......ตามมามุงค่ะ....
เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะพี่m&m

....หนู เข้ามา ในตลาดหุ้น
เพื่อมาตามหาฝันของหนู ตั้งแต่ หนูอยู่ชั้นอนุบาลเลยค่ะ ...

...ฝันของหนูที่จะเข้ามาเล่นในตลาดหุ้น เริ่มต้นตั้งแต่ อยู่อนุบาล1
หนูจำได้ ว่า ไปธุระกับคุณแม่ แล้ว ผ่านโรงปูน ซีเมนต์ ทุกที่ที่เจอ หนู จะบอกกับคุณแม่ ว่า
หนู โตขึ้น หนูจะเป็นเจ้าของโรงงานใหญ่ ๆ แบบนี้
คุณแม่ได้ แต่ยิ้ม แล้วบอกว่า เราเป็นเด็กผู้หญิง ทำอย่างนั้นไม่ได้ หรอก เพราะมันเป็นอะไรที่ลงทุนเยอะ และเป็นของมหาชน ต้องเข้าตลาดหลักทรัพย์
ถึงจะได้เป็นหุ้นส่วน แล้วพอผ่านโรงงาน อะไรใหญ่ๆ หนูก็จะบอกคุณแม่ เสมอว่า หนู จะได้เป็นเจ้าของ โรงงาน เหล่านั้น คุณแม่ ก็ งงๆ อยู่ แล้วคิดว่าหนู พูดเล่นๆ ตามประสาเด็กๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไร
แต่ นั่น หนะ มันเป็นฝันของหนู เลยนะคะ
คุณแม่ไม่รู้อะไร หนู บอกคุณแม่เสมอว่า หนู
เห็นเป็นภาพ ว่า หนูเป็นเจ้าของสิ่งเหล่านั้นเสมอ
แต่ คำตอบที่ได้ จากคุณแม่ คือ หนู กินมากก็ฝันมาก แถมที่หนักไปกว่านั้นคือหนูฝันกลางวันแสกๆอีกต่างหาก ...แปว.....

เข้ามาอ่านครับ
ขอบคุณครับ

แต่ คำตอบที่ได้ จากคุณแม่ คือ หนู กินมากก็ฝันมาก แถมที่หนักไปกว่านั้นคือหนูฝันกลางวันแสกๆอีกต่างหาก ...แปว.....

555
..ว่าแต่ะเล่นฟันตั้งแต่อนุบาลเลยหรือนั่น
ป. 4 จ๋อยเลยดิ อิอิ




หวัดดีคุณ ahcmos ด้วยเน้อ

...วันนี้ ต้องวิ่ง เคลียงานที่ค้างอยู่ ค่อนข้างเยอะ ให้เสร็จ จริงๆ กะว่า บ่ายนี้ จะแอบงีบ และก็ นอนดูหุ้นที่ซื้อทิ้งไว้ วิ่งขึ้นต่อ แต่ไม่มีเวลาจริงๆ เลยค่ะ พอกลับมาดู หน้าจออีกที
โอ้มายก๊อตต นายจ๊อสมาก วิ่งขึ้นไปอีกตามที่คาดไว้

...ก็ อย่างที่เคยบอก ไว้
ว่าพี่m&m เป็นคนที่รู้ใจหนูมากที่สุด และเป็นคนเดียวที่กุม.... ความลับไว้ เพราะมีเราแค่สองคนเท่านั้นที่รู้ ว่า หนู ถือหุ้นอะไรอยู่.....
เพราะมันเป็นความลับสุดยอด งั้ย..

เขอเพลงคนล่าฝันประกอบด้วยซิครับ

มีความฝัน จึงมีความหวัง สิ่งที่ตามมาคือการย่อยความหวังให้เป็นเป้าหมายที่เป็นไปได้ ในระยะสั้น กลาง ยาว เดินไปจนกว่าเราจะข้ามไปในแต่ละจุด ปัจจุบันนี้ พี่อยู่ในจุดไหน
ส่วนตัวแล้วมองว่าที่พี่เล่ามาในนี้ ช่วยให้รุ้สึกมีกำลังใจค่ะ ต้องขอบคุณที่แบ่งปันมาค่ะ

โย่วๆๆ
ขอบคุณทุกๆ เสียงทักทายครับผม


วันนี้ไปแระครับ

เขียนได้ดีครับต้องมีเป้าหมาย

เล่นหุ้นต้องมีเป้าหมาย..
หาเป้าหมายเชิงรูปธรรมของคุณให้เจอ
ตัดทอนมัน แล้วแปรเปลี่ยนให้เป็นเป้าหมายการลงทุนของคุณ
อืม เล่นหุ้นทุกคนต้องมีเป้าหมาย ทำอย่างไรให้ถึงเป้าหมาย

....และเมื่อถึงเวลา
หนู ได้ เข้ามาเล่นหุ้น โดยที่ในตอนแรกนั้นไม่ได้ มีความรู้อะไรเลยค่ะ
... เรามี เงิน แต่ขาดประสพการณ์ และการศึกษาข้อมูลที่ดี พอ
....ผลตอบแทนที่ได้ คือ ขาดทุน ค่อนข้างเยอะ ในความรู้สึกหนู 17...(ไม่ใช่อายุ แต่ให้คิดเอาเอง )
มันเป็นตัวเลขที่ เหลือบมองครั้งใด จะรู้สึกหนาวไปจนถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว

...ในตอนนั้นหนู รู้ซึ้ง ถึงคำว่า นรกมีจริงได้ชัดเจนเลยทีเดียว

..มันอาจจะเป็นเงินเพียงเล็กน้อยของหลายๆ คน แต่มันมากสำหรับหนูในตอนนั้น

..แต่ที่เสียมากไปกว่าเงิน และเงินไม่สามารถที่จะซื้อ
ให้กลับมาได้เหมือนเดิมนั่นคือ ความเชื่อมั่นในตัวเอง
ที่จะมีชีวิตอยู่อย่างภาคภูมิใจ

...มันเป็นอะไรที่เรียกกลับคืนมาได้อยากยิ่ง

....สุดจะบรรยายจริงๆ

.....ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป

..หนามกุหลาบที่ทิ่มแทงเท้าเราเวลาเดินนั้น มองมุมกลับ จะเห็นว่า เค๊าสอนให้ เรารู้ว่า ควรที่จะต้องจัดการอย่างไรดี เพื่อให้เกิดประโยชน์ และสิ่งที่ดีที่สุด
สำหรับชีวิต

..เป็นโชคดีของหนูที่มี คุณพ่อคอยให้กำลังใจ และอาจารย์ที่ทั้งเก่งและใจดี เป็นครูสอนธรรมะ และการเล่นหุ้น

......ทุกประสพการณ์ และรายละเอียดต่างๆ
ถูกจดจำและปรับปรุง จากหนึ่งสมองและสองมือ
จนมา ถึงวันนี้
.....วันนี้ เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ ไม่ใช่หมู สนาม อีกต่อไป
.....เพราะมันกลายเป็นวันของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ คอยเก็บสะสมไข่มดทีละฟองๆ และดูแลเอาใจใส่ เป็นอย่างดีจนวันหนึ่งไข่มด ก็ กลับกลายร่างเป็นไปเป็นช้าง ไปในที่สุด

ขึ้น ขาย ลงซื้อ ติดรอ ใช้เงินเย็น เลือกหุ้นที่มี volum ซื้อขายดี ราคาหุ้นต่ำกว่าราคา book value ก็ปลอดภัยไปเยอะแล้ว เปลี่ยนตัวเองจากแมงเม่าเป็นปลิง คอยเกาะขาใหญ่ไปเรื่อยๆ เก็บเล็กผสมน้อย เดี๋ยวก็ดีเอง

แล้วช่วงนี้เป็นไงบ้างครับ \\(^_^)/

อ่านแล้วรู้สึกดีจังครับ ผมเชื่อว่าทุกคนก็ฝันกันเช่นเดียวกับอายาโกะ และเอ็มแอ่นเอ็ม แต่จะมีสักกี่คนน๊าที่ไปถึง ก็สู้ๆๆกันนะครับเป้าหมายที่สำคัญซินะครับ
แล้วต่อมาก็วิธีสู่เป้าหมายแต่คงต้องเตรียมพร้อมไว้หลากหลายวิธีในแต่ละสถานการณ์ใช่ไหมครับ
ไม่เคยเล่นหุ้นเหมือนกันครับเคยดูแต่ในหนังตอนเด็กไม่คิดว่าจะมีแบบนั้นจรงินึกว่าเป็นแค่หนังมาตลอดครับ วันนี้ก็สนใจมากขึ้นครับหลังจากอ่านบล็อกนี้ และได้เห็นความฝันอันน่ายกย่องของอายาโกะนะครับสู้ๆๆต่อไปครับเป็นกำลังใจให้ทุกคนเลยครับ

....ตอนนี้ หนู ลงทุนในตลาดหุ้น พูดได้ เต็ม ปากเลยค่ะว่า หนู สามารถชนะ ทุก ตัวที่ได้ เข้าไปลงทุน ค่ะ กำไร มากกว่า 100 เปอร์เซ็นต์

ขอบคุณมากค่ะคุณ Tong คุณ picklife คุณwildbirds
และทุกๆทานค่ะ

test

ผมเข้ามาเจอ Blog โดยบังเอิญครับ
ด้วยการ Search คำว่าเล่นหุ้นเป็นอาชีพใน Google อ่านมา 2-3 Web ก็มาสะดุด Blog นี้หละครับ หลังจากที่อ่านบทความของคุณ m&m แล้วก็อยากจะเข้ามาเป็นเพื่อนใน Blog นี้ ทั้งๆที่ผมไม่ค่อยได้ Post อะไรใน B;og ทำนองนี้เลย

ขอเล่าประวัติเล็กน้อยนะครับ ผมจบ วิศวะ จาก มช. ทำงานในโรงงานมา 15 ปี นิสัยดั้งเดิมเป็นคนชอบเที่ยวเตร่ไปวันๆกับเพื่อนๆ อยู่มาวันนึงเพื่อนแนะนำให้ผมไป Refinance ผ่อนบ้าน ผมไม่เชื่อตัวเองเลยว่าการทำครั้งนั้นทำให้ผมมีเงินเพิ่มขึ้นถึงเดือนละสองพันกว่าบาท ตอนนั้นอายุ 29 ปีครับ ครั้งนั้นทำให้ผมรู้ว่าเงินบริหารได้นี่...

หลังจากนั้นผมมีโอกาสได้พบผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่เชียงรายท่านแนะนำให้ผมอ่านหนังสือพ่อรวยสอนลูก มันเป็นการตอย้ำผมว่า...เงินทำงานแทนเราได้จริงๆ หนังสือเล่มนั้นเปลี่ยนความคิดและชีวิตผมแล้ว...

ผมเริ่มสนใจการลงทุน..ผมเปิด Port เล่นหุ้น ลืมบอกไปครับว่าตอนเรียนหนังสือผมคิดเสมอว่าสองสิ่งที่ผมจะไม่ทำในชีวิตนี้คือ การตีกอล์ฟ และ การเล่นหุ้น

หลังจากเล่นหุ้นมาได้ 7 ปีผมทำกำไรมาโดยตลอดน่าจะปีละประมาณ 30%-50% (ไม่ได้ตรวจสอบชัดเจน)โดยเฉพาะในสองปีหลังผมกำไรระดับ 100% ช่วงปีที่ 6 นี้เองที่ผมตัดสินใจขายหุ้นใน port ทิ้งทั้งหมดเนื่องจากสาเหตุ Subprime ผมโชคดีที่เป็นคนติดตามข่าวสารทุกวัน โดยจะดูจาก Bloomberge ผมคุยเรื่องนี้กับเพื่อนที่เล่นหุ้นด้วยกันว่ามันน่ากลัวนะแต่เหมือนทุกคนจะไม่ค่อยเข้าใจ (ตัวผมเองตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน) ตอนนั้นในปีนั้น Port ผมกำไรอยู่ 200% เห็นจะได้ผมแต่แล้วก็มีอาการไม่ค่อยดีกำไรใน Port ผมลดลงเหลือ 100% ผมตัดสินใจขายหุ้นทิ้งและเอาเงิน ล้านเศษๆที่ได้มาสร้างบ้านที่เชียงราย...

หลังจากนั้นไม่นานประมาณ 1-2 เดือนตลาดหุ้นก็ร่วงลงอย่างหนัก ผมเหลือเงินจากการสร้างบ้านประมาณ 60,000 บาท และเมื่อเห็นตลาดตกมาถึงจุดที่หุ้นมูลค่าบางตัวราคาต่ำมากๆ ผมจึงตัดสินใจเข้าซื้ออีกครั้งจำได้ว่าเดือน ม.ค. 52 มาถึงวันนี้เงิน 6 หมื่นได้เพิ่มเป็น 200,000 บาท ตอนนั้นผมรู้สึกเสียดายเหมือนกันว่าถ้าผมไม่เอาเงินล้านเศษไปสร้างบ้านวันนี้ผมคงมีหลายล้านแล้ววันนี้ (แต่ถ้าไม่ขายหุ้นออกไปวันนั้นวันี้ก็ยังเจ็บหนักอยู่ ครั้นจะขายหุ้นถือเป็นเงินสดก็ยากที่จะทำใจเพราะพ่อรวยสอนลูกสอนให้เอาเงินไปลงทุน เอาเป็นว่าไม่มีใครรู้อนาคตแล้วกันครับ)

มาถึงวันนี้ผมมีความมุ่งมั่นมากว่าอยากจะออกจากงานไปเล่นหุ้นเป็นอาชีพ ...ลืมบอกไปครับผมแต่งงานแล้วมีลูก 1 คนแฟนมีงานทำรายได้ก็ดีครับ...แต่ผมก็ลังเลตัวเองเหมือนกันครรับว่าเราจะทำได้เหมือนที่เราเคยทำได้ไหม...มันจะเครียดไหม...จะมีแรงกดดัน หรือปัญหาที่คาดไม่ถึงหรือไม่ คิดไปเรือยเปื่อย..โชคดีที่ตลอดเลาที่ผมทำงานผมได้ลงทุนสร้างบ้านไว้ 2 หลัง ทำเลใช้ได้ มีตึกเป็นมรดกอีกหลังปล่อยเช่าได้เงินมาหล่อเลี้ยงครอบครัวไม่ลำบาก ทำให้ผมไม่มีปัญหาเรื่องรายได้รายเดือน

แต่สไตล์การลงทุนผมมักมองยาวตั้งแต่ 3-5 เดือนขึ้นไปถ้าทุกอย่างยังไปได้ต่อผมมักไม่ขายหุ้นจะถือต่อ และจะขายเมื่อภาพใหญ่เลวร้ายมากๆหรือหุ้นเริ่มเกินมูลค่าไปมากแล้ว ซึ่งการลงทุนสไตล์นี้ไม่รู้จะเหมาะกับการมาเล่นเป็นอาชีพหรือไม่ หรือเพื่อนๆมีวิธีการอย่างไรหากจะเล่นหุ้นเป็นอาชีพช่วยแนะนำด้วยนะครับ

เขียนมายืดยาวไม่รู้จะมีใครเข้ามาอ่านรึเปล่า ยังไงไขอเข้ามาเป็นเพื่อนใน Blog นี้ด้วยครนะครับ