Don't Worry,
Be HAPPY!! ^_____^

"nobody perfects"
..but you are close!
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
14 ตุลาคม 2553
 
All Blogs
 
บันทึกความทรงจำ... SMAP คอนเสิร์ต 2010 "We are SMAP".... ไม่ต้องเป็นที่หนึ่ง... แต่ขอเป็นหนึ่งเดียว

ว่าจะอัพ จะอัพ จะอัพ

แล้วก็โดนตัวขี้เกียจกระโดดขี่คอ สลัดไปไหนไม่หลุดเลย
พอตัวขี้เกียจโดนถีบกระเด็น หินก้อนยักษ์ที่ชื่อ "งาน" ก็กระโดดทับอีกรอบ


วุ้ย ชีวิตคนเรา ฮะ ฮะ ฮะ


พักนี้โงหัวขึ้นได้บ้าง (นิดนึง)
เหมาะแก่การอัพคอนสแม็ปมากมาย ฮะ ฮะ

(ไม่งั้นคงไม่ได้เขียน - -")






ปีนี้มีฤกษ์ดีให้ได้ไปดูคอนสแม็ป


ไม่รู้เพราะ ศิลปินเริ่มขยันทำงานมากขึ้น?
หรือเราเริ่มตระหนัก (ใช้คำซะเว่อร์) ได้ว่า

"ถ้าไม่รีบไปดู ก็ไม่รู้มันจะมีแรงเล่นคอนฯ กันอีกกี่ปี - -"...."

เหตุผลสั้นๆ แค่นั้น ได้ใจความ


ไม่นับที่ว่า โดนเพื่อนด่ามาหลายครั้งแล้ว เพราะ "ซื้อตั๋วเผื่อ แต่เราไม่ยอมไป" เนี่ย แหะ แหะ



แต่ว่า..........



จริงๆ นะ

ถ้าพูดถึงคอนเสิร้ตสแม็ป ก็ต้องหน้าร้อน
แล้วถ้าเป็นหน้าร้อน ก็ต้องร้อน (แหงสิ)


มันร้อนอ้ะ





ลุงๆ เอ๊ย หนุ่มๆ แกจะหมดแรงเล่นก็ไม่แปลกใจ
ก็ปีนี้ญี่ปุ่นดันร้อนบรรลัยอะไรขนาดนั้น - -" เฮ้อออออออ





แต่ไปคราวนี้คุ้มดี พอดีว่ามี SMAP Magazine ออกช่วงวันที่เราไปด้วย
ตอนแรกก็เจออยู่ที่ Takayama ระหว่างไปเที่ยว แต่ยังไม่ทันได้ซื้อ
(อ้างว่า หนังสือมุมมันยับ ซื้อไปก็ต้องหาที่เก็บอีก ฯลฯ ไว้ไปซื้อนาโงย่าละกัน)

พอกลับมานาโงย่า.... เฮ้อ ให้มันได้งี้สิ


ไม่มีซักร้าน - -" เข้าร้านหนังสือกี่ร้านๆ ก็บอกแต่ขายหมด ขายหมด

Photobucket

วุ้ย ทำไมมันขายดีอย่างนี้นะ - -"



(สุดท้าย ใช้วิธีเดิม ซื้อเอาตามคอมบินี่นี่แหละ ถึงจะได้ ฮ่วย)
(แล้วจนป่านนี้ ก็ยังไม่ได้เปิดดูเลยซักหน้าด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า)



เราแยกกันไป ไอ้อ้วนกะเราไปด้วยกัน โอก้าซัง (Host mother) จะไปกับเพื่อน
ส่วนเพื่อนเราอีกคน บินลงนาริตะ แล้วนั่งรถมาหาที่นาโงย่า

จริงๆ แล้วน่ะ......... แค่เรื่องตั๋วก็ฮาแล้ว ฮะ ฮะ

ไอ้อ้วนมันหมั่นไส้ ตอนวันเกิดโอก้าซัง มันอุตส่าห์จะโทร.ไปแฮปปี้เบิร์ธเดย์ แต่โอก้าซังดันไม่อยู่บ้าน
ทางโอโต้ซัง (Host father) กะลูกสาวคนที่สองของเค้าก็เลยวางแผนกันให้

หลอกโอก้าซังว่าไม่ได้ตั๋วคอนสแม็ป!!

ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆ โอก้าซังถึงอยากไปดูนัก? ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้ชอบสแม็ปซะหน่อย
แต่... เหมือนคนญี่ปุ่นที่รู้จักส่วนมากก็จะบอกคล้ายๆ กันว่า
"ถ้ามีโอกาส ก็อยากไปดูคอนเสิร์ตสแม็ป" (ถึงจะไม่ได้ชอบสแม็ปก็เหอะ)

ประจวบเหมาะกับที่ทางเราจะไปดูแค่ 3 คน
จริงๆ แล้วมันจองแค่ 3 ใบก็ได้แหละ แต่ไม่เอา จะเอา 4 (มั่นใจว่ายังไงก็ครบอะนะ)

ส่วนวันที่ที่จะไปดูได้ ก็ค่อนข้างชุลมุนชุลเกน่าดู
เพราะไปญ๊่ปุ่นคราวนี้ ตารางโคตะระเต็ม ไม่ค่อยมีเวลาว่าง (ถึงจะไปที 13 วันก็เหอะ - -")

สุดท้าย ก็เลือกได้ว่า เอาวันที่ 27 สิงหา ที่นาโงย่า
ไม่งั้นต้องเป็นคอนที่โอซาก้า วันที่ 3 หรือ 5 กันยา แทน (จริงๆ 3 ก็ไม่ได้ด้วย)

ก็จองไปอย่างนั้น วันมันเหลือแค่นี้อ้ะ - -"


กว่าจะได้ตั๋ว ก็ปล่อยให้รอซะตั้งนาน - -"
คนโทร ไม่รู้ต้องโทร.ไปกี่ร้อยรอบแล้ว กว่าจะโทร.ติดและรู้ว่าได้ตั๋ว.... เฮ้อ

(แต่จริงๆ ก็ค่อนข้างมั่นใจว่ายังไงก็ต้องได้อยู่แล้วอะนะ.... เพราะมันก็ไม่เคยมีประวัติไม่ได้นี่หน่า ฮะ ฮะ)


แต่เพราะมันมีปัญหาๆ อย่างนี้แหละ ตอนแรกๆ โอก้าซังก็รับรู้ด้วย
ไอ้อ้วนเลยได้โอกาส... ได้ตั๋วที่นาโงย่าแล้ว แต่ไปหลอกโอก้าซังว่าไม่ได้

ฮะ ฮะ

เด็กไม่ดี!!!!!!!!!


หลอกคนแก่ บาปกรรมนะเนี่ย (แต่เค้าก็ร่วมมือกันทั้งบ้านเลย)
กะเป็นเซอร์ไพรส์อะ เพราะว่าเราต้องไปถึงบ้านเค้าก่อนคืนนึง คืนนั้นก็ค่อยบอกโอก้าซังว่าได้ตั๋วนะ


แต่ปรากฏว่า ทางเราดันเจอเซอร์ไพรส์กว่า!!

เพราะเพื่อนโอก้าซังที่เป็นแฟนคลับสแม็ป (รุ่นไหนกันเนี่ย?) เค้าได้ตั๋วที่นาโงย่ามาเกิน
และรู้ว่าทางโอก้าซังอยากได้ เลยจะขายตั๋วให้!!!
ทางนี้ก็ดีใจหาย จะซื้อทีเดียว 4 ใบรวดเลย จะได้ไปดูกันได้หมดทุกคน

ได้ข่าวว่า ตอนนั้น โอโต้ซังกะโอก้าซังเกือบจะทะเลาะกันอยู่แล้ว ฮะ ฮะ

เพราะโอโต้ซังคอยห้าม ไม่ได้ ไม่ได้ ห้ามซื้อ ห้ามซื้อ
โอก้าซังก็จะซื้อให้ได้ จะซื้อ จะซื้อ

สุดท้าย เซอร์ไพรส์เลยไม่เป็นเซอร์ไพรส์ไป

เพราะถ้าขืนโอโต้ซังไม่บอกโอก้าซังไปล่ะก็
ทางเรานี่แหละ จะได้เซอร์ไพรส์แทน ฮ่า ฮ่า ฮ่า





เม้าธ์ไปหน่อยละ


นั่นแหละ

หลังจากนั้นก็ยังฮาอีก
เพราะเราไปดูด้วยกัน แต่แยกกันไปสามสาย

เราไปกะไอ้อ้วนแต่เช้า (หนีไปกิน ไปช้อป ฯลฯ แล้วค่อยไปดูคอน)
เพื่อนก็บินลงนาริตะเช้านั้น เอาตั๋วจากเพื่อนมัน แล้วส่งตัวเองตรงมานาโงย่าเลย
ส่วนโอก้าซังก็นัดกับเพื่อนๆ อีกกลุ่มนึง (ที่ไม่ใช่แฟนคลับ แต่ก็ไปดูคอนสแม็ป) แล้วตามไปเจอ


แต่ไม่รู้ทำไม กลายเป็นว่าเรากะไอ้อ้วนไปเจอเพื่อน ตอนอยู่ในรถใต้ดินก่อนไปถึงที่นัด!!
นี่แหละน้า ที่เค้าเรียกว่า "โลกมันกลม" อ้ะ





ตอนแรกก็แอบสะกิดๆ กัน เฮ้ย คนนั้นถือของสแม็ปล่ะ ไปดูคอนเหมือนกันแน่เลย


แต่ไปๆ มาๆ ...

โอ้.... ทำไมคนมันเยอะจัง


แล้วรถมันดันให้ต้องเปลี่ยนคัน 1 สถานีก่อนถึงที่จะไป



โอ้.... ทั้งลานเลยนี่หว่า


เห็นชะตากรรมในอนาคตกันเลยทีเดียว ฮะ ฮะ
คนไปดูคอนสแม็ปเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ้ะ



แต่เนื่องจากเรานัดกันไม่เร็ว (เริ่มเล่น 6 ครึ่ง ประตูเปิด 4 ครึ่ง นัดกัน 3 ครึ่ง)
แถวที่ต้องต่อในการไปซื้อของก็เลยไม่เยอะเท่าไหร่ด้วย

รึเปล่าฟะ?

ตอนแรกไม่ได้คิดว่าไม่เยอะ
แต่เพื่อนมันยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ว่านี่น้อยแล้วนะแก น้อยสุดๆ


เออ เชื่อก็เชื่อ

Photobucket



แต่เดินไกล๊ไกล คนขี้เกียจอย่างเราเมื่อยชะมัด
ระหว่างทางเจอคนถือป้ายขอซื้อตั๋วคอนฯ ตลอดทางเลย
จะถ่ายมาชัดๆ ก็เกรงใจ แอบๆ ถ่าย ได้ออกมาเบลอซะงั้น - -"

Photobucket


สินค้าที่ขายก็ตลก ฮะ ฮะ ปีนี้มีบ็อกเซอร์โผล่ออกมาด้วย

Photobucket



ซีดง ซีดี ขายกันตรึม แต่อยากบอกว่า อิชั้นซื้อของเก่าๆ มือสองมาในราคาถู๊กถูกแล้วล่ะค่ะ

Photobucket


สารภาพว่า ของแถม ยังหมกอยู่ในที่ที่มันควรจะอยู่
โปสเตอร์ เคยพยายามแกะมาดู (แล้วขี้เกียจห่อกลับ) ก็เลยยังม้วนอยู่อย่างนั้น


(นอกเรื่อง

ถ้าเราคิดจะเอาโปสเตอร์ซักใบมาติด
คงจะเป็นโปสเตอร์ทาคุยะตอนโฆษณา ANA ขนาดยักษ์ที่มีอยู่ที่บ้านมากกว่า
อันนั้นยอมรับว่า เห็นแล้วเคลิ้ม.... เคลิ้มมาก... เคลิ้มจริงๆ.... หล่อที่สุดแล้วรูปนั้น)


Photobucket


โปสเตอร์โฆษณานี่ทำเอาใจละลาย
มีเก้าอี้มะเขือเทศของทาคุยะด้วย แต่รู้สึกจะไม่ได้ถ่ายมาแฮะ

Photobucket


ของที่ภูมิใจอยากซื้อมากๆ ก็คือหมวก
เพราะไอ้อ้วนมีใบนึงแล้ว เห็นมันใส่ทีไรก็อิจฉาอยากได้บ้าง ฮะ ฮะ
(ของมันซื้อตอนมันมาดูคอน Sample Bang)

ว่าแต่ ปีนี้จะทำสีขาวไปเพื่อ???


ส่วนอีกอย่างคือ จัมโบ้อุจิวะ
ไม่ใช่อะไรหรอก..... หน้าตาแบบนี้ ใครมันจะไม่อยากซื้อล่าาาาาาาาาาา

(ถุงที่ใส่อยู่ข้างนอกนั่น ราคา 300 เยน ... ซื้อเอาไว้ใส่ของเล่นๆ ก็โอเค แต่ไม่เหมาะกับการสะสมอย่างยิ่ง
เพราะของที่มีสมัย Pop Up SMAP (ซึ่งมันไม่ได้นานเท่าไหร่เลยนะ) ณ บัดนี้ กลายเป็นเศษพลาสติกอยู่ที่บ้าน
จะหยิบแต่ละที ร่วงเป็นขนหมากันเลยทีเดียว - -" เลอะมากกกกกกกก
ไม่ต้องพูดถึงถุงสมัยก่อนหน้านั้นนะ - -")


Photobucket



แล้วอีกอย่างที่อยากได้มาก ก็คือ phone strap
แบบว่า ของเก่าขาดพอดี ก็ซื้อใหม่เลยซี่ ฮะ ฮะ (แพงบรม มีแต่คนบ่น)

เนื่องจากเราถือหลักว่า ถ้าไม่ใช้ ไม่ซื้อ
ซื้อมาก็เลยต้องใช้

แล้วปรากฏว่า กระแทกอะไรมาไม่รู้ ลูกโลกนาโงย่าของอิชั้นเป็นรอย!!!!

ก็เลย.......... แทบจะกรีดร้องให้ก้องโลก แล้วถอดออกแทบไม่ทัน
(ไอ้อ้วนสวดอีกอย่างยาว ว่าไม่ใช้แล้วจะซื้อทำไม แหะ แหะ เสียดาย เดี๋ยวหายเสียดายก่อนค่อยใช้ใหม่)

Photobucket




พอดี พวกเราก็ไม่ใช่แฟนคลับแบบว่า ตามมาก ซื้อมาก ทุ่มสุดตัว อะไรทำนองนั้นด้วยแฮะ
ถือคติว่า มีตังค์และอยากใช้ ก็ค่อยซื้อ

ขืนซื้อมาเก็บไว้... ไอ้อ้วนมันจะด่าว่า "ซื้อมาบูชาเรอะ?"

นี่ ซีดีที่ซื้อมายังไม่ได้แกะห่อเลย (ไม่ทันได้ลุ้นเลย ฮ่า ฮา)
จนมันเริ่มบ่น อีกหน่อยไม่ต้องซื้อแล้วนะ!!!


ได้ไงล่าาาาาาาาาาา อย่างน้อยขอเค้าซื้ออัลบั้มก็ยังดี >___________<






ถ้าไม่พูดถึง จำนวนคนล้นหลาม จนไม่สามารถหาที่สะดวกๆ ในการหายใจได้
คอนเสิร์ตสแม็ปก็เป็นอีกคอนนึงที่คงจะจำได้ไปจนวันตาย

ก็แหม

เปล่งประกาย ระยิบระยับ อะไรขนาดนี้... จะลืมได้ยังไงล่ะ


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แหะ แหะ เลิกอู้ มาเขียนต่อแล้วจ้ะ
(ว่าจะเขียนตั้งแต่เมื่อคืน แต่หัวถึงหมอน หลับไปก่อน นอนฝันดี ซะงั้น...
กร๊ากกกกกกกกก
.
.
.
.
.
.
.
.
.



หนึ่งในเรื่องที่ขึ้นชื่อสำหรับชาวญี่ปุ่น และชาวไทยไม่สามารถทำเป็นเยี่ยงอย่างได้

คืออะไรเอ่ย??




ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก....


เดาไปก็ไม่ถูกหรอก

เพราะเจ้าของบล็อกคิดว่า มันคือเรื่อง

"การเข้าแถว"!!!!! น่ะสิ



จริงๆ นะ คนไทย แซงได้เป็นแซง (กันอย่างหน้าด้านๆ)
แต่ถ้าเราขืนไปแซงที่ญี่ปุ่น คงจะ..... เอิ่ม.... นะ - -"

สิ่งที่อิชั้นไปทำมา ไม่ใช่การแซง (ทำไม่ลงเหมือนกันแหละ)
แต่เป็นการ "ผสานอย่างลงตัว" ระหว่างคนญี่ปุ่นและคนไทยในการต่อคิว


นั่นก็คือ






ห้องน้ำ!!!!!!!!!!!



แม่เจ้า ใครมันจะเชื่อ

ญี่ปุ่นนี่เค้าบ้าเข้าแถวมาโดยกำเนิดรึเปล่านะ?
หลังจากช้อปปิ้งของฝากกันอย่างสำราญ (ใจ แต่ไม่สบายกระเป๋า) จบแล้ว
พวกเราก็แวะเข้าห้าง AEON แถวๆ นั้น (ตรงข้ามกันเลยแหละ)

ซึ่งแน่นอน.... ทั้งห้าง มีแต่แฟนคลับสแม็ป
เยอะแบบต้องเรียกว่า "ยั้วเยี้ย" เลยแหละ

คนเต็มไปหมดทุกที่ทุกทาง ทั้งทางเดิน ร้านอาหาร ขายของ ฯลฯ
บนพื้นยังนั่งกันเป็นพรืดไปตลอดทางอีกต่างหาก

น่ากลัวพิลึกเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ - -"



แน่นอนว่า ไม่ได้มีแต่ผู้หญิงหรอก ผู้ชายก็พอมี (อยู่บ้าง)
คนเยอะมันก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก

แต่ปัญหาคือ... ห้องน้ำ .....ตะหาก



โห่ย

ห้างก็ใหญ่ ทำไมห้องน้ำมันถึงได้น้อยนัก???
(จริงๆ ไม่น้อยหรอก แหะ แหะ)

แต่ดีมานด์มันมากกว่าซัพพลายเข้าใจมั้ยคะ???
เพราะฉะนั้น ผลเลยออกมาเป็น การต่อแถวที่ยาวยิ่งกว่าแถวคริสปี้ครีมพารากอน (เพื่อเข้าห้องน้ำห้าง AEON)

เกิดมาไม่เคยพบเจอ คนต่อแถวเข้าห้องน้ำยาวขนาดต้องต่อลงบันไดไปถึงชั้นอื่นๆ
แถมยังอุต่สาห์มียามมาจัดระเบียบแถวการเข้าห้องน้ำอีกด้วยนะ ฮ่า ฮ่า

ไอ้เรารึก็ร่ำๆ อยากจะลงไปดิ้นๆๆๆ แล้วเข้าห้องน้ำชายแทนแล้ว (ถ้าเป็นคนไทย คงทำแน่)
แต่ยังพอมียางอายอยู่บ้างนิดหน่อย เลยไม่สามารถ

ว่าแล้วก็ตัดใจ ไม่เข้าห้องน้ำที่นี่ก็ได้
แล้วเดินข้ามฝั่งกลับไปนาโงย่าโดมแทน

(กะตะเข้าห้องน้ำที่นั่น ฮ่า ฮ่า)

ระหว่างทางเจอคนขายรูปสแม็ป (อีกแล้ว)
เค้าเอากลอ้งเข้าไปถ่ายกันได้ยังไงเนี่ย? สต๊าฟเล่นเฝ้ายังกะร็อดไวเลอร์เนี่ย - -"

เก่งฟ่ะ สามารถ สามารถ

Photobucket


ไปถึงนาโงย่าโดม ก่อนไปยังเถียงกันไปตลอดทางด้วย ว่าติดแอร์เปล่าฟะ
คือ... ฤดูร้อนปีนี้ ได้ข่าวว่าร้อนที่สุดตั้งแต่ญี่ปุ่นตั้งกรมอุตุฯ มาแล้ว
ร้อนบรรลัยจริงๆ นะเออ

แถมนาโงย่ายังเป็นแถบที่ร้อนสุดๆ ร้อนแบบ 38 องศา ไรเงี้ย

และคอนสแม็ปเท่าที่เคยเห็น บางที่ก็เป็นโอเพ่นแอร์ บางที่ก็ปิด
ถ้าขืนไม่มี... เกรงว่า ลุงๆ เอ๊ย พี่ๆ สแม็ปทั้งหลาย จะหมดแรงเล่นไปก่อนได้
ไปถึงก็เลยได้เฮ

เย้ ติดแอร์ด้วย


แล้วก็ตะลึง ตึง ตึง กับแถวห้องน้ำอีกครั้ง
ตอนแรกไม่มั่นใจ ว่าไอ้แถวยาวๆ นี่มันคืออะไร?

ปล่อยให้ไอ้อ้วนกะโอก้าซังต่อไปก่อน แล้วค่อยขอเดินไปดูต้นแถวหน่อย
เพื่อจะพบว่า แถวยาวเกือบกิโล (เว่อร์จริงๆ) เนี่ย คือแถวคนต่อคิวเพื่อเข้าห้องน้ำ!!


ไอ้เพื่อนก็ยุเหลือเกิน มันบอก แกไม่ต้องรีบหรอก รอคอนมันเล่นไปแป๊บนึงอะ โล่งเลย ค่อยมาเข้าก็ได้

จะบ้าเรอะ!!!!!!


ว่าแล้วเราก็เอาวิญญาณคนไทยเข้าสิง
เดินต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ

โอ๊ะ มีห้องน้ำอีกหลายที่


เสร็จตรู..... กรั๊กกกกกกก

ไปๆ มาๆ พบว่า ห้องน้ำด้านที่ไกลที่สุด แถวน้อยมากๆ ต่อแค่หลักไม่กี่สิบ
(ห้องน้ำด้านนอกสุด ต่อเป็นร้อยอะ - -")

เลยรีบจ้ำกลับไปเรียกพรรคพวกมาเข้าห้องน้ำนี้แทน
สบายแฮ

โอก้าซังถึงขนาดชมว่า สองคนนี้ทำงานกันเป็นทีมเวิร์คสุดยอด

แหม.... ควรจะดีใจดีมั้ยนะ? ทีมเวิร์คกับการเข้าห้องน้ำเนี่ย ฮะ ฮะ



เข้าห้องน้ำเสร็จก็แวะซื้อของกิน (ข้าวเย็น) กะจะไปโจ้กันข้างใน

เพื่อนมันก็ยืนยันว่า กินได้ กินได้ ไม่เป็นไร

ตอนเราเดินเข้าไป มือซ้ายถือเบอร์เกอร์ มือขวาถือน้ำ 1 แก้ว มิมีปัญหา
แต่โอก้าซังติดอะ - -" โดนสต๊าฟดึงตัวไว้ บอกว่า ห้ามเอาของกินเข้าไป


เอ๊ะ คุณ อย่างงี้มันสองมาตรฐานปะเนี่ย?
ทำไมชั้นไม่โดน โอก้าซังโดน????


แต่ก็นั่นแหละ


ลืมไปว่า ที่นั่งคราวนี้ที่ได้เป็น "อารีน่า"

ซึ่งแปลว่า มันอยู่ด้านล่าง และไม่ได้อยู่บนสแตนด์
ถ้าตั๋วที่สแตนด์ล่ะก็ สามารถกินได้ ไม่มีปัญหา
แต่อารีน่า เค้าไม่ให้

(สงสัยกลัวทำเลอะ แล้วนักเบสบอลจะเดินลื่นเวลาเล่นเบสบอลมั้ง?)



เพื่อนกะไอ้อ้วนบอกว่า ตั๋วที่ได้คราวนี้ดีกว่าคราวที่แล้ว
จริงๆ แล้วต้องบอกว่า พวกมันสองคนเคยนั่งสแตนด์แค่ครั้ง สองครั้ง ที่เหลือได้อารีน่าหมด

แต่ตั๋วอารีน่าที่เคยได้มาก่อนๆ หน้านี้ ถึงจะอยู่ด้านหน้ากว่านี้ก็จริง แต่อยู่ด้านข้างๆ อะ
ขณะที่ตั๋วคราวนี้ ได้บล็อกหลังสุดก็จริงอะนะ

แต่กลางเป๊ะ!! (ติดทางเดินตรงกลางกันเลยทีเดียว)

มันยังหันมาคุยกันใหญ่ บอกเรา "แกนี่โชคดีนะ มาครั้งแรกก็ได้ที่นั่งดีๆ แบบนี้เลย"


อ๊ะ ให้มันรู้ซะบ้าง ใครเป็นใคร


(อวด ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรจะอวด ฮ่า ฮ่า ฮ่า)


ไอ้พวกนี้ หนอยยยยยยย หนีมาดูคอนหลายรอบก่อนหน้าเราได้ยังไง
ชริ 'รมณ์เสีย

(จริงๆ เค้าชวนแล้ว มันไม่มาเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า)






ในคอนเสิร์ตสต๊าฟเค้าห้ามถ่ายรูปแหละ

แต่ละบล็อก แต่ละบล็อก มีเจ้าหน้าที่ยืนกำกับ
เค้าหันหลังให้หนุ่มๆ และคอยจ้องมาที่แฟนๆ อย่างเดียวเลย

แต่นะ..... แหะ แหะ


ยอมรับว่าเรานิสัยไม่ดี ที่แอบถ่ายรูปมา
แต่ช่างหัวมันเถอะ ไม่ได้คิดว่าจะมีโอกาสไปดูกันบ่อยๆ ถี่ๆ ถึงขนาดหยุดยั้งใจได้นี่นา

ที่ถ่ายนี่ก็เอาไอโฟนถ่ายด้วย (แล้ว...??)







ก่อนเริ่มคอน มีมนุษย์หัวลูกโลกเดินผ่านไป ผ่านมา
เราแอบสังเกต หัวลูกโลกบางคน ท่าทางมันคุ้นๆ มากเลยแฮะ

ท่าแบบ.... ยกแข้งยกขาขึ้นมาจะเตะเด็กๆ ที่เข้าไปขอจับๆ ใกล้ๆ เนี่ย

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ยังคุยกะเพื่อนอยู่ว่า ไม่ใช่ว่า ออกมา ปรากฏว่าไอ้พวกลูกโลกนี่เป็นสแม็ปนะ?
แต่ตอนแรกนับจำนวนแล้ว มันไม่ใช่ มันเยอะอ้ะ



ระหว่างรอ บนจอก็ฉายภาพแฟนๆ ที่เข้ามา พร้อมกะตัดต่อเอาหน้าสแม็ปไปไว้ใกล้ๆ
สาวๆ บางคนก็อาย บางคนก็ฮา ทำท่าจูบกลับก็มี

คนทั้งโดมก็ฮากันไป


แล้วก็นั่งรอต่อไปเรื่อยๆ

ไปๆ มาๆ บนจอก็ขึ้น..... เฮ้ย เคาท์ดาวน์แล้ว!!!
แถมยังมีเวลาเคาท์ดาวน์แค่ไม่กี่วินาที แล้วก็เริ่มคอนเสิร์ตเลย!!!!



โอ้.... คนญี่ปุ่น ตรงเวลากันดีจริงๆ ไม่ให้ตั้งตัวเลยอ้ะ >_______<


และแล้ว การนั่งอันสงบสุขของเราก็จบไป
กลายมาเป็น "ความทรมาน" อันยิ่งใหญ่

ทรมานทั้งกาย ทั้งใจ


แต่ในขณะเดียวกันก็มีความสุขไปด้วย



อา อย่างนี้ไม่ได้เรียกว่า มาโซ ใช่มั้ย?? - -"?????







จากไอ้ที่นั่งกันชิลๆ เมื่อกี๊ แม่คุณทั้งหลาย ยืนพรึ่บขึ้นมาทันใด
แล้วใคร๊ใครอย่าได้ดูถูกว่าคนญี่ปุ่นเตี้ยนา

ถึงบางคนอาจจะเตี้ยจริง แต่บางคนเค้าก็สูงนะ
แถมยังมีอ็อปชันเสริมเป็น "ส้นรองเท้า" อีกต่างหาก

พอเอามารวมกันแล้ว

สาวไทย หุ่นไม่ปัจจุบัน ที่ใส่รองเท้าแตะ........................ จะไปเห็นอะไร - -"




นั่นแหละ ความทรมานกายอันใหญ่หลวง
เพราะต้อง "ยืนเขย่ง" ตลอดเวลา


โว้ยยยยยยยย จะยืนบ้าอะไรกันทั้งคอนขนาดน้านนนนนนนนนนนนนนน




เออ แต่จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ยืนตลอดหรอก
มันเมื่อยจริงๆ ไม่ไหว ก็แอบนั่งบ้าง ดูจอบ้าง อะไรบ้าง
เพราะยืน ก็ยืนดูจออยู่ดี (มองไม่เห็นเวที)
แล้วใครมันบอกว่าที่นั่งอารีน่าดีฟะ???

ถ้าจะให้นั่งอารีน่าแถวหลังๆ ขอเป็นสแตนด์แถวแรกดีกว่านะ - -"





หลังจากคอนเสิร์ตเริ่มแบบไม่ทันให้ตั้งตัว
สิ่งต่างๆ รอบตัวก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก

จริงๆ เราแอบลุ้นให้จะถึงตอนจบเร็วๆ ด้วยแหละ


ไม่ใช่ว่าคอนไม่สนุกนะ


แต่พอดี ที่นั่งอะ ตรงกับเวทีด้านหลัง ชนิด หน้าชนหน้า (ตำแหน่งน่ะนะ) กันเลยทีเดียว


>__________________________<


(รูปมองไปเวทีด้านหน้า)

Photobucket





ทาคุยะของเค้า

เปล่งประกาย... เหลือเกิน
ขนาดอยู่ในจอนะ



จำรายละเอียดตอนไปดูคอนไม่ได้แล้วแฮะ......



จำได้แค่ว่า........


คอนสแม็ปเริ่มกันแบบเกือบเท่ห์ แต่ก็แอบฮาเล็กน้อย
มีเหมือนเป็นยานอวกาศ (ใช่มั้ยนะ?) อะไรทำนองนั้นด้วย

แล้วสุดท้าย ตาหัวกลมลูกโลกก็ทำให้ตกใจช็อคตาตั้ง ชริ... รู้งี้กระโดดกอดตั้งแต่อยู่ที่พื้นแล้ว!

Photobucket


อยากบอกว่า มันเป็นสถานที่ที่รวมคนเอาไว้เยอะมาก
แต่น่าแปลก ที่เรากลับไม่อึดอัดแม้แต่นิดเดียว

เพราะทุกคนมี "ความต้องการ" ที่เหมือนๆ กันล่ะมั้งนะ ^^

Photobucket



หลังจากเริ่มคอนแบบยาวโคตรๆ ก็มีหยุดพักกันบ้าง
ได้ยินคำที่รอคอย


"นั่งกันซะทีดีมั้ย?"



กรี๊ดดดดดดดดดด ชั้นรอคำนี้คำเดียวแหละ

แล้วสแม็ปทอล์คก็เริ่มกันแบบยาวนานอีกเช่นกัน ฮ่า ฮ่า
เห็นบอกว่าไปแอบกินอะไรกันมาด้วย (อะไรหว่า จำไม่ได้ละ) ของขึ้นชื่อที่นั่น

คนทั่วโดมก็เอาแต่ หือ หา ไปมาได้ยังไง เมื่อไหร่ ฯลฯ


ปรบมือให้สึโยชิกัน เพราะว่าเมื่อคืนเล่นคอนจบ แล้วตอนเช้าต้องจับรถไฟเที่ยวเช๊าเช้ากลับไปโตเกียวเพื่อถ่ายอี้โตะโมะ แล้วค่อยขึ้นรถไฟกลับมาอีกรอบ (เพื่อนบ่นเลย ไปตอนไหน ทำไมไม่ได้นั่งเที่ยวเดียวกัน ฮะ ฮะ)

เค้าคุยอะไรกันอีกหว่า - -"?? ลืม



คนไปดูแต่ละคนนี่สุดยอดทั้งนั้นเลยนะ
เป็นระเบียบ เรียบร้อย
เรียบร้อยจนบางทีก็อึดอัด - -"


แบบว่า ชั้นก็ไม่ใช่ขากรี๊ดหรอก แต่บางทีก็อยากกรี๊ดบ้างอะไรบ้าง
นั่งกันเงี๊ยบบบบบบบบบบยืนตรง ขยับนิดหน่อยพองาม


อา นี่มันบุคลิกหญิงไทยใจงามชัดๆ ฮะ ฮะ



แปลกใจว่า ทำไมสแม็ปร้องเพลงในคอนเสิร์ตไม่ค่อยเพี้ยนเท่าไหร่?
ฮ่า ฮ่า แปลกมาก ปกติออกจะขาเพี้ยน (หรือมันฟังจนรู้สึกว่าปกติแล้วหว่า?)






โชว์ที่ชอบมากๆ ไม่ใช่โชว์ของทาคุยะ

ไม่ใช่โชว์รวมของสแม็ป (ซึ่งจริงๆ ก็ชอบหลายอันอะนะ)




แต่เป็นโชว์ของ











สึโยชิ!!!!



ไม่อยากจะบอกว่า เวลาฟังเพลงนี่ เป็นเพลงที่ไม่เคยกระแทกหูเลยซักนิด
แต่เวลาแสดง.... สนุกเว้ยเฮ้ย... สนุกอย่างฮา ฮะ ฮะ


ชอบทั้งคอสตูม ที่พยายามให้เห็นว่าเป็นเทวดา (รึเปล่า?)

และการมีส่วนร่วมของเพื่อนๆ ทั้ง 4



ท่าตอนที่ทาคุยะหันหน้าเชิดไปทางอื่น ให้สึโยชิมาแทบจะเกาะขา
กับท่าตอนชินโงเมินหน้าหนีแล้วยังแอบถีบ (?) ตาเทวดาสึโยะออกมาด้วยนั่น



เป็นสองท่า ที่ลืมไม่ลงตลอดคอนเสิร์ตแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า



แถมเพลงนี้ยังเป็นการเอาของเก่ามาเล่าใหม่
เพราะฉะนั้น โอก้าซังซึ่งฟังไม่ค่อยรู้เรื่องมาตลอดคอน (เชื่อเค้าเลย - -" รู้จักแต่ Original Smile อะ!!)
ก็ยังรู้จักเพลงนี้ด้วยน้า


แถมมีชักรอก (เรียกงั้นเปล่าหว่า?) สึโยชิขึ้นข้างบน
ขึ้นๆ ลงๆ โอ้ นี่มันคอนเสิร์ตจอห์นนี่ส์ชัดๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า


(เออสิ ถึงจะอายุมากแล้ว และทำตัวไม่เหมือนเลย แต่ก็ยังเป็นวงจอห์นนี่ส์นะยะ)






Create Date : 14 ตุลาคม 2553
Last Update : 15 ตุลาคม 2553 13:18:13 น. 12 comments
Counter : 1649 Pageviews.

 
พี่หวาน สงสัยตอนนี้จะไม่จบแล้วล่ะ
งานเยอะ - -"


ขอกลับไปเขียนต่อที่บ้านละกันค่า
(ถ้าไม่งั้นคงอีกยาว ฮะ ฮะ)


โดย: =too= วันที่: 14 ตุลาคม 2553 เวลา:13:52:27 น.  

 
โอยย อ่านกำลังเพลิน .. สะดุดเลยอ่าา
มาต่อเร็วๆ นะ ลงรูปด้วยแบบนี้อ่านได้เพลินเลยทีเดียว

ว่าแต่ .. หมวกสวยดีนะ หุหุ


โดย: พี่หวาน IP: 202.5.91.73 วันที่: 14 ตุลาคม 2553 เวลา:13:59:31 น.  

 
สวย แต่ใส่แล้วลำบาก - -"

มันสีขาวอะ
ใส่ไปได้แป๊บนึง ก่อนจบทริปเพิ่งมาเห็น...


เอ๊ะ ทำไมหมวกชั้นสีมันตุ่นๆ จะไปน้ำตาลอ่อนแทนอยู่แล้ว


กรี๊ดดดดดดดดดดดด ซื้อมาตั้งแพง ทำไมไม่กันเลอะบ้างยะ???
ฮ่า ฮ่า ฮ่า


โดย: =too= วันที่: 14 ตุลาคม 2553 เวลา:14:04:19 น.  

 
อ๊าาาาา คุณตู่มาอัพแล้ว รออ่านต่ออยู่นะคะ
555 เหตุผลเดียวกันเลยค่ะ "ถ้าไม่ไปดูตอนนี้ จะมีแรงเล่นคอนให้ดูไปได้อีกกี่ปี"


โดย: NAJ IP: 173.30.167.33 วันที่: 14 ตุลาคม 2553 เวลา:19:04:04 น.  

 
แล้วไหนอ้ะ รูปจาก iPhone จะดูบรรยากาศคอน

ว่าแต่ .. ทำไมสาวไทยหุ่นไม่ปัจจุบัน
ไม่ขึ้นไปนั่งคุกเข่าบนเก้าอี้ไปเลยอ้ะ
สาวญี่ปุ่นใช้ออฟชั่นต่อส้นรองเท้า
สาวไทยต่อขาบนเก้าอี้เล้ยยย


555+

ถ้าทำคงโดน uchiwa ปาหัวแน่เลย


โดย: พี่หวาน IP: 202.5.91.73 วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:9:32:11 น.  

 
พี่หวาน

ตู่เกรงว่า ถ้าขึ้นไปนั่งแบบนั้น เดี๋ยวการ์ดจะทำตัวเป็นซูเปอร์แมนแล้วอุ้มเค้าออกนอกโดมน่ะซิ >___<


คุณ NAJ คะ .... ก็พวกนี้ เอ่อ... นั่นแหละ อายุมากแล้ว กันจริงๆ นี่ ฮะ ฮะ
ยิ่งพักนี้ขยันทำงาน "ผิดปกติ" ด้วย


โดย: =too= วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:13:15:54 น.  

 
จริงด้วยค่ะ ขยันทำงาน"ด้วยกัน"ผิดปกติจนชักจะกลัว เลยไปดูดีกว่า
เราไปดูที่โตเกียวค่ะ วันที่ 16 กับวันที่ 19 รอบสุดท้าย
ตอนพูด final message กันนี่ กลัวจริงๆเลยนะคะ เพราะคิมุระพูดช้ามาก
เหมือนคิดไม่ออกว่าจะพูดยังไงดี แล้วดูตาวาวๆเหมือนน้ำตาคลอซะอีก
สาวญี่ปุ่นที่นั่งแถวๆเรานี่จับมือกันแน่นเลย ลุ้นว่าจะประกาศอะไรให้เครียดรึเปล่า
(จริงๆก็คิดนะว่า ไม่น่าหรอก ยังไงอย่างน้อยก็อีกปีน่า ครบ 20 ปีก่อนดิ ^^")


โดย: NAJ IP: 173.30.167.33 วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:0:34:42 น.  

 
พี่หวาน.... รอไปก่อนนะ
พักนี้ตู่ยังติดกับเสน่ห์เสียงของมิวะ (DCT) อยู่เลย


สแม็ปกระเด็น ฮะ ฮะ

ต้นเหตุมันมาจากกระทู้ JUJU เลยทีเดียวเชียว





ใช่ค่ะคุณ NAJ ถ้าใครติดตามมานานๆ น่าจะพอดูออกกันทุกคน
ว่าพักหลังๆ นี่สแม็ปแปลกมาก ...ผิดจากปกติทั่วไปแยะ


แต่ก็นะ....

อะไรจะเกิด ก็ปล่อยให้มันเป็นไป อย่าได้แคร์ ฮะ ฮะ
แค่ที่เค้าอยู่กันมานานจนเค้าเรียกว่า "Aging Boyband" นี่ก็บุญเท่าไหร่แล้ว


โดย: =too= วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:23:44:02 น.  

 


วันเกิดทาคูยะทีไร ก็อดนึกถึงพี่ตู่ไม่ได้ ไม่ได้เข้ามานานมากกกกกกก

ไม่คิดว่าพี่ตู่จะยังอัพบล็อคนี้อยู่ รู้และทีนี้จะเข้ามาอ่านบ่อยๆนะคะ

เห็นว่าพี่ตู่ไปดูคอนสแมปมาด้วยเหรอคะ ว้าว อิจฉามากมาย

เดี๋ยวขอไปอ่านก่อนนะคะ

อ้อ เกือบลืม


Happy BirthDay Takuya Kimura

38 ขวบแล้วน้อ ยังหล่อเหมือนเดิมเลย


โดย: burin piggypink IP: 222.123.94.108 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:0:11:01 น.  

 
^
^
ก็อัพบ้างตามอารมณ์จ้ะ

นี่ค้างคอนสแม็ปมาชาติเศษก็ยังเขียนไม่เสร็จซะทีเลย - -"


โดย: =too= วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:24:57 น.  

 
ลืมอัพบล็อกนี้สนิทเลยนี่หว่า - -"
อา สแม็ปของฉัน อยู่ด้วยกันในหัวดีกว่ามั้ยคะ? ฮ่า ฮ่า


โดย: =too= วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:15:12 น.  

 
ตามอ่านมาหลายเรื่องแล้วค่ะ สนุกดี พอดีพี่เพิ่งรู้จัก SMAP เมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง ซื้อคอน 2010 2008 2006 จาก ebay มาดูแล้ว สนุกทุกคอนเลย
แวะมาเพื่อให้รู้ว่าให้คุณตู่เขียนต่อไปนะคะ พี่ว่ายังมีคนอ่านอีกหลายคนที่ยังไม่แสดงตัว

ขอบคุณค่ะ
พี่เอ



โดย: Pi A IP: 125.24.220.78 วันที่: 7 มกราคม 2555 เวลา:22:37:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

=too=
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]






『ไม่ต้องเป็นที่หนึ่ง.. แต่ขอเป็นหนึ่งเดียว』

- 世界に一つだけの花 (槇原敬之)

wherever you go, whatever you do, believe in future...

let's get together.... : )

Friends' blogs
[Add =too='s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.