|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ไปโรงเรียนวันแรก โอ้ ... มาย ...
บี้ลูกรัก หลังจากที่ป๊าปล่อยให้ม่าม้าเขียนบล็อคแฉเรื่องราวของเราสองพ่อลูกอยู่นาน มาคราวนี้ป่าป๊าขอเขียนเองบ้าง ฮิ ๆ ๆ
วันนี้ก็เป็นวันแรกที่หนูจะได้ไปโรงเรียน ป๊ากับม๊ารู้สึกดีใจปนเสียใจยังไงพิกลก็ไม่รู้ ใจนึงก็รู้สึกดีใจที่หนูโต และก็จะได้ไปโรงเรียน ได้ไปเจอเพื่อน เจอคุณครู ไปเรียนรู้การอยู่ร่วมกับผู้อื่น เพราะที่ผ่านมา อยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก ไม่รู้ว่าหนูจะเบื่อบ้างหรือเปล่า
อีกใจนึงก็รู้สึกใจหายที่จะต้องเอาหนูเข้าโรงเรียน เหมือนเป็นครั้งแรกที่ม่าม้าจะต้องห่างกับหนูเกินสามชั่วโมง ฟังดูน่าใจหาย ตั้งแต่เกิดมาจนเดินได้ และพัฒนาจนเป็นลูกลิงเต็มตัว ม่าม้าไม่เคยห่างหนูเกินสามชั่วโมงเลยลูกเท่าที่ป๊าจำได้ ต่อให้หนูซนขนาดไหน กวนใจม้าสุด ๆ ม้าก็อดทนเป็น "ศรีทนได้" อยู่กับหนูตลอด ร้องห่มร้องไห้ ทะเลาะกันแม่ลูก กระง๊องกระแง๊ง แต่ก็ไม่เคยห่างกัน ส่วนป๊านั้นห่างกับหนูอยู่เป็นประจำเพราะต้องออกไปทำงานนอกบ้าน
ครั้งล่าสุดที่จำได้ แค่ห่างกันเกือบชั่วโมง ม่าม้าไปนวดเท้าหน้าปากซอย ฝากหนูไว้กับอากงอาม่า อากงกับอาม่าทนความซนของหนูไม่ได้ โทรเรียกตัวม่าม้ากลับด่วน นวดไปได้แค่ขาเดียว วงแตกเลย
ป๊าว่าวันนี้เป็นวันที่ม้าต้องเศร้าที่สุดแน่นอน
เช้ามาวันนี้หนูก็ตื่นสาย เมื่อวานก็รู้สึกว่าตัวร้อน เหมือนจะไม่สบาย ทีแรกม้าก็ชั่งใจว่าจะให้หยุดอยู่บ้านก่อนดีมั้ย แต่ป๊าว่าหนูหายดีแล้ว ก็น่าจะไป (ป๊าว่าม้าแกทำใจไม่ได้มากกว่า อ้างนู่่นอ้างนี่)
ก่อนออกจากบ้านก็ถ่ายรูปเก๊กหล่อกันหน่อย ในกระเป๋าก็มีเตรียมขนม แล้วก็ไม่ลืมที่จะเอา "พี่แอ๊ด" ตุ๊กตาสุดที่รัก Woody ไปเป็นเพื่อนด้วย

หล่อเว่อร์ ๆ อ่ะ ลูกใครก็ไม่รู้ มีเต๊ะท่าถ่ายรูป หันซ้ายที ขวาที เว่อร์มาก ๆ อ่ะบี้


ขับรถไปแป๊ปเดียวก็ถึงโรงเรียน หนูก็ยืนจังก้า ท้าทาย อยู่หน้าประตูโรงเรียน ยืนนิ่งอยู่นาน เหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไงดี

ไม่กลัวครับ เดินย่างสามขุมเข้าไปอย่างมั่นใจ

คุณครู แม่รี่ เจน ก็ออกมาต้อนรับพูดทักทายเป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็ชวนให้หนูเข้าไปในโรงเรียน ด้านหน้าก็มีเด็กอีกคนชื่อน้องโอเชกำลังเล่นอยู่พอดี อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนูเลย


คุณครูก็เลยชวนให้หนูเล่นกับโอเช หนูก็โชว์แมนด้วยการแบ่งพี่แอ๊ดให้โอเชทันที แต่ดูเหมือนโอเชเค้าจะรังเกียจพี่แอ๊ดของหนูนะ เพราะสกปรกเหลือเกิน ซักครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ลูก

โอเชบอกว่า ช่วยถือกระเป๋าให้ดีกว่า เธอเก็บพี่แอ๊ดของเธอไปเถอะ คราบน้ำลายติดเต็มตัวพี่แอ๊ดเลย ใครเค้าจะกล้าจับ วู้

ว่าแล้วป๊าก็ขอดูหน่อยซิว่าเพื่อน ๆ หนูมีใครบ้าง โรงเรียนเค้าก็จะแปะรูปเด็ก และผู้ปกครองเอาไว้บนกระดาน ในบรรดารูปเด็กทั้งหมด ป๊าฟันธงเลยว่า หน้าหนู "ดื้อ" ที่สุดบนบอร์ด รูปแต่ละคนเค้าดูเรี๊ยบร้อย เรียบร้อย


มาถึงก็ทำก๋ากั่นนะลูก เล่นนู่นเล่นนี่ หยิบลูกบอลมาวิ่งเล่น ทำเหมือนอยู่ที่นี่มานานนะ เห็นม้าอยู่ด้วยล่ะซี่ เลยยังยิ้มได้อยู่

ว่าแล้วม่าม้าก็ขอถ่ายรูปที่ระลึกกับคุณครูและหนู หน้าตายิ้มระรื่นทั้งแม่ลูก (ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย)

พอเข้าไปส่งในโรงเรียน ส่งหนูให้กับครูพี่เลี้ยง แล้วม้าก็ออกมาด้านนอก เท่านั้นแหละ หน้าระรื่นเมื่อสักครู่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน แว๊กกกกก.....ม่าม้า ม่าม้า ม่าม้า หนูแหกปากร้องเรียกหาแต่ม่าม้าทันที คุณครูถึงกับวงแตก

แล้วม่าม้าก็ใจอ่อน ต้องย้อนกลับมาอุ้มปลอบใจ (ป๊าบอกให้รีบไปก็ไม่เชื่อ) หนูน้ำตาร่วงเป็นเม็ด ๆ นี่แค่ห่างกันแค่สามนาที ไม่อยากจะนึกเลยถ้าทิ้งไว้เป็นชั่วโมงจะขนาดไหน ตอนนี้หนูเกาะม้าแน่นเป็นตุ๊กแกเลย ป๊าจะมาแยกออก ก็ไม่ยอม ร้องไห้จะเอาแต่ม่าม้า ม่าม้า ม่าม้า


ปลอบใจกันซักพัก ก็ดีขึ้น เลยพาหนูขึ้นไปเล่นในห้อง โอเชก็มาชวนให้หนูไปเต้นหน้าทีวี

แต่ดูหน้าหนูดิ ขอซูมหน้าใกล้ ๆ ซักที สุด ๆ อ่ะ ร้องจนไม่รู้จะร้องยังไง ใครมาเข้าใกล้ ร้องไห้ตลอด โอเชเค้าคงงง ๆ เหมือนกันอ่ะลูก เค้าเลยไปเต้นห่าง ๆ

ม่าม้าก็งัดทุกกลยุทธ์ที่จะทำให้หนูหายร้องไห้ หยิบโทรศัพท์มาให้เล่นบ้าง ตบมือบ้าง ก็ดูเหมือนจะได้ผล เริ่มสงบลง

ซักพักก็มีพี่พอล มาเล่นเป็นเพื่อนหนู หนูมีนิสัยชอบเล่นกับเด็กโต ก็เลยไปเล่นกับพี่พอล ไปเข็นรถเข็น ช้อปปิ้ง เล่นตัวต่อเลโก้ สนุกสนาน ลืมเรื่องร้องไห้เสียสนิท



ป๊ากับม้าเห็นแววว่าน่าจะโอเคแล้ว เลยรีบชิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
เดินกลับไปที่รถ ป๊าก็ได้ยินเสียงร้องไห้กระซิก ๆ หันกลับไป ...

อ้อ ไม่ใช่ใคร ม่าม้านี่เอง ป๊าว่าแล้ว

ป๊าก็ขอจบบล็อคในส่วนของป๊าแต่เพียงเท่านี้ เดี๋ยวให้ม้าเค้ามาเขียนต่อนะ
ก็อยากจะส่งท้ายว่า ป๊า ม้า รักหนูมาก ๆ และนี่ก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เราเลือกให้หนู หนูอาจจะร้องไห้ไปอีกหลายวัน (รวมถึงม่าม้าด้วย) แต่ป๊าเชื่อว่าเดี๋ยวหนูก็จะลืม แล้วก็จะมีความสุขกับการได้ไปโรงเรียน มีเพื่อนใหม่ และได้เรียนรู้อะไรอีกหลายอย่าง
อดทนไว้ลูกรัก การศึกษาเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่ป๊ากับม้าจะมอบให้หนูได้ เพราะป๊ากับม้าคงจะไม่สามารถเลี้ยงดูหนูไปได้ตลอด ซักวันหนึ่งหนูก็คงต้องดูแลตัวเอง และการศึกษาจะทำให้หนูเป็นคนที่สมบูรณ์ สามารถดูแลตัวเอง และยังดูแลผู้อื่นได้อีกด้วย
เป็นเด็กดี เป็นที่รักของคุณครู และเพื่อน ๆ นะบี้
ป๊าเอง
Create Date : 06 พฤษภาคม 2554 |
Last Update : 6 พฤษภาคม 2554 13:25:27 น. |
|
9 comments
|
Counter : 2051 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: น้องเวียงพิงค์ (Mein Schatz ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:5:44:52 น. |
|
|
|
โดย: จ้าว..จอม วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:8:47:01 น. |
|
|
|
โดย: ซีทะเล (kae+aoe ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:13:39:18 น. |
|
|
|
โดย: น้ำฝน IP: 180.183.164.57 วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:37:52 น. |
|
|
|
โดย: โกวมิน IP: 124.120.140.32 วันที่: 12 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:31:51 น. |
|
|
|
โดย: nuengnarak วันที่: 28 พฤษภาคม 2554 เวลา:16:32:27 น. |
|
|
|
โดย: แม่ริสา IP: 94.23.252.21 วันที่: 23 กันยายน 2557 เวลา:5:35:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|