มันดีแค่ไหนแล้ว ที่เราได้รู้จักกัน..

(ขึ้นหัวกระทู้เป็นเพลงพราย)

วันก่อนใช้ปลอบใจตัวเอง
..วันนี้ ได้ใช้ปลอบใจคนอื่น



-----------------------------------------------



-เมื่อวาน-
แฟนเรา..(ซึ่งวันนี้กลายเป็นน้องสาวไปแล้ว-เซ็งเป็ด) , ถามว่า ..
-ทำไมช่วงนี้ ไม่เห็นอัพบล็อกเลย??


ตอบกลับไปว่า , "จะเอาเวลาที่ไหนไปอัพบล็อกฟ่ะ?"

เวลาปกติ หลักๆ มีงาน มีหน้าที่(ของน้า ของลูก) และมีตัวเอง
..ตั้งแต่มีเธอ.. เวลาของตัวเอง ก็โอนให้เธอหมด

ทั้งเวลาวันงาน และเวลาวันหยุด
..เหนื่อยอยู่นะเฟ้ย , แต่ก็บอกตามตรง ว่าเหนื่อย แต่ก็สุขใจ

เพราะสุขใจถึงยอมยกให้ไปเต็มๆ ..


นอกจากเวลาส่วนตัวจะหาไปแล้ว..
..อีกส่วน เพราะ เวลามีความสุขใจดี ก็เลยไม่ค่อยมีเรื่อง มาบ่น มาระบาย
ประมาณว่า แรงบันดาลใจ อันสืบเนื่องมาจากอารมณ์ตกค้างของความเงียบเหงาในดวงจิต มันไม่ค่อยมี

พอหัวใจไม่ว่าง ความเหงามันน้อย เรื่องจะมีแรงบันดาลใจมาบ่น จึงพร่องตามไป




------------



-เมื่อเช้า-
..ก็ตื่นผิดเวลา ไม่เป็นเวลา เป็นปกติ เวลาติดตามข่าวสารต่างๆ ช่วงนี้มันน้อย
เลยลุกขึ้นมาเปิดเนท , เปิดๆ ไป ..ก็แอบมีเลี้ยวไปหา "ความทรงจำ"

"ความทรางจำ" ก็เหมือนบ่น ถาม กลับมา ทำนองว่า..
เฮ้ยู ไออยากรู้เรื่องราวของยูบ้างนะ , คงคล้ายๆ เห็นว่าเราเงียบๆ ไป



"เห้อออออ...... "
อยาอจะบ่น ปนถอนหายใจใส่หน้า..
..ทีเรา จะถามไถ่อะไรยูไป , ทำไมจึงมีแต่ความเงียบและความเย็นชาหนอ

เอ.. หรือชักสงสัย , ว่าที่เราคิดว่า เค้าถามเรา
จริงๆ เค้าถามหาคนอื่นต่างหาก 555 (เราดันเสนอหน้า ไปรับสมอ้างซ่ะงั้น)



ถึงอย่างไรก็ตาม..

มีจิตเป็นห่วงเป็นใยกันอยู่ ก็น่าพอใจมากแล้ว

..ไปเที่ยวมาน่าสนุกดีนะ กลับมาปลอดภัยก็ดีแล้ว




-------------
-------------



ไม่ว่า ผมจะคิดหลง สมอ้างไปเอง หรือว่าอย่างไรก็ตาม

เมื่อวาน กับวันนี้ มี 2 คน (ที่ผมคิด)
บ่นว่า อยากให้ผมอัพบล็อก..




วันนี้ ก็ดันมีเหตุการณ์ คล้ายจะพลิกล็อกกับชีวิตน้อยๆ ดวงนี้ซ่ะด้วย
ถือเอามาเป็นเหตุ ให้อัพบล็อกได้..




เดือนที่ผ่านมามีแฟน..
มีแฟน แบบที่เรียก "แฟน" ได้เต็มปากเต็มคำ

เป็นแฟนคนแรก ในรอบกว่า 5-7 ปี (จำปีที่แน่นอนไม่ได้)


ผมกำหนดเอาไว้ว่า "เป็นแฟนคนที่ 4 ของชีวิต"
ความสัมพันธ พัฒนาเร็วมากๆ

ภาวะทางอารมณ์ หลายๆ อย่าง สอดคล้องกัน
ความสัมพันธ จึงคืบหน้าไปอย่างรวดเร็ว


ถึงขนาด เอาไปคุยบอกเพื่อนสนิทคนหนึ่งว่า..

"คน คนนี้ อาจจะใช่ว่ะ ..
ก่อนหน้านี้ ที่ยังไม่มีใคร ไม่สรุปลงเอยกับใครสักที
เพราะยังหาใคร ที่ทำให้ลืมความทรงจำในอดีตไม่ได้"

มัน..(เพื่อนคนนี้ ซึ่งอาจจะเรียกว่า รู้ดีที่สุด ว่าเรามีคราบความทรงจำนี้ฝั่งแน่นขนาดไหน)
..ถึงกับทักสวนกลับมา ว่า "ขนาดนั้นเลยหรือ?"

..คงได้ขนาดประมาณนั้น




อย่างที่บอกเธอ ว่า..อยู่กับเธอแล้วรู้สึกสบายใจมากๆ
รู้สึกเป็นตัวของตัวเองสุดๆ , คือแทบไม่รู้สึกว่า ตัองปรับ ต้องเปลี่ยนอะไรในความเป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด
..เมื่ออยู่กับเธอ เหมือนอยู่ในโลกของตัวเอง แต่ไม่เหงาใจ
เป็นโลกใบเล็กๆ ท่ามกลางความวุ่นวาย ที่มีเราอยู่กันเพียงสองคน
อิ่ม เต็ม ไม่ขาด ไม่ล้น ..อยู่กับเธอแล้วมีความสุขจริงๆ นะ

อยากยืนยันกับเธอตรงนี้ ความรู้สึกที่มี เมื่อได้อยู่กับเธอ ที่บอกเธอไป เป็นของจริง จริงๆ





มีนึกไปถึงแมวน้อยในอดีต
ที่เคยเขียนไปพรรณากับความทรงจำว่า
หากหาใคร ที่ใกล้เคียง กับเธอไม่ได้ ..ชาตินี้ สงสัยต้องเป็นโสด :(

แอบนึก ในบางวันว่า ..ผมอาจจะเจอแล้วนะ ไม่รอคุณแล้วนะ..




มีคำคมๆ ที่เขียนออกไปแล้วชอบมาก
"เธอ.. อาจทำให้อดีตฉันกลายเป็นอดีต
แล้วมาเป็น ปัจจุบัน และอนาคตของฉัน.."


.....เพราะที่ผ่านมา นานนับหลายๆ ปี
อดีต และความทรงจำ ยังคงเป็นปัจจุบันของฉันอยู่อย่างเหนียวแน่นเสมอมา..

..ไม่ใช่เธอคนเดียวที่ไม่ยอมลบ หรือลบมันไม่ออกหรอก..






แต่แล้วปัจจุบัน และอนาคตของฉันเมื่อวาน
ก็พังลงมาครืนนใหญ่ ในวันนี้..


เป็นความสัมพันธ์ที่ต้องล่มสลายลง โดยที่ไม่มีเหตุอันสือเนื่องมาจากความสัมพันธ์เลย
ความสัมพันธ์ของเรายังดีอยู่ , และเราทั้งคู่ ไม่ได้อยากจะยุติมัน

แต่เหตุที่ที่ให้ ต้อง "ยุติ" ความสัมพันธ์นี้ไว้ แต่เพียงเท่านี้
เป็นเรื่อง ที่อาจจะไม่เหมาะสม ที่จะเอามาพูดลงตรงนี้


ที่แน่ๆ มันอยู่เกินกว่าน้ำมือ ที่ผมจะทำอะไรได้.. ทำไม่ได้แม้เพียงนิด
..แล้วเธอหล่ะ จะเลือกทำยังไง??

จะปล่อยมันไว้ หรือจะแก้..
..พี่ขอบอก ว่าพี่จะไม่รอนะ
อุปสรรคที่เธอติดขัดอยู่ มันใหญ่เสียจนพี่ไม่กล้าสู้
..ถ้าคุณคิดจะเลือกทางชีวิตของคุณเอง คุณคงต้องใช้ความกล้ามากกว่านี้




กว่าพี่จะเจอคนที่ทำให้พี่รู้สึกได้อย่างนี้ พี่ใช้เวลา 5-7 ปี
ไม่ใช่แค่รู้สึกปิ๊ง อยากจีบ
..แต่คือคนที่เราอยู่ด้วย แล้วมีความสุขจริงๆ

ใครจะรู้ วันพรุ่งนี้พี่อาจจะเจอใครอีกคน คนนั้นก็ได้
และใครจะรู้ ว่าอาจจะไม่มีใครคนไหนๆ อีกแล้วก็ได้

และใครจะรู้ ว่าพี่อาจจะถอดใจจากทุกสิ่งบนโลกเบี้ยวๆ ใบนี้แล้วก็ได้
(ใจเย็นๆ น่า ผมไม่ถอดใจง่ายๆ หรอก กลอนมันพาไปน่ะ อิอิ )



หรือว่าคุณจะมาช่วยเป็นเครื่องเหนี่ยวรั้งผมไว้??..

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2553		1 comments
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2553 0:01:33 น.
Counter : 400 Pageviews.
Share Tweet