ได้เวลา อัพ blog กันอีกรอบแล้วลูก ก่อนที่ทุกอย่างมันจะเนิ่นนานเกินไป ช่วงนี้หม่าหม๊า ยิ่งหลงๆลืมๆอยู่ด้วย สงสัยได้เวลากิน ไวตามิน B12 บำรุงสมองแล้ว หุ หุ ก็ขอเปิดฉาก blog ด้วยรูป หนูเป็นเด็กดี ก่อนหล่ะกัน ป๊าก็คิดได้เน๊อะ ถ่ายเสร็จเอามาให้หม๊าดู บอกดูดิ บี้เป็นเด็กดี กร๊าบบบ .เด็กดีมากกกก ลูก เบื้องหลังคือ นี่มันห้าทุ่มกว่าแล้ว ยังไม่นอนอีก ฮืม ฮืม..ก็โดนดุไปเรียบร้อย ทั้งนายแบบ และตากล้อง ไปนอนเดี๊ยวนี้!!!เขียนนอกเรื่องอีกแหละ กลับมาต่อกันเรื่องที่เราบินกลับเมืองไทยดีกว่า หลังจากที่เครื่องขึ้้นได้ระดับแล้ว ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่ หนูก็ร่าเริงดี พี่ๆ แอร์ฯ ก็แวะเวียนมาเล่นด้วยบ่อยๆ แต่ ดั๊น มางอแง ช่วงที่เค้า เสริฟ์อาหารพอดี ก็อย่างที่บอก ที่นั่งก็แคบ เวลาเอาถาดขึ้นมา ก็แทบจะขยับไม่ได้ ไม่รู้จะลด cost ไปถึงไหน แต่ก็อย่างว่าแหละ ตอนนี้เค้า bankrupt อยู่ ก็น่าเห็นใจเน๊อะ ทีนี้ พอหนูร้องจะให้อุ้มก็เป็นเรื่องเด๊ะ มาเบียดทีกัน ตอนหม๊าอุ้มอยู่ก็ไม่เป็นไรนะ เพราะไม่ดิ้นมาก แต่พอเปลี่ยนให้ป๊าอุ้มเท่านั้นแหละ เป็นเรื่องเลย เพราะหนูถีบถาดอาหาร แก้วนำ้ กระจาย หม๊า โมโห คอดๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ แหง่ม แหง่ม เอาไว้โตก่อนเถอะ โดนตีแน่!่บินคราวนี้ เราโชคดีมากเลยลูก ท้องฟ้าแจ่มใส ตอนบินใกล้ถึงสนามบิน ญี่ปุ่น แฮร์ฯมากระซิบบอกว่า ให้ไปดูที่หน้าต่างฝั่งโน้นสิ เห็น ภูเขาไฟ ฟูจิ สวยมากเลย ได้ยินปุ๊ป ป๊าก็อุ้มหนูกระโดด ไปทันที ลืมแม้แต่กล้องถ่ายรูป หรือ กล้องวีดีโอ ดีนะ ที่หม๊ายังมีสติ รีีบกลับมาเอา เลยได้ถ่ายอยู่หน่อยนึง (เห็นตอนแรกสวยกว่าเยอะ) ก็ดีกว่าไม่ได้ถ่ายเน๊อะ ภาพอย่างงี้หาดูยากมาก และสวยมาก เล่นเอาหม๊าเพ้อเลย ว่าวันหนึ่ง ช้านจะต้องไปเหยียบ ภูเขาไฟ ฟูจิ ให้ได้ ป๊าได้ยินแล้ว เก็บเงินด่วน อิ อิ แต่จะว่าไปแล้วก็เป็นความฝันของป๊า ตั้งแต่่เด็กเหมือนกันนั่นแหละ ที่อยากไปญี่ปุ่น เห็นบอกว่า ชีวิตนี้ขอไปดูนางเอก AV ตัวเป็นๆซักที กร๊ากกกตอนมาถึงที่ญี่ปุ่น หนูงอแงนิดหน่อย เพราะมันผิดเวลาไปมาก ตอนนั้นที่ญี่ปุ่นเพิ่งจะ สี่โมงเย็น แต่ที่ฮาวาย ก็ใกล้เที่ยงคืนแล้ว โชคดีที่ตรงรอ มีของเล่นเด็กให้ หนูก็เลยตื่นตาตื่นใจ เลิกงอแง พอขึ้นเครื่องปั๊ป ก็หลับปุ๊บทันที ก็หลับแบบเกาะแน่นเป็นลูกลิงเลย พอหลับท่านี้ นานๆ ผลก็คือ ฉี่ทะลัก diaper ค่ะ ดีนะที่เตรียมชุดขึ้นมาเปลี่ยนด้วยไม่งั้นเละ!หลับไปได้ สองยก ก็บินเข้าสู่น่านฟ้าเมืองไทยแล้ว อูย ตื่นเต้น ไม่ใช่อะไรหรอกลูก หม๊าลุ้นอยู่ว่า จะมีคนมาประท้วงปิดสนามบินอ่ะปล่าว อ้า หนูไม่รู้อะเด่ะ ว่าเราเลือกวันกลับได้เป๊ะมาก เป็นช่วงที่มีการนัดรวมพลประท้วงรัฐบาลพอดี ของพวกกลุ่มคนเสื้อแดง หม๊าก็ไม่ขอลงรายละเอียดแล้วกันนะ เอาเป็นว่า หม่าหม๊ารักในหลวงของเรามากลูก ใครหน้าไหนที่มันคิดร้ายต่อสถาบันกษัตริย์ ขอให้มันมีอันเป็นไป ไม่มีแผ่นดินจะอยู่ ขอให้บาปกรรมตามทันในชาตินี้..แหมพูดแล้วอารมณ์ขึ้น เจง เจงแต่ก็ไม่มีเหตุการ์ณร้ายแรงอย่างที่คิดหรอกลูก เรามาถึงที่สุวรรณภูมิ ตอนห้าทุ่ม โดยมี แปะง้วง อาม่าใหญ่และอากง มารับ อาม่าใหญ่ดูคิดถึงหนูมากเลย อุ้มไม่วาง หอมซ้ายที ขวาที..ใครๆก็รักนะเนี้ย เด็กคนนี้ อ้อ มีเรื่องตลกเล่าให้ฟังด้วยลูก คือว่าป๊าหนู เค้าไม่ได้กลับเมืองไทยมาประมาณ สามปีกว่าได้ พอเปิดประตูออกจากสนามบินปุ๊ป ป๊าพูดขึ้นมาทันทีเลยว่า ใครเผาอะไรอ่ะ คือ ควันมันเยอะมากลูก แล้วก็เหม็นสุดๆ แต่หม๊ารู้แหละว่ามันไม่มีใครเผาอะไรหรอก นี่คือ Welcome to Thailand แล้วลูก กลิ่นควันรถเป็นเรื่องธรรมดา ป๊าเค้าอยู่ฮาวายอากาศบริสุทธิ์ซะนาน ทำเป็นลืม อากาศบ้านเกิดเมืองนอน กระแดะซ้าไม่มี พ่อใครหว่า??กลับมาคราวนี้ หลานๆ ทางฝั่งป๊า โตขึ้นมากมาย เริ่มจากหลานที่มีอยู่เดิมก่อน เรียงจาก กั๊ตจัง น้องกัน วินนี่ แล้ว ก็ ริชชี่ แถมตอนที่เราไม่อยู่ ยังมีงอกออกมาอีก สามหนอ คือ น้องสกาย น้องสมาย แล้ว ก็ หลิง หลิง ถ้านับกันแล้ว ตอนนี้ หนูก็เป็นน้องเล็กสุด รวมแล้วมี ลูกหลาน อยู่ แปดคน โอ้!! เยอะจริงๆ คิดดูเด๊ะ ไปกิน โต๊ะ จีน ต้องจอง สองโต๊ะ อ่ะ ไม่งั้น จุไม่หมด หุ หุมื้อนี้ สปอนเซอร์โดย ป๊า (ของป๊าอีกที) ขอบคุณมากคร้าในบรรดา หลานทั้งหมด คนที่เห่อหนูที่สุด ก็คงไม่พ้น เฮีย กั๊ตจัง เพราะตามติดตลอด ไม่ว่า หนูจะอาบนำ้ จะนอน จะเปลี่ยน diaper ขอมีส่วนร่วมตลอด ก็ดีนะ ช่วย เบาแรงได้เยอะเลย หนูก็ดูมีความสุขมาก ที่มี เฮียมาเล่นด้วยตลอดเวลา อ้อ มาคราวนี้ หนูได้ลิ้มรส ฝีมือ อาม่าเล็กด้วยนะ ขอบอกว่า อาม่าเล็กนี้ฝีมือทำอาหารเด็ดมาก เชฟมือหนึ่งเลยลูก หนูก็กินเอา กินเอา ขนาด สองทุ่มจะนอนแล้ว อาม่าเอาข้าวต้มมาป้อน ยังกินได้อีกอ่ะ เชื่อเค้าเลย คนละอารมณ์กับที่หม๊าป้อน cereal rice เลย อยู่นี่ หนูกินเก่งมาก เก่งเป็นสามเท่าเลยก็ว่าได้ นมกระปุกใหญ่ที่เอาไป ขากลับไม่พอเลยอ่ะ ต้องไปขอมาจาก อาเจ๊สมายด์ ทีอยู่บ้าน กินทีเกือบเดือน แต่หม๊าดีใจมาก ที่หนูกินเก่งอย่างงี้ เพราะจะได้อ้วนๆ กะเค้าซะที นำ้หนักยังเกาะ ค่า min อยู่เลย หรือ จะทิ้งให้อาม่าเลี้ยงซะที่นี่ เลยดีมั้ย หุ หุ ว่าแล้วก็ต้องไปเรียนสูตร ข้าวต้มซะหน่อยกลับมาจะได้ทำให้หนูกินกลับมาคราวนี้เราได้อยู่เมืองไทยกันแค่ สิบกว่าวันเอง เพราะป๊าลางานได้แค่นั้น จริงๆมันก็ไม่พอหรอกลูก ใจหม๊าอยากอยู่ซัก สามเดือน ฮ่า ฮ่า แต่สงสาร ป๊าตาดำๆอ่ะไม่อยากพรากลูก พรากพ่อ ดังนั้น เรื่องไปเที่ยวไหนไม่ต้องพูดถึง เอาแค่ ทัวร์เยี่ยมญาติ กะกินข้าวกับเพื่อน ก็หมดเวลาแล้ว ดีหน่อยที่ที่ตอนนี้ บ้านหม๊าย้ายไปอยู่ที่ อัมพวาแล้ว ตอนไปหา อากงกับยายกุ๋ย (พ่อแม่ ฝั่งหม๊า) ก็เลยเหมือนได้ไปพักตากอากาศกันเลยทีเดียว ดีจัง ช๊อบ ชอบ เพราะตอนที่อยู่บ้านป๊า ก็มีแต่ทัวร์กินอะไรอร่อยๆกัน สปอนเซอร์ โดย อากง บ้าง อาแปะเซี่ยบ้าง หรือไม่ก็ไปเดินช๊อปปิ้ง ที่ห้างพระรามสอง เดินมันเกือบทุกวัน เดินเข้าออก ทุกร้าน เอาให้หายอยากไปเลย อิ อิ แต่อยากบอกว่าเซ็งมากเลย เพราะเวลาไปเดิน มันก็จะมีพวกซุ้ม สถาบันลดความอ้วน เสริมความงามอะไรทำนองนี้ ตั้งอยู่เป็นจุดๆ ใช่มั้ย และหม๊าก็เปรียบเสมือนเป็น target อ่ะ ผ่านซุ้มไหน ก็กรูกันเข้ามาซุ้มนั้น เซ็ง ถามอยู่ได้ ไม่สนใจลดความอ้วนหลังคลอด เหรอคะคุณแม่..เดินผ่าน สามรอบ ก็ทัก สามรอบ นี่มันจำชั้นไม่ได้กัน หรือว่า มันจะเอาชั้นให้ได้เนี้ย T_T จริงๆเรื่องอ้วนเนี้ย หม๊าก็รู้ตัวอยู่นะ เพราะน้ำหนักมันก็โชว์อยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่า ตัวเองอ้วนมากขนาดไหน จนกลับมาเมืองไทยนี่แหละ เนื่องจากคนรอบข้าง ยังเท่าเดิมไงลูก มีแต่หม่าหม๊า ที่เพิ่มมา สิบโล หลักฐานมันมาฟ้องด้วยภาพ ดูภาพครั้งแรก นี่ใครอ่ะ อ้วนยังกะตุ่่มสามโคก กรี๊ดดดดดด ช้านเองงง ยิ่งภาพที่ถ่ายกะยายกุ๋ย ข้างล่างนี้ หม๊าคิดว่า ถ่ายตอนยังไม่คลอดซะอีก อ้าวมองอีกที มีลูกออกมาแล้วนี้หว่า เห็นแล้ว อนาถจิต! ทำเอากินข้าวไม่ลงไป 1 มื้อ หุ หุ ตอนแรก ที่ไปหายายกุ๋ย หม๊าตั้งใจว่า จะไปนอนที่บ้านนั่นแหละ แต่บังเอิญว่าป๊า ต้องสอน online ด้วย และที่บ้านก็ไม่มี net เลยเข้าทาง ได้ไปนอน ที่รีสอทร์ ที่ อี๊ฝนทำงานอยู่ มีชื่อว่า บ้านอัมพวา รีสอทร์แอนด์สปา แถมเจ้าของ ยังใจดีสุดๆ ลดแลกแจกแถมให้มั่กๆ ลดอีท่าไหนไม่รู้ รู้แต่ว่า เราได้มาอยู่ห้องราคา 4,999 ด้วยราคา 1,999 เลิศศศศ แถมยังใจดี ถามอี๊ฝนอีกว่า จะอัพเกรดให้ไปนอนฝั่งเรือนไทยเอามั้ย โชคดีที่ อี๊ฝนมันเป็นน้องสาว หม่าหม๊ามานาน 26 ปี เลยรู้ใจ ตอบปฏิเสธไปทันที เลยว่า ไม่ไหวมังค่ะ เพราะพี่เค้ากลัว ก็เลยเลือกมาอยู่ฝั่ง วิลล่าแทน แหม จะไม่ให้กลัวได้งัย เพราะช่วงที่เราไปพักกัน มันเป็นกลางอาทิตย์ ไม่ค่อยมีแขกอยู่แล้ว แถมเรือนไทยที่ว่า ก็สร้างแบบไทยแท้ โบราณมากมาย ให้บรรยากาศสุดๆ แต่ก็แอบเสียดายเหมือนกัน เพราะมันสวยมาก นี่ถ้ามีเพื่อนมาด้วยอีกสักห้อง หม๊าก็คงกล้าอยู่อ่ะ แต่ถ้าให้อยู่ห้องเดียวทั้งเรือนเลย ก็คงไม่ไหวอ่ะ มันเหงาาาาแต่ฝั่งวิลล่า ที่หม๊าอยู่นี่ ก็ประทับใจกันสุดๆเลยอ่ะ ห้องดูขนาดกำลังพอดี จัดแต่งน่ารัก ดูสบายๆ ดูแล้วอยากเก็บไอเดีย มาแต่งบ้านตัวเอง ที่สำคัญห้องนำ้ หรูมากกก (แอบคิดว่าหรูไปปล่าว ว่ะ) มีอ่างอาบนำ้ขนาดใหญ่ และมีตู้อาบน้ำ ที่เป็นแบบ ให้นำ้ฉีดๆออกมาที่ตัวก็ได้ หรือ จะเลือก แบบ ฝักบัว ธรรดา หรือ ฝักบัวใหญ่ ให้อารมณ์ แบบฝนตก ก็ได้ คนคิดเค้าก็เข้าใจคิดเน๊อะ มันดูดีมากอ่ะ ไม่คิดเลยว่า ในบ้านป่า ท่ามกลางธรรมชาติ จะมีอะไรที่มัน ไฮเทค ขนาดนี้ (ได้ข่าวว่า ฝั่งเรือนไทย ห้องนำ้ก็เป็นแบบนี้แหละ อุ๊แม่เจ้า หรูซะ) หนูก็เริ่งร่ามาก ได้มีอ่างอาบนำ้ไฮโซกับเค้า ที่่นอนก็กว้างนอนสบาย แอร์ก็เย็นฉ่ำ บรรยากาศรอบๆก็ดูดี พนักงานก็สุภาพน่ารัก ที่พูดมาทั้งหมดนี่ก็ไม่ได้เกินจริงเลย ไม่ใช่เพราะอี๊ฝนทำงานอยู่ แล้วหม่าหม๊ามาชมนะ เรื่องจริงลูก ก็ดูรูปเอาเองแล้วกันว่า เรามีความสุขขนาดไหน (ชุดฟอร์มอี๊ฝน ยายกุ๋ยบอกว่า เหมือนผีเสื้อ ป๊าก็เลยบอกว่า หม่าหม๊า ก็เหมือนผีเสื้อเหมือนกัน แต่เป็นผีเสื้อสมุทรนะ กร๊ากๆๆๆ กร่อดๆๆๆ คิดว่าตัวเองเป็นพระอภัยมณีหรือไงย่ะ)แอบเสียดายที่หม๊าไปได้ไปทำสปา เพราะเห็นเค้าว่าทำดี แต่มันไม่มีเวลาจริงๆ เพราะหม๊าอยาก spend quality time กับครอบครัวมากกว่า ก็เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกัน รับรองไม่พลาดแน่ ว่าแต่ว่า จะได้ราคาดีอย่างนี้ อีกหรือปล่าวหว่าาาา มาคราวนี้ หม๊าว่า ทางบ้านป๊า เค้าเห่อหนูแล้วนะ ก็ยังไม่เท่า อากงกับยายกุ๋ยเลย เพราะ ถึงขนาดข้าวปลาไม่ยอมกิน จะอุ้มหลานท่าเดียวเลย คริ คริ ในรูป เราไปกินข้าวริมแม่น้ำแม่กลองมาลูก และผู้หญิงหน้าตาแปลกๆ ที่หนูเห็น สองคนนั่นหน่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหน น้องสาวสุดที่รักของหม๊าเองลูก อี๊นำ้ฝน กับ อี๊กุ๊กกุ๋ยหม่าหม๊า ก็ขอจบ blog ไปเที่ยวเมืองไทยไว้แค่นี้หล่ะกัน จริงๆเรื่องราวความประทับใจมีมากมาย บรรยายสามวัน ก็ไม่จบ และอยากบอกว่า ทุกๆคนเค้ารักหนูมาก และไม่อยากให้หนูกลับมาเลย หม๊าเองก็ไม่อยากกลับลูก .. แต่ทำไงได้ เรามีความจำเป็นที่ต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน ก็รอเวลาให้ทุกอย่างมันลงตัว เราคงได้กลับสักวัน .แอบเศร้า Create Date : 04 พฤษภาคม 2553 Last Update : 5 พฤษภาคม 2553 4:02:44 น. 15 comments Counter : 1219 Pageviews. ShareTweet
เด็กดีจริงๆด้วยค่ะ 55+
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [