รักเองช้ำเอง ฉันไม่รู้ว่ารักแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงว่าหัวใจให้หงอยเหงา เหม่อมองหาไม่เห็นแม้แต่เงา แอบมานั่งหน้าเศร้าเฉาผู้เดียว
พอเห็นคุณผ่านมาพาไหวหวั่น หน้าแดงพลันครั้นเห็นยิ้มซ่านเสียว แต่คุณมีอีกหนึ่งซึ่งกลมเกลียว มือคุณเกี่ยวก้อยใครในอีกคน
ความเจ็บปวดหัวใจเริ่มออกฤทธิ์ ตัวฉันนั้นไร้สิทธิ์คิดหมองหม่น ใจคุณมีคนชิดติดกมล ใจฉันต้องทุกข์ทนทรมาน
อีกนานไหมใจเอยปลดความเจ็บ ความหนาวเหน็บเก็บไว้ใจร้าวฉาน ต้องกล้ำกลืนน้ำตามาแสนนาน ความร้าวรานเก็บใส่ในหัวใจ.
|
| | | |
ยินดียิ่งแล้ว แขกแก้วมาเยือน ต้อนรับพ้องเพื่อน ทั่วทุกๆคน
| | | | |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 17 18 20 21 22 23 25 27 28 29
|