แวดวงสีขาว
ทุกความรู้สึก
เขียนอะไรตามใจฉัน
หนังสือคลายเครียด
เม้าท์คนใกล้ตัว
ปะแป้งแต่งหน้า
บันทึกวันเดียว
แบ่งกันดูแบ่งกันฟัง
Tag
ห้องใต้ดิน
ห้องของตัวเล็ก
<<
ธันวาคม 2552
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
8 ธันวาคม 2552
พี่คนไทย
Pot Luck จากเพื่อน
It's time to put down my badge and stethoscope
เมื่อตู้ล็อคเกอร์สองตู้คุยกัน
คืนส่งท้ายปีเก่า
พี่คนไทย
โทษที...นึกว่า henna
จะสงสารไม่ลงก็เพราะอย่างเนี้ย
คุณยายแคมมี่ ตอนจบ
คุณยายแคมมี่
แต๊ะอั๋ง เจตนาหรือไม่เจตนา
ขอบคุณค่ะสำหรับดอกไม้
COPIED THAT
ศิราณีจำเป็น
คุณตาลองของ (เสียวสยองทุก 2 นาที) ภาคหนึ่ง
ที่ทำงานใหม่
มือกลม ๆ ที่ไม่มีนิ้ว
email ของนักศึกษาฝึกงาน
เป็นคุณจะเลือกอะไร ??
คุณลุงโอโม่กับบันทึกวันเหนื่อย ๆ หนึ่งวัน
คู่มือการอ่าน blog หมวดแวดวงสีขาว
มาโกรธกันทำไม
ไปเป็นคุณครู
เพื่อนคาเรียน
ใบไม้ร่วง
คุณน้ามาใหม่
รับจ้างตัดเล็บทั่วราชอาณาจักร
ถึงดื้อแต่ก็น่ารัก
คุณตา...อย่าร้องไห้
ได้ทุกคน..อย่าแตกแถว
คำถามที่ตอบไม่ได้
คนไข้จิตเวช
พี่คนไทย
เคยบอกไว้ว่าในที่ทำงาน พู่เป็นพยาบาลไทยคนเดียวในนั้น ทำงานมาได้สักพักก็รู้ว่าไม่โดดเดี่ยวแล้ว เพราะมีคนไทยคนอื่นด้วย เรื่องของเรื่องคือมีเพื่อนฝรั่งสั่งปอเปี๊ยะทอด หรือ egg roll (ที่พวกฝรั่งชอบเหมาว่าคนเอเชียทุกชาติต้องทำเป็นหมด เคยมีคนมาขอให้พู่ทำด้วย ไม่ได้ดูหนังหน้าตูเลยว่า ทำกับข้าวไม่เป็น แล้วจะมีปัญญาที่ไหนมาทำปอเปี๊ยะทอด) จากคนในที่ทำงาน กลับไปทานที่บ้าน เวลาสั่งเขาสั่งทีเป็นหลาย ๆ กล่อง ก็ถามเพื่อนว่าสั่งจากใคร เพื่อนบอกสั่งจาก housekeeping หรือแม่บ้าน พอเพื่อนบอกชื่อมา พู่ก็ว่าชื่อคล้ายคนไทย แต่ตอนเห็นตัวก็ไม่แน่ใจ เพราะผิวออกคล้ำแบบเขมร จนกระทั่งเข้าไปคุยกับพี่เขานั่นแหล่ะ ถึงได้รู้ว่าเป็นคนไทย พู่ขอเรียกแกว่าพี่หวานแล้วกันนะ (ชื่อติ๊งต่างค่ะ ใครจะกล้าลงชื่อจริง)
พี่หวานเป็นคนพูดเพราะมาก ๆ ทั้งที่พู่บอกแกแล้วไม่ต้องพูดคะขากับพู่ เพราะมันทำให้ตัวเองกระดากไปด้วย ว่าพูดจาอ่อนหวานไม่เป็นหญิงเหมือนแกเลย เวลาแกเข้ามาคุยด้วย ในขณะที่พู่นั่งอยู่ที่โต๊ะ แกก็จะมานั่งยอง ๆ เหมือนเด็กย่องเข้าหาผู้ใหญ่ แกกลัวยืนค้ำหัวพู่ ทั้งที่พู่น่ะอ่อนกว่าแกอยู่เยอะ ต้องดึงแกลุกขึ้น
"พี่หวาน...อย่าทำอย่างนี้ เดี๋ยวพู่อายุสั้นกันพอดี ยืนคุยก็ได้พี่"
ซึ่งก็ได้ผลบ้างเป็นบางที เพราะแกก็จะยังนั่งเรียบร้อยอยู่อย่างนั้น ตอนที่ทำงานมีงาน pot luck คือไอ้การที่ให้ทุกคนเอาอาหารมาจากบ้าน มารวมกันแล้วแบ่งกันกินนั่นแหล่ะค่ะ ซึ่งพู่เกลียดงานนี้มากเลย คือไม่กินของคนอื่นก็ได้ แต่อย่ามาบังคับให้ตูทำกับข้าวสิ เลยเกิดอาการหัวใส ไปว่าจ้างให้พี่หวานทำปอเปี๊ยะทอดแทน งานนั้นระบือค่ะ ชื่อเสียงขจรขจายว่าสมศรีทำปอเปี๊ยะอร่อย ต้องตามแก้ข่าวแทบไม่ทัน ว่าไม่ได้ทำ ใครอยากกินให้ไปอุดหนุนพี่หวานนู้น แกจะได้มีรายได้พิเศษเพิ่มด้วย
พี่หวานมีชีวิตที่น่าสงสารมากเลยค่ะ เรียกว่าปัญหาครอบครัวแกเยอะมาก แกมักจะมาปรับทุกข์ให้พู่ฟัง ทั้งนี้ทั้งนั้นปัญหาส่วนใหญ่ก็เกิดจากความที่แกเป็นคนซื่อ ไม่รู้เท่าทันคน แล้วก็ถูกโกงทั้งจากญาติพี่น้อง หรือคนที่แกเห็นว่าเป็นเพื่อนหรือไว้ใจได้ สาเหตุหลักอีกข้อที่พี่หวานถูกโกง ก็คือพี่หวานไม่รู้หนังสือ แรก ๆ พู่ก็ไม่รู้หรอกค่ะ จนวันหนึ่งพี่หวานยื่นเศษกระดาษมาตรงหน้า ขอให้พู่เขียนจำนวนตัวเลขที่แกจะต้องจ่ายเช็คเป็นภาษาอังกฤษ แกบอกว่าจะเอาไปเขียนตาม เพื่อจ่ายเช็ค ตอนที่ได้ยินนี่สะอึกเลยค่ะ มันสะท้อนในอกว่าโอกาสของการเรียนรู้ของคนไม่เท่ากันจริง ๆ ตอนเรียนแข่งขันกันแทบเป็นแทบตาย เพื่อให้ได้เรียนโรงเรียนดี ๆ แข่งขันที่จะเรียนให้สูงเพื่อทัดเทียมเพื่อนฝูง ไม่ให้น้อยหน้าไปกว่าคนอื่น แต่คนบางคนไม่มีโอกาสที่จะเรียน ไม่ต้องขออะไรมาก ไม่ได้ขอใบปริญญา หรือขอวุฒิการศึกษา เขาขอแค่อ่านออกเขียนได้เขาก็ดีใจแล้ว
พี่หวานบอกว่าบ้านแกยากจน ไปเรียนบ้างขาดเรียนบ้าง แกจบ ป.2 แบบกระท่อนกระแท่น คืออ่านหนังสือไม่ออก ดีแต่แกมาเป็นพี่เลี้ยงตามบ้านตอนอยู่กรุงเทพ แล้วลูกเจ้านายสอนให้หัดอ่านหัดเขียน ซึ่งพี่หวานก็เขียนหนังสือไทยได้เป็นตัว ๆ ตอนนี้พี่หวานก็พยายามจะเรียนภาษาอังกฤษ เย็น ๆ เลิกงานก็ไปโรงเรียน พู่เอาใจช่วยค่ะพี่
นอกจากเรื่องถูกโกงแล้ว พี่หวานก็สุขภาพไม่แข็งแรง แกตัวผอมบาง (พูดแล้วก็อดเหลือบมองความตุ้ยนุ้ยของตัวเองไม่ได้ ฮือ..ฮือ..) พี่หวานมีโรคประจำตัวหลายโรค แกก็มาถามพู่ ว่าอาการอย่างนี้ อย่างนี้ จะบอกหมอว่าไง กับพี่หวานนี่พู่เต็มใจช่วยแกจริง ๆ นะ เขียนอาการให้แกถือไปหาหมอ เพราะเคยให้เบอร์โทรศัพท์แก ทั้งเบอร์บ้าน เบอร์มือถือ บอกวันหยุดให้อีก ว่าหยุดทุกวันจันทร์ พร้อมจะไปหาหมอกับแกได้ทุกเวลาในวันหยุด พี่หวานแกก็เกรงใจ ไม่เคยนัดพู่ไปหาหมอกับแกสักที นี่แหล่ะมั้ง...เสน่ห์ของคนอ่อนน้อมขี้เกรงใจ ยิ่งทำให้อยากช่วยเหลือเข้าไปอีก
วันหนึ่งก็ถึงคราวโชคร้ายของพี่หวาน ขณะที่แกทำความสะอาด floor อยู่ แกปวดท้องมาก ๆ ปวดแบบจับต้องไม่ได้ แล้วหน้าท้องก็ป่องยื่นออกมา สรุป admit ผ่าตัดด่วนเลยค่ะ เนื้องอกที่มดลูกแตก ไม่ได้ฟังหมอนะคะ ฟังมาจากปากพี่หวาน งานนี้ก็โดนซะเลือดซิบ ค่าผ่าตัดรักษาพยาบาล $60,000 (โอ้..แม่เจ้า ปาเข้าไป 2 ล้านกว่าบาท จะป่วยจะไข้อะไร พู่จะหิ้วสังขารกลับไปป่วยที่เมืองไทยดีกว่า) พี่หวานทำประกันไว้ ก็จ่าย $6,000 แกพักรักษาตัวอยู่สักพัก จนหมอออกใบรับรองให้กลับมาทำงานได้ แต่มีข้อยกเว้น ว่าห้ามยกของหนักเกิน 25 lbs ในช่วงเวลาที่กำหนด พอแกเอาใบรับรองมาให้ที่ทำงาน เขาไม่รับแกกลับมาทำงาน จนกว่าแกจะไม่มีข้อห้าม เดือดร้อนพี่หวานต้องตาลีตาเหลือก กลับไปบีบคอหมอ ให้แก้ใบรับรองแก ไม่งั้นแกทำงานไม่ได้ แล้วแกจะกินอะไร
ทุกวันนี้ก็ยังเห็นพี่หวานทำงานขยันขันแข็ง อยู่บน floor แถมวันดีคืนดีแกก็คุยแหย่เล่นกับคนไข้ เวลาทักแกว่า
"ขยันจังเลยพี่หวาน"
พี่หวานก็จะยิ้มพร้อมตอบกลับ
"ขยันทำงานใช้หนี้ ค่าหมออ่ะค่ะคุณพู่"
Create Date : 08 ธันวาคม 2552
Last Update : 8 ธันวาคม 2552 19:02:13 น.
2 comments
Counter : 768 Pageviews.
Share
Tweet
ขอเชิญสั่งซื้อหนังสือทำมือ ในท่วงทำนองเดียวกัน
รายได้มอบให้ :มูลนิธิรักษ์เด็ก จังหวัด เชียงใหม่
๑๙ เรื่องราว
๑๙ มุมมอง
จากดวงตา ๑๙ คู่
ถ่ายทอด ความสุข จากการ แบ่งปัน เป็น ตัวอักษร
"ในท่วงทำนองเดียวกัน"
กระท่อมในสวนทิพย์ :โดม วุฒิชัย
เธอร้องเพลงบทใดในดวงตา : มิ่งมนัสชน จังหาร
เสียงรำพันของนกบนดาวโลก นกเหงาใต้เงาไม้ :แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
พระจันทร์สวยที่ห้วยชมพู: มิตรภาพในความทรงจำ : ครูเทพครูบ้านนอก ๑๐๙
คนทำความดี : พัสกร ทับทิมทอง
ความมุ่งหวังของนักเรียน ม.๔ : นกแสงตะวัน
ซิปต้า : กะว่าก๋า
ความสุขจากการแบ่งปันและการให้ : คนขับช้า
มีความสุขกันเถอะ: แอมอร
หนูสอนให้แม่รู้ว่า... : สองพี
ให้...มิต้องการสิ่งใดตอบแทน : tanjira
ท่วงทำนองของสายฝน : จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท
แบ่งปันความสุข แบ่งปันรอยยิ้ม: ฝนริน
ปลาหาง ใบบัว และฝนเดือนมิถุนายน : กาลตรงกัน
คุณ (Passer-by) : คิทชา
ฉันหลงรักความสุข :สายลมอิสระ
เรื่องง่ายๆ ใครก็ ให้ได้ : ขุนเขา ริมน้ำ
ตั้งใจให้บังเอิญ :ติ๊ดดึก
เหตุเกิดในห้องครัว: แสนดี
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=breath&month=12-2009&date=09&group=11&gblog=12
ปล.หากข้อความนี้เป็นการรบกวน ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ
โดย:
สายลมอิสระ
วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:18:14:12 น.
อ่านแล้วน่าสงสารพี่หวานจังเลยค่ะ คุณพู่
ค่ารักษาพยาบาลก็แพงเหลือเกินนะ
นี่ถ้าอยู่บ้านเรายังมีประกันสังคม มีบัตรทองช่วยๆ ได้บ้างนะ
พออยู่ต่างแดนแล้วต้องจ่ายเองขนาดนี้
เป็นเรานะ ดีไม่ดียอมตายเลยดีกว่าว่ะ 55555
แวะมาชวนคุณพู่ไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกันค่ะ
โดย:
หัวใจสีชมพู
วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:14:23:58 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ป้ามด
blueschizont
Arabianangel
jonykeano
merf1970
CheLover
9A
tomdome
largeface
ไม่ง่วงครับ
jantzen
พื้นที่สีเขียว
โจราคาเฟ่
*~~thymos~~*
พ่อน้องโจ
หัวใจสีชมพู
Sweet evil
sweet-and-sour
ลิงตัวเล็กๆ
LoveToBeLoved
yoko
Escobar
Webmaster - BlogGang
[Add ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา's blog to your web]
Bloggang.com
ขอเชิญสั่งซื้อหนังสือทำมือ ในท่วงทำนองเดียวกัน
รายได้มอบให้ :มูลนิธิรักษ์เด็ก จังหวัด เชียงใหม่
๑๙ เรื่องราว
๑๙ มุมมอง
จากดวงตา ๑๙ คู่
ถ่ายทอด ความสุข จากการ แบ่งปัน เป็น ตัวอักษร
"ในท่วงทำนองเดียวกัน"
กระท่อมในสวนทิพย์ :โดม วุฒิชัย
เธอร้องเพลงบทใดในดวงตา : มิ่งมนัสชน จังหาร
เสียงรำพันของนกบนดาวโลก นกเหงาใต้เงาไม้ :แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
พระจันทร์สวยที่ห้วยชมพู: มิตรภาพในความทรงจำ : ครูเทพครูบ้านนอก ๑๐๙
คนทำความดี : พัสกร ทับทิมทอง
ความมุ่งหวังของนักเรียน ม.๔ : นกแสงตะวัน
ซิปต้า : กะว่าก๋า
ความสุขจากการแบ่งปันและการให้ : คนขับช้า
มีความสุขกันเถอะ: แอมอร
หนูสอนให้แม่รู้ว่า... : สองพี
ให้...มิต้องการสิ่งใดตอบแทน : tanjira
ท่วงทำนองของสายฝน : จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท
แบ่งปันความสุข แบ่งปันรอยยิ้ม: ฝนริน
ปลาหาง ใบบัว และฝนเดือนมิถุนายน : กาลตรงกัน
คุณ (Passer-by) : คิทชา
ฉันหลงรักความสุข :สายลมอิสระ
เรื่องง่ายๆ ใครก็ ให้ได้ : ขุนเขา ริมน้ำ
ตั้งใจให้บังเอิญ :ติ๊ดดึก
เหตุเกิดในห้องครัว: แสนดี
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=breath&month=12-2009&date=09&group=11&gblog=12
ปล.หากข้อความนี้เป็นการรบกวน ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ