Last Promise บทที่ ๑ (YURI)
๑ สามสาวเพื่อนซี้ซึ่งนัดออกมาช็อปปิ้ง และดื่มกินเช่นทุกเดือน นั่งอยู่ในผับแห่งหนึ่งกลางกรุง เป็นผับชั้นดีที่ราคาแพงกว่าผับทั่วไป ข้อดีคือหรูหรา เปิดเพลงไม่หนวกหู และมีลูกค้าไม่เยอะนัก แต่ต่างจากเดิมก็ตรงที่ในกลุ่มมีเพียงพิจิตรา อาจารย์สาวเท่านั้นที่ยังโสดสนิท ส่วนสินาถ ผู้จัดการนางแบบชื่อดังของ VK Models กับอินทุอร อาจารย์โรงเรียนประถม ล้วนแต่มีคนรักเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว ...โดยค่ำคืนนี้พิจิตราเป็นเจ้ามือ สามสาวยังคงสนิทสนมกันไม่ต่างจากสมัยเรียน แม้จะไม่ได้เจอกันบ่อยๆ แต่ก็คุยผ่านโปรแกรมสนทนาเป็นปกติ หากใครมีปัญหา คนที่เหลือจะคอยช่วยเหลือ หรือคอยปลอบใจเสมอ “ไปเดทเมื่อวานเป็นไงบ้าง?” อินทุอรถามขึ้น หลังเห็นเพื่อนสนิทกระดกเบียร์หมดไปสองแก้ว ซึ่งเป็นโอกาสดีที่จะตะล่อมถาม ความลับจะหลุดออกมาง่ายมาก พิจิตราโบกมือห้าม หลังวางแก้วเบียร์ตามเดิม “อย่าไปพูดถึงมันเลย เสียอารมณ์” สินาถที่นั่งฟังเงียบๆ ทำหน้าอยากรู้ขึ้นมา “ทำไมล่ะ?” “ผู้ชายบ้าอะไร เพิ่งเจอกันครั้งแรก กินข้าวเสร็จชวนเข้าโรงแรม หื่นสุดๆ รับไม่ได้” เบะปากอย่างขยะแขยง หญิงสาวไม่ได้อยากเดทกับเขา เคยเจอหน้าสองครั้ง แต่ธัญวลัยแม่ของเธอยื่นคำขาดให้ไป เพราะไปรับปากแม่เขาไว้แล้ว อาจารย์สาวจึงจำใจไปเป็นพิธี แล้วตั้งใจว่าจะมาปฎิเสธภายหลัง ไม่คาดคิดเลยว่า ลูกชายเพื่อนแม่ที่เล่าว่าเรียนจบนอก อุปนิสัยดีเลิศประเสริฐศรี มาจากครอบครัวคุณหญิงคุณนาย จะจิตต่ำทรามเข้าขั้นวิปริตไปได้ ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะร่าน หรืออยากทำแบบนั้น กับคนที่ไม่รักหรอกนะคะ...ประสาทหรือเปล่า! เพื่อนสองคนหัวเราะร่วนจนน้ำตาเล็ด ดูเหมือนว่าการเดทแต่ละครั้ง พิจิตราจะมีเรื่องแปลกๆ มาเล่าสู่กันฟังเป็นประจำ อินทุอรยกมือปาดน้ำตาทิ้ง หลังหัวเราะจนท้องแข็ง “โอ๊ย! ขำมาก แกเจอแต่ละรายยอดๆ ทั้งนั้น” “คราวก่อนเจอหนุ่มหล่อแต่งตัวสวยระดับนางแบบ ครั้งนี้เจอชายหื่น โชคดีจริงๆ นะแก” สินาถยิ้มกว้างเกลื่อนหน้า เดาว่าแม่เพื่อนคงไม่รู้มาก่อนว่า ผู้ชายแต่ละคนที่คิดว่าดี แท้จริงแล้วเป็นอย่างไร คุณหญิงแม่คงอยากหาคนรักที่เหมาะสมให้ลูกสาว แต่คนสมัยนี้ดูแค่เปลือกคงไม่ได้...น่าสงสารจิตชะมัด “โชคดีตายเลย” สาวหน้าคมประชด ทำหน้าเหมือนกินยาขมเข้าไปทั้งซอง “สงสัยฉันต้องไปดูดวงกับพี่นางใหม่แล้ว เมื่อไหร่จะดวงดีสักที เจอแต่เรื่องบ้าๆ มาเป็นเดือนแล้ว...ไหนบอกว่าจะเจอเนื้อคู่ สงสัยจะยังไม่เกิด!” เธอยกแก้วเบียร์ขึ้นซดรวดเดียวหมดแก้ว หญิงสาวโดนมารดายัดเยียดหาคู่เดท หรือจับคู่ให้เธอ มาแทบจะตลอดช่วงปิดเทอม ไม่รู้ว่าคุณธัญวลัยเกิดเพี้ยนอะไรขึ้นมา ถึงได้ยุ่งกับชีวิตตนนักในช่วงนี้ ...ไม่ชอบถูกใครมาก้าวก่ายกับเรื่องส่วนตัว ถึงอีกฝ่ายจะเป็นแม่บังเกิดเกล้าก็ตาม ฉันไม่ใช่ทาสในเรือนเบี้ยนะเฟ้ย ถึงได้คลุมถุงชนแบบนี้ “จิตดื่มช้าๆ หน่อย เดี๋ยวก็เมาหรอก” อินทุอรเตือนอย่างเป็นห่วง แม้อีกฝ่ายจะคอแข็งกว่าตน แต่คงไม่ดีนัก หากจะขับรถยนต์ในสภาพเมามาย ไม่อยากให้เพื่อนตายไวเกินไป “คะ แค่สอง เอ๊ย สามแก้วเอง ฉันยังไม่ เมาสักหน่อย” คนบอกไม่เมาเริ่มตอบเสียงยานคาง สองตาเริ่มพร่ามองเห็นภาพซ้อน แต่ไม่คิดจะยอมรับว่าเมา ...ปกติคนเมาไม่เคยยอมรับอยู่แล้ว “เสียงอู้อี้แบบนี้เนี่ยนะ” คนเตือนไม่อยากจะเชื่อน้ำคำ สินาถที่นั่งมองอยู่ยิ้มในหน้า เข้าใจความเซ็งของพิจิตรา เพราะปกติไม่ใช่พวกชอบดื่มหนัก ยกเว้นกรณีเซ็งสุดขีดแบบตอนนี้ “อย่างมากก็ลากคอกลับบ้าน” “คุณหญิงแม่ได้ด่าเปิงแน่ หากเห็นลูกสาวเละสภาพนี้” อินทุอรบ่นพึมพำ เธอรู้ถึงความระเบียบจัดของธัญวลัยเป็นอย่างดี ใครอยู่ใกล้นานๆ คงยากจะทนไหว ผู้จัดการนางแบบยักไหล่ แล้วตอบแบบไม่คิดมาก “เป่ายิ้งฉุบแล้วกัน คนแพ้เอาจิตกลับไปนอนบ้าน พรุ่งนี้ฟื้นค่อยให้มาเอารถกลับเอง” ก่อนหน้านั้น พวกเธอก็ลากคอกลับบ้านกันบ่อยๆ สินาถเพิ่งมาเพลาการดื่มลงหลังคบกับพิมพ์อัปสรจริงจัง ประกอบกับมีปัญหาสุขภาพ หมอจึงสั่งให้ดื่มน้อยลง อินทุอรถอนใจเฮือก ยังไงก็ไม่คิดจะทิ้งเพื่อนรักอยู่แล้ว “ก็ได้” “น่าเบื่อ...” พิจิตราพึมพำไม่เป็นภาษา สะบัดหน้าหลายครั้งเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา ก่อนลุกขึ้นยืนโซเซจนต้องใช้มือค้ำโต๊ะไว้ “จะไปไหนจิต?” อินทุอรถาม “ห้อง น้ำ” อาจารย์สาวบอกเสียงยาว “ฉันไปด้วย” “ไม่ ไม่ ฉันไปได้” เธอโบกมือห้าม “คุณมองอะไรเหรอคะ?” นิตา หญิงสาววัยยี่สิบปลายแต่งกายในชุดเสื้อกางเกงทะมัดทะแมง ถามอย่างสงสัย หลังเห็นเจ้านายสาวของตนจ้องไปยังโต๊ะอื่นนานผิดปกติ “คนรู้จักน่ะ” เมทินียกยิ้มสวย ยกแก้วเครื่องดื่มสีสวยขึ้นจิบ ไม่บ่อยนักที่จะมานั่งผ่อนคลายในสถานที่แบบนี้ เลขาสาวทำหน้างง “ใครคะ?” “คุณสินาถ VK Models” “คุณผู้จัดการนางแบบ” นิตาพยักหน้า เธอจดจำข้อมูลคนที่เคยติดต่อได้อย่างแม่นยำ “เดี๋ยวฉันไปทักทายสักหน่อยดีกว่า” เมทินีลุกยืน ตรงไปยังโต๊ะของสามสาวด้วยท่วงท่าสวยสง่าเตะสายตา เลขาสาวยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ และมองอยู่ห่างๆ ไม่กล้าละสายตาจากเจ้านาย เมทินีก้าวไปยืนข้างโต๊ะของสินาถ แต่ไม่ทันที่จะทักทาย ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งลุกขึ้นยืนโซเซ ทำท่าจะล้ม หล่อนจึงขยับเข้าไป เพื่อจะช่วยประคอง แต่ผิดท่าไปหน่อย ...ริมฝีปากทั้งคู่ประกบกันอย่างพอดิบพอดี ทั้งสองทำตาโตกว้าง ตกใจกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เมทินีโอบเอวคอดของอาจารย์สาว โชคดีที่หล่อนทรงตัวไว้ได้ทัน จึงไม่มีใครล้มลงกลิ้งกับพื้น จะ จูบ...จูบแรกของฉัน! พิจิตราครางในใจ สร่างเมาไปกว่าครึ่ง เฮ้ย! สินาถกับอินทุอรตกตะลึงค้าง ไม่คิดว่าจะเห็นเพื่อนจูบกับผู้หญิงที่เดินมาต่อหน้าต่อตาแบบนี้ สาวสวยที่ตั้งสติได้ก่อน ผละออกจากจุมพิตอย่างช้าๆ แล้วถามคนตรงหน้าอย่างเป็นห่วง “ปะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ?” คนถูกถามขยับปากพะงาบๆ วิญญาณยังไม่กลับเข้าร่าง หลายวินาทีจึงมีเสียงหลุดออกมา “เอ่อ มะ ไม่ เป็นไร คะ” อาจารย์สาวยกมือจับปากตัวเอง เงยหน้ามองผู้หญิงที่ตนเสียจูบแรกให้ หัวใจเต้นรัวแรงแบบไม่เคยเป็นมาก่อน สะ สวย...สวยเหลือเกิน “ยืนเองไหวไหมคะ?” หล่อนถามคนในวงแขน “เอ่อ ค่ะ” เธอตอบแบบเบลอๆ สินาถยืนประกบข้างกายเพื่อนรัก พร้อมกับอินทุอรที่ยืนอีกข้างพิจิตรา “เป็นอะไรรึเปล่าจิต?” พิจิตราหันมองเพื่อน แล้วส่ายหน้า “มะ ไม่เป็นไร” ผู้จัดการนางแบบหันมองคู่กรณีของพิจิตรา กระพริบตาสองสามครั้ง แล้วพูดชื่อออกมา หล่อนเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท ที่ร่วมงานกันมาหลายครั้ง...เป็นบุคคลที่เห็นแค่ครั้งเดียวก็ยากที่จะลืมเลือน “คุณเมทินี...” “สวัสดีค่ะน้องนาถ” หล่อนทักตอบเสียงอ่อนหวาน คลี่ยิ้มหวานที่ทำให้คนมองลืมหายใจมานักต่อนัก ปรายตาชำเลืองมองไปทางพิจิตราที่อินทุอรประคองเอวไว้ไม่ให้ล้ม เมทินี ชื่อเพราะชะมัด เสียงก็หวานสุดๆ อาจารย์สาวจ้องใบหน้างดงาม เหมือนโดนมนตร์สะกดเข้าเต็มๆ แทบลืมหายใจไปเลย เมทินีอมยิ้มในหน้า หันไปสนทนากับผู้จัดการนางแบบ “น้องนาถมากับเพื่อนๆ เหรอคะ?” “ค่ะ” สินาถรีบแนะนำต่อ “นี่อิน อินทุอร ส่วนคนนั้นพิจิตราค่ะ ชื่อเล่นจิตค่ะ” “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” หล่อนยิ้มกับเพื่อนใหม่สองคน “ยินดีเช่นกันค่ะ” อินทุอรรีบพูดอย่างสุภาพ “ขอโทษแทนจิตด้วยนะคะ” สาวงามหัวเราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดี “ไม่เป็นไรค่ะพี่ไม่ถือ” หล่อนมองพิจิตราด้วยสายตาเป็นประกาย “สวัสดีค่ะน้องจิต” “สะ สวัสดี ค่ะ” อาจารย์สาวตอบไม่เต็มเสียง รู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั่วทั้งหน้า ไม่เคยเลยที่จะใจสั่นกับผู้หญิงแบบนี้ ผู้จัดการสาวนึกแปลกใจที่เห็นหล่อนที่นี่ “คุณเม-” สินาถพูดไม่ทันจบประโยค ก็หยุดกึก หลังสาวสวยโบกนิ้วชี้เป็นเชิงห้าม “พี่เมค่ะ” เมทินีพูดแก้ ไม่ชอบที่โดนเรียกขานแบบเป็นทางการ คนฟังยิ้มแหยๆ เพราะหล่อนเคยบอกมาแล้ว “ขอโทษค่ะนาถลืม” แล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง “พี่เมมากับใครคะ?” “มากับเลขาค่ะ นั่งอยู่ตรงโน่น พอดีเห็นน้องนาถ พี่ก็เลยแวะมาทักทาย” เมทินีบอก “พี่กำลังจะกลับพอดี” “เดี๋ยวนาถก็คงต้องกลับเหมือนกันค่ะ” “ไว้เจอกันในงานนะคะ” “ค่ะ สวัสดีค่ะพี่เม” สินาถรีบเอ่ย พร้อมยกมือไหว้หล่อน ทำให้อินทุอรรีบยกมือขึ้น ส่วนคนเมาพนมมืออย่างทุลักทุเล ยืนโซเซจะล้มมิล้มแหล่ “ไม่ต้องไหว้ก็ได้ค่ะ” เมทินียิ้มบางๆ หลังรับไหว้ สายตาไปหยุดอยู่ที่พิจิตรา แล้วเอื้อนเอ่ยเสียงหวาน “แล้วเจอกันนะคะทุกคน” พิจิตรามองตามแผ่นหลังของหล่อนที่เดินคล้อยหลังไป ก่อนโดนอินทุอรดึงแขนให้นั่งเก้าอี้ตามเดิม ลืมเรื่องจะไปห้องน้ำเสียสนิท “ใครเหรอ?” อินทุอรถามสินาถ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น อาจารย์สาวหูผึ่งตั้งใจฟัง อยากรู้ว่าคนขโมยจูบแรกของตนเป็นใคร มาจากไหน “เจ้าของบริษัทควีนจิวเวอรี่” “คนนี้เหรอ! สวยมีเสน่ห์กว่าที่คิดซะอีก” อินทุอรทำหน้าดีใจ เธอกับคนรักชอบเครื่องประดับของแบรนด์นี้มาก ก่อนถามต่อ “ว่าแต่จะเจอกัน งานอะไรเหรอ?” “บริษัทจะเปิดตัวสินค้าใหม่อาทิตย์หน้า ว่าจ้างนางแบบ VK สิบกว่าคนเลยล่ะ” สินาถตอบ ไม่บ่อยนักที่จะมีงานยักษ์แบบนี้เข้ามาในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ บริษัทส่วนใหญ่จะว่าจ้างนางแบบหน้าใหม่ เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย ...แต่เมทินีกลับเลือกทำตรงกันข้าม “ดีจัง น้องแปมต้องชอบแน่” คนฟังเอ่ยถึงคนรักของตน...เปมิกา “สวยขนาดนี้ น่าจะมีแฟนแล้ว” พิจิตราที่นั่งฟังเงียบๆ พูดโพล่งขึ้น ขณะยกเบียร์ที่เหลือก้นเหยือกเทใส่แก้วตัวเอง หืม! สองเกลอหันสบตากันอย่างงุนงง ไม่บ่อยที่จะได้ยินอาจารย์สาวชมใครแบบนี้ แม้แต่พิมพ์อัปสร ลูกศิษย์คนสวย ซึ่งปัจจุบันเป็นนางแบบชื่อดัง ยังเคยได้รับคำชมจากพิจิตราแค่ครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น “แต่งงานแล้ว แต่หย่าไปหลายปีแล้วมั้ง” อินทุอรที่พอรู้ข้อมูลมาบ้างให้คำตอบ “ใช่ หล่อนเป็นแม่ม่ายที่เนื้อหอมมากๆ แม่ม่ายพันล้าน” สินาถพูดเสริม มองมือถือแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “น้องพิมพ์เขียนมาถามแล้ว กลับเถอะ” เธอไม่อยากให้คนรักเป็นห่วงและนอนดึก อีกฝ่ายจะไม่ยอมเข้านอน จนกว่าตนจะถึงบ้าน สวยหยาดฟ้าแถมรวยอีกต่างหาก แต่ชีวิตแต่งงานพังไม่เป็นท่า ...อะไรจะโชคร้ายขนาดนั้น สมองของพิจิตรายังคงคิดถึงแม่ม่ายเจ้าเสน่ห์คนนั้น ก่อนจ่ายบิล ล่ำลาเพื่อน แล้วขับรถกลับบ้านเอง บางขณะก็เผลอยกมือแตะริมฝีปากตัวเองบ่อยๆ ใบหน้าสวยหวานก็ลอยมาในความคิดคะนึง เมทินี... OoXoO ฉลองวันแม่ล่วงหน้าแถมอีกตอนค่ะ จะอัพอาทิตย์ละบทนะคะ ยังเขียนไม่เสร็จค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกหัวใจและคอมเม้นท์นะคะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 08 สิงหาคม 2563 |
| Last Update : 8 สิงหาคม 2563 23:08:59 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 639 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
