|
 |
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
 |
8 พฤษภาคม 2551
|
|
|
|
คุณตาลองของ (เสียวสยองทุก 2 นาที) ภาคหนึ่ง
บลอคคราวก่อนพู่ยังปลาบปลื้มยินดีกับที่ทำงานใหม่อยู่หยก ๆ มาคราวนี้เริ่มจะมาบ่นให้ฟังแล้วล่ะ ว่าอัตราส่วนคนไข้ที่ให้ดู พู่ว่ามันมากเกินไปจริง ๆ มากจนเครียด ตอนฝึกงานก็ยังสงสัยว่าทำไม เพื่อนพยาบาลญี่ปุ่นไม่พักเลย แต่ยังใจดีบอกให้พู่ไปพักได้ พอมาทำงานเองถึงได้รู้ว่า มันไม่มีเวลาจะพัก คนไข้ที่ต้องดูคือ 24 คน ตอนหลังนี่มาบวกเพิ่มให้อีก 4 คน กลายเป็น 28 คน กว่าจะจ่ายยากับทำ treatment เสร็จก็หมดเวลาพอดี ต้องนั่งเคลียร์เอกสารต่ออีก 2-3 ชั่วโมง
มานั่งนึก ทำไมตัวเองไร้ประสิทธิภาพอย่างนี้วะ ต้องต่อโอทีวันละ 2-3 ชั่วโมงทุกครั้งที่เข้าเวร จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนญี่ปุ่น ทนไม่ไหวมั้ง โทรมาระบายกับพู่ ว่าเขาเริ่มไม่ไหวแล้วนะ ต้องต่อโอทีหลายชั่วโมงเหมือนพู่เลย ก็เลยปลอบไปหัวเราะไป
“คิดว่าไอเป็นคนเดียวนะเนี่ย ดี ๆ มีเพื่อนหัวอกเดียวกัน ไอก็เป็นเหมือนยูเลย 555” ปากหัวเราะแต่น้ำตามันตกใน 
หนักไม่หนัก ก็เอาเป็นว่า คนใหม่ที่เข้ามารุ่นราวคราวเดียวกัน ยอมไม่รับ sign on bonus ลาออกไปแล้ว 3 คน อยู่กันได้เดือนกว่า ๆ หนีกันหมดเลย รวมทั้งคุณป้าเกาหลีที่อายุเท่าแม่พู่ด้วย เห็นซึ้งกับสัจธรรมแล้วว่า ของฟรีไม่มีในโลก เมื่อเขาจ่ายค่าจ้างเราสูง เขาก็ใช้เราจนคุ้มนั่นแหล่ะ 
วันนี้ที่จะมาเล่าคือเรื่องของคุณตาลองของ ชื่อนี้พู่แอบตั้งเองตามเคย คุณตาคนนี้โรคเยอะมาก
แกเป็นเบาหวาน แบบที่ต้องเจาะเลือดตรวจวันละ 4 ครั้ง สามครั้งก่อนอาหารแล้วก็อีกครั้งคือก่อนนอน เป็นโรคไตต้องฟอกไตอาทิตย์ละ 3 ครั้ง เป็นโรคหัวใจ เป็นโรคเกี่ยวกับระบบหายใจ ที่ต้องให้ neb วันละ 4 ครั้ง คุณตาน่าสงสารมากเลย แกล้มตัวลงนอนไม่ได้ แค่เอนตัวจะนอนก็
“โอ้ย...โอ้ย...โอ้ย หายใจไม่ออก”
แกต้องนั่งหลับเอา ร่างกายคนเรามีระบบอะไรบ้าง แกเป็นโรคมันได้ทุกระบบเลยอ่ะ ประวัติของแกยาวเหยียด อ่านกันเพลินเป็นนิยายไปเลย แต่ที่สำคัญคือไอ้เบาหวานนี่แหล่ะ เพราะหลังเจาะเลือดแล้ว ต้องฉีด insulin
คุณตาลองของมีลูกสาวที่มาปรนนิบัติอยู่สองคน ลูกสาวแกจะผลัดกันมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อ กว่าจะกลับก็ประมาณสี่ห้าทุ่มโน้นแหล่ะ ลูกสาวคนนึงน่ารัก พูดจาสุภาพอ่อนน้อม เวลาจะขอให้ใครช่วยอะไร แกจะค่อนข้างเกรงใจ อะไรที่แกทำได้หรือช่วยได้ แกลงมือทำเองเลย ตรงกันข้ามกับลูกสาวอีกคน ที่พูดจาขัดรูหู ฟังแล้วอยากกระโดดถีบคนพูด ลูกสาวแกคนนี้จะวุ่นวายกับ insulin ตลอด หมอสั่งอะไรมาเท่าไหร่ คุณเธอสั่งห้ามฉีด ห้ามนู้นห้ามนี้ตลอด แค่จะฉีด insulin ให้คุณตานี่ ต้องผ่านด่านเจ๊แกไปให้ได้ก่อน แต่ส่วนมาก (หรือทุกครั้ง) แกก็ชนะอยู่แล้วล่ะ เพราะมันเป็นสิทธิของคนไข้หรือครอบครัวที่จะปฏิเสธการรักษาได้ แล้วเจ๊แกก็นะ...ชอบขนซื้อขนมหวานมาให้พ่อกินจังเลย 
เคยเห็นแกแว้ด ๆ ใส่เพื่อนที่สอนงานให้พู่ เพื่อนคนนี้นิ่งมาก ยืนเฉยทำเหมือนเสียงแปร๋น ๆ ที่ได้ยินเป็นอากาศธาตุ ยืนทำงานต่อไปเป็นปกติ จนกระทั่งวันหนึ่งพู่โดนฤทธิ์แกเข้าไปเต็ม ๆ เรื่องเดิม ๆ คือพู่จะฉีด insulin ให้พ่อแกนี่แหล่ะ เพราะค่าน้ำตาลในเลือดอยู่ในเกณฑ์ที่หมอสั่งให้ฉีด แกโวยวายใหญ่เลย หาว่าค่าน้ำตาลต่ำ แกไม่ยอมให้ฉีด
“ยูไม่รู้เหรอ ว่าค่าน้ำตาลระดับเนี่ยมันต่ำ ยูเป็นพยาบาลหรือเปล่าเนี่ย” 
โอ้...แม่เจ้า โคตรจะโกรธเลยค่ะ หยามกันนี่หว่า ควันออกหูแทบจะไหม้
แต่สิ่งที่ทำได้คือเดินออกไปสงบสติอารมณ์นอกห้องคนไข้ ไม่มีเถียงสักแอะ เวลาที่พู่โกรธจะเป็นสองแบบ คือโกรธระดับปกติแบบที่ยังต่อล้อต่อเถียงได้ อันนั้นคือยังไม่พีคสุดขีด แต่เมื่อไหร่ที่โกรธมาก ๆ จะใบ้รับประทาน คือต้องเตือนตัวเองไว้ว่าอย่าอ้าปาก เดี๋ยวหมาจะพรั่งพรูออกมา ช่วงนั้นคือสมองมันประมวลผลเร็วกว่าปาก คือด่าอยู่ในใจ หรือคิดไปเรื่อยแบบใส่คะแนนไม่ทัน คืนนั้นก่อนเจ๊แกจะกลับบ้านไป แกก็แวะมาขอบคุณที่ดูแลพ่อให้เป็นอย่างดี อย่างนี้เขาเรียกตบกบาลแล้วลูบหลัง 
วันนี้จบตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยววันไหนว่างจะมาเล่าต่อว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตพยาบาลตาดำ ๆ ตาน้ำข้าวอีกหลายชีวิต งานนี้บอกได้ว่าลองของของจริงเลยค่ะ
Create Date : 08 พฤษภาคม 2551 |
Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 17:30:48 น. |
|
22 comments
|
Counter : 1951 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: ภัทรเอง IP: 68.79.154.94 วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:05:57 น. |
|
|
|
โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 9 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:31:59 น. |
|
|
|
โดย: Escobar วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:29:18 น. |
|
|
|
โดย: yoko วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:29:05 น. |
|
|
|
โดย: Escobar วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:10:12 น. |
|
|
|
โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 17 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:56:06 น. |
|
|
|
โดย: ภัทร IP: 24.148.77.97 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:23:23 น. |
|
|
|
โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:33:38 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊กตาซัง IP: 118.173.237.78 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:58:56 น. |
|
|
|
โดย: merf1970 วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:02:44 น. |
|
|
|
โดย: LoveToBeLoved IP: 124.120.35.172 วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:58:57 น. |
|
|
|
โดย: มูมู่น้อย (sweet-and-sour ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:11:24 น. |
|
|
|
โดย: Sweet evil วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:19:51 น. |
|
|
|
| |
|
 |
ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา |
|
 |
|
|
ชีวิตพยาบาลดูจะเหนื่อยสำหรับเรามากๆนะเนี่ย ต้องปรับสภาพจิต และออกกายบริหารทั้งวันน่ะ
แต่ทำอาชีพนี้ก็ถือว่าทำบุญไปในตัว