ภูชี้ฟ้า...วันที่ฟ้าสดใส
ภูชี้ฟ้า... วันที่ฟ้า...จับใจ จุดเริ่มเดินเท้า บนลานจอดรถ จุดเริ่มเดินเท้านี้มี ร้านค้าหลายร้าน มีทั้งร้านขาย ของกินของใช้โดยเฉพาะเครื่อง กันหนาวเช่นหมวก,ถุงมือ, ผ้าพันคอ, ของที่ระลึกและ ที่สำคัญมีห้องน้ำที่ดีกว่าลาน กางเต้นท์ด้วย เดี๋ยวขากลับ ลงมาเราจะทำธุระส่วนตัวกัน ให้เรียบร้อยไปเลย
ระยะทางเดินเท้าขึ้นถึงยอดภูชี้ฟ้า ประมาณ 760 เมตร พอเราเดิน ขึ้นเนินแรกมาก็พบกับเด็ก ๆ ชาว เขาน่ารัก แต่งตัวด้วยชุดประจำเผ่า 2 คน คอยร้องเจื้อยแจ้วชวนนักท่อง เที่ยวถ่ายรูปด้วยแต่ถ้ายังไม่ถูกใจ หรือยังไม่น่ารักพอก็ไม่เป็นไร.. ข้างหน้านั้นยังมีรออยู่อีก3จุดๆ ละสามคน ถ้าไม่ยอมถ่ายรูป กับเด็กๆ เหล่านี้เลย... ก็ใจแข็งเกินไปล่ะ อ้อ ส่วนเรื่องการโพสท่าของเด็ก ๆ นั้นระดับมืออาชีพครับ......ขอบอก
ทางเดินนั้นก็เดินไม่ยากลำบากเท่าไร แต่จะนั่งพักสักครู่ให้หายเหนื่อยแล้วค่อยเดินต่อก็ได้ เมื่อเดินถึงริมสันเขาก็แวะถ่ายรูปกับป้ายของ วนอุทยานกันก่อน ตรงจุดนี้ก็มองเห็นยอดภูแล้ว จากนั้นทางเดินจะเลียบริมผาไปตลอด ระหว่างทางจะมีทางแยกขวามือลงไปเป็นจุดที่มองเห็น ยอดภูสวยที่สุด เป็นจุดที่หมายตาเอาไว้สำหรับพรุ้งนีัตอนเช้ามืด เป็นความคิดที่ดีมากที่ขึ้นมา เที่ยวก่อนหนึ่งรอบ เพราะถ้ามาพรุ่งนี้ตอนฟ้ายังมืดอยู่อาจจะหามุมที่ดีที่สุดอย่างนี้ไม่ได้ ....เดินกันต่อดีกว่า....
เมื่อเดินมาถึงริมหน้าผาจะเห็นป้ายของ วณอุทยานฯ เป็นจุดแรก...แวะเฮฮาหน้าป้ายกันหน่อย
จากจุดนี้ไป ทางเดินจะเลียบไปกับหน้าผาจนถึงยอดภู ระหว่างทางนั้นมีทางเลี้ยวลงไปด้านล่าง ซึ่งจะเป็นจุดชมวิวที่สวยที่สุด คิดไม่ผิดที่ขึ้นมาเที่ยวก่อน เพราะถ้ามาพรุ้งนี้ตอนฟ้ายังมืดอยู่ อาจจะพลาดมุมนี้ก็ได้.... มุมมหาชน
พอเดินผ่านเด็กๆ ที่ท่องว่า พี่คะ...ถ่ายรูปกับเด็กชาวเขาไม๊คะ....ท่อนหลังผมจำไม่ได้ แต่มีความ หมายประมาณว่าไม่ได้ตั้งราคาไว้ แล้วแต่ความเมตตาจะให้...
ผมเดินลงไปข่างล่าง จังหวะที่หันมองกลับขึ้นไปบนริมหน้าผาเห็นเด็กนั่งอยู่ตัดกับฉากหลัง คือท้องฟ้าสีเข้ม และขณะที่เล็งกล้องอยู่ก็เป็นจังหวะที่หนึ่งในนั้นหันหน้ามาพอดี๊ พอดีเลย
ดูเด็ก สามคนชาวเขาไปแล้ว...ดู สาม สาวชาวเราบ้างด๊กว่า
เดินขึ้นมาอีกหน่อยก็มาพบกับสุภาพสตรีคนหนึ่ง เธอนั่งชมวิวทะเลภูเขาภายใต้ท้องฟ้าสีครามอยู่คนเดียว
ส่วนเธอคนนี้มาด้วยกันแท้ๆ แต่จะขอเดี่ยวบ้าง....จัดไป
ขอถ่ายด้วยคนจ้า พอถ่ายภาพแล้วก็เดินขึ้นยอดภูช่วงสุดท้าย เราได้เห็น "รั้วลวดหนาม"
ถ้ามองผ่านๆ ก็ไม่รู้สึกอะไร แตถ้ามองอย่างพิจารนารู้สึกขัดใจอย่างไรชอบกล
รั้วลวดหนาม
บนภูชี้ฟ้านั้นนอกจากจะมีรั้วลวดหนามกั้นแล้ว ยังมีเจ้าหน้าที่เกือบ 10 คน คอยดูแลนักท่องเที่ยว ไม่ให้ข้ามรั้วออกไปเสี่ยงต่อการพลัดคกอย่างที่เคย มีคนตกหน้าผาเสียชีวิตมาแล้ว
แต่เจ้าหน้าที่ก็มีเวลาทำงานและเวลาเลิกงานเหมือน กันเย็นนั้น พอได้เวลาเลิกงานปุ๊บก็พากันสลายตัวไป ในพริบตา ปล่อยให้นักท่องเที่ยวอยู่กันตามลำพัง พอเจ้าหน้าที่ไม่อยู่แล้วก็มีบางคนถือโอกาสก้าวข้ามรั้ว ออกไปยืนถ่ายรูปที่ปลายสุดยอดภูกันอย่างหน้าสนุก สนาน แต่ยังมีความระมัดระวังตัวด้วย ซึ่งเป็นเรื่อง ปรกติของมนุษทุกคนที่รักตัวกลัวตายกันทั้งนั้น เพียงแต่บางครั้งคนเราก็ต้องการทำอะไรที่ตื่นเต้น, ท้าทายบ้างเท่านั้น รั้วลวดหนามจึงกลายเป็นสิ่งสิ่ง แปลกปลอมของภูชี้ฟ้าที่มีทิวทัศสวยงามไป แต่จะมี ประโยชน์ช่วงเช้ามืดซึ่งเป็นช่วงที่คนขึ้นมาเยอะมากที่สุด ความมืดและจำนวนคนที่มากล้นนั่นเอง ที่จะทำให้เกิด อันตรายขึ้นได้ถ้าไม่มีอะไรมากั้น
โปรดติดตามตอนต่อไปครับ
Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
7 comments |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2556 3:08:16 น. |
Counter : 1289 Pageviews. |
|
|
|
เห็นภาพเด็ก ๆ ชาวเขาโพสรูปแล้ว แอบอมยิ้มอ่ะนะคะ
อารมณ์ ซารางเฮโยเลยนะคะนั่น อิอิ