ซื้อปาฏิหาริย์ด้วยเงิน 1 ดอลลาร์ ซื้อปาฏิหาริย์ด้วยเงิน 1 ดอลลาร์ ผลงานอันยิ่งใหญ่มิใช่อาศัยกำลัง แต่อาศัยความมุงมั่นมาทำให้สำเร็จ เวลาหัวค่ำของสุดสัปดาห์ ภายในห้างสรรพสินค้าอันแสนคับคั่ง เด็กหญิงอายุราวห้าหกขวบคนหนึ่ง เข้าคิวอยู่ในแถวของช่องชำระเงิน แต่ในมือของเธอกลับไม่ได้ถือสินค้าใด ๆ ได้แต่ประคองกระปุก ออมสินเซรามิกรูปหมูซึ่งดูเก่าและสกปรก เมื่อถึงคิวของเด็กหญิง พนักงานถามว่า “หนูน้อย หนูจะเอาอะไรจ๊ะ” เด็กหญิงพูดอาย ๆ ว่า “หนูอยากซื้อปาฏิหาริย์ค่ะ” “อะไรนะ หนูจะซื้ออะไรนะ” พนักงานคิดว่าตนเองฟังผิดไป “หนูอยากซื้อปาฏิหาริย์ค่ะ” เด็กหญิงพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่ง ผู้คนในแถวรอชำระเงินเริ่มหมดความอดทน และเริ่มมีคนกระซิบกระซาบกัน “หนูจ๋า ที่นี่น่ะไม่มี ปาฏิหาริย์ ขายหรอกนะ หลีกไปข้าง ๆ เร็ว พี่ยังต้องทำงานอีกนะ” พนักงานพูดพลางขมวดคิ้ว เด็กน้อยรู้สึกผิดหวังมาก น้ำตาเริ่มรื้นขึ้นที่ขอบตา แต่ยังคงดื้อดึงยืนที่หน้าเครื่องชำระเงิน ไม่ยอมไปไหน ผู้หญิงคนหนึ่งในแถวตะโกนขึ้นทันทีว่า “จะเล่นขายของก็กลับไปเล่นที่บ้านสิ พวกเรารอคิดเงินอยู่นะ” ชายวัยกลางคนซึ่งดูสุภาพเรียบร้อยคนหนึ่ง เดินแยกตัวออกมาจากแถว เขาจูงมือเด็กหญิงมาด้านข้างแล้วถามเธอว่า “หนูน้อย ทำไม่หนูถึงอยากซื้อปาฏิหาริย์ล่ะ” เด็กหญิงพูดเสียงดังด้วยความตื่นเต้นว่า “เพราะน้องชายของหนูป่วยหนักมาก แต่พวกเราไม่มีเงินผ่าตัด หนูได้ยินพ่อแม่พูดว่า เว้นแต่จะมีปาฏิหาริย์ ไม่อย่างนั้นเขาก็ต้องตาย” ดังนั้นหนูจะต้องซื้อปาฏิหาริย์ให้ได้ ถึงจะช่วยชีวิตน้องชายหนูได้” ลูกค้าที่รู้สึกรำคาญเมื่อครู่ต่างก็ก้มหน้าก้มตา โดยเฉพาะคนที่ด่าทอเด็กหญิงอยู่เมื่อครู่ กับพนักงานร้าน รู้สึกอับอายขายหน้าจนหน้าแดง “อย่างนั้นหรอกหรือ ถ้างั้นหนูมีเงินเท่าไหร่ล่ะ” ชายวัยกลางคนถามอย่างจริงจัง เด็กหญิงแคะกระปุก เทเศษเหรียญออกมา “หนูหยอดเงินมาตั้งนาน เก็บเงินได้ 1 ดอลลาร์ค่ะ” “บางทีฉันอาจจะไปเยี่ยมน้องชายหนูที่บ้านได้นะ และอาจจะขายปาฏิหาริย์ที่หนูต้องการให้หนูได้” ชายวัยกลางคนจูงมือเด็กหญิงออกไปจากห้างสรรพสินค้า ทันใดนั้นในฝูงชนก็มีคนอุทานขึ้นว่า “ฉันรู้แล้วว่าชายคนนั้นเป็นใคร เขาเป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียง ฉันเพิ่งอ่านเจอเรื่องของเขาในนิตยสาร เมื่อไม่นานมานี้เอง” เด็กหญิงใช้เงินเพียง 1 ดอลลาร์ ช่วยชีวิตน้องชายเอาไว้ได้จริง ๆ และถือว่าซื้อปาฏิหาริย์ได้ด้วย ### เด็กหญิงไร้เดียงสาคิดว่า ปาฏิหาริย์ เป็นสินค้าชนิดหนึ่ง แต่สุดท้ายสิ่งที่ทำให้เธอซื้อปาฏิหาริย์ได้ ไม่ใช่เงิน 1 ดอลลาร์นั้น แต่เป็นเพราะการที่เธอไม่ละทิ้งความหวังความศรัทธาแม้เพียงเส้นสุดท้าย ตอนเป็นเด็ก ทุกครั้งที่เราพบเจออุปสรรคและความล้มเหลว พ่อแม่มักจะปลอบใจเราว่า “อย่าท้อแท้สิ ลองดูอีกครั้ง” แต่เมื่อเรากลายเป็นพ่อแม่คน แล้วได้ใช้คำพูดเดียวกันนี้ปลอบใจลูก เรากลับลืมที่จะปลอบใจตัวเองเช่นนี้ไปด้วย จุดหมายของเราอาจจะยากเย็นแสนเข็ญ แต่จงอย่าลืมว่า เรายอมที่จะลองแล้วไม่ประสบความสำเร็จ ดีกว่าเสียใจไปตลอดชีวิตเพราะไม่ได้ลอง ### Create Date : 26 กรกฎาคม 2554 Last Update : 24 พฤศจิกายน 2554 1:23:23 น. 0 comments Counter : 578 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet