ของขวัญอันแสนล้ำค่า
ขอประเดิมกรุ๊ปบลอคใหม่ ด้วยบลอคนี้ในวันคล้ายวันเกิดของตัวเองเลยแล้วกัน
ปีนี้วันคล้ายวันเกิด ณ มน ได้รับของขวัญที่มีค่ามากที่สุดเลยค่ะ นั่นคือการที่มีเจ้าตัวน้อยอยู่ในพุงค่ะ หลังจากรู้จักและคบกับนายช่างมาตั้งแต่ปี2542 และได้แต่งงานกันในปี 2554 เป็นเวลาหลายปีที่มีคุณค่ามากๆ ไม่ว่าห้วงเวลาแห่งความทุกข์หรือความสุข ที่เราสองคนมีด้วยกันและร่วมฟันฝ่ามาด้วยกัน จนกระทั่งได้ร่วมสร้างครอบครัวเล็กๆ ขึ้น
เพื่อความสบายตาของเพื่อนบลอค ขออนุญาตแต่งเป็นการ์ตูนแบบนี้นะคะ อิอิ เดี๋ยวจะขวัญผวากันเสียก่อน ฮี่ๆ
ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีเจ้าตัวเล็กค่ะ เพราะแต่งงานกันตอนอายุมากพอสมควรแล้ว คือขึ้นหลัก3แล้วทั้งคู่ แต่สุดท้ายเขาก็มาค่ะ ซึ่งนำความชื่นใจมาให้เราสองคนมากๆ
ในความคิดของตัวเองนี่นะคะ ณ มน คิดว่าเจ้าตัวเล็กทั้งสองน่าจะมาจากการไปเที่ยวค่ะ นั่นคือณ มนไปเที่ยวลาวกับพี่ๆสาวๆล้วนไปกัน6คน ก็ไปเที่ยวตามที่่ต่างๆ และก็ไปไหว้พระกันที่วัดชื่อดังหลายวัด รวมถึงวัดเชียงทอง ที่หลวงพระบางด้วย ได้ยินเสียงไกด์ลาวเขาบอกลูกทัวร์ไทยของเขาว่า ถ้าใครอยากสมหวังเรื่องลูกให้ขอได้ที่วัดนี้ ตอนนั้นหูผึ่งมากๆค่ะ ก็เลยเดินไปขอที่หอพระหลังพระอุโบสถวัดเชียงทอง ซึ่งที่หอพระนั้นประดิษฐานพระม่าน หรือพระพุทรูปพม่าที่ชาวพม่าอัญเชิญมาเมื่อครั้งอพยพมาอยู่ลาว (คำว่าม่านหรือเมี่ยนนี่หมายถึงชาวพม่าค่ะ)
หอพระเล็กๆ หลังพระอุโบสถนี่ล่ะค่ะคือหอพระม่าน
ปกติหอพระม่านนี้จะเปิดเฉพาะเทศกาลสำคัญๆและโอกาสสำคัญๆเท่านั้น วันนั้นนับว่าโชคดีมาที่มีพระสงฆ์จากเวียงจันทร์ท่านมาที่วัดเชียงทอง ก็เลยมีการเปิดหอพระม่านให้พระสงฆ์และคณะญาติโยมจากเวียงจันทร์ได้มากราบนมัสการ
หอพระม่านมองจากหอพระอีกหลังข้างๆ กัน
ณ มนกับพี่ๆ เลยขอไปไหว้กับเขาด้วยค่ะ ตอนไหว้ก็ขออธิษฐานว่า หากมีบุญจะได้มีลูกสืบสกุลก็ขอให้ได้เด็กที่มีบุญสมกันมาเกิดค่ะ จำได้ว่าขอพรนานมากกก อิอิ
พระพุทธรูปในหอพระม่าน
จากนั้นตอนเย็นก็ไลน์คุยกับนายช่างเล่าให้เขาฟัง และพอกลับมาเมืองไทยด้วยมีเรื่องงาน เรื่องบ้าน หลายอย่างต้องวุ่นวายเลยลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทค่ะ ช่วงธันวาคมไปเที่ยวเหนือพร้อมนายช่างและพี่ๆ พี่ๆ ก็ล้อกันว่า เอ กลับจากเหนือคราวนี้จะได้น้องเหนือกลับบ้านหรือเปล่าน้า
พระรูปนี้ล่ะค่ะที่ท่านอยู่รอให้พวกเราไหว้พระม่านขอพรเสร็จท่านถึงปิดหอพระ
ตอนนั้นยังตอบพี่ๆไปว่าไม่หรอกค่ะ แต่หลังจากนั้นก็มีอาการอยากกินนั่นนี่ไปเรื่อย ปีใหม่กลับบ้านที่นครปฐมก็อยากกินอาหารทะเลค่ะอยากกินหอยแครงลวกจิ้มน้ำจิ้ม พอน้าสาวจัดการให้ได้กิน กินไปนิดเดียวก็หายอยาก แล้วร้องอยากกินปลาหมึกย่างต่อ555
น้าสาวเห็นแบบนั้นเลยบอกว่า "เอ นี่ท้องหรือเปล่านี่ ทำไมอยากกินจุบจิบๆ" ณ มน ก็ยังแย้งว่าไม่น่าท้องนะ เพราะไม่ได้มีอาการเวียนหัวอาเจียนอะไรเลยสักนิด แต่เรื่องรอบเดือนนั้นหากเป็นช่วงทีอากาศหนาวและมีไข้นี่ก็เคยขาดไปเป็นเดือนเหมือนกัน
แต่แม่กับน้าสาวก็บอกให้เทสต์ค่ะ ผลของการเทสต์ออกมาแบบนี้
ตอนนั้นอึ้งๆงงๆ ยังทำอะไรไม่ถูก คำถามแรกที่เกิดกับตัวเองคือ "เรานี่นะจะได้เป็นแม่คน" 555 คือแบบยังงงอยู่มากเลยล่ะค่ะ แล้วก็ยังไม่ได้บอกนายช่าง จนกระทั่งกลางคืนคุยโทรศัพท์กันก็บอกว่า ถ้าเขามารับที่บ้านนี่มีเรื่องจะบอก
นายช่างดักคอไว้ก่อนเลยว่า "ท้องใช่ไหมล่ะ" เราก็งงมากค่ะ สงสัยว่าเขารู้ได้ยังไง สุดท้ายพอเขามารับกลับบ้าน เขาเล่าให้ฟังว่า จำวันที่ไลน์คุยมาจากลาวได้ไหม วันนั้นตอนกลางวันจู่ๆ เขาก็แว้บขึ้นมาในหัวว่า เขาต้องมีลูกแน่ๆเลยแต่อุบเงียบไม่บอก ณ มนค่ะ เพิ่งมาบอกตอนเราบอกข่าวเขาว่ากำลังท้องนะ
แล้วพอเจอหน้ากันนายช่างก็บอกเลยว่า "ขอแฝดนะ อยากได้ลูกแฝดมากๆ ทีเดียวจะได้คุ้ม" ณ มนนี่แบบ "หา จะไหวเหรอ เราตัวแค่นี้เองนะ" แต่นายช่างย้ำทุกวันค่ะว่า "แฝดๆ อยากได้แฝด"
ณ มนคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะทางบ้านเราทั้งสองฝ่ายไม่มีใครมีแฝดเลย จะมีก็แต่ทางป้าสะใภ้เท่านั้นซึ่งก็ไม่ได้เกี่ยวกันกันทางสายเลือด
จนกระทั่งไปฝากท้องรับยามาทานและไปตรวจอีกรอบวันที่21 มกราคา2557 คุณหมอก็อัลตราซาวให้ค่ะ ภาพแรกที่ได้คือภาพนี้
จะเห็นว่าคนด้านบนนั่นชัดมากกกก ตอนหมอชี้ในดูในภาพว่านี่คือแขน นี่คือขา นายช่างก็บอกทำไมเขานิ่งๆ เขาหลับหรือ ปรากฏว่าเจ้าตัวน้อยดิ้นโชว์ตัวใหญ่เลยค่ะ
อารมณ์ตอนเห็นภาพเขาครั้งแรกนี่เข้าใจคุณแม่มือใหม่ทุกคนเลยค่ะที่บอกว่า มันตื้นตัน มันปลื้มปริ่มดีใจมาก รู้สึกว่านี่เป็นสิ่งมหัศจรรย์มากๆ ตอนนั้นอ่านข้อความของเขา เราก็ยังไม่รู้ซึ้งหรอกค่ะ จนกระทั่้งมาเห็นภาพนี้ด้วยตัวเอง
ณ มนรู้เลยว่าอารมณ์แบบนั้นมันเป็นยังไง และคิดว่าเขานี่เป็นของขวัญที่ล้ำค่าแล้วก็วิเศษที่สุดจริงๆ 
และของขวัญนั้นไม่ได้มาแค่1ด้วยค่ะ เมื่อคุณหมอเลื่อนเครื่องมือตรวจไปมาก็บอกว่า "เอ่อ ปรากฏว่า เป็นแฝดนะครับ"
ภาพนี้จะถ่ายทางหัวค่ะ จะเห็นหัวเหม่งน้อยๆสองเหม่ง ยืนยันชัดเจนเลยว่าแฝดแน่ๆ
เท่านั้นล่ะค่ะ นายช่างหัวเราะดังลั่นห้องตรวจเลย ถามหมอใหญ่เลยว่าแฝดเหรอๆ พยาบาลผุ้ช่วยได้ยินก็มาร่วมยินดีด้วยใหญ่เลย ฝ่ายนายช่างนี่ตาแดงๆ เลยค่ะอารมณ์แทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว แหะๆ ส่วน ณ มน อึ้งค่ะ งง ไม่คิดว่าที่นายช่างขอไว้นี่จะสมหวังเขาซะด้วย
คุณหมอบอกว่าเขามีขนาด5เซนติเมตรแล้วเท่ากับ13สัปดาห์ วันนั้นหลังจากออกมาจากคลินิคนายช่างหน้าบานมากกกกกกกกก ณ มน ก็โทรไปบอกแม่ บอกน้า ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ บอกว่าทีนี้นายช่างได้เลี้ยงลูกหัวฟูแน่ๆ คือทุกคนรู้มาว่า เขาอยากได้ลูกแฝดเสียเหลือเกิน ก็สมหวังสมใจเขาไปค่ะ
ณ ตอนที่เขียนบลอคนี้เขาก็15สัปดาห์แล้วค่ะ พยายามกินอาหารและดื่มนม กินยาตามคุณหมอสั่งทุกอย่างเลย เพราะว่าตัวเองก็อายุค่อนข้างมากแล้วค่ะ กับท้องแรกและเป็นแฝดด้วย
เลยต้องดูแลเป็นพิเศษหน่อย แล้วก็ลูบท้องพูดคุยกับเขาทุกวัน เข้าขั้นคุณแม่มือใหม่จอมเห่อค่ะ
ความรู้สึกตอนนี้คือมีความสุขมาก มากเสียจนอยากแบ่งความสุขนั้นให้เพื่อนบลอคของณ มนทุกคนด้วยนะคะ และจะเริ่มต้นเขียนบลอคถึงเจ้าตัวน้อยทั้งสองนับจากบลอคนี้เป็นต้นไปค่ะ
ถ้าไม่เบื่ออ่านเรื่องของคุณแม่มือใหม่ที่กำลังเห่อเจ้าตัวน้อยก็เข้ามาทักทายกันได้เลยค่า
| Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2557 |
| Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2557 20:30:02 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 2227 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
เป็นของขวัญ วันเกิด ที่ มีค่า มากๆ จริงๆ
ขอให้ มีความสุขมากๆ นะคะ
ขวัญ เอง ตอนนี้ ก้อ อยู่ สปป.ลาว ค่ะ
มาทำงานที่นี่ ที่นี่ อากาศดี มากๆ ค่ะ
ไว้มาเที่ยวอีกนะคะ