นี่เวลาก็ผ่านไปเกือบจะ สองเดือนแล้วซินะลูก ที่หม่าหม๊าไม่ได้มาอัพ blog เลย ก็แบบว่ามันไม่มีอารมณ์อ่ะลูก เพราะช่วงอาทิตย์ก่อน สถานการณ์ บ้านเมือง ที่เมืองไทยวุ่นวายมาก เกิดจราจลถึงขั้น เผาตึกราบ้านช่องกันเลยทีเดียว ที่น่าสะเทือนใจที่สุดเห็นจะเป็น  Central World  ที่โดนเผาจนถล่มลงมา

แม้จะเป็นเพียงบางส่วน แต่มันก็ดูเสียหายมาก อันที่จริงแล้ว ห้างนี้ก็ไม่ได้เป็นห้างโปรดของหม่าหม๊าหรอกนะ ตั้งแต่เค้าเปิดมา ก็เพิ่งเคยไปแค่ครั้งเดียวเอง ตอนที่เรากลับเมืองไทยครั้งล่าสุดนี่แหละ คือ ไปพร้อมหนูและป๊า ไปกินอาหารทะเลที่ร้าน แหลมทองซีฟู้ด กับเพือนๆของป๊า หม๊ายังคุยกับป๊าอยู่เลยว่า ห้างนี้มัน ดูใหญ่โต ไฮโซดีจัง แต่น่าเสียดาย ที่ตอนนั้นไม่มีเวลาเดินเล่นเลย เพราะพรุ่งนี้เช้าต้องขึ้นเครื่องกลับแล้ว (กระเป๋ายังไม่ได้จัด หุ หุ) ไม่คิดเลย อีก หนึ่งเดือนต่อมา ห้างนี้ จะถูกเผา เห็นรูปแล้ว ก็ เฮ้อ! นี่หรือเมืองพุทธ

แต่สิ่งที่ทำให้หม่าหม๊า เพลียใจสุดๆไปเลยก็คือ เหตุการณ์ครั้งนี้มันส่งผลกับอนาคตของเราเป็นอย่างมาก ถึงขั้นอาจจะต้องเปลี่ยนแผนกันเลยทีเดียว เพราะเริ่มแรกหม๊าวาดฝันไว้ว่า สิ้นปีนี้ หลังจาก ป๊าได้ปรับเป็น US. citizen แล้ว เราจะกลับไปอยู่เมืองไทยกัน หนูจะได้ เติบโต ท่ามกลางญาติพี่น้อง หม๊าเริ่มมองหา ลู่ทาง ทำมาหากิน คิดโน่น คิดนี่ มีความสุขดีแท้ แต่แล้ว พอมีเรื่องอย่างงี้ ป๊าเค้าก็เริ่ม ลังเล ที่จะกลับไป (เพราะใจจริง ป๊าเค้าก็ไม่อยาก กลับอยู่แล้ว) เริ่มบอกให้ หม๊าเผื่อใจไว้บ้าง ว่าอาจต้องอยู่ที่นี้ ต่อไป....

เริ่มต้น blog มา ก็มีแต่เรื่อง น่าเบื่อ เน๊อะ ลูก เน๊อะ  เอาหล่ะ หม๊าปล่อยวางไว้ก่อนก็ได้  ขอพูดถึงเรื่องดีๆ นิดหนึ่ง คือ เมื่อ อาทิตย์ก่อน เราสามคนไปเดิน ซื้อของ ที่ Don Quijote เป็นห้างญี่ปุ่น ซึ่งก็เป็น หนึ่งในห้างประจำของเรา นอกเหนือ จาก Waltmart และ Costco ตอนเดินเล่นอยู่ หม๊าก็ได้ยิน เสียงคนประกาศ อะไรซักอย่างไม่ได้ตั้งใจฟัง

แต่มีอยู่ประโยคหนึ่ง ออกเสียงคล้ายๆ นามสกุลพวกเราเลย หม๊าก็ขำอ่ะเด๊ะ ทำเสียงล้อเลียน ป๊าก็ว่า ว่าปัญญาอ่อน อิ อิ.... สักพักมีคนโทรหาป๊า ถามว่า ตอนนี้ ภรรยาคุณ มาเดินที่ห้างนี้หรือเปล่า.. เอาหล่ะสิ ใครสะกดรอยตาม ลูกเมีย ตรูหว่า !! 

แล้ว ก็ถึงบางอ้อ เมื่อ เค้าบอกว่า มีคนเก็บกระเป๋าสตางค์ ภรรยาคุณได้ที่ลานจอดรถ ให้มารับคืน ที่ counter service ตอนนั้นใจ หม่าหม๊า ร่วงไปที่ตาตุ่มเลยลูก เพราะจำได้ว่า ไม่ได้ถือลงมาด้วยนี้นา และถ้าเจอกระเป๋าตังค์ ก็แปลว่า ต้องเจอทั้ง กระเป๋าสะพาย และมือถือ ทุกอย่างอะดิ เพราะหม๊าเก็บกระเป๋าตังค์ไว้ในนั้น  ...ป๊าบอกว่า ได้แค่กระเป๋าคืนก็ดีแล้ว อย่าไปหวังอะไรมากเลย

(เพราะป๊าเค้าเคยมีประสบการ์ณมาแล้วลูก ตอนช่วงที่หนูเกิดมาใหม่ๆ ป๊าเค้า เบลอมาก ทำกระเป๋าตังค์หาย แต่ไม่รู้ว่าหายที่ไหน เห็นครั้งสุดท้ายก็ที่ห้างนี้แหละ แต่ของป๊าเค้า หายแล้ว หายเลยลูก ไม่มีใครติดต่อมาเลย...เศร้า)

พอไปถึงที่ Counter เค้าก็เอากระเป๋าสะพาย คืนให้  บอกแค่ว่า เป็น nice old lady คนหนึ่งเอามาให้ พอหม๊าเปิดดูข้างใน ของอยู่ครบเลยลูก น่าเสียดายที่หม๊า มัวแต่ ตกใจ และ ดีใจที่ได้ของคืน ก็เลยไม่ได้ ให้เค้า ประกาศขอบคุณ ผู้หญิงใจดีคนนั้น ก็เลยอยากใช้พื้นที่ตรงนี้ ขอบคุณมากๆสำหรับน้ำใจดีๆ ถึงแม้เค้าคงไม่มีโอกาสได้มาอ่าน (เพราะอ่านภาษาไทยไม่ออก) หม๊าก็ยังอยากขอบคุณอยู่ดี Thank you so much, I appreciated that.

ก็นอกเรื่องมาซะเยอะ มาพูดถึง เรือง พัฒนาการ ของหนูบ้างดีกว่า ไม่ได้เขียนซะนานแล้ว ตอนนี้ หนูอายุ 8 เดือนกับอีก 2 อาทิตย์

-เริ่มรู้มากขึ้น  ซนมากขึ้นสุดๆ

-ทำท่าเหมือนฟันจะขึ้นมา สองเดือนแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังยิ้มเหงือกบานอยู่ ยังไม่โผล่ซักซี่

-ชอบบ่น พึมพำ อะไรไปเรื่อย อ้อ ออกเสียง ป่าป๊า ได้ตอน 7 เดือน (แต่ยังไม่รู้ความหมาย) และช่วงนี้ ออกเสียง หม่ำๆๆได้แล้ว ตอนแรก หม๊าก็ดีใจว่าลูกขอกินเป็นแล้ว แต่สังเกตุพักหลังๆ เห็น อิ่มแล้ว ก็ยังพูดอยู่ เอ๊ะ!! เริ่มไม่ใช่หล่ะ ที่แท้ก็มั่วนี้หว่า..

-ปีนป่าย สารพัด งับทุกอย่างที่ขวางหน้า (ชอบมาก โดยเฉพาะ ผม หม๊ากับแว่นป๊า) แถมยังชอบทำหน้าประหลาดขึ้นเรื่อยๆ

-ยังนั่งเอง นานๆไม่ได้ แต่เกาะยืน เกาะเดินได้แล้ว

-เป็นทหารราบ หน่วยคืบไว แต่ยังไม่คลาน

แหมพูดถึงเรื่อง คลาน แล้ว ขอ เมาท์หนู นิดหนึ่งลูก คือเมื่อ วันที่ 15 พค.ที่ผ่านมา มีงาน Baby Expo 2010 ที่ Honolulu นีแหละ แล้วเค้าก็มีแข่งคลานกันไง พอหม๊ารู้ข่าว ก็ตื่นเต้น รีบ train หนู เป็นการใหญ่ ตอนนั้นมีเวลา ในการ train ถึง 3 อาทิตย์ เอาหล่ะหว่ะ พอมีหวัง เพราะพัฒนาการ ด้าน คืบของหนู ก็ดีวันดีคืน

เผลอ แป๊ปๆ คืบ ไปหาป๊าในห้องน้ำ หันมาอีกที วกกลับมาหาหม่าหม๊าที่ห้องครัว แหละ  เอา เว้ย เข้าท่า อย่างงี้ อย่างน้อย ก็ 1ใน 3 หล่ะว้า เจ้าหนูลมกรด  นักกีฬาตัวน้อยของหม่าหม๊า....แต่พอถึงวันแข่งจริง .....นักกีฬาคงตื่นสนามไปหน่อยอ่ะลูก นิดหนึ่ง ก็ไม่ขยับ หน่อยหนึ่งก็ไม่เขยื้อน ติ๊ดหนึ่งก็ไม่มี หม๊าวางไว้ยังไงก็อยู่อย่างงั้น  ได้แต่มอง คนโน่น คนนี้ เลิกลั่ก หม๊าเองก็อุตส่าห์ โกงให้สุดๆ อุ้มหนูไปวางไกลๆ แบบสุดแขนแล้วนะ ก็ได้เท่านั้นแหละ  ดันตูด ก็แล้ว อะไรก็แล้ว เชียร์จนคอแทบแตก  โถ่ ลูกแม่ เก่งแต่ในบ้าน ใหญ่แต่ในซอย เจงๆ

และในงาน เดียวกันนี้ ป๊าเค้าก็ส่งหนู เข้าลุ้นอีกรายการหนึ่งเหมือนกันนะ เป็น การส่งรูปเข้าประกวด Hawaii's  Most Beautiful Baby เพื่อ คัดเอา 10 คน ไปเดินบนเวที เพื่อ ขอเสียงปรบมือ หาผู้ชนะในวันนั้น อันนี้ ป๊าเค้าคาดหวังมากลูก ถึงกับมองข้าม shot ไปบนเวที เลยว่า จะให้หนูใส่ชุดไหน จะเกณฑ์ เพื่อนๆที่ทำงานมาบ้างหล่ะ จะติดสินบนให้เกรดนักเรียน แลกกับเสียงปรบมือบ้างหล่ะ... หม๊าก็พยายามบอกแล้วนะ ว่าลูกเราก็น่ารักแหละ แต่ก็ไม่ได้น่ารักมากขนาดนั้น....

แต่ป๊าเค้าหน่ะ รักหนูมาก จนหน้ามืด ตามัว หันมาเถียงคอเป็นเอ็นว่า อย่างงี้ไม่น่ารัก แล้วใครมันจะน่ารัก ไม่มี๊ ลูกเรานี่แหละ สุดๆแล้ว เข้ารอบอยู่แล้ว ชัวร์ๆๆๆๆ( คือป๊าเค้าไม่ค่อยได้ดู รูปเด็กคนอื่นๆ อ่ะลูก....หม๊าดูบ่อยๆ ก็เลยยอมรับความจริงได้ว่า ลูกคนอื่น เค้าก็น่ารักเหมือนกัน).....



สรุปก็คือ ปิ๋ว อีกรายการหนึ่ง แต่ป๊าเค้าบอกว่า  สงสัย เค้าจะยกเลิก รายการนี้ไปนะ เพราะดูที่ โบรชัวร์งานแล้ว  ไม่เห็นมีการประกวดอันนี้เลย แต่หม๊าไม่ได้ดูด้วยนะลูก และก็ยังแอบกังขาว่า ถ้าเค้ายกเลิกจริง ก็น่าจะเมล์มาบอกกันมั่ง ไม่น่าจะเงียบๆไปอย่างงี้..แต่ก็เอาเถอะ ป๊าเค้าสบายใจของเค้า  หม๊าก็ไม่อยากขัด ให้เสีย 'รมณ์....เพราะถึงยังไง หนูก็น่ารัก ที่สุดในโลก สำหรับ  ป๊าและหม๊าอยู่แล้ว จ้าลูกจ๋า 

ก็ขอจบ blog เท่านี้ก่อนนะลูก ส่งท้ายกันด้วยรูปหนู กับ หนังสือเล่มโปรด ที่ตอนนี้ชอบดู มาก จนหม๊าว่า หน้าหนูไปละม้ายคล้ายคลึง กับตัวเอกของเรื่องแล้วนะ อิ อิ ไม่เชื่อดูรูปจิ

Create Date : 29 พฤษภาคม 2553
Last Update : 29 พฤษภาคม 2553 6:11:11 น.		14 comments
Counter : 1169 Pageviews.
Share Tweet