เลียงผา กับ สิงโต "หากคนในวัยหนุ่มสาวไม่สนใจใยดีต่อพฤติกรรมและความเคยชินของตนเอง หากเขาอยู่อย่างไร้แผนการและจุดหมาย ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปกับความเฉื่อยชาและความสุขสบายเช่นนั้นแล้ว คนโง่สักคนหนึ่งยังมีความหวังมากกว่าเขา" ผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุรักษ์พบว่า บนทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ของแอฟริกานั้น มีเลียงผามีค่าพันธุ์หนึ่งใกล้จะสูญพันธุ์ ผู้เชี่ยวชาญคิดหาทุกวิธีทาง โดยหวังว่าจำนวนของเลียงผาจะสามารถกลับมาคงที่ได้ ในที่สุดจึงตัดสินใจย้ายสิงโต ซึ่งเป็นศัตรูตามธรรมชาติของเลียงผาไปไว้ที่อื่น แต่ว่าการย้ายฝูงสิงโตซึ่งได้ชื่อว่าเป็น "เจ้าแห่งสิงสาราสัตว์" ออกไปถือเป็นงานใหญ่ทีเดียว อีกทั้งจำนวนของสิงโตก็มีไม่น้อย ผู้เชี่ยวชาญใช้สมองคิดอย่างหนัก ใช้ทั้งกำลังคนและทรัพยากรมากมายมาไล่จับฝูงสิงโตบนทุ่งหญ้าตลอดทั้งวัน จึงย้ายที่อยู่ให้ฝูงสิงโตได้สำเร็จ ผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง จำนวนของเลียงผาก็เพิ่มขึ้นจริง ๆ บรรดาผู้เชี่ยวชาญต่างดีอกดีใจ เป็นอันมาก คิดว่าแผนการประสบความสำเร็จแล้ว แต่หลังจากนั้นไม่นาน ผู้เชี่ยวชาญ ก็พบว่ามีโรคติดต่อเริ่มระบาดในฝูงเลียงผา จนทำให้พวกมันตายไปตัวแล้วตัวเล่า จำนวนเลียงผาจึงลดลงอีก เมื่อผ่านการวิจัย ในที่สุดนักวิทยาศาสตร์จึงได้เข้าใจถึงความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ เมื่อก่อนเลียงผาต้องเคลื่อนไหว ไปทุกทิศทุกทางอย่างตื่นตัว เพื่อป้องกันการโจมตีของสิงโต พอขาดศัตรูตามธรรมชาติก็เลยสูญเสียสัญชาตญาณการระวังภัย พอขาดการออกกำลังการที่เหมาะสม เลียงผาจึงเฉื่อยชาไร้กำลัง พอป่วยก็เลยยากที่จะเยียวยารักษา ผู้เชี่ยวชาญจึงนำสิงโตกลับมาที่ทุ่งหญ้าอีกครั้ง สิงโตไม่ทิ้งสัญชาตญาณเดิม ยังคงไล่ล่าเลียงผาทุกวัน เลียงผาต้องฟื้นคืนรูปแบบการเอาชีวิตรอดอย่างที่เคยเป็นมาเพื่อรักษาชีวิตไว้ นับแต่นั้นมา จำนวนฝูงเลียงผา ก็มีแนวโน้มคงที่ขึ้นทุกวัน แง่คิดสะกิดใจ เพื่อที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูตามธรรมชาติ เลียงผากระตุ้นให้ตัวเองต้องปราดเปรียวแข็งแกร่ง พอขาดศัตรูตามธรรมชาติ เลียงผาก็ล้มป่วยเพราะความเฉื่อยชา นี่คือกฏที่ว่า "อยู่รอดเพราะความลำบาก ตายเพราะความสุขสบาย" มนุษย์เราก็เป็นยิ่งกว่านี้ ผลของการขาดการแข่งขันทำให้เฉื่อยชาลงไปทุกวี่วัน สุดท้ายก็สูญเสียแรงแข่งขัน การแข่งขันในเชิงบวกกลับสามารถบังคับให้เราเติบโตได้ คราวหน้าหากพบคนที่คอยแข่งขันกับคุณ ก็ลองขอบคุณเขาที่ทำให้คุณได้เติบโต คุณจะพบว่าไม่เพียงแต่ตัวเองจะกระปรี้กระเปร่าพร้อมลุย ทำงานอย่างเต็มที่เท่านั้น แต่ยังคงรักษาจิตใจให้เบิกบานได้อีกด้วย... ----------------------------------------------------------------------------------- วันนี้แถมข้อคิดเรื่องความรักให้อีกเรื่องแล้วกันครับ..ถ้าไม่อยากอ่านก็คงต้องทนเอาหน่อยละกันนะครับ..อุอุ ก่อนจะเอ่ยคำว่า "รัก" "รัก" ต้องผ่านคำว่า "ชอบ" ผ่านคำว่า "ประทับใจ" ผ่านคำว่า "ให้" ผ่านคำว่า "ได้รับ" "รัก" ต้องผ่าน...กาลเวลา ผ่าน...การเรียนรู้ ผ่าน...การร่วมสุข ผ่าน...การร่วมทุกข์ ผ่าน...การแบ่งปัน ผ่าน...การเสียสละ ผ่าน...ความขัดแย้ง ผ่าน...การยอมรับ ผ่าน...ความเข้าใจ คู่ของใคร...ยิ่งผ่านมามากเท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มพูนความผูกพันกันมากเท่านั้น เมื่อถึงวันที่เราขาดกันไม่ได้ ทุกข์...ก็อยากจะทุกข์ด้วยกัน สุข...ก็อยากให้สุขร่วมกัน อยากเจอหน้ากันทุกวัน มองเห็นภาพของกันและกันในอนาคต ยินดีและทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้เขามีความสุข แม้ไม่ใช่กับเรา ถึงเวลาแล้ว...บอกรักเขาเถอะ..!!! Create Date : 23 พฤศจิกายน 2554 Last Update : 23 พฤศจิกายน 2554 16:50:51 น. 0 comments Counter : 720 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet