2009 Thailand:: เที่ยววัดพระแก้ว
27/12/09 รวมรูปท่องไทย
วันนี้วันหยุดตื่นมาประมาณบ่ายโมงครึ่ง ฮี่ๆๆๆ ตะวันไม่แยงก้นหรอกเพราะไม่มีแดด เหอ เหอ
การเดินทางไปเที่ยวเมืองไทยบ้านเกิดครั้งนี้อิชั้นลองกลับมาใช้บริการสายการบิน อีวา แอร์ อีกครั้งหลังจากเลิกใช้บริการไป 2 ปีเต็มๆ เนื่องจากการบริการที่ใช้ได้เริ่มห่วยแตกแบบแหวกแนว หุหุ ตอนที่เริ่มบริการแย่ก็ยังพอทนแบบ ศรีทนได้ค่ะศรีทนได้ เพราะค่าตั๋วพอมีกระตังค์จ่าย และเป็นไฟลท์ที่บินต่อเดียว ไม่กระทบกระเทือนใจตาแก่มากนักกับการกลัวเครื่องบินและความสูง คริคริ แต่แล้วเมื่อเมษาปี 2007 ก็เป็นการยุติการใช้บริการกับอีวาโดยสิ้นเชิง เนื่องจากวันนั้นจำได้ดีว่าเป็นวันที่ 11 เมษา ขึ้นเครื่องและได้เวลาออกเครื่องแล้วปรากฎว่าเครื่องยังออกไม่ได้ จากบอกว่า 30 นาที ก็เพิ่มไปทีละ 30 นาที ก้อจากบ่ายโมงจนเกือบ 4 โมงเย็น อิชั้นไม่มีอากาศหายใจเพราะเป็นคนมีปัญหากับการหายใจ เครื่องเต็มคนแน่น อิชั้นถามแล้วถามอีกว่าแน่ใจนะว่าอีก 30 นาทีแน่ แอร์ก็ว่าครั้งนี้แน่นอน อิชั้นก็รอต่อจนผ่านไปอีก 30 นาทีอิชั้นก็ถามอีกเธอก็ว่ากัปตันบอกว่าอีก 30 นาที อิชั้นเริ่ม Panic Attack แดรกกระบาล หน้าออกเริ่มแน่น หายใจติดขัด และบอกไปว่าชั้นไม่รอแล้วขอออกจากเครื่องทันทีเพราะมัน 4 โมงกว่าแล้ว อิชั้นไม่สนใจละค่ะว่าจะตกเครื่องมั้ยเพราะหายใจเริ่มไม่ออกแล้ว คุณเธอก็จะยื้อให้อิชั้นรออีก 30 นาที แต่ปรากฎว่ากัปตันประกาศให้ผู้โดยสารทั้งหมดลงจากเครื่องรอให้ช่างเช็คระบบเครื่องไม่รู้ว่านานแค่ใหน
อิชั้นก็หอบแย่แล้วตอนนั้น มันรวมกันหลายอย่าง อากาศน้อยด้วย ร้อนอึกอัดด้วยเพราะแอร์เปิดไม่ได้ คนก็แน่นเครื่อง ตาแก่ต้องประคองออกมานั่งรอด้านนอก ไม่มีใครสนใจเล้ยเจ้าประคู้น ตาแก่ขอให้เรียกพยาบาลมาเช็คอาการว่าสามารถเดินทางได้มั้ย ก็ไม่มี "ไหมตัวหนา" เรียกให้แถมปล่อยอิชั้นแบบไม่มาถามไถ่อะไรเลย ตาแก่ทนไม่ได้เลยออกไปหารถเข็นมารับอิชั้นไปหาหมา เอ้ย หมอซะเอง ช่วงตาแก่ไปถามหากับพนักงานในสนามบินสุวรรณภูมิ ศรีเลิศฟ้านั้นก็เจอพนักงานปากมอมพูดว่า "โอ้ย อย่าไปสนใจมันเลยไอ้พวกฝรั่งขี้เมา" ตาแก่มันก็ตอบภาษาไทยไปว่า "ไม่เมาครับ แฟนไม่สบายต้องการหมอ" ตาแก่มันก็จับคำพูดมารวมกันให้คนเข้าใจ พวกพนักงานชุดนั้นเงียบไปและก็ไม่ได้บอกอะไรตาแก่ ตาแก่มันก็เลยไปถามพนักงานเก็บรถเข็นและทำความสะอาด พวกพี่นี้มีน้ำใจและเข้าใจคนและภาษาคนมากกว่าพนักงานนั่งโต๊ะในสนามบินเสียอีก ขอขอบคุณพี่ๆสองคนนั้นที่บอกทางตาแก่และพาไปด้วยนะคะ
กลับมาที่อิชั้นที่นั่งรออยู่ที่เกท พวกแอร์และพนักงานของอีวาไม่มีมาถามอาการอิชั้นเลย พอเสริฟอาหาร น้ำ อิชั้นก็ไม่เห็นใครมาถามคนอาการแย่แบบอิชั้นสักคน ไม่ต้องถึงขนาดต้องมาดูแลหรอกแค่ถามแบบมีน้ำใจสักนิดก็พอ แต่เปล่าเลย จนตาแก่กลับมาและมีพี่ผู้หญิงคนนึงที่ทำงานกับอีวาแต่อิชั้นเห็นพี่เค้าจะอยู่ที่เช็คอินนะ พี่เค้าเข้ามาและมาถามอิชั้นแค่นี้ก็ดีใจละที่ยังมีคนมีน้ำใจ และไม่นานรถเข็นก็มารับอิชั้นไปเช็คร่างกายกับโรงพยาบาลของสนามบิน เพื่อนที่เดินทางกลับไปคนเดียวโทรมาบอกว่าตกลงเครื่องออกตอน 6 โมงเย็น ซึ่งเป็นเวลาที่อิชั้นยังนอนพ่นยาอยู่ใน รพ อยู่เลยค่ะ
หลังจากนั้นอิชั้นก็กลับบ้านที่เพชรบุรีและติดต่ออีวาอีกครั้งเมื่ออาการดีขึ้น คุณโอฯเธอตวาดอิชั้นมาว่า "สายการบินไม่มีเครื่องเสียหรือดีเลย์" อิชั้นคุยอยู่สักพักก็เลยให้ตาแก่คุย เพราะเหนื่อยแล้ว คุยไปสักพักตาแก่ก็ขอคุยกับคนที่พูดอังกฤษรู้เรื่องกว่าเธอ พอคุยเสร็จเธอก็กลับเข้ามาในสายต่อ ตาแก่ให้อิชั้นคุยและจดรายละเอียด ถายชื่อและนามสกุลเธอด้วย คุณเธอให้แต่ชื่อและว่าแค่ชื่อก็พอ เออ เนาะ หลังจากนั้นพนักงานอีวาก็โทรมาเป็นผู้ชายพูดจารู้เรื่องและสำเนียงดีกว่าคุณโอฯคนนั้นมากเลย แล้วอิชั้นก็ได้ตั๋วหลังจากนั้น 1 อาทิตย์
"อยากถามผู้รู้แห่งสนามบินสุวรรณภูมิในฐานะที่เป็นคนทำงานในสนามบินคนหนึ่งว่า สนามบินที่อิชั้นทำงานอยู่นี้เค้าจะมีพวก Medical Healht คอยให้บริการผู้โดยสารที่เกิดป่วยในสนามบินจะในกรณีใหนก็ตามเค้าจะมาเช็คถึงที่พร้อมรถเข็นที่เตรียมมารอไว้หาคนป่วยต้องไปโรงพยาบาลจริงๆ และด้านนอกคือ LandSide นี่ก็จะมีรถพยาบาลรออยู่หากป่วยหนัก พวกหมอ พยาบาล นี้เค้าจะมีจักรยานไว้ปั่นไปตรวจคนไข้ในสนามบินเพื่อความรวดเร็ว คนป่วยไม่ช็อกตาย ไปก่อนที่หมอหรือพยาบาลจะมาถึง แบบกรณีของอิชั้น อยากทราบว่า คนป่วยในสนามบินสุวรรณภูมินี่ต้องไปตามหารถเข็นและหมอเองหรือคะหากเดินทางคนเดียว?"
มาคราวนี้อิชั้นและตาแก่ลองกลับมาใช้บริการอีวาอีกครั้ง ไม่ประทับอีกแล้ว หุหุ อาหารขาไป "แหลกไม่ล่าย" น้ำดื่มก็ไม่ค่อยเสริฟก็ไม่ว่าไปเอาเอง ไปเองเองก็ยังทำท่าไม่พอใจ เรียกมาสั่งก็หน้าหงิก ขากลับอาหารพอใช้ได้แต่ไม่ได้กินหรอกเพราะอิชั้นห่อข้าวมันไก่ไปด้วย 4 ห่อ กร๊ากกก เบียร์ช้าง 6 กระป๋อง น้ำ 2 ขวดใหญ่ ตาแก่มันขอเบียร์ไฮเนเก้นมาได้ 2 กระป๋อง ได้เบียร์ไต้หวันมา 1 ยี่ปุ่นมา 1 แต่มันดื่มมะได้ ก็เลยขอ ไฮฯ ไปใหม่ 1 กระป๋องคุณแอร์บอกว่าหมด แต่พออิชั้นสั่งมันมี งงเด่ะ สงสารแอร์คนไทยอยู่คนทำงานอยู่คนเดียวเลย เท่าที่อิชั้นเห็นอ่ะนะ ทีนี้อิชั้นก็คอยดูต่อไปว่าเที่ยวหน้าอิชั้นจะใช้สายการบินอะไรดีเอ่ย
บ่นมาตั้งนานแล้วเข้าเรื่องดีก่าเนอะ เที่ยวครั้งนี้อิชั้นเช่ารถตู้ไปค่ะ เนื่องจากตาแก่ขับรถเร็วคุณพี่สาวอิชั้นกลัวอ่ะนะ หุหุ ไปดูรูปกันเถอะค่า
วันนี้บ่นยาวเลย ฮี่ๆๆ ยังอยากบ่นเรื่องสนามบินต่อนะเนี่ยขอบอก แต่ไว้วันหลัง วันหน้า โพสต์ต่อไปอาจจะมาบ่นเรื่องโรงแรมที่ไปพักแต่ละที่ทั้งดีและไม่ดีให้ได้อ่านกันต่อนะ วันนี้พอแค่้นี้ก่อน รูปไม่ชัดก็ขออภัยมีเวลาจะมาแก้ไข แห่ะ แห่ะ แบบว่าวันนี้ทำไปแล้วอ่ะนะ ดูไปก่อนละกันเนอะ แล้วจะรีบมาโพสต์ต่อนะค้า
Create Date : 28 ธันวาคม 2552 |
|
9 comments |
Last Update : 28 ธันวาคม 2555 5:39:39 น. |
Counter : 747 Pageviews. |
|
|
|
เวลาผันเปลี่ยนเวียนไปย่างวัยก้าวพ้นประสบการณื
วันเวลาได้มาเปลี่ยนแล่ว
ขอจงผ่องแผ้วสุขสันต์
ยังจำสิ่งดีนิรันดร์
แม้วันผ่านมาเนิ่นนาน
แม้เวียนเปลี่ยนไปอีกปี
ความดียังมีสสาร
ไม่เคยอ้างวางยาวนาว
ขอให้พบกาลยั่งยืน
สุขภาพแข็งแรงยิ่งนัก
มันสมองป้องปักสร้างเสริม
เป็นกำลังความคิดริเริ่ม
เพ่มเตื่มหน้าที่การงาน
ทุกสิ่งเป็นไปด้วยดีไม่มีอุปสรรคขัดขวาง
ความรักเชื่อมั่นยาวนาน
ตลอดกาลไม่ว่าปีใด
จากไผ่ค่ะ