดอยู่หน้าบ้านเจ้าของรถเปิดประตูลงมายืนข้างรถ…
“ พี่โต”

คล้ายหัวใจจะพองโต
ผีเสื้อนับร้อยนับพันขยับปีกอยู่ในช่องอก
ฉันไม่รู้ว่าใช้เวลานานหรือสั้นแค่ไหนจากบนห้องลงมาถึงรั้วบ้าน ประตูเล็กหน้าบ้านถูกเปิดออกให้ใครคนนั้น
ผ่านเข้ามา และ….. หมับ….

“คิดถึง”

ฉันยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงที่ทันทีที่ก้าวผ่านพ้นรั้วก็คว้าตัวของฉันเข้าไปกอด
เสียงหัวใจตึกตักของเขาคล้ายดังกังวานก้อง เสียงหัวใจของฉันคล้ายดังก้องกว่า

อาฟเตอร์ช็อค ความแรง 5 ริกเตอร์
……………
……………
วันอาทิตย์คุณนายกับแฟนก็กลับมาถึงบ้าน
บรรดาน้องชาย น้องสะใภ้และหลานๆมากันพร้อมหน้า ความเงียบเหงาถูกไล่ออกนอกบ้าน
ความเป็น” ปกติ ”ก็กลับมา ซึ่งจริงๆฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจนักว่า ” ปกติ ” จริงหรือไม่ รู้สึกถึง”ความไม่ปกติ”สั่นไหวในจิตใจ และบางครั้งก็คงออกมาทางสีหน้าด้วยเมื่อมีตัวต้นเหตุมาวนเวียนที่บ้าน
บางทีบางครั้งเหมือนโดนคุณนายจับตาดูยังไงไม่รู้ เฮ้อ!

เย็นวันศุกร์น้องชายคนรองมารับคุณนายกับคุณพ่อไปบ้านตั้งแต่เช้า เหตุผลที่มาช่างน่ารักนัก ”คิดถึง” อยากให้ไปบ้านตัวเองบ้างเปลี่ยนบรรยากาศจากที่ครอบครัวของเขายกโขยงกันมา แล้ววันอาทิตย์จะพามาส่งแต่เช้า เห็นว่าอย่างนั้น คุณนายกับแฟนนี่ ตะลอนทัวร์เก่งจริงๆ

เช้าวันเสาร์ขณะที่ฉันเดินเล่นอยู่หน้าบ้าน
“ ฉันจะแต่งงานอีกสามเดือนข้างหน้า “เพื่อนสาวสมัยเรียนมัธยมปลายโทรศัพท์มาหาเพื่อนสาวจะแต่งงาน
ฉันเผลอยิ้มเมื่อนึกถึงเจ้าบ่าวของเธอ ซึ่งก็คือเพื่อนของฉันเหมือนกัน เป็นเพื่อนเรียนด้วยกัน เมื่อสองปีก่อนในงานเลี้ยงรุ่น คืนสู่เหย้าของโรงเรียนมัธยม ฉันเจอเพื่อนๆหลายคนทั้งเพื่อนสาวคนนี้และเพื่อนชายเจ้าบ่าวของเธอ จำได้ว่าสองคนนี้มีสนธิสัญญาต่อกันว่า
”ถ้าอีกสองปีเธอหาแฟนไม่ได้ ฉันก็หาแฟนไม่ได้ เรามาเป็นแฟนกันนะ ให้ข้าวเป็นพยาน”
ตอนนั้นสองคนนั่นทำท่าทางจริงจังมาก ทำให้ฉันต้องพยักหน้าทำท่าจริงจังไปด้วย
ฉันมารู้ทีหลังว่าเพื่อนชายคนนั้น เคยแอบชอบเพื่อนสาวตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกัน เพียงแต่หาโอกาสที่จะบอกไม่ได้ อีกทั้งกลัวว่าความเป็นเพื่อนจะหายไป ในขณะเดียวกันความเป็นแฟนก็ไม่ได้มา ได้แต่เฝ้ามองความรักแบบลูกหมาวิ่งผ่านไป พร้อมกับมัธยมปลายที่จบออกมา ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อและต่างก็แยกย้ายไปทำงานต่างถิ่นไม่ค่อยมีโอกาสมาพบเจอกัน ผ่านไปตั้งหลายปี ก็มีบ้างที่ต่างมี”ความรัก”มาทักทายแต่แล้วก็ไม่ถึงจุดหมาย ต่างคนจึงต่างอยู่เป็นโสด จนกระทั่งเพื่อนชายย้ายที่ทำงานกลับมาประจำที่จังหวัดเดิมและมีโอกาสไปงานเลี้ยงรุ่นและ “พบกัน”
“ พอหาใครไม่ได้ก็มองคนใกล้ตัว “ ว่าที่เจ้าสาวว่ามาอย่างนั้น

แล้วฉันล่ะ ต้องมองคนใกล้ตัวด้วยหรือเปล่า?

เพื่อนหลายคนแต่งงาน มีครอบครัว มีลูกเล็กๆ หลายคนคอยถามฉันว่าเมื่อไหร่จะถึงคราวของฉันบ้าง
หากเป็นเมื่อก่อนคงหัวเราะและตอบได้เต็มปาก “ฉันรักอิสระอย่างแรง” แต่ถึงวันนี้อะไรกันนะที่ทำให้ฉันตอบอย่างเดิมไม่ได้ แล้วภาพพ่อโตของคุณนายก็แว้ปเข้ามา หรือนั่นจะเป็นคำตอบที่รออยู่…ปลายทาง

เผลอถอนหายใจยาวๆ
“กลุ้มใจอะไรนักหนา” เสียงทุ้มคุ้นหูดังอยู่ข้างๆ พี่โต คนที่อยู่ให้ห้วงความคิดคำนึง มาเงียบๆ หรือไม่เงียบ
อาจเป็นเพราะจมอยู่ในความคิดจึงไม่ทันได้ยินเสียงรถ เขาเดินอ้อมจากด้านหลังของฉันก้าวขึ้นมาบนศาลา
นั่งลงข้างๆ เว้นระยะห่างเพียงหนึ่งช่วงแขน

ฉันมองหน้าพี่โต ก่อนหน้านั้นใบหน้านี้ดูเหมือนจะเรียบเฉย แววตาที่ฉันเคยเห็นคล้ายห้วงน้ำลึกที่ไม่อาจคาดเดา
คำพูดน้อยคำที่ส่วนใหญ่มักเป็นคำสั่ง แต่วันนี้ ผู้ชายที่นั่งข้างๆฉันกลับดูคล้ายเป็นคนละคน แม้จะไม่มีรอยยิ้มกว้าง แต่ก็ไม่ทำหน้าเรียบตึงไร้อารมณ์อย่างเดิม แววตาคู่นั้นช่วงหลังมักฉายประกายบางอย่างวิบวับที่ทำให้ต้องหลบตาอยู่บ่อยๆ ผู้ชายมาดนิ่งเคร่งขรึมคนนั้นถูกเก็บซ่อนไว้ คนใหม่ที่ยิ้มง่าย อ่อนโยน มาแทนที่ แต่บางทีบางครั้ง ” จอมเผด็จการ ” ก็ยังอยู่และฉันก็ช่างรู้สึกดีกับ ”พี่โตคนใหม่” นี้เหลือเกิน

โอ..นี่ฉันเผลอคิดอะไรไป

..
..
ปล.มาแบบเรื่อยๆเอื่อยๆ และไม่หวาน คนเขียนยืนยันได้ :-)

Create Date : 09 สิงหาคม 2552

Last Update : 13 ตุลาคม 2553 22:19:42 น.

39 comments

Counter : 545 Pageviews.

มาเจิม มาเจิม
โอม ขอให้คนเข้ามาอ่านกันเยอะๆ เลย

โดย: ปณาลี

วันที่: 15 สิงหาคม 2552 เวลา:15:44:54 น.

...

พอครบซัก 20 เหตุผล ก็ส่งรวมเล่มเลยนะสิงห์อมบ๊วย

เชียร์สุดฤทธิ์ :-)

...

โดย: นรพัลลภ IP: 203.155.190.5 วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:1:53:52 น.

เข้ามาดู :D

โดย: สีชา. IP: 203.148.249.104 วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:0:56:27 น.

สู้ๆ นะคะ
สนุกมากค่ะ
น่าจะเขียนเยอะๆ แล้วรวมเล่ม ส่งสำนักพิมพ์
จะคอยผลงานค่า

โดย: yoda IP: 124.121.177.170 วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:18:24:04 น.

เข้ามาวัดพลังคลื่นเต่า เอ๊ย! คลื่นหัวใจ (ของคนเขียน) ... กี่ริกเตอร์หนอ???

คุณสิงห์อมบ๊วยสบายดีนะครับ

อ๋อ ... ผมเหรอ สบายดี ขอบคุณนะครับที่ถามอยู่ในใจ

โดย: อริย์ธัช

วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:6:06:12 น.

ตามมาดูพี่โตที่บ้านครับ

แบบว่า...

โอ๊วววววววววว

โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา

) วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:22:20:15 น.

..
ตูนคะ อ่านหนึ่งคนก็ดีใจค่ะ

ชายนรฯ 20 เหตุผลก็มากแล้ว 100 เหตุผลนี่..เฮ้อ...นะ

เจ๊สี ดูไรเจ๊

คุณโยคะ ขอบคุณค่ะ

คุณอริฯ..เต่าพอๆกับมหาสงครามเลยอ่ะ... :-)

คุณพีทอ่ะ

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 118.174.116.120 วันที่: 29 สิงหาคม 2552 เวลา:9:27:46 น.

...

5 มายัง
รออ่านอยู่นิ :-)

...

เจ๊สี ยู้ฮู :-)

...

โดย: นรพัลลภ IP: 203.155.190.5 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:1:09:52 น.

ยู้ฮู ....

สวัสดี เจ๊สี ชายนรฯ

แฟนพันธ์แท้ เนอะ...

โดย: sAnake IP: 118.173.244.104 วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:20:22:14 น.

คิดถึง พี่โต..

โดย: สัมผัสรักในใจเรา

วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:10:36:33 น.

...
คิดถึงพี่โต แต่ไม่คิดถึงพี่สิงห์..ใจร้าย

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 118.173.244.246 วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:12:34:30 น.

แล้วพี่จิ๋งหายไปไหนอะ

โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา

) วันที่: 11 กันยายน 2552 เวลา:19:37:36 น.

...

สิงห์อมบ๊วย กับ sAnake กำลังเข้าเวรหรือเปล่า
ปวดใจข้างเดียว จะเกี่ยวกับไมเกรนมั้ย ตอบด่วน :-(

...

โดย: นรพัลลภ IP: 203.107.198.153 วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:0:57:24 น.

ปวดใจหรือปวดหัว :-)

ตอบวันนี้ไม่ด่วนแล้วมั้ง อิอิ

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.82.162 วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:0:14:43 น.

...

ปวดใจ

ตอบวันนี้ยังทันมั้ย

...

โดย: นรพัลลภ IP: 203.107.199.209 วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:1:01:35 น.

..
ไปตรวจหาระดับไขมันในเลือดซะ

อายุปูนนี้มักเจอปัญหา " ไขมันจุกอก "

..
:-)

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.82.146 วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:3:22:50 น.

คิดถุงงงงงงงงงงงงง มากๆ

โดย: teansri

วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:17:15:08 น.

คุณสิงห์ฯ ช่วยๆเขียนต่อหน่อย
....
มันค้างงงง
....
จนลืมแล้วว่า คุณเข้ม กับยัยจิรา ไปไหนกัน...

โดย: sAnake IP: 125.25.119.232 วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:13:26:08 น.

คุณสิงห์คะ แอบอ่านจากเวบถนนนักเขียนค่ะ น่ารักมาก อมยิ้มทั้งเรื่องเลย มาต่อไว ๆ นะคะ มาตามทุกวันเลยค่ะ

โดย: maru maru IP: 202.149.25.225 วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:23:15:44 น.

...

สิงห์อมบ๊วย

หลับรึ

แควนๆ ถามหา

...

โดย: นรพัลลภ IP: 202.28.25.182 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:14:36:57 น.

ยู้ๆๆๆ ฮูๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: พี่เฮฮา (พี่เฮฮา

) วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:1:40:22 น.

..
ความคิดถึงคงเส้นคงวาค่ะคุณเทียน

ชอบแกล้งให้คน"ค้าง"อ่ะ ซานาเกะ

คุณมารูมารูคะ ระวังฟันผุนา..อมยิ้มมากๆอ่ะ

ชายนรฯ...สิงห์น่ะตื่นแต่พี่โตยังหลับอยู่..จื๋ยส์

พี่เฮ..ฮา...ยังมีชีวิตอยู่รึ...หายไปนานมากกกก

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.111.27 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:7:54:41 น.

off off ใครบางคนบอกว่าอย่างนั้น
แล้วทำไมไม่รีบมาup block แก้ความค้างนะ

แอบดีใจด้วยคน
เห็นพี่เฮฮา ผ่านเข้ามา

ชายนรฯ สบายดีมั๊ย

โดย: sAnake IP: 114.128.132.103 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:21:09:30 น.

อ่านแล้วค่ะ......ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน.....ก็ยังแอบหวานได้อีกนะค่ะ....ขอคิดถึงระหว่างวันoffด้วยคนนะ

โดย: mangotip IP: 118.173.239.46 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:37:13 น.

ขนาดไม่มีเวลา
ยังอดมามองหาพี่โตไม่ได้
เฮ้อ....ไม่ได้นอกใจน๊า

โดย: sAnake IP: 222.123.61.121 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:33:38 น.

Hi,

I promised I will finish reading your short novel by this week end..I have been pretty busy...xoxo..I hope you success on your destination.!!

โดย: Camille IP: 71.81.178.101 วันที่: 9 มิถุนายน 2553 เวลา:10:31:16 น.

..เย้ พี่คอนมา
ดีใจๆ

เดี๋ยวต้องจุดไฟในตัวลุกมาเขียนอีกครั้ง

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 112.142.205.18 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:8:36:42 น.

I love it..this is what i wanna read..its so natural..more like real story instead of Novel (ni yai)..! Mr. Toh character is soooo mature..umm thats what a man you wanna marry...:), you did very good its simple but elegant..!! keep up with good work..I will read more..so long nong Sing

โดย: PiCorn (Camille) IP: 71.81.178.101 วันที่: 12 มิถุนายน 2553 เวลา:11:10:33 น.

...

Mr. Toh character is soooo mature..umm thats what a man you wanna marry

ถึงวันนี้ยังไงก็ได้ค่ะพี่คอน 5555

กำลังพยายามคิดค่ะว่าจะยังไงต่อ

ช่วงนี้ต่อมจินตนาการไม่ทำงานอ่ะค่ะ

โดย: สิงห์อมบ๊วย

วันที่: 12 มิถุนายน 2553 เวลา:11:59:55 น.