My Life; My Destiny.
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2549
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
29 พฤศจิกายน 2549
 
All Blogs
 
เก็บตกการเดินทาง ตอน ความใจดีเป็นเหตุ


เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีญาตบินเข้าอเมริกามาทางแอลเอ โดยเจ้าจำปี ระหว่างอยู่บินเครื่องได้คุยกับหญิงสาว
อายุราว ๆ 30 กว่า ๆ เธอคนนี้ให้ญาตเราช่วยกรอกใบเข้าเมืองให้ ญาตเราก็ช่วยตามแบบฉบับคนไทยใจดี

เครื่องลงที่ LAX ทั้งสองคนยืนเข้าแถวกันคนละแถว ญาตเรากำลังจะเดินผ่านออกจากต.มแล้ว แต่เจ้ากรรม หญิงสาวท่านนั้นตะโกนข้ามแถว พร้อมทั้งบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ญาตของเราเป็นคนกรอกเอกสารให้ … อ่า … ซวยซิค่ะ งานนี้

เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง จับทั้งคู่ไปสัมภาษณ์เรียงตัว แยกกันสัมภาษณ์ด้วย ผลออกมาว่า เจ้าหน้าที่เข้าใจว่า ญาตเราพยายามจะนำผู้หญิงคนนี้เข้าประเทศ แล้วหาทางให้อยู่ต่อเลย (ว่าไปโน้น)โดนซักกันอยู่ตั้งนาน สุดท้ายญาตต้องโทรให้เจ้าหน้าที่จากสถานทูตไทย มาช่วยจัดการ เนื่องจากตัวเธอเอง ภาษาก็ไม่ค่อยแข็งแรงซะด้วย

ญาตรอดไป เพราะว่าเป็นการเข้าใจผิด เนื่องจากญาตบอกว่า เค้ารู้จักผู้หญิงคนนี้บนเครื่องบิน แล้วก็แค่ช่วยกรอกเอกสารให้เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่กว่าจะออกมาได้ ก็เล่นไปหลายชั่วโมงค่ะ ก่อนออกไปก็เห็นผู้หญิงคนนี้ นอนหลับอยู่ในห้องสัมภาษณ์ ภายหลังได้ความว่า เธอจะโดนส่งกลับ เนื่องจากมีหลักฐานมามัดว่า ถ้าเธอเข้าอเมริกาได้ เธอโดดแน่นอน !

*************************************

สำหรับตัวเราเอง ก็ผ่านประสบการณ์คล้าย ๆ ระทึกขวัญมาก เรื่องราวจะเป็นยังไงนั้น ไปติดตามกันเลยค่ะ

ปีนั้นเราเดินทางมาอเมริกากับย่า เรานั่งริมหน้าตา ย่านั่งตรงกลาง ข้าง ๆ เป็นฝรั่งอายุคราวคุณปู่ สูงยาวเข่าดีที่เดียว เครื่องทะยานขึ้นฟ้าไม่นาน สจ๊วต (หน้าตาเหมือน นิโคลัส เคจ มาก ๆ ) ก็มาถามคุณปู่ว่า จะช่วยย้ายที่หน่อยได้มั้ย พร้อม ๆ กับถามเราว่า จะช่วยดูแลคุณยายคนไทยให้หน่อยได้มั้ย เพราะว่าคุณยายสื่อสารอะไรไม่รู้เรื่องเลย เมื่อคุณปู่ตกลง เราก็ตกลงด้วยคน กลัวเค้าหาว่าเราใจร้ายยยยยยยย

ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้าย คุณยายที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับย่าเรา นั่งปุ๊ปคุณยายก็เม้าท์แตกเลยค่ะ เออ…สองคนเม้าท์กันใหญ่ ไอ้เราก็ขอนอนดีกว่า ดีวุ้ยไม่ต้องฟังย่าเล่าเรื่องอดีตให้ฟัง เป็นครั้งที่สามพัน แต่โชคร้ายคือ สองท่านนี้คุยจ้อไม่หยุดเลยค่ะ

คุณยายคนนี้ จะเดินทางมาหาลูกสาวที่เมืองดีทรอยต์ รัฐมิชิแกน แกก็สามารถมาก พูดภาษาอังกฤษได้แค่ Coke กับ Chicken แกไม่ดื่มไม่กินอะไรอย่างอื่นเลย แต่แกก็พูดแบบมั่นใจมาก ๆ แกไม่กลัวอะไรเลย ใจถึงจริง ๆ ลูก ๆ แกที่อยู่ทางกรุงเทพก็ใจถึง ส่งแกมาได้ไกลขนาดนี้

ไอ้เราพอจับสังเกตได้ เราก็พยายามจะถามแกว่า คุณยายอยากทานหรือดื่มน้ำอย่างอื่นบ้างมั้ย แกเลยชอบใจ เพราะอยากดื่มน้ำเย็น ๆ แต่ว่าพูดไม่เป็น

ถึงเวลาที่จะต้องกรอกใบเข้าเมือง เอาล่ะสิ แน่นอนว่าต้องกรอกให้แก เพราะแกกรอกไม่เป็นเลย ก็ช่วยแกกรอก ไม่นึกว่าจะแจ๊กพ๊อตแตก ส่วนที่ต้องกรอกว่า จะไปพำนักอยู่ที่ไหนเมืองถึงประเทศสหรัฐ เราถามคุณยาย แกบอกว่า “ไม่รู้ดิ ฉันจะไปอยู่กับลูกสาว“…หา ? อะไรนะ ? ไม่รู้ได้ไง ?

เอ่อ…ไม่รู้จะทำไง ก็เลยลุกไปถามแอร์ แอร์บอกว่าต้องมีที่อยู่ ไอ้เราก็ไม่รู้ว่าจะกรอกที่อยู่อะไรดี ยื่นให้แอร์กรอกให้ เค้าก็บอกว่า เค้ากรอกให้ไม่ได้…ผิดกฎบริษัท อ้าว… จะทำไงดีว่ะ เอ่อ…ถามแอร์ต่อว่า แล้วถ้าจะโกหกที่อยู่ล่ะ ทำได้มั้ย ? พี่แอร์ชาวยุ่นบอก “I wouldn’t do that if I were you” อ้าว ซวยแล้วซิ งั้นเว้นว่างไว้เลยก็แล้วกัน ไว้ไปว่ากันข้างหน้า

ใบเข้าเมืองจบ ถึงเวลากรอกใบศุลกากร เราก็แปลทุกตัวให้แกฟัง พร้อมกับเน้นว่า ไม่มีอาหารประเภทเนื้อสัตว์ ผลไม้ และยาเสพติดมาแน่ ๆ นะ แกก็บอกว่า แน่น๊อนนนนนนน ทั้งเนื้อทั้งตัวแกมีแต่ข้าวเกรียบกุ้ง !

ก่อนเครื่องลง คุณพี่สจ๊วตมีการกลับมาถามว่า จะช่วยดูแลคุณยายให้ผ่านตรวจคนเข้าเมือง และศุลกากรหน่อยได้มั้ย คนใจดี ๆ อย่างดิช้านนนน ก็รับปากซิค่ะ ก็แหม…อาคุงสจ๊วตหล๊อหล่ออ่ะ ปฎิเสธไม่ลง

ที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง เรากับย่าผ่านตลอด แต่คุณยาย แป่วววววววค่ะ คือ เจ้าหน้าที่ก็นึกว่าเรามากับแก เราก็บอกว่า ไม่ช๊าย ไม่ใช่ค่ะ เจอกันบนเครื่องค่ะ สจ๊วตเค้าฝากมาให้ช่วยดูแล ปัญหาอยู่ตรงที่ เค้าไม่รู้ว่าคุณยายจะไปพักที่ไหน เนื่องจากคุณยายบอกได้คำเดียวว่า ลูกสาวจะมารับ คงจะรออยู่ข้างนอกแล้ว

โอ้ย…ถามกันไปถามกันมา กะเหรี่ยงมองนาฬิกา ตายแน่ ๆ ตูจะไปทันเครื่องบินลำต่อไปมั้ยเนี่ย ? คุณยายก็นะ แหม ลำบากหนูอีก สุดท้ายกะเหรี่ยงตกดอย ยื่นคำขาดกับต.มว่า โทรไปหาลูกสาวเค้าล่ะกัน เพราะชั้นจะต้องไปแล้ว เดี๋ยวไม่ทัน ต.มหนุ่มมอง ๆ คุณยายแล้วก็ปล่อยไปค่ะ คงนึกว่า ยังไง ๆ คุณยายคงไม่อยากมาเป็นนักยิงธนูแน่ ๆ

เฮ้อ…โล่งอก ด่านต่อไปคือ ศุลกากร ตอนกรอกใบถามแล้วถามอีกนะคะ คุณยายก็นั่งยันนอนยันว่า ไม่มี๊ไม่มีอะไรผิดกฎหมาย กระเป๋าเราสองย่าหลาน ผ่านออกมาได้สะดวก แต่ของคุณยาย ติดแง่กอีกแล้วค่ะ เจ้าหน้าที่เอาไปเข้าเครื่องเอ็กซ์เรย์ พอได้ออกมา เค้าถามว่า คุณมีอะไรจะบอกมั้ย ?

เอ่อ…อะไรอีกว่ะ ? เรื่องมากจริ๊ง กะเหรี่ยงตัดปัญหา บอกเค้าไปตรง ๆ เลยว่า เรื่องราวมันเป็นยังไง จะได้ไม่ต้องมากักเราอีก เนื่องจากว่า เค้าเปิดมาเจอมะม่วงเขียวเสวยตรึมเลยค่ะ คุณยายก็ช่างเจ้าเลห์นะคะ ห่อมะม่วงไว้ในถุงเท้าดำซะด้วย นี่ถ้าให้ไปขึ้นศาล คงจะสู้คดีว่า “หนูไม่รู้“ ไม่ได้เลย เพราะแหม แกห่อซะ ยั่งกะกลัวมะม่วงจะหนาว แกคงนึกว่า ถ้าเอามะม่วงห่อในถุงเท้า เจ้าหน้าที่คงจะหาไม่เจอ !

เจ้าหน้าที่เป็นผู้หญิงซะด้วย เลยพูดกันลำบากหน่อย โอ้โห้…คุณเธอก็ออกโรงมาก ๆ จะปรับลูกละ 100 เหรียญให้ได้ เดี๋ยวนับก่อน มีกี่ลูกฟ่ะ ? คุณยายบอกว่า อีหนูบอกเค้าไปว่า ทั้งเนื้อทั้งตัว ยายมีเงินแค่ 70 เหรียญ

ปวดหัวค่ะ ปวดหัว ถึงเวลาต้องไปแล้ว ถ้าไม่ไปตอนนี้ตกเครื่องแน่ ๆ ขออำลาเลยล่ะกัน บอกเจ้าหน้าที่ว่า ลูกสาวเค้ารออยู่ข้างนอกนะ ไปเรียกเค้ามาคุยล่ะกัน เจ้าหน้าที่รำคาญจัง เลยปล่อยคุณยายไป (แต่ยึดมะม่วง…ฮู้ยยยย เสียดาย เขียวเสวยเชียวนะหล่อน !)

เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้ทุก ๆ ท่าน อย่าใจดีจนเกินไปค่ะ ยิ่งสมัยนี้อะไร ๆ ก็น่ากลัวซะด้วย นี่ถ้าคุณยายขนโคเคนเข้ามา ไม่รู้จะออกมาท่าไหนนะคะ ไอ้เราคนช่วยเขียนเอกสารซะด้วย จะพลอยซวยไปอีก



แวะทักทายและช่วยกันแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะคะ















Create Date : 29 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2549 12:42:09 น. 42 comments
Counter : 3903 Pageviews.

 
ตอนนี้ยังนึกไม่ออกอ่ะค่ะ แต่ส่วนตัวแล้ว นึกได้แต่เรื่องฝากหิ้วของ เราจะพยายามไม่รับฝากของ เพราะก็กลัวเหมือนกัน
เราคิดว่ารู้หน้าไม่รู้ใจอ่ะค่ะ คือ ถ้าจำเป็นก็จะของดูของก่อน (แต่ถ้าซ่อนอะไรไว้จริงๆก็ซวยไป)


โดย: เชอรี่ IP: 141.44.163.169 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:23:09 น.  

 
อันแรกอ่ะ... ซวยสุดๆๆเลยเจ๊
ดัีนเจอคนพวกนี้ ช่วยแล้วยัง


ตยให้สลบเลย คนอุตส่าห์ใจดี !


โดย: fluffyboy101 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:27:49 น.  

 
แวะมาเจิมค่ะ เกือบมั้ยละคะคุณแพท คุณยายนี่สุดยอดจริง ๆ เลยนะคะ จริง ๆ แล้วลูกของคุณยายน่าจะบอกนะคะว่าเอาผลไม้เข้าไม่ได้ แต่คุึณยายก้อเก่งนะคะบินเดี่ยวน่ะค่ะ


โดย: sheer bliss IP: 71.105.70.242 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:35:36 น.  

 
คุณแพทใจดีจังค่ะ...ถ้าเจอแบบนี้บ่อยๆคงแย่เหมือนกันนะคะ...


โดย: Htervo วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:14:09:19 น.  

 
น่ากลัวจริงๆเพราะใจดีแท้ๆเลย
ส่วนเรื่องคุณยายแอบขำคะ
นึกถึงแม่ตอนพี่สาวไปเรียนที่ออสเตรเลียแม่จะแอบเอาผลไม้ใส่กระเป๋าให้พี่สาวให้ได้ถึงพี่จะบอกแล้วว่าเค้าห้ามก็เถอะ สุดท้ายก็ไม่ได้เอาไปคะแม่งอนแต่ยอมคะ


โดย: miz u so much วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:05:12 น.  

 
พี่แพท มิก็เคยเจอค่ะ เมื่อหลายเดือนก่อนมีคนยืมปากกาบนเครื่องบิน เราก็ให้ยืม แต่พี่แกจะให้เราเขียนให้ซะอีกแน่ะ มิเลยเอาปากกาคืนแถมนอนหลับไม่สนใจซะเลยค่ะ
อ่านของพี่แพท ไปต่างเมืองช้านจะไม่เป็นคนไทยใจดีเด็ดขาด ฮึ่ม กลัวค่ะ


โดย: midori-jp วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:28:29 น.  

 
หมอนวดปอดแหกค่ะ ไม่ช่วยใครทั้งนั้นเพราะตัวเองก็จะไปไม่ค่อยรอดอยู่แล้ว

นึกๆๆไปๆๆมาๆๆตอนนั้นพ่อมาเดนมาร์คได้ไงน้า แถมต้องต่อเครื่องบินที่อัมสเตอร์ดัมทั้งขามาขากลับ หุหุ ไม่ได้ใช้บริการเจ้าจำปีด้วย เออ พ่อเกือบ 70 ปี แล้ว พ่อของหมอนวดเก่งจัง อิอิ อ้าว มาคุยเรื่องพ่อตัวเองซะงั้น


โดย: Odense วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:29:12 น.  

 
Blog สวยดีนะครับ


โดย: Coconut Dance : วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:14:27 น.  

 
ยังไม่มีประสบการณ์เลยจ๊า จะไปอเมริกาครั้งแรกก็วันที่ 11 นี้แหละ เลยไม่มีอะไรมาแชร์ แหะ แหะ ทำไมคุณแพทใจดีจังอ่ะ ถ้าเป็นเราคงไม่เอาอ่ะ ไม่ได้ใจดำนะ แต่ตัวเองยังจะเอาไม่ค่อยจะรอดเล๊ย


โดย: สุดสวย IP: 222.123.77.128 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:36:02 น.  

 
พี่แพทนี้ใจดี ตลอดเลยน่ะ ขอบคุณมากๆๆน่ะค่ะ ที่ส่งมาให้อ่าน ได้อารัยเยอะแยะเลย


โดย: P' pat IP: 124.120.242.191 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:21:12 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ
ถ้าเจออย่างงี้ก้อไม่ไหวเหมือนกันนะคะ คุณแพทใจดีมากเลย ช่วยจนเกือบนาทีสุดท้าย


โดย: Jedyne วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:06:55 น.  

 
ที่อเมริกา มีข้อห้ามเยอะน่ะ แต่ที่ ฝรั่งเศส เรณูยังขน ขนุน มาฝากสามีได้เลย แล้วก็มะมว่งน้ำดอกไม้ และของกินอีกมากมาย


โดย: Raynu วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:03:32 น.  

 
เข้ามาอ่านเป็นอุธาหรณ์คะ


โดย: kero (Miss.KERO ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:15:18 น.  

 
น่ากลังจังเลยอเมริกา...คุณป้าคนนั้นด้วยล่ะ!!!!


โดย: sunan IP: 124.120.97.142 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:20:29 น.  

 
อ่านแล้วมันขำ แต่จริงๆ เจอแบบนี้คงขำไม่ออก


โดย: ตา (Febie ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:37:40 น.  

 
ไม่เคยเจอแบที่ต้องมาเขียนให้อ่ะจ๊ะ มีแต่มาถามว่าต้อง
กรอกใบเข้าเมืองมั้ย? เราก็ อืม...เข้าใจถูกมั้ย "โดด" หมายถึง ผู้ญ.คนนั้นเข้าอเมริกาเพื่อไปขาย...อย่างงั้นหรือเปล่าอ่ะ แล้วเป็นขอมดำดิน ไปเลยใช่ป่ะ ได้อ่านแล้วรู้สึก อืม..ใช่เลย บางทีสุภาษิต ว่าไว้นี่ถูกจริงๆนา "เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด"


โดย: Katja วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:15:08 น.  

 
เจ๊แพทใจดีจัง


โดย: Lee IP: 84.147.125.13 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:29:57 น.  

 
น่ากลัวจังเลย แต่เป้นคนแก่อ่ะเนอะก็เลยดูน่าเห็นใจแก น่าสงสารจริงๆเลยอ่ะ


โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:30:55 น.  

 
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ เพื่อเป็นอุทาหรณ์สำหรับทุกคนด้วยครับ

หวังว่าผมจะไม่โดนอย่างนี้บ้างนะ ยิ่งใจดีอยู่ด้วย :-)


โดย: bugsong IP: 202.5.82.202 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:42:26 น.  

 
พยายามสุดฤทธิ์ค่ะคุณแพท นี่เข้ามาทางกระทู้

แย่จังนะคะ เราอยากจะใจดีหน่อยก็ต้องระวังตัวไปหมด แต่ก็ต้องระวังจริงๆ ไม่งั้นเผลอเราอาจจะได้ไปเข้าคุกโดยไม่รู้ตัวเพราะความใจดีของเราแหละเป็นเหตุ

ชอบเพลงนี้มากค่ะ ทำให้นึกถึงคริสต์มาส อยากให้ถึงเร้วๆ


โดย: the Vicky IP: 81.241.192.85 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:1:41:40 น.  

 
เอิ้ก..อย่างงี้เจอคนปากเหม็นยังดีกว่า เกือบช่วยคนหลายครั้งแล้ว ต้องอ่านไว้เป็นอุทาหรณ์


โดย: แมวต่างแดน IP: 84.174.58.16 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:3:28:08 น.  

 
โห...แบบนี้นี่เล่นเอาเครียดน่าดูเลยนะคะคุณแพท

แต่ก็นะ คนไทยใจดีเสมอ เรื่องแบบนี้พูดยาก


โดย: Picike วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:5:34:35 น.  

 
ตั้งแต่ใช้บริการเครื่องบิน
หนิงก็ยังไม่เคยโดนแจคพอตเลยค่ะ
ทั้งๆที่ครั้งนึง เคยแอบเอารากของต้นนางกวัก ห่อใส่กระดาษหนังสือพิมพ์ เอามาสวิสด้วย เอามาฝากแม่สามีน่ะค่ะ ดีนะไม่โดน ไม่งั้นถูกปรับบบบบ



โดย: NSY วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:6:58:38 น.  

 
หวัดดีจ้ะแพท โทษทีไม่ได้แวะมาเลย ตอนนี้ เปิดเรียนที่มหาวิทยาลัยแล้ว.. เลยเร่งอ่าน กับ ทำการบ้านเยอะ.. ไม่ค่อยมีเวลา.. แต่อ่านเรื่องนี้แล้ว ฮากลิ้ง.. ลักษณ์ยังไม่มีประสบการณ์อะไรเลยจ้ะ แต่ล่าสุดกลับมานี่ ก็ได้ช่วยคนไทยแปลไปบ้าง ที่สนามบินที่ชิคาโก้ แต่ไม่มีปัญหาอะไร.. ไว้จะแวะมาอีกนะจ๊ะ


โดย: lak IP: 74.133.48.202 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:10:54 น.  

 
บางครั้งบางเรื่องเราก็จำเป็นต้องใจดำเนอะ ความใจดีทำคนเดือดร้อนมาเยอะแล้วเนอะ โตสว่าบล๊อกอันนี้มีประโยชน์ทีเดียวเลยนะแพท โดยเฉพาะกับคนใจอ่อน อ่านแล้วจะได้พยายามทำใจให้แข็งในกรณีอย่างนี้ ถ้าไม่อยากมีปัญหา เนอะ


โดย: Chini (Chini ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:9:48:40 น.  

 
อ่านไป ขำไป แต่ก็ได้ประโยชน์นะคะ คราวหน้าถ้าจะช่วยใคร จะได้รู้ว่าลิมิตมีอยู่แค่ไหน แต้งกิ้วค่า


โดย: Minnie IP: 216.196.163.32 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:29:56 น.  

 
เดี๋ยวนี้เรานิสัยเสียค่ะ ไม่ค่อยชอบคุยกับใครเวลาเดินทาง นิยมการนอนค่ะ เรื่องพวกนี้เลยรอดตัวไป


โดย: ลูกแม่ดอกบัว วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:45:12 น.  

 
เป็นอุทาหรณ์ที่ดีมากๆเลย จะได้ระวังตัวมากขึ้น ขอบคุณที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะค่ะ


โดย: Iggina IP: 203.150.213.50 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:28:41 น.  

 
แวะมาทักทายพี่แพทค่ะ มิชอบนั่งริมหน้าต่าง แต่ก็นอนอย่างเดียวค่ะ กับมีตื่นมากินบ้างเป็นระยะ


โดย: midori-jp วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:31:37 น.  

 
คนเราเนอะ รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจ

แวะมาเยี่ยมเหมือนเคย^_^


โดย: My_Angel (My_Angel ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:42:02 น.  

 
ยังไม่มีประสบการณ์ค่ะ เข้ามาขำคุณยายค่ะแทนละกัน สรุปขนมะม่วงมาฝาก ต.ม. ซะงั้น


โดย: เวฟ IP: 71.127.5.46 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:43:44 น.  

 
หุหุหุ...ขำตรงมุมปากค่ะ..เพราะอ่านๆไปก็ลุ้นไปด้วยกลัวคุณยายจะขนโคเคน..อะดิ...แบมบูก็เพิ่งเคยไปต่างประเทศอะคะ..ก็เช็คข้อมูลจากเพื่อนใน pantip นี่แหละค่ะ..เตือนเรื่องนี้เหมือนกัน..บ้างครั้งความมีมนุษยธรรมก็ทำร้ายเราได้เหมือนกันเนอะ...ไม่ทำไม่ช่วยก็รู้สึกผิดอีก..เฮ้อ..


โดย: Bamboocrossing วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:14:40 น.  

 
อืมม์ น่าคิดนะแพท...เอ็นดูเขาเอ็นเราขาด ...แต่บางทีมิตรจิตรก็ต้องมิตรใจ....นี่นา
พี่ว่าทำอะไรให้ใครแล้วสบายใจก็ทำเถอะ แต่ถ้าผลของการกระทำของเรามันเป็นลบ อันนี้ถือว่าทำคุณไม่ขึ้นได้ป่าวล่ะ


โดย: ธิดาดอง IP: 124.121.147.49 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:6:17:49 น.  

 
น่าหวั่นใจจริงๆด้วยครับ
การต้องไปพัวพันกับอะไรแบบนี้


โดย: Hed Question IP: 66.214.34.72 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:17:06:40 น.  

 
ใจดีจนเจอดีอยู่บ่อย ๆ นะคะ
ก็คนไทยด้วยกัน ทำไงได้
โชคดีก็ดีไป ..โชคร้ายเจอแจ็คพ็อตล่ะ ซวยเลย














โดย: แร่ใยหิน วันที่: 23 เมษายน 2550 เวลา:15:51:40 น.  

 
เข้ามาอ่าน blog นี้ ให้นึกถึงตอนที่เข้าเมืองที่นิวยอร์กค่ะ แต่ก็น่ากลัวนะคะคุณยายคนนี้ หลอกเราได้ว่าไม่มีอะไร ได้ไงนะคะ


โดย: smo IP: 61.7.147.147 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:20:28 น.  

 
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่มาแบ่งปันนะคะ


โดย: ammzii วันที่: 30 ตุลาคม 2551 เวลา:21:18:21 น.  

 
อ่านสนุก เพลินดีคะ สงสัยจะต้องทำใจที่ต้องเป็นคนใจดำตอนบินแล้วล่ะคะ แย่จัง น่ากลัวด้วย ขอบคุณนคะมีประโยชน์มากเลย


โดย: MADI IP: 58.8.15.12 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:22:28:38 น.  

 
จะเดินทาง 2 มี.ค.2010 ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงบ้าง(เดินทางไกล ๆ ครั้งแรก) กลัวเหมือนกัน ภาษาก็อ่อนแอ


โดย: pook IP: 119.31.126.141 วันที่: 7 มีนาคม 2553 เวลา:15:21:46 น.  

 
ขอโทษบอกวันเดินทางผิด เดินทาง 2 เม.ย.2010 กังวลมาก ๆ อยากได้คำแนะนำเพราะต้องไปดูงาน กลัวฟังฝรั่งพูดไม่รู้เรื่อง ตอนเรียนไม่สนใจฟังครูภาษาอังกฤษก็อย่างงี้


โดย: pook IP: 119.31.126.141 วันที่: 7 มีนาคม 2553 เวลา:15:25:12 น.  

 
คุณ Pook

ลองไปอ่านบล็อคนี้ดูนะคะ เขียนรายละเอียดไว้ค่อนข้างละเอียด อ่านแล้วถ้ายังมีคำถาม ค่อยถามเป็นข้อ ๆไปล่ะกันค่ะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=lilacgirl&month=03-2008&date=16&group=2&gblog=6


โดย: Lilac Girl วันที่: 10 มีนาคม 2553 เวลา:5:43:50 น.  

 
ขอเป็นขาประจำ blog นี้นะครับ อ่านแล้วได้ความรู้มาก ๆ ๆ คุณแพทใจดีมากครับ ที่ให้ความรู้คนอื่น ๆ คับ


โดย: nai IP: 14.207.213.123 วันที่: 23 เมษายน 2554 เวลา:10:37:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Lilac Girl
Location :
The Land of 10,000 Lakes United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 38 คน [?]




ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชม Blog ของเรานะคะ มีอะไรแนะนำจะให้เขียน รบกวนเขียนฝากไว้ด้วยค่ะ

Disclaimer: ทุกข้อความใน Blog นี้ เราเขียนเรื่องจากประสบการณ์เท่านั้น ไม่มีเจตนาว่าร้ายใคร และหากเรื่องที่เขียนไปกระทบใจใคร ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ส่วนข้อมูลต่าง ๆ ที่ให้ไว้ ก็เป็นเพียงข้อมูลจากประสบการณ์จริงเท่านั้นค่ะ

***ประกาศ : ท่านที่นำเนื้อหาในบล็อคของเราไปแปะไว้ในเว็ปอื่น ยินดีอย่างยิ่งค่ะ ที่ช่วยกันเปิดเผยข้อมูล แต่ขอความกรุณาซักนิด แจ้งให้เราทราบด้วยนะคะ ให้เครดิตคนเขียนกันบ้างค่ะ ***

New Comments
Friends' blogs
[Add Lilac Girl's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.