ก่อนเดินทางออกนอกประเทศ อย่าลืมถ่ายเอกสาร หนังสือเดินทาง วีซ่า และตั๋วเครื่องบิน เก็บไว้ที่บ้านหนึ่งชุด และถือติดไปกับตัว อีกหนึ่งชุดนะคะ

ก่อนเดินทาง พักผ่อนให้เพียงพอ จัดของล่วงหน้าในเรียบร้อย จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวาย ตอนนาทีสุดท้าย

ตอนนี้ มาว่ากันด้วยเรื่อง “การแต่งตัว“ สำหรับการเดินทางอันยาวนาน หลักการง่าย ๆ ก็คือ ใส่อะไรก็ได้ ที่คุณคิดว่า “สบาย“ ทั้งกายและใจค่ะ ที่ว่า “สบายกาย“ ก็เพราะว่า การนั่งเครื่องบินนาน ๆ ในที่แคบ ๆ หากใส่เสื้อผ้าที่รัดแน่นเกินไป ทริปนั้นก็จะนรก หนักไปกว่าเดิมค่ะ ส่วน “สบายใจ“ ก็คือ ใส่แล้ว คุณมั่นใจ ถูกกาลเทศะ และไม่ “เห่ย“ เกินที่ชาวประชาจะรับได้ค่ะ

เครื่องแต่งกาย ที่เราแนะนำ ก็คือ ผ้าที่ใส่สบาย ๆ กางเกงผ้าจะดีที่สุด แต่ถ้าใครชอบใส่กางเกงยีนส์ จะใส่ยีนส์ ก็ตามสะดวก การเลือกเครื่องแต่งกาย ควรคำนึงถึง ความคล่องตัว และความสะดวกในการเข้าห้องน้ำ ในห้องโดยสาร ค่อนข้างเย็น ถ้าใครขี้หนาว ควรจะติดเสื้อกันหนาวบาง ๆ ไปด้วย

ปัจจุบันนี้ ชาวมะกัน จะนิยมแต่งตัวด้วยชุด Warm Up และรองเท้ากีฬา เพราะใส่สบาย และอุ่นดีค่ะ แต่เท่าที่สังเกต ชุดแบบนี้ ยังไม่เป็นที่นิยม ในหมู่คนไทย

นอกจากเสื้อผ้าแล้ว “รองเท้า“ ก็มีส่วนสำคัญมาก ควรหารองเท้าที่ใส่สบาย ไม่กัดเท้า และมีความคล่องตัวสูง เนื่องจากว่า บางทีต้องปีนเก้าอี้ เพื่อเอากระเป๋าไปไว้เหนือศีรษะ หรือว่า บางครั้ง ตอนต่อเครื่อง ต้องเดินจากเกทหนึ่ง ไปยังอีกเกทหนึ่ง แบบไกลมาก ๆ หากรองเท้าคู่เก่ง “เล่นงาน“ ก็ขอบอกว่า ตายหยังเขียด ค่ะ เดินไม่ไหวค่ะ

อ่ะ …มีสาระมาพอแล้ว เอาแบบไร้สาระบ้าง เดี๋ยวจะเสียชื่อ “Blog ปัญญาอ่อนของเรา“ อิอิ

เคยเห็นในละครป่ะค่ะ แบบว่า คนที่กลับมาจากเมืองนอก ถ้าเป็นผู้ชาย จะใส่สูท ผูกเน็คไทค์มา ถ้าเป็นหญิง จะใส่ชุดแบบเข้ากันมาก ๆ รองเท้าสั้นสูง หัวแหลมเชียว ยั่งกับเพิ่งหลุดออกมาจาก แคตตาล็อคเล่มล่าสุด ถือกระเป๋าหนังใบงาม โห้…สุดยอด อิอิ ไปนั่งดูที่สนามบินดิค่ะ ว่าแบบนั้นมีจริงในโลกป่ะ

เห็นแต่ละคน เดินออกมาจากด่านศุลกากร ต๊าย … นึกว่า วันปล่อยผี หน้าตาโทรม ๆ เข็นกระเป๋ากันจนกล้ามขึ้น ถ้าเอาปากคาบของมาด้วย คงคาบไปแล้ว

มีญาตห่าง ๆ เค้ามาอยู่ที่อเมริกานานแล้ว ซักหลายปีที่แล้ว คุยกัน เค้าบอกว่า แต่ก่อนเวลาเค้าเดินทาง เค้าก็แต่งตัวแบบคุณหญิงคุณนายเลย โห้…มีใส่สเตย์รัดหน้าท้องด้วย รองเท้าก็แบบต้องเป็นส้นสูง แบบว่า ใส่แล้วสูงเพรียว อิอิ

มีครั้งหนึ่ง “คุณนาย“ บิน NWA มาทรานซิทที่โตเกียว ปรากฎว่า เครื่องดีเลย์โคตรนานนนนนน เนื่องจากพายุหิมะ ใครเคยทรานซิทกับ NWA ที่โตเกียวมาก่อน ตอนที่เป็นห้องโดยสารเดิม (ที่เป็นห้องกลม ๆ เล็ก ๆ อ่ะค่ะ) คงจะทราบว่า ไม่มีที่นั่งเลย เพราะว่า ดีเลย์หมดทุกไฟล์ท

คุณนาย ก็บอกว่า อายืนจนเมื่อยตุ้ม ทนไม่ไหว เลยนั่งลงไปกับพื้นนั่นแหละ หมดสภาพคุณนายเลย ชุดไหมของหล่อน ไม่เหลือราศีเลย ฮ่า ฮ่า แถมบอกว่า ไอ้สเตย์ลดหน้าพุงอ่ะนะ โห้ยยยย…สุดยอดของความทรมาน

โอ้ย…ฟังแล้ว ไม่ได้สงสารเลย สมน้ำหน้า (หลานไรว่ะ ใจร้ายนิ ?)

ตั้งแต่นั้นมา คุณนาย เลิกเลยค่ะ หนึ่ง คือ เลิกนั่งนอร์ทเวสต์ สอง คือ เลิกเป็น “คุณนาย“ ปัจจุบันนี้ คุณนาย มาเจ้าจำปีลูกเดียว เพราะคุณนาย ไม่ค่อยคล่องภาษาปะกิตด้วย อิอิ

ต่อ ๆ … นินทาคน มันปากวุ้ย…เรื่องรองเท้าต่อ อันนี้ไม่ค่อยเกี่ยวกับ “เครื่องบิน“ แต่เกี่ยวกับ การเดินทาง

เรื่องของเรื่อง คือ คุณป๋ากับเมีย (ที่ไม่ใช่แม่เรา) เค้าก็แอบไปสวีทกันที่ปักกิ่ง คราวนี้เมียคุณป๋าเนี่ย อยู่กรุงเทพเป็นอาเจ๊หย่ายยยยยย สาวมั่น (กับคนนอก) กับคนในบ้าน “ต็อง“ ชิปเป๋งเลย หลอกให้ทำไร ก็ทำ อิอิ เมียคุณป๋า เค้าก็เป็นพวกชอบแต่งตัว ใส่รองเท้าส้นตึก หุหุ

ก่อนจะไปปักกิ่ง คุณป๋า ก็อุตส่าห์หวังดี เอารองเท้ารัดข้อเท้า แบบเดินสบาย ๆ โยนใส่กระเป๋าเดินทางให้ โฮ๊ะ ๆ คืนนั้น เจ๊แกก็ “รู้ดี“ ค่ะ แอบเอารองเท้าออก แล้วเอาส้นตึกโยนเข้าไปแทน คุณป๋าก็ไม่รู้ จนกระทั่งไปถึงปักกิ่งแล้ว คราวนี้เจ๊ก็เดินไม่ไหวซิค่ะ คุณป๋าเลยบอกว่า เห้ย…แพครองเท้ามาให้ไง ฮ่า ฮ่า เจ๊แกก็กลัวโดนด่า บอกว่า “เอาออกไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว“ ! โอ้ย…ขำมากมาย สมน้ำหน้า

สรุป เจ๊แก ต้องไปซื้อรองเท้าผ้าใบมาใส่ จากนั้นมา เจ๊แกก็เข็ดเลย แหม ตอนเราไปปักกิ่ง ใส่รองเท้าผ้าใบด้วย แต่โคตรเจ็บ Teen เลย เดินเยอะชิปเป๋งเลย

พอก่อนดีกว่าเนอะ เดี๋ยวตอนหน้ามาต่อกันเรื่องบนเครื่องบินนะคะ

มาแล้ว แวะทักทายกันหน่อยนะคะ

Create Date : 11 กันยายน 2549
Last Update : 11 กันยายน 2549 9:20:44 น.		22 comments
Counter : 8288 Pageviews.
Share Tweet