อิอิอิอิ คิดถึงเมืองไทยมากมายเลยนะ

ข่าวดี

กะลังมีแผนไปเที่ยวหลวงพระบางแหละ
ถ้าได้ไปจะ จัดภาพสวีต กิ๊วๆให้ชม


โม้ให้อยากดู เล่นๆๆ

อิอิอิ น่ารักดีอ่ะคุณพู่ ถ้าสงสัยภาษาลาว ถามไก่ได้ ไก่เป็นคนอีสาน ไปลาวบ่อยมาก วันศุกร์นี้ก็จะไปอีกแล้วอ่ะค่ะ
ป.ล. คิดถึงนะคะ

แหม ใครจะไม่อยากคุยกับพี่พู่หละ จะโทรมาคุยก็ได้นะ ถ้ากลัวไม่เปลืองฮ่าๆ

อ่า อ่านแล้วก็น่ารักดีนะคะ
ทำให้เห็นอย่างนึงเหมือนกันนะว่า
วัฒนธรรมบ้านเราไม่เหมือนเค้าน่ะ
บ้านคุณแฟนเราก็เหมือนกัน
เวลาป๊าไม่สบายเข้า รพ ที
ลูกหลานเต็มห้อง คุยกันเสียงดังสนั่น
ขนาดเราเลินไปถึงลิฟท์แล้วยังได้ยินเสียงอยู่เลยอ่ะ
ทั้งๆ ที่ห้องนี่อยู่ท้ายสุดเลยนะ 55555




ปล.แวะมาชวนคุณพู่ไปดูละครเวทีที่บลอกเราค่ะ

อ่านแล้วดูน่ารักอบอุ่นจังเลยพี่พู่

คิดถึงนะ จู๊บบบบบบบบบบบบบบบบบ

แอบกรี๊ดกร๊าดกะพี่พู่เข้าใจพี่สุดๆ ที่ว่าได้พูดภาษาไทยซะที เหอๆ
นึกถึงตัวเองตอนที่กลับไปถึงไทยวันแรก แค่ได้คุยกะแท๊กซี่ก็ดีใจแล้วค่ะ

ไทยลาวพูดภาษาเดียวกันเข้าใจจริงๆ เนอะ (ถึงแม้จะไม่หมดทุกคำ) นึกถึงอิตาเลี่ยน กะสแปนนิช อะไรทำนองนั้นอ่ะเปล่าไม่รู้ แต่ภูมิใจเวลาบอกใครๆ ว่าเราพูดไทยได้และเข้าใจภาษาลาวเด้อ แถมมีภาษาถิ่นเป็นภาษาอิสานอีก แง้ว

เพิ่งจะรู้คำว่า เบื้องกะแก่นี่แหละค่ะ ส่วนปุ้นท้องกับฮากรู้แล้ว แหะๆ

คนลาวน่ารักนะ นิสัยใจคอคล้ายคนไทย (จากประสบการณ์ที่ไปเวียงจันทน์มาหนึ่งวันถ้วนอิอิ)

เคยเจอคนลาวที่คาร์ฟูร์ที่นี่ตอนแรกนึกว่าเค้าเป็นคนไทย เห็นกำลังเลือกมะละกอดิบ ซึ่งปกติคนอื่นเค้าจะเลือกลูกสุกๆ ยกเว้นเราจะเลือกลูกดิบมาทำส้มตำ เห็นเค้าหน้าตาเอเชียแถบเรา (ไม่ขาวหมวย) แถมเลือกมะละกอดิบ แถม ส่องดูในรถเข็นเค้า มีพวกกะทิกระป๋องด้วย คนไทยแหงมๆ (ตอนไปใหม่ๆ โหยหาอะไรพวกนี้ค่ะ เจอคนไทยทักไว้ก่อน) เลยถามว่าเค้าเป็นคนไทยรึเปล่า (พูดไทยด้วยเลยะนตอนถาม มั่นใจมาก) เค้าบอกไม่ใช่ค่ะ เป็นคนลาว แต่เค้าพูดไทยกับเรานะ ก็เลยเขินๆ แล้วก็คุยด้วยสองสามคำและก็บ๊ายบายกัน เหอๆ เค้าพูดไทยเกือบชัดเลยแหละ

ครอบครัวคุณยายท่าทางจะเป็นห่วงคุณยายดีนะคะ แต่อย่างว่า บางทีฝรั่งเค้าก็ไม่เข้าใจอะไรพวกนี้ มันกลายเป็นการรบกวนเค้าไป แต่หลานๆ ที่อยู่เมืองนอกมานานจนพูดภาษาอังกฤษได้ก็น่าจะเข้าใจ และไม่โวยวายกะพี่พู่น๊า

ตอนนี้คุณยายอาการเป็นไงบ้างคะ

กลับมาแย้วน๊า ไปเที่ยว และกินเผื่อมาแยะเชียว ไม่รู้ว่าพี่พู่ชอบทานอะไร เลยกินดะไปทุ๊กอย่าง ตั้งแต่อาหารทะเลยัดผลไม้ (เน้นทุเรียน) กินจนไม่รู้ว่าจะกลิ้งกลับจีนยังไง กลับมาถึงทำใจตั้งนานกว่าจะกล้าขึ้นตาชั่ง น้ำหนักขึ้นสามโลครึ่ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กว่าจะลดได้โลหนึ่งก็ใช้เวลาเกือบสองอาทิตย์ แต่มันขึ้นมาสามโลครึ่งภายในสิบวัน พี่พู่ช่วยด้วย แง้ว

ไรอ่ะพี่พู่ ไม่ยอมน๊า เขียนแล้วไม่ได้อ่านอ่ะ แง้ว

บางทีเวลาเราโพสต์ระบบมันก็เลอะเลือนงี้แหละพี่

เวลาหนูพิมพ์เสร็จจะกดก๊อปไว้ตลอดกันเหนียว เหอๆ ทำจนชินและ

แวะมา............คิดถึงจังฮับ

คืนนี้นอนไม่หลับเลยอะพี่พู่ฯ

ไปแก้แย้วน๊า

ไม่ใช่พี่คนเดียวหรอกที่กลัว ขนาดเจ้าของรูปยังกลัวเลยพี่ เหอๆ

กระเป๋าไม่ได้ซื้อมาค่ะ เพื่อนในบล้อกให้มา รู้สึกว่าเพื่อนเค้าจะเป็นคนทำอีกที สวยละอรรถประโยชน์มั่กๆ ใช้ได้ทุกวันโดยไม่ต้องเปลี่ยนกระเป๋าไปมาให้เข้ากะเสื้อผ้า เหอๆ


เพิ่งรู้นะนี่ว่าเวลาคนพิมพ์ไม่ผ่าน จะมีมารอให้เรากดผ่านด้วย เริ่ดเนอะ

แวะมาบ่อยมั่กๆ อัพได้แย้ว

ของเราอัพแย้ว อิอิอิ

บ้านนี้ต้องการไม้กวาดมั้ยคะ
แบบว่าหยากไย่เริ่มจับแล้ว อิอิ

อ่านไปฮาไป คุณพู่ เขียนได้สนุกจังเลยค่ะ...

ลป. แวะมาเยี่ยมสบายดีนะค่ะ...