ในที่สุด หม่าหม๊า ก็หาเวลามาอัพ Blog จนได้ จากที่ปล่อยร้างข้ามปีมานาน ตอนแรกว่าจะอัพตอนปีใหม่... ไม่ทันหล่ะ... งั้นอัพ ตอนตรุษจีนก็ได้... ไม่ทันอีก... งั้นวาเลนไทน์ก็ยังดี... อ้าวเลยมาอีกแหละ.. สรุปเลยมาอัพแบบไม่มีอะไรเลยลูก รูปภาพในคอมก็ไม่มี มีแต่รูปกิ๊กก๊อก ที่หม๊าถ่ายไปเรื่อยเปื่อยใน iphone เพราะป๊ายังไม่มีเวลามาโหลดลงคอมให้ แค่อยากจะอัพ เพราะหม๊ามีเรื่องสำคัญอยากบันทึกไว้ให้หนูได้อ่าน เพราะมันเป็นเรื่องราวของจุดเปลี่ยนวิถีชีวิตของครอบครัวเราเลยก็ว่าได้..

นึกย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีก่อน ที่หม่าหม๊าตัดสินใจ ทิ้งทุกอย่างที่เมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวอันเป็นที่รัก งานอันเป็นที่รัก ตลอดจนเพือนฝูง ทุกอย่าง เพื่อมาเริ่มต้นชีวิตตามป๊ามาอยู่ที่ฮาวาย ก็นับว่าเป็นเรืองที่น่าใจหายไม่น้อย แต่ก็ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะมันทำให้เราทั้งสองคน โตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีความรับผิดชอบมากขึ้น เอาง่ายๆ เรืองทำกับข้าว ก่อนแต่งงาน ทอดไข่ยังไม่อร่อยเลยอ่ะลูก แต่ตอนนี้หน่ะเหรอ อยากกินอะไรบอกว่า เดี๋ยว หม๊าจัดให้ อิ อิ

ส่วนป๊าหนู จากที่เมื่อก่อน เป็นคุณหนูสุดๆ มีหน้าที่กินทุกอย่างที่อาม่าเล็กจัดหามาให้ เวลาขับรถ ก็แค่ขับจริงๆ ไม่เคยรู้เลยว่า ซ่อมรถยังไง ล้างรถยังไง ตอนนี้หน่ะเหรอ เห็นงัดๆแง๊ะๆเก่งเชียว แถมต้องรับผิดชอบอะไรต่างๆอีกมากมาย ก็ทำได้ดีเหมือนกันนะ แค่จะทำอะไรแต่ละอย่าง พี่แกคิดนานมากๆๆ แค่ อืดอาด ยืดยาด ยานตึ๋งหนืด นิดหน่อย แต่นอกนั้นก็โอเคนะ เชื่อได้!

..มาถึงวันนี้ ไม่อยากเชื่อเลยว่า วันเวลาที่เปลี่ยนไป ทำให้ใจคนเปลี่ยนได้เหมือนกัน จากที่ป๊าเองเคยยืนยันว่า ยังไงก็ไม่กลับ อยากอยู่ที่นี่ อยากให้หนูเติบโตที่นี่ แต่...ในที่สุด ป๊าเองก็เป็นฝ่ายเสียสละทุกอย่างเพือเรา เพราะป๊าเค้ายอมทิ้งทุกอย่างที่นี่ ทิ้งงานที่เค้ารัก ทิ้งสังคมที่เค้าชอบ เพื่อตามเราสองคนแม่ลูกกลับไปอยู่เมืองไทย  คือ หม๊าเอง อยากกลับบ้านแล้วลูก ถึงป๊าไม่กลับ หม๊าก็จะกลับแล้ว เพราะหม๊าคิดถึง อากงกับยายกุ๋ย และเชื่อว่า อาม่าใหญ่กับอากง ก็ต้องคิดถึงป๊า อยากให้ป๊ากลับไปอยู่ใกล้ๆเหมือนกัน



มันเป็นความรู้สึกแบบว่า อยากกลับไปเป็นครอบครัวอีกสักครั้ง เพราะตั้งแต่แต่งงาน หม๊าก็มาอยู่ที่นี่เลย มันดูโดดเดี่ยวยังไงไม่รู้ ยิ่งในวันที่เรามีลูกเป็นของตัวเองแบบนี้  รู้สึกอยากให้พ่อแม่เราได้เล่นกับหลาน อยากดูแลพ่อแม่เราให้มากกว่านี้ อยากให้ทุกคนรักลูกเรา อยากให้ลูกเรารักทุกคน...หลายๆอย่าง ที่ดูเหมือนจะฟุ้งซ่าน แต่มันก็อยู่ในใจหม๊าตลอดว่า อยากกลับ และ อยากกลับ ถึงแม้ว่าวันหนึ่ง หม๊าต้องกลับมาอยู่ที่่อเมริกาอีก เพื่ออนาคตของลูก แต่วันนี้ หม๊าขอกลับไปทำหน้าทีลูกที่ดีก่อนได้มั้ย หม๊าขอทำหน้าที่นี้ ควบคู่ไปกับการเป็นแม่และภรรยาที่ดี ซึ่งเป็นสิ่งที่หม๊าต้องการ...

เราจะเดินทางกันในต้นเดือนมีนาคมนี้ จริงๆ จะว่าไปป๊าเค้าก็แอบมีความฝันเล็กๆที่เค้าต้องทำ เหมือนกันนะ ที่กลับเมืองไทยคราวนี้ เพียงแค่มีเราแม่ลูก เป็นตัวกระตุ้น ให้ฝันเป็นจริง ก็ร้านขายอูคูเลเล่ (กีตาร์ฮาวาย)เค้าหน่ะสิ ตอนแรกก็เกือบจะมีร้านที่นี่แล้ว แต่มาคิดๆดู นอกจากราคาที่แพงมากๆแล้ว เราก็ยังไม่พร้อมหลายๆอย่าง เรื่องแรกเลย ก็คือ ใครจะมาดูร้าน..ให้ป๊าลาออกจากงานมา คงจะไม่ work เพราะถ้าวันหนึ่งร้านขายได้แค่ตัวเดียว มันจะเสียวไปทั้งครอบครัว...แล้วถ้าให้หม๊าไปเฝ้าหล่ะ อ้าว! แล้วหนูหล่ะ เอาไปเลี้ยงด้วยเหรอ แล้วเวลาอึ เวลากิน เวลากล่อมนอน ถ้าลูกค้ามาหล่ะ ทำงัย??? เอาไปฝาก day care โอ้โห! แพงฉิบ!...จ้างคน ช่วงแรกๆยังไม่มีรายได้เลย จะหารายจ่ายแล้วหรือ...สรุปไม่ work ลูก ป๊าเลยพับโครงการที่จะมีร้านที่นี่ไป

แล้วก็หอบเอาโครงการกลับไปสานต่อที่เมืองไทย คราวนี้ดูเป็นรูปเป็นร่างมาก ก็ได้อากง(ป๊าของหม๊า) เค้ามาช่วยๆดูและตกแต่งร้านให้ รอป๊ากลับไป ส่วนเจ็กตี๋ หุ้นส่วนคนสำคัญ ตอนนี้ก็ได้แต่บ่นว่า ขายดีจนปวดหัว อิ อิ ก็เร่งวันเร่งคืนให้ป๊ากลับไปช่วยอยู่ เพราะเค้าก็มีลูกสาวตัวน้อยๆวัย อ้อแอ้ ต้องดูแลเหมือนกัน

ถ้าถามว่าเมื่อไหร่เราจะกลับมาอยู่ที่นี่กันอีก ก็ตอบยากนะลูก แต่เอาเป็นว่า ป๊ากับหม๊าตั้งใจอยากให้หนูกลับมาเข้าโรงเรียนที่นี่ เพราะไม่อยากให้หนูต้องเสียโอกาส และอยากให้หนูอยู่ในสังคมของประเทศที่เจริญแล้ว แต่ก็ไม่อยากให้หนูลืมประเทศบ้านเกิดของป๊ากับแม่ เพราะถึงแม้จะยังไม่เจริญ แต่ก็อบอุ่นและน่าอยู่ มันจึงตอบยากไงลูก ว่าเมื่อไหร่ เพราะอีก 4-5 ปีข้างหน้า ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่เราต้องเจอ เราอาจเปลี่ยนใจไม่กลับมาที่ อเมริกาอีก หรือเรา อยู่ไปได้แค่ ปีสองปี ก็ตัดสินใจกลับมาที่นี่อีก ก็เป็นได้ มันเป็นเรื่องของอนาคต ที่ป๊ากับหม๊า ต้องตัดสินใจให้ดี อีกครั้งหนึ่ง.... แต่ที่แน่ๆ ไปไหนไปกัน พ่อ แม่ ลูก ติดกันเป็น แพ็คเกจ เหนียวแน่น หนึบหนับ รักกัน รักกัน

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2554 19:18:04 น.		17 comments
Counter : 973 Pageviews.
Share Tweet