|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
1 ขวบ 10 เดือน : เมื่อลูกป่วย
หวัดดีลูกรัก ที่เพิ่งหายป่วยของแม่...
หนูรู้มั้ย ว่าตลอดเวลาที่หนูป่วย หม่ากับป๊าก็แทบไม่ได้กินไม่ได้นอนไปด้วย เพราะไอ้โรคบ้าที่หนูเป็น มันดูน่าทรมานมากๆ โรคมือเท้าปาก ดูสิ แค่ชือ ก็ประหลาดแล้ว แปลกันตรงๆตัว จากคำว่า Hand, Foot, Mouth disease คือ มันมีแผลเหมือนร้อนในอ่ะลูก แต่หนูเป็นเต็มปาก เต็มลิ้น โชคดี ที่ไม่ได้ขึ้นที่มือ และเท้าด้วย คือ ขึ้นแต่ในปาก แต่มันก็ตระกูลเดียวกัน เลยใช้ชือเรียกรวมๆเหมือนกัน
ตอนที่หนูเป็น หนูไข้ขึ้นสูงมาก คือ แบบว่า จู่ๆก็เป็นอ่ะ เพราะตอนเช้า และ กลางวัน ยังดีๆอยู่เลย แต่พอตอนบ่าย เริ่มมีตัวอุ่นๆ และพอ 5 โมงเย็น ก็เริ่ม งอแง ร้องไห้ อ้วก และก็ตัวแบบร้อนจี๋ ขึ้นมาทันใด..
ตอนนั้นเราอยู่บ้าน อาม่าใหญ่กัน ก็เลยรีบกลับบ้าน และแวะหาหมอแถวบ้าน พอไปถึง วัดไข้เสร็จ (39.5 c) พยาบาลก็มาขอเช็คตัวหนูทันที เพราะเค้าบอกว่า กลัวหนูชัก...แล้วเค้าก็เช็ค แบบแรงมากๆอ่ะ ไม่รู้ว่าเป็นเทคนิคหรือว่าอะไร แต่ลูกแม่ก็แหกปาก ร้องลั่นเลย หม๊าว่า จะชักก็เพราะพยาบาลนี่แหละ
หาหมอเสร็จ ถึงได้รู้ว่า ลูกแม่ป่วยเป็นโรคมือเท้าปากซะแล้ว พอกลับบ้านไป ก็แบบว่า ทรุดสุดๆ ตัวร้อนจี๋ กินยา เช็ดตัว ก็แล้ว ไข้ก็ไม่ลง (หรือว่า แม่เช็ดเบาไป) เป็นทั้งคืน ตื่นเช้ามา ก็หงอย เหงา ตัวร้อนตลอด แบบว่า เอาหนูนอนตรงไหน ก็นอนอยู่อย่างนั้น ไม่มีแรงขยับตัวเลย ซึ่งผิดปรกติมากๆ นั่งๆอยู่ก็หงายเอ๋งไปเลย ไม่ยอมกินอะไรเลย นอกจากยา เออ...ก็ยังดีนะ ที่ยอมกินยา แต่จากอาการแล้ว ลูกแม่ดูแย่มากๆ คืนที่สอง ก็เลยได้หอบหนูไป โรงพยาบาลอีกรอบ คราวนี้เลยต้องนอนให้น้ำเกลือเลย สงสารลูกแม่มาก แต่มันก็ทำให้หนูหายใข้เลยนะ ให้ไปแค่ 4 ชั่วโมง พยาบาลมาวัดไข้ บอกว่า ไม่มีไข้แล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ไข้ยังสูงอยู่เลย...โอ้ว!! น้ำเกลือ มหัศจรรย์ หรือว่า ช่วยป๊าประหยัดตังค์ ฮ่า ฮ่า
เพราะพอไข้ลดหมอก็ให้กลับบ้านได้ เลยเสียตังค์แค่ค่านอนให้น้ำเกลือ ไม่ต้องเสียค่าห้องแบบเต็มๆ ซึ่งเป็นไปตามที่หม่าหม๊าขอไว้ คือ บอกตรงๆ ค่าห้องที่นี่แพงมากอ่ะลูก แล้วดูจากอาการหนู คือ แค่ไม่กินอาหาร แต่ยาก็กินได้ปรกติ หม๊าก็เลยถามเค้าว่า มีแบบนอนให้นำ้เกลือเฉยๆมั้ย ( อี๊น้ำฝน ถามว่า หม๊าคิดได้ไงเนี้ย ) แล้วข้อแตกต่าง ระหว่างการนอนให้นำ้เกลือเฉยๆ กับการนอนโรงพยาบาลเลย คืออะไร เค้าตอบว่า ถ้านอนโรงบาลเลย จะมีการให้ยาตามเวลา และมีหมอมาตรวจตามเวลา แต่ถ้าให้นำ้เกลือเฉยๆ ก็จะไม่มีอะไรเลย แค่ให้นอนดูอาการ 4-6 ชม. ถ้าหมอให้กลับบ้านได้ ก็คือกลับได้ หม๊าก็เลยเลือกอย่างหลัง เพราะค่าห้องมันถูกกว่ากัน 3 เท่าอ่ะลูก แต่...ถ้าหมอเค้าไม่ให้กลับ คืออาการหนูไม่ดีขึ้น หม๊ากับป๊าก็ไม่ลังเล ที่จะให้หนูนอนต่อนะลูก แพงแค่ไหน ก็สู้ เพื่อลูกของเรา...
พอกลับมาบ้าน อาการหนูก็ดีวันดีคืน ฟื้นตัวเร็วมาก เป็นหนักๆ แค่ 2-3 วันแรก หลังจากนั้น ก็เริ่มกินนมได้ กินโจ๊กเหลวๆได้ ผ่านไป 7 วัน ก็เป็นปรกติ กินได้เหมือนเดิม แล้วก็ซนเหมือนเดิมแล้วด้วย พรุ่งนี้เลยว่าจะให้ไปโรงเรียนแล้ว อ้อ เพื่อนๆหนูก็ไม่น้อยหน้านะ เป็นกันทุกคน...น่าสงสาร เด็กน้อย
จบเรื่องอาการเจ็บป่วยแล้ว มาดูเรือง อาการเพี้ยนๆของหนูบ้าง
ช่วงนี้ หนูมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก รู้จักว่า อะไรชอบอะไรไม่ชอบ สังเกตุง่ายๆ จากเสื้อผ้าที่ใส่ ถ้าชุดไหน โปรดปราน ก็จะใส่อยู่นั่นแหละ อย่างชุดพี่แอ๊ด ข้างล่าง ชอบมาก ต้องใส่อย่างน้อย 2 วัน ถึงจะยอมเปลี่ยน ขนาดตอนอาบน้ำ ยังต้องเอาไปวางใกล้ๆ
ชอบให้หม่าหม๊า ร้องเพลงซำ้ๆให้ฟัง โดยเฉพาะ เพลงชาติไทย ชอบมาก บางทีร้อง 20 กว่าเทียว กว่าหนูจะหลับ แบบว่า เลือดรักชาติ จะมาพุ่งพล่านเอาตอนก่อนนอนทู้กวัน...
ของเล่นต่างๆ ก็เล่นมันซำ้ๆได้ไม่มีเบื่อ ก่อนนอนก็ต้องเอาตุ๊กตา ตัวโปรดมาวางเรียงราย แล้วกอดมันทุกตัว แล้วแต่ตัวไหนจะเป็นผู้โชคดี ได้รับการกอดตลอดคืน โดยเฉพาะช่วงนี้บ้าพี่ม่อนมาก ขนาดกินนำ้ ยังเรื่องมากได้อีก ต้องกินจากแก้ว พี่ม่อนเท่านั้น ร้องเท้าก็ใส่แต่ร้องเท้าพี่ม่อน แถมยังชอบใส่รองเท้าพี่ม่อนนอน หม่าหม๊าก็เลยไปหาตุ๊กตาพี่ม่อนมาให้ หาอยู่นานจนได้ตัวนี้มา ชอบมากๆๆ เพราะมันถืออู๊คด้วย ได้มาแบบบังเอิญมากๆ เพราะตอนนั้นรถติดอยู่ มองไปเห็นมันตั้งโชว์อยู่ โชคดีที่มากับโกมาลิน หม๊าเลยรีบวิ่งลงไปซื้อ ได้มาแบบทันเวลารถเคลื่อนตัวพอดี อิ อิ
...เฮ้อ! โดเรม่อน นี่มันทุกยุคทุกสมัยจริงๆ ว่าแล้วก็นึกถึง ตอนสมัยคบกับป๊าใหม่ๆ นี่ก็บ้า โดเรม่อนเหมือนกัน ไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรก ( เมื่อ 8 ปีก่อน) ตอนนั่งในรถ แล้วมันหนาว นี่ก็คว้า ผ้าเช็คตัว รูปโดเรม่อน ส่งให้หม๊าเหมือนกัน หุหุ....
อ้อ ที่ขำมากกว่า ก็คือ หนูเรียก ตัวโนบิตะ ว่า ป่าป๊าตะ อ่ะ ไม่มีใครสอนเลยนะ คือ งง มาก ว่าหนูคิดได้ไง เดาๆว่า คงเห็นใส่แว่นเหมือนกันมั้ง ก็เลยสับสน...เอ!! ยังงี้ ซิซูกะ หนูจะสับสนกับหม่าหม๊ามั้ยนะ อิอิ....เพื่อ ป้องกันการสับสน หม๊าก็เลยสอนหนูเรียก ซิซูกะ ว่าหม่าหม๊า เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฮ่าฮ่า
จบ Blog ดีกว่า เพราะยิ่งเขียน ก็ยิ่งไม่รู้ว่า ระหว่างหนูกับหม๊า ใครเพี้ยนกว่ากัน..555 ปิดblog ด้วยรูปนี้นะคับ หน้าตา บ้องแบ๊วมากๆๆ หม๊าชอบ
| Create Date : 24 กรกฎาคม 2554 |
| Last Update : 25 กรกฎาคม 2554 14:49:45 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1995 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Nan~Nan~ IP: 24.94.66.189 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:2:54:13 น. |
|
|
|
โดย: จ้าว..จอม   วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:53:21 น. |
|
|
|
| โดย: tikky&buddh IP: 161.200.210.238 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:16:41 น. |
|
|
|
| โดย: Trip&Time IP: 192.168.1.74, 182.53.195.243 วันที่: 26 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:39:25 น. |
|
|
|
| โดย: nukaowpan วันที่: 29 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:45:32 น. |
|
|
|
| โดย: nu (NongNuDaddy ) วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:1:12:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เรื่องเช็ดตัวหลายคนบอกว่าต้องเช็ดแรง ๆ หน่อยนะคะ จะช่วยให้ไข้ลดลงได้ดี ^^
ข้าวฟ่างชอบฟังเพลงชาติมากเหมือนกันอ่ะคะ แล้วก็โดเรมอนด้วยยย