ฉันรัก ทาคุยะ ฉันรัก SMAP
หลายๆ ครั้ง ที่มีคนถามว่าชอบ ทาคุยะ ชอบ SMAP ที่ตรงไหน? ไม่รู้สิ ตอบไม่ได้ ก็มันชอบจนฝังรากลึกไปแล้ว
มีบางครั้ง ที่เคยถามตัวเองในใจ เพราะอะไรที่ทำให้เราสลัดพวกเค้าไม่หลุดมาหลายสิบปี (และไม่คิดจะหลุดด้วย)
หาคำตอบไม่ได้ มันไม่จำเป็นต้องมีคำตอบก็ได้ล่ะมั้ง?
รู้แค่ว่า สแม็ป และทาคุยะ ไม่เคยทำให้ผิดหวัง อาจจะมี ดื้อๆ ซนๆ ทำให้อยากส่ายหน้าใส่เป็นบางหน แต่ความรู้สึกนั้นก็อยู่ไม่ทนหรอกนะ
อาจจะมีบางครั้ง ที่เราห่างเหินกันไปบ้าง แต่ไม่เคยมีเลยซักครั้ง ที่จะ "ไม่รัก"
ตอนเกิดแผ่นดินไหวและสึนามิครั้งแรก ไม่ได้คิดถึงพวกนี้เลยซักคน!
กว่าจะมานึกคิดได้ ก็โน่น เริ่มเย็นย่ำ ตอนมีคนมาถามว่าศิลปินคนนั้นคนนี้ปลอดภัยมั้ยนะ
เออ แล้วทาคุยะที่รักปลอดภัยมั้ย? เม็มเบอร์คนอื่นๆ อีกล่ะ??
แล้วก็รู้แค่ว่าปลอดภัย.... จบ
จนมาดูสมาสมา ถึงได้รู้ว่าแต่ละคนไม่ได้ปลอดภัยกันง่ายดายอย่างนั้น
สึโยชิอยู่ในรถที่กำลังวิ่ง แต่แผ่นดินไหวแรงจนรถยังสั่นได้ (ปกติมันไม่สั่น) และถ้ามันไม่ได้ไหว สึโยชิก็อาจจะไปถ่ายละครอยู่ที่นั่นเลย ศูนย์กลางความเสียหายของญี่ปุ่น - -"
โกโร่ไปตีกอล์ฟกับที่บ้าน ขนาดหนีลงมาพื้นด้านล่างแล้วยังสั่นไม่หยุด สุดท้ายต้องผจญกับการกลับบ้านแสนทรหด (เป็น 10 ชั่วโมง)
ชินโงอยู่บ้านอยู่แล้ว ก็ยังโอเคนะ
นาคาอิไม่ได้พูดถึง
ส่วนทาคุยะ.......... โอ พ่อคุณ... ไปถ่ายละครอยู่ (ไม่ยอมบอกว่าที่ไหน แต่เหมือนได้ยินข่าวมาว่าอยู่ฮอกไกโด?)
สถานที่ที่ถ่าย คือ คุณชายยืนอยู่บนทะเลสาบที่น้ำกลายเป็นน้ำแข็ง แล้วอยู่ๆ ก็รู้สึกว่ามันสั่นๆ ไหวๆ เลยถามคนอื่นๆ สต๊าฟก็บอกว่ารู้สึก แล้วไปเช็คข่าว
แผ่นดินไหวครั้งใหญ่
พร้อมกับเตือนภัยสึนามิในพื้นที่ที่อยู่นั่นเลย!!
สถานที่ตอนนั้น อยู่บนทะเลสาบ ที่ติดกับ... "ทะเล"
คิมุระ ทาคุยะ เลยได้ลี้ภัยครั้งใหญ่แบบไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าอะไร ไปทั้งชุดที่ถ่ายละครอยู่อย่างนั้น
แล้วค่อยไปพบสภาพญี่ปุ่น ณ ปัจจุบันบนจอโทรทัศน์ในหลุมหลบภัย เพื่อให้พี่แกงงกับภาพที่ได้เห็น.... นี่ญี่ปุ่นแน่เหรอ?
นึกว่าบ้านอยู่จิบะ จะโดนผลกระทบไม่มากมายซะอีก โถ ที่รัก ขวัญเอ๊ยขวัญมา
เห็นศิลปินหลากหลายค่ายบริจาคเงินช่วยเหลือกันแบบกระหน่ำ ก็แอบดีใจ ที่เค้ายังห่วงประเทศเค้ากันมากมายขนาดนี้
เห็นจอห์นนี่ส์ออกมาให้ความช่วยเหลือชนิดที่ "ตรง" กับความต้องการในช่วงนั้น ก็ยังสรรเสริญเยินยออยู่ในใจ ช่างให้ได้ฉลาดจริงๆ
แต่ SMAP เงียบกริ๊บ
ก็ไม่ได้คิดว่าเงียบแบบไม่ทำไรเลยหรอกนะ ในใจมั่นใจมากๆ ด้วยว่า คงต้องมีวางแผนอะไรกันอยู่แน่
แล้วก็มา... นั่นไง "เราทำอะไรได้บ้าง?" นั่นไง
ตอนรู้ว่า... ค่าตัวทั้งหมดที่บริจาคให้ จากการจัดรายการสมาสมาสด (เค้าคำนวณว่าน่าจะซัก 10 ล้านเยน) ไม่ได้ทำให้เราอึ้ง
ค่าตัวสึโยชิจากการจัด FNS Special ที่บริจาคให้ ก็ไม่ทำให้เราอึ้ง
จนมารู้ข่าวที่นักข่าวไปขุดๆ สืบๆ มาได้ว่า สมาชิกแต่ละคนบริจาคเงินกันไปแล้วตั้งแต่แรก โดยไม่คิดแม้แต่จะมาบริจาคในนามวงเอาชื่อเอาเสียงเอาการโฆษณาอะไรทั้งนั้น
แถมรวมๆ แล้วบริจาคไปมากกว่า 400 ล้านเยน!!!
ก็ยังไม่ได้ทำให้เราอึ้ง!!!
แต่ทำให้ภูมิใจ... ^^
โอ้แม่เจ้า.... นี่ไง สาเหตุที่ชั้นรักทาคุยะและสแม็ป
ไม่ใช่ว่าเพราะรวยหรอกนะ!!
แต่เพราะ "จิตใจ" ที่รู้จักทั้งให้และรับแบบไม่สิ้นสุดนี่ต่างหาก
ที่ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยิ้มได้ทุกที ที่ได้เห็น และภูมิใจทุกครั้ง ที่ได้บอกคนอื่นว่า "ฉันรัก ทาคุยะ ฉันรัก SMAP"
ไม่คิดจะให้ SMAP เป็น National Boyband สำหรับญี่ปุ่น ไม่ได้ต้องการตำแหน่งสูงสุด เหนือใครๆ
เพราะพวกเค้าเป็นวง "หนึ่งเดียวในโลก" สำหรับเราอยู่แล้ว
ปล. จะรอดูกัมปะริมัสนะจ๊ะ
Create Date : 29 มีนาคม 2554 |
|
6 comments |
Last Update : 29 มีนาคม 2554 17:18:01 น. |
Counter : 1498 Pageviews. |
|
|
|