1 ขวบ 3 เดือน ดื้อได้อีกนะลูก
จริงๆตอนนี้ ก็ดึกมากแล้วลูก เป็นเวลาตีสองกว่า แต่หม่าหม๊า นอนไม่หลับ ไม่รู้จะทำอะไร นึกได้ว่า blog ร้างมานานมากแล้ว จนจะข้ามปีอยู่อีกไม่กี่วัน ก็เลยมานั่งเขียน blog ดีกว่า ช่วงนี้มีอะไรเข้ามาในชีวิตมากมาย แบบว่า 11 เดือนครึ่งที่ผ่านมา เงียบเหงามาก ชีวิตไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย แต่จู่ๆ ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี่แหละ มันเข้ามาพร้อมๆกัน แบบว่า ตัดสินอนาคตกันเลยนะลูก ว่าเราจะอยู่ที่อเมริกาต่อไป หรือจะย้ายถิ่นฐานกลับเมืองไทยกันดี
เอาหล่ะ ถ้าได้เรื่องอะไร คืบหน้าเป็นรูปเป็นร่าง แล้วหม๊าจะมาอัพ blog ให้หนูได้รู้อีกที เพราะม้นมีผลกับอนาคตของหนูด้วยนะเนี้ยจะว่าไปแล้ว ก้อ!! เป็นกำลังใจให้ป๊ากับหม๊าแล้วกันนะลูก แต่ก็แหมช่างบังเอิญจริงๆ เมื่อวันก่อนไปกินอาหารจีนมา เค้ามี fortune cookie หรือ คุ๊กกี้ ทำนายโชคมาให้ ก็ทำนายซะ ป๊าหน้าบานเลย เข้าทางสุดๆๆกับสิ่งที่กำลังลังเล ก็นะ ดูกันเอาเอง
รูปร่างคุ๊กกี้ แปลกๆๆเน๊อะ!!
เมื่อช่วงคริสมาต์ที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสไปชมแสงสีใน Downtown มาด้วย ก็สวยดีนะ แต่ไม่สวยมากขนาด ตื่นตาตื่นใจ เพราะมันยังดูมืดๆไปหน่อย ในความรู้สึก มันน่าจะสว่าวไสวกว่านี้อ่ะ สงสัยงบน้อยมั้ง หุ หุ เพิ่งเลือกตั้งกันมา
เราก็เดินดูทั้งข้างนอก ข้างใน แต่อยากบอกว่า ถ่ายรูปหนูได้ยากมาก เพราะไม่อยู่นิ่งเลย ส่วนภาพที่อยู่นิ่ง ก็ชอบทำหน้าประหลาด ไม่แลบลิ้น ก็..ดูเอาเองแล้วกัน เฮ้อ!คุณแม่ เพลียใจเหลือเกิน ดูทำหน้า คิดว่าตัวเอง น่ารักมากหรือไง ฮึ!
ตัวไหน น่ากลัวกว่ากันเนี้ย!
แช๊ะ! ด้วยภาพ
แถมตอนถ่ายกับ ลุงซานต้า ก็หาดีสักภาพไม่ได้เลย ต่อแถวตั้งยาวนะลูก พอถ่ายจริง ร้องไห้ซะงั้น ดูภาพแล้ว นึกตามนะ แบบว่า ตอนแรกยังไม่รู้ตัวว่าถ่ายกับอะไร เพราะมัวแต่กินนำ้อยู่ พอเงยหน้ามาเจอเท่านั้นแหละ จ๊าก!! เลย ขนาดป๊าวิ่งขึ้นมาถ่ายด้วยแล้ว ก็เอาไม่อยู่อ่ะ แต่ขำดีนะ อิ อิ
อ้อ มาถึงเรื่องเด็ด ตอนที่ป๊าขอตัวไปถ่ายรูป ลุงป้า ซานต้ายักษ์ ที่อยู่ในสระ แล้วมีรั้วล้อมรอบ หม๊ากับอี๊แนน แล้วก็หนู ก็ยังไม่ได้เบียดคนเข้าไป ยืนอยู่ตรงปลายๆ หนูก็เดินเล่นไปมา หม๊าก็จับตาดูหนูตลอดเพราะคนเยอะ แต่แล้ว ก็ยังเกือบพลาดจนได้ ช่วงเสี้ยววินาที เสี้ยวเดียวจริงๆ ประมาณกระพริบตาได้ หนูแว๊ป!! ลอดรั้วเข้าไปเฉยเลย คนแถวนั้น ร้องเสียงหลงกันเลยทีเดียว ดีนะ ที่หม๊าคว้าเสื้อไว้ทัน ไม่งั้น คงลงไปเล่นน้ำในสระแล้ว (ตอนนั้น หม๊าใจหาย ว๊าบบบ) ตรงรั้วสีขาว ที่เป็นซี่ๆนั่นแหละ ที่หนูมุดออกไป รูปนี้ถ้ามองดีๆ จะเห็นหนูกับหม่าหม๊าด้วย ป๊าบอกว่า ถ้าถ่ายติดตอนหนูมุดรั้วออกไป คงฮากว่านี้แน่
จบเรื่องงานคริสมาต์แล้ว มาดูเรื่องกิจวัตรประจำวันหนูบ้างดีกว่า ว่าพัฒนาการความดื้อไปถึงไหนแล้ว รูปนี้เพิ่งตื่นนอน ผมแบบว่า ฟูมากๆๆ หม๊าคุ้นๆว่าเคยเห็นทีไหน ก็เลยลองมาค้นดูรูปเก่าๆดู ก็พบว่า... อ้อ มันเป็นกรรมพันธ์นั่นเอง
ช่วงนี้หนูกินนมเก่งขึ้น และดูดจากกล่องได้แล้ว เสียดายที่นี่ไม่มีนมสดที่เป็นกล่อง เหมือนที่เมืองไทย มีแต่นมถั่วเหลือง ที่เป็นของเกาหลี แต่หม๊าก็ให้หนูดูด สลับๆกันไปนะ เพราะมันเป็นนมถั่วเหลืองผสมงาดำ มีปริมาณแคลเซียมใกล้เคียงกับนมสด ก็ให้ดูดในช่วงกลางวัน หนูก็ชอบมาก ได้ถือดูดเอง ดูดหมดบ้าง ไม่หมดบ้างแล้วแต่อารมณ์ ส่วนกลางคืน ยังดูดขวดอยู่ เพราะหนูไม่ยอมกิน ตอนก่อนนอนอ่ะ ห่วงเล่น กล่อมนอนยากมาก แบบว่า เอาเข้าห้อง ต้องร้องไห้ทุกที ชักดิ้น ชักงอ แต่ก็ไม่เกิน 10 นาที ก็สลบเหมือด จากนั้น หม๊าถึงเอานมขวดให้ดูด....ดื้อ จริงๆ เลยลูก
กลางวัน ก็เล่นกระจาย รื้อค้น ทุกอย่างที่หม๊าห้าม ปีนป่ายสารพัด ปีนไม่ถึงก็ลากเอารถบ้าง เก้าอี้บ้าง มาเป็นฐาน ไม่รู้ใครสอน รู้มากจริงๆ โดยเฉพาะลิ้นชักชอบมาก ขอให้ได้เปิด ได้คุ้ย จะมีความสุขสุดๆ จะเขย่งไปไหน เนี้ยลูก
ลิ้นชัก ของโปรด ชอบมากกกกก
ซึ่งมันทำให้ หม๊าเนี้ย ปรี๊ดแตก ประจำเลย ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าจะปรี๊ดแตก อารมณ์เสียไปทำมั้ย เพราะหนูก็ไม่รู้เรื่อง แต่มันก็นะ หม๊ารู้ตัวเลยว่า หม๊าไม่ได้เป็นคุณแม่ดีเด่น แบบว่า ใจดี อ่อนโยนกับลูกอ่ะ ออกแนว หม่าหม๊าขาโหด ซะมากกว่า เพราะปรี๊ดแตกที ก็ตีที บางทีหนูก็แสบนะ เวลาร้องไห้ ชอบมาอ้วกใส่หม่าหม๊า ด้วยอ่ะ เซ็งมาก เส้นเลือดในสมองแตกไปเลยตอนนั้น ฮ่า ฮ่า นึกแล้วก็ฮา ทะเลาะกันประจำแม่ลูก แต่ไม่เกิน 5 นาที ก็มากอดกัน จุ๊บปากกัน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ท่าจะเพี้ยน ทั้งแม่และลูก
ช่วงนี้หนูพูดเก่งขึ้น แบบว่า ภาษาต่างด้าวนะ พูดไปเรื่อย แต่ไม่รู้เรื่องอ่ะ หนูเรียก หม่าหม๊าได้ชัดเจน แบบมีความหมายด้วย ทั้งๆทีหนูออกเสียงคำว่า ป่ะป๊า ได้ก่อน แต่จนแล้วจนรอด ก็เหมือนออกเสียงไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ดูเหมือนจะรู้เรื่องนะ เพราะเวลาเห็นข้าวของเครื่องใช้ป๊า ก็มักจะชี้ๆ แล้วออกเสียงว่า ป๊า แต่พอป๊าตัวเป็นๆ กลับเข้าบ้านมา ไม่ยักกะเรียก...
ไม่เหมือนหม๊า ที่มาทีหลังแต่ดังกว่า เพราะพอหนูออกเสียงคำว่า หม๊าได้ ก็เหมือนจะจิกกัด หม๊าตลอด แบบว่า ไม่ให้คลาดสายตากันเลยทีเดียว ไม่ว่า จะอยู่ในบ้านหรือว่า นอกบ้าน ถ้าหม๊าขยับตัวนิดหนึ่ง หนูจะตะโกนเรียกทันที ซึ่งอยู่ในบ้านก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ออกไปนอกบ้าน ร้านอาหารนี่สิ หม๊าเดินไปไหน ก็เรียก หม่าหม๊า ซะลั่นร้านเลย...ไม่ต้องเรียกหรอกย่ะ หน้าเธอเหมือนชั้นขนาดนี้ ใครๆเค้าก็รู้ว่าแม่ลูกกัน
แล้วเรื่องติดผมหม๊าก็อีกเรื่อง เมื่อก่อน ติดเล่นผมหม๊าเฉพาะตอนกินนม กับตอนนอน แต่เดี๋ยวนี้ ลามปามมาตอนกลางวันด้วย (จริงๆถ่ายรูปไว้เยอะนะ แต่พอจะใช้ ป๊าดันยังไม่ได้ load ลงเครือง) แบบว่า เล่นๆอยู่นึกได้ ก็จะปีนมา ดึงผมมาไปดูด แจ๊บๆๆๆสักที แล้วค่อยไปเล่นต่อ หรือไม่ก็ปีน มาดึงๆที้งๆสักที ก็พอใจหล่ะ จนตอนนี้ผมหม๊าร่วงทั่วบ้านแล้วลูก อ้อ ออกไปนอกบ้าน ก็ไม่เว้น ไม่แคร์สายตาผู้คนทั้งนั้น เผลอไม่ได้ คว้าผมไปดูดทูกที เฮ้อ!! คว้าเบาๆ ก็ไม่ว่าหรอก นี่แบบว่า ดึงไปทั้วหัว ผมร่วงไปหนึ่งกระจุก สุดๆๆลูกรัก อ้าว! เขียนไป เขียนมา ตี่สี่กว่าแล้ว งั้น หม๊าขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงมาสู้กับหนู ก็ขอจบ Blog เลยหล่ะกันนะ ส่งท้ายด้วยรูป เด็กชาย ขี่ม้าขาว กั๊บๆๆๆ
จากหม่าหม๊าขาโหด ที่รักหนูเป็นที่ซู้ด
Create Date : 28 ธันวาคม 2553 |
Last Update : 28 ธันวาคม 2553 22:33:38 น. |
|
20 comments
|
Counter : 1580 Pageviews. |
|
|
ให้บรรดาเราท่านรื่นรมย์
ฤกษ์ยามดีเปรมปรีดิ์ชื่นชม
ต่างสุขสมนิยมยินดี
ข้าวิงวอนขอพรจากฟ้า
ให้บรรดาปวงท่านสุขศรี
โปรดประทานพรโดยปรานี
ให้ชาวไทยล้วนมีโชคชัย
ให้บรรดาปวงท่านสุขสันต์
ทุกวันทุกคืนชื่นชมให้สมฤทัย
ให้รุ่งเรืองในวันปีใหม่
ผองชาวไทยจงสวัสดี
ตลอดปีจงมีสุขใจ
ตลอดไปนับแต่บัดนี้
ให้สิ้นทุกข์สุขเกษมเปรมปรีดิ์
สวัสดีวันปีใหม่เทอญ