1 ขวบ 5 เดือน : กลับบ้านเรารักรออยู่ ในที่สุด หม่าหม๊า ก็หาเวลามาอัพ Blog จนได้ จากที่ปล่อยร้างข้ามปีมานาน ตอนแรกว่าจะอัพตอนปีใหม่... ไม่ทันหล่ะ... งั้นอัพ ตอนตรุษจีนก็ได้... ไม่ทันอีก... งั้นวาเลนไทน์ก็ยังดี... อ้าวเลยมาอีกแหละ.. สรุปเลยมาอัพแบบไม่มีอะไรเลยลูก รูปภาพในคอมก็ไม่มี มีแต่รูปกิ๊กก๊อก ที่หม๊าถ่ายไปเรื่อยเปื่อยใน iphone เพราะป๊ายังไม่มีเวลามาโหลดลงคอมให้ แค่อยากจะอัพ เพราะหม๊ามีเรื่องสำคัญอยากบันทึกไว้ให้หนูได้อ่าน เพราะมันเป็นเรื่องราวของจุดเปลี่ยนวิถีชีวิตของครอบครัวเราเลยก็ว่าได้.. นึกย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีก่อน ที่หม่าหม๊าตัดสินใจ ทิ้งทุกอย่างที่เมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวอันเป็นที่รัก งานอันเป็นที่รัก ตลอดจนเพือนฝูง ทุกอย่าง เพื่อมาเริ่มต้นชีวิตตามป๊ามาอยู่ที่ฮาวาย ก็นับว่าเป็นเรืองที่น่าใจหายไม่น้อย แต่ก็ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะมันทำให้เราทั้งสองคน โตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีความรับผิดชอบมากขึ้น เอาง่ายๆ เรืองทำกับข้าว ก่อนแต่งงาน ทอดไข่ยังไม่อร่อยเลยอ่ะลูก แต่ตอนนี้หน่ะเหรอ อยากกินอะไรบอกว่า เดี๋ยว หม๊าจัดให้ อิ อิ ส่วนป๊าหนู จากที่เมื่อก่อน เป็นคุณหนูสุดๆ มีหน้าที่กินทุกอย่างที่อาม่าเล็กจัดหามาให้ เวลาขับรถ ก็แค่ขับจริงๆ ไม่เคยรู้เลยว่า ซ่อมรถยังไง ล้างรถยังไง ตอนนี้หน่ะเหรอ เห็นงัดๆแง๊ะๆเก่งเชียว แถมต้องรับผิดชอบอะไรต่างๆอีกมากมาย ก็ทำได้ดีเหมือนกันนะ แค่จะทำอะไรแต่ละอย่าง พี่แกคิดนานมากๆๆ แค่ อืดอาด ยืดยาด ยานตึ๋งหนืด นิดหน่อย แต่นอกนั้นก็โอเคนะ เชื่อได้! ..มาถึงวันนี้ ไม่อยากเชื่อเลยว่า วันเวลาที่เปลี่ยนไป ทำให้ใจคนเปลี่ยนได้เหมือนกัน จากที่ป๊าเองเคยยืนยันว่า ยังไงก็ไม่กลับ อยากอยู่ที่นี่ อยากให้หนูเติบโตที่นี่ แต่...ในที่สุด ป๊าเองก็เป็นฝ่ายเสียสละทุกอย่างเพือเรา เพราะป๊าเค้ายอมทิ้งทุกอย่างที่นี่ ทิ้งงานที่เค้ารัก ทิ้งสังคมที่เค้าชอบ เพื่อตามเราสองคนแม่ลูกกลับไปอยู่เมืองไทย  คือ หม๊าเอง อยากกลับบ้านแล้วลูก ถึงป๊าไม่กลับ หม๊าก็จะกลับแล้ว เพราะหม๊าคิดถึง อากงกับยายกุ๋ย และเชื่อว่า อาม่าใหญ่กับอากง ก็ต้องคิดถึงป๊า อยากให้ป๊ากลับไปอยู่ใกล้ๆเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกแบบว่า อยากกลับไปเป็นครอบครัวอีกสักครั้ง เพราะตั้งแต่แต่งงาน หม๊าก็มาอยู่ที่นี่เลย มันดูโดดเดี่ยวยังไงไม่รู้ ยิ่งในวันที่เรามีลูกเป็นของตัวเองแบบนี้  รู้สึกอยากให้พ่อแม่เราได้เล่นกับหลาน อยากดูแลพ่อแม่เราให้มากกว่านี้ อยากให้ทุกคนรักลูกเรา อยากให้ลูกเรารักทุกคน...หลายๆอย่าง ที่ดูเหมือนจะฟุ้งซ่าน แต่มันก็อยู่ในใจหม๊าตลอดว่า อยากกลับ และ อยากกลับ ถึงแม้ว่าวันหนึ่ง หม๊าต้องกลับมาอยู่ที่่อเมริกาอีก เพื่ออนาคตของลูก แต่วันนี้ หม๊าขอกลับไปทำหน้าทีลูกที่ดีก่อนได้มั้ย หม๊าขอทำหน้าที่นี้ ควบคู่ไปกับการเป็นแม่และภรรยาที่ดี ซึ่งเป็นสิ่งที่หม๊าต้องการ... เราจะเดินทางกันในต้นเดือนมีนาคมนี้ จริงๆ จะว่าไปป๊าเค้าก็แอบมีความฝันเล็กๆที่เค้าต้องทำ เหมือนกันนะ ที่กลับเมืองไทยคราวนี้ เพียงแค่มีเราแม่ลูก เป็นตัวกระตุ้น ให้ฝันเป็นจริง ก็ร้านขายอูคูเลเล่ (กีตาร์ฮาวาย)เค้าหน่ะสิ ตอนแรกก็เกือบจะมีร้านที่นี่แล้ว แต่มาคิดๆดู นอกจากราคาที่แพงมากๆแล้ว เราก็ยังไม่พร้อมหลายๆอย่าง เรื่องแรกเลย ก็คือ ใครจะมาดูร้าน..ให้ป๊าลาออกจากงานมา คงจะไม่ work เพราะถ้าวันหนึ่งร้านขายได้แค่ตัวเดียว มันจะเสียวไปทั้งครอบครัว...แล้วถ้าให้หม๊าไปเฝ้าหล่ะ อ้าว! แล้วหนูหล่ะ เอาไปเลี้ยงด้วยเหรอ แล้วเวลาอึ เวลากิน เวลากล่อมนอน ถ้าลูกค้ามาหล่ะ ทำงัย??? เอาไปฝาก day care โอ้โห! แพงฉิบ!...จ้างคน ช่วงแรกๆยังไม่มีรายได้เลย จะหารายจ่ายแล้วหรือ...สรุปไม่ work ลูก ป๊าเลยพับโครงการที่จะมีร้านที่นี่ไป แล้วก็หอบเอาโครงการกลับไปสานต่อที่เมืองไทย คราวนี้ดูเป็นรูปเป็นร่างมาก ก็ได้อากง(ป๊าของหม๊า) เค้ามาช่วยๆดูและตกแต่งร้านให้ รอป๊ากลับไป ส่วนเจ็กตี๋ หุ้นส่วนคนสำคัญ ตอนนี้ก็ได้แต่บ่นว่า ขายดีจนปวดหัว อิ อิ ก็เร่งวันเร่งคืนให้ป๊ากลับไปช่วยอยู่ เพราะเค้าก็มีลูกสาวตัวน้อยๆวัย อ้อแอ้ ต้องดูแลเหมือนกัน ถ้าถามว่าเมื่อไหร่เราจะกลับมาอยู่ที่นี่กันอีก ก็ตอบยากนะลูก แต่เอาเป็นว่า ป๊ากับหม๊าตั้งใจอยากให้หนูกลับมาเข้าโรงเรียนที่นี่ เพราะไม่อยากให้หนูต้องเสียโอกาส และอยากให้หนูอยู่ในสังคมของประเทศที่เจริญแล้ว แต่ก็ไม่อยากให้หนูลืมประเทศบ้านเกิดของป๊ากับแม่ เพราะถึงแม้จะยังไม่เจริญ แต่ก็อบอุ่นและน่าอยู่ มันจึงตอบยากไงลูก ว่าเมื่อไหร่ เพราะอีก 4-5 ปีข้างหน้า ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่เราต้องเจอ เราอาจเปลี่ยนใจไม่กลับมาที่ อเมริกาอีก หรือเรา อยู่ไปได้แค่ ปีสองปี ก็ตัดสินใจกลับมาที่นี่อีก ก็เป็นได้ มันเป็นเรื่องของอนาคต ที่ป๊ากับหม๊า ต้องตัดสินใจให้ดี อีกครั้งหนึ่ง.... แต่ที่แน่ๆ ไปไหนไปกัน พ่อ แม่ ลูก ติดกันเป็น แพ็คเกจ เหนียวแน่น หนึบหนับ รักกัน รักกัน รักบี้ที่สุดในโลก... ตัวเล็กๆที่เรียกว่ารัก ของหม๊า   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2554 17 comments Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2554 19:18:04 น. Counter : 970 Pageviews. Share Tweet

มายกมือสนับสนุนค่าาาาาาา คือว่า อยากได้มาก Ukulele แต่ว่าเล่นไม่เป็นหรอกนะ แต่อยากให้ลูกเล่น เพราะมันน่ารัก แล้วขนาดก็พอเหมาะกะเด็กๆดี จะไปสั่งซื้อเวปนึง มันดันหมดไปแล้ว อดเลย ร้าน ukulele ทั่วไปมีแต่ของแพงๆ แบบเสียงดีมั๊ง คือว่าถ้าขนาดนั้น กลัวลูกทำพังอ่ะ 555 อ่านแล้วอิจฉาครอบครัวนี้จัง การที่ได้ไปใช้ชีวิตด้วยกันที่เมืองนอก มันทำให้ได้ประสบการณ์เยอะดี แล้วที่สำคัญ ได้รู้ว่ารักกันมากขนาดไหน ใช่ไม๊ๆๆ   โดย: misspommy 22 กุมภาพันธ์ 2554 7:55:42 น.

มุ่ยเขียนได้แบบซึ้งมาก ๆ เลย ถ้าให้เค้าไปอยู่แบบตะเอง เค้าตายแน่ ๆ แค่อยู่บ้านเลี้ยงลูกคนเดียว ยังเหงาแทบแย่เลย ทำกับข้าวก็เก่งแล้วด้วย สมกับเป็นแม่ศรีเรือนมาก ๆ กลับมาเมื่อไหร่รีบส่งข่าวนะ เพื่อน ๆ รอฉลองการกลับมาอยู่จ๊ะ ปล. สามีกำลังฝึกเล่น Ukulele อย่างตั้งอกตั้งใจ แต่ยังเล่นไม่เป็นเพลงซักกะที แล้วเจอกันที่สยามประเทศจ๊ะ   โดย: ปอม IP: 58.9.22.241 22 กุมภาพันธ์ 2554 10:56:28 น.

เวลาผ่านไปไวจิงๆ แอบใจหายที่เพื่อนต้องย้ายกลับเมืองไทยแต่ก็เข้าใจสถานการณ์ 4 ปีแล้วที่เรารู้จักกัน เคยไปเรียนด้วยกัน มีกิจกรรมร่วมกันมากมาย มุ่ยก็เป็นเพื่อนคนเดียวที่สนิทที่สุดที่ฮาวาย เห็นกันตั้งแต่อุ้มท้องบี้ จนตอนนี้ US citizen ขวบกว่าแล้ว ได้เห็นตัวอย่างครอบครัวเล็กๆที่ฝ่าฝันอุปสรรคมากมาย ตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ต่างคนต่างก็มีจุดเปลี่ยนแปลงในชีวิต แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือความเป็นเพื่อนที่ดีของเราที่ยังคงอยู่ตลอดไป(แอบซึ้ง) สมัยนี้ดีที่มีเทคโนโลยีมากมายที่ทำให้เรารู้สึกไม่ได้ไกลกันมากนัก ยังไงก็ส่งข่าวมาบ้างนะจ๊ะ จะคอยติดตามบล็อคมุ่ยและเรื่องราวสนุกๆของบี้ ขอให้มุ่ยและครอบครัวโชคดี ประสบความสำเร็จในทุกๆเรื่องและก็ขอให้กิจการร้าน Ukulele เฮงๆ ไว้กลับไปจะแวะไปเยี่ยมเยียนที่ร้านนะจ๊ะ เพื่อนกันตลอดไป :)   โดย: Nanny@Hawaii IP: 24.94.66.189 22 กุมภาพันธ์ 2554 13:32:15 น.

พี่สาวก็ดีนะที่มาอ่านที่บ้าน ซึ้งจับใจ ไว้เจอกันนะ   โดย: น้ำฝน IP: 182.52.17.46 22 กุมภาพันธ์ 2554 19:54:49 น.

โห้ พี่สาว น้องสาวนั่งอ่านบนบีทีเอส...น้ำตาแทบร่วง....คิดถึงเจ้เหมือนกัน ถึงการไปอยู่เมกาจะเหมือนเป็นชีวิตที่สวยหรู...แต่สุดท้าย การอยู่กับครอบครัว ก็สำคัญไม่แพ้กัน...T^T รักนะ จุ๊บๆ   โดย: กุ๊กกุ๋ย IP: 110.164.38.177 22 กุมภาพันธ์ 2554 22:09:11 น.

ต้อนรับกลับบ้านครับพี่มุ่ย อยากให้กลับมาเร็วๆ มีเรื่องอยากคุยด้วยมากมาย โดยเฉพาะเจ้ากีต้าจิ๋วนี่แหล่ะเห็นว่าป๊ะป๋าของเจ้าบี้นี่ตัวเทพเลยไม่ใช่เหลอกลับมาเมื่อใหล่ติดต่อมามากนะครับเบอร์เดิม 081-3780625   โดย: ขุนสุราพ่าย IP: 202.60.203.20 23 กุมภาพันธ์ 2554 8:48:28 น.

ขอต้อนรับกลับบ้านค่ะพี่มุ่ย ดีใจจัง อยากเจอหนูบี้สุดๆ (เพราะน้ามดติดตามอ่าน blog ตั้งแต่หนูยังไม่เกิดเลยลูก อิอิ ^o^)   โดย: มด IP: 10.121.4.23, 202.28.64.1 23 กุมภาพันธ์ 2554 12:59:44 น.

แล้วเจอกันนะครับคุณพี่   โดย: สัมพันธ์ IP: 110.77.230.215 23 กุมภาพันธ์ 2554 21:30:55 น.

มีโอกาสจะไปเยี่ยมที่ร้านค่ะ โชคดี in every way นะคะ   โดย: ตา (ta/'o-o/' ) 26 กุมภาพันธ์ 2554 18:08:51 น.

ดีใจด้วยจ๊ะที่ได้กลับไทย อยากกลับไปอยู่ไทยบ้าง แต่สามีไม่อยากไปอยู่อ่ะ ไปเที่ยวได้ แต่ไม่อยู่ ดีแล้วได้กลับไปอยู่ให้พ่อแม่ได้ชื่นชมหลาน เก็บเกี่ยวความสุขให้เต็มที่นะจ๊ะ ขอให้สิ่งที่ตั้งใจประสบความสำเร็จนะจ๊ะ   โดย: How is beautiful life 1 มีนาคม 2554 13:23:36 น.

ดีใจด้วยนะคะได้กลับบ้านมาอยู่กะคนที่เรารักและรักเรา เชื่อว่าคนในครอบครัวอยากเล่นกะหนุ่มบี้แน่นอนจ๊ะ ยิ่งมีลูกก็ยิ่งรู้สึกอยากดูและพ่อแม่เราให้ดีเนาะ เข้าใจ ๆ ๆ เลยจ๊ะ โชคดีนะค๊า ^^   โดย: prince charming isn't coming 5 มีนาคม 2554 16:05:24 น.

คร์อคของอูกูเลเล่ หาซื้อที่ไหนค่ะ   โดย: มื้ว IP: 101.108.203.151 19 มีนาคม 2554 13:29:36 น.

ตอบคุณมิ้วนะคะ โหลดเอาเลยค่ะ ตามเน็ตนั่นแหละ สะดวกดี ไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ   โดย: บลูม่า 21 มีนาคม 2554 1:21:35 น.

หวัดดีค่ะ คุณแม่น้องชีสที่เจอกันที่คาร์ฟูบางบอนนะคะ เป็นไงกันบ้างคะปรับตัวกับอากาศเมืองไทยกันได้ยังอะเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเนอะ ว่างๆแวะมาทักทายน้องชีสบ้างนะคะ   โดย: nuengnarak 28 มีนาคม 2554 14:47:43 น.

เปิดร้านอยู่แถวไหนอะคะ อยากรู้จัก Ukulele จัง อ้อ..ต่อไปเรียกชื่อ หนึ่ง เฉยๆก็ได้น้าไม่ต้องคุณหนึ่งหรอกจ้า เขิน หนึ่งอายุ 26 อะคะไม่รู้เรียกพี่มุ่ยได้อะป่าว จาได้ดูคุ้นเคยหน่อยค่ะ หนึ่งเป็นคนถ่ายรูปไม่เก่งอะคะส่วนใหญ่ถ่ายรูปน้องชีสก็ถ่ายจาก BB ซะส่วนใหญ่ภาพก็เลยก๊องแก๊งไปบ้าง แต่อยากมีรูปเก็บไว้ก็เลยถ่ายเล่นๆให้พอมีรูปเก็บไว้ดูบ้างตอนน้องชีสโต แต่หนึ่งจำน้องบี้ได้แม่นมากเลยเห็นปุ๊บสะดุดเลย ใช่ ไม่ใช่หว่า จาเข้าไปทักตอนอยู่กะคุณพ่อก็กลัวหน้าแตก แต่พอเห็นพี่มุ่ยเท่านั้นแหละ ใช่เลย เพราะหนึ่งอ่านบล๊อคนี้บ่อยค่ะ ไปแล้วค่ะ ว่างๆมาเขียนบล็อคอีกน้า อยากอ่านๆ   โดย: nuengnarak 31 มีนาคม 2554 17:10:15 น.

ว๊าวววว คุณ จขบ. เป็นภรรยาของคุณเมษาฮาวายนี่เอง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ   โดย: strawberry banana&cream 5 เมษายน 2554 12:46:35 น.

welcome to thailand คับพี่บี้และคุณแม่คุณพ่อที่น่ารัก   โดย: nu (NongNuDaddy ) 20 เมษายน 2554 13:52:56 น.