|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
5 สิงหาคม 2553
|
|
|
|
ทำบุญด้วยผม
ถึงฤกษ์งามยามดี ที่จะตัดผมบริจาคให้ผู้ป่วยมะเร็งที่ทำคีโม ตามที่ตั้งใจไว้ ก่อนจะตัดก็ไปนั่งทำใจอยู่ในรถกว่า 10 นาทีหน้าร้านตัดผม จริง ๆ กะบริจาคให้ Locks of Love ซึ่งขั้นต่ำคือ 10 นิ้ว แต่พอมาเห็นประกาศของสถาบันจุฬาภรณ์ ซึ่งเอาขั้นต่ำ 7 นิ้ว เลยชักเขว คือตั้งแต่จบ ม.ต้น มาก็ไม่เคยไว้ผมสั้น กะว่าตัดแล้ว ให้เหลือเลยบ่ามาหน่อยนึงก็ยังดี แถมบริจาคให้คนไทยด้วยกันเองอีก เปลี่ยนความตั้งใจฉับพลัน
ก่อนจะออกจากบ้าน ก็ทั้งมัด ทั้งวัดแล้วว่าถ้าเอาออก 7 นิ้ว หน้าตายังโอเคอยู่ เตรียมอุปกรณ์ไปจากบ้านเลยค่ะ หนังยางมัดผม ตลับเมตรอันเล็ก พอไปถึงร้านตัดผม ก็มัดผมตัวเองเป็นหางม้าเรียบร้อย บอกช่างให้ตัดเอาที่มัดนี้ออก ช่างทำหน้างง ๆ คงนึกว่ายายนี้บ้า เลยบอกเขาว่าจะบริจาคผม ช่างรู้อีกแน่ะ บอกถ้าบริจาคให้ Locks of Love จะไม่ต้องเสียค่าตัด เขาจะเก็บผมไป ได้ไงอ่ะจะให้สถาบันจุฬาภรณ์ คิดตังค์ก็คิดไปเหอะ ขอผมคืน ช่างบอกว่ายูจะมัดแล้วตัดอย่างนี้ไม่ได้นะ มันจะไม่เท่ากัน ให้แบ่งผมเป็นปอยเล็กแล้ววัดความยาวแล้วตัดทีละปอย
ช่างก็ไปเอายางอันเล็ก ๆ มามัด แล้วเอาด้ามหวีวัด พู่ก็ยื่นตลับเมตรไปให้ บอกให้เขาวัด เขามองหน้าแล้วก็ไม่เอา บอกด้ามหวีของฉันเนี่ยยาว 6 นิ้ว ฉันกะถูก ก็ย้ำแล้วย้ำอีกว่าให้เอาออกได้ 7 นิ้วนะ พอแกลงกรรไกร พู่แทบกระโดดไปถีบหน้าช่าง กรี๊ดดดดดดดดด เหมือนผีโดนข้าวสารเสก ตัดขึ้นมาซะสั้นกุด อย่างกับผมทรงนักเรียน ไม่ตัดซะติ่งหูเลยล่ะแม่คุณ รัฐใหม่ช่างตัดผมคนใหม่ร้านใหม่ ไม่ถูกใจสักอย่าง บอกให้ตัดอย่างนี้ อย่างนี้ ไม่เห็นจะซอยจะแต่งตามที่พู่บอกเลย แถมยังต้องตัดแต่งให้ผมเท่ากันอีก เลยสั้นหนักขึ้นไปอีก รวบยังจะไม่ติด ทั้ง ๆ ที่บอกก่อนแล้วว่าพู่ขี้ร้อน ยังไงขอให้ผมรวบได้
ออกจากร้านมาหน้ามุ่ย รู้งี้อดใจกลับไปตัดเมืองไทยดีกว่า ทำไงได้ตัดไปแล้ว ถือถุงออกร้านมาอย่างไม่สบอารมณ์กับผมทรงใหม่
มาถึงบ้านรีบงัดผมออกมาดู พร้อมหยิบตลับเมตรมาวัด ถ้ามัน 7 นิ้วตามที่บอก หน้าพู่จะไม่เด๋อด๋าฮาระเบิดแบบนี้ วัดปุ๊บความยาวปอยผม 9 นิ้วครึ่ง อยากกลับไปด่าช่างที่ร้านจริง ๆ เลย ว่าตอนตูยื่นตลับวัดให้ทำไมไม่ใช้ จะแสดงความเก๋าไปไหน ทำบุญครั้งนี้คงได้บุญแรงน่าดูเลยตู เพราะผมนี่พู่รักกว่าเงินทองบริจาคอีก คิดซะว่าได้ทำบุญตามที่ตั้งใจไว้แน่วแน่สักครั้ง แม้จะแลกมากับการดูไม่ได้ของตัวเองก็เหอะ
สี่ทุ่มกว่าคืนนี้ แม่โทรมาร้องเพลง Happy Birthday ซะยืดยาว แม่อวยพรให้ร่างกายแข็งแรง เงินทองไหลมาเทมาเป็นน้ำก็อก เดินทางปลอดภัย ถามแม่ว่าจำได้ด้วยเหรอ แม่บอกว่าจำได้สิ แม่มีลูกแค่ 3 คน ไม่ได้มีสิบคนถึงจะจำไม่ได้ แม่บอก
"ฉันเจ็บท้องมานะ ทำไมจะจำไม่ได้ จำวันเกิดลูกได้ทุกคนแหล่ะ"
ขี้คุยได้อีกนะป้า จริง ๆ แล้วไม่หรอก มีอยู่ปีนึงที่แม่ลืมวันเกิดพู่ แต่ไม่อยากขุดคุ้ยให้เสียบรรยากาศ บ่นให้แม่ฟังว่าผมสั้น จับ ๆ ไปแล้วจิตตก เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีผมเลย ไม่คุ้น แม่ถามแล้วพู่หัวเราะเลย แม่นี่ก็ตลกดี
"บริจาคผมให้คนหัวโล้นเหรอ" "ไม่ใช่แม่ เขาเรียกผู้ป่วยโรคมะเร็ง" "ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมก็งอกได้ใหม่ ดีแล้วลูก"
ฟังน้ำทิพย์จากแม่แล้วค่อยใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง
Create Date : 05 สิงหาคม 2553 |
|
12 comments |
Last Update : 5 สิงหาคม 2553 14:59:54 น. |
Counter : 1632 Pageviews. |
|
|
|
| |
โดย: สร IP: 86.93.31.162 5 สิงหาคม 2553 14:41:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: นุ๊ก บ้านร้างซอย8 IP: 118.174.89.96 5 สิงหาคม 2553 15:47:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: หน่อยอิง 5 สิงหาคม 2553 16:51:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ภัทร IP: 216.80.123.244 5 สิงหาคม 2553 19:47:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่ตู่ IP: 125.25.128.11 6 สิงหาคม 2553 13:36:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ภัทร IP: 216.80.123.244 9 สิงหาคม 2553 11:01:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: nueng IP: 111.84.42.20 16 สิงหาคม 2553 0:00:43 น. |
|
|
|
| |
|
|
ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา |
|
|
|
|