ไม่มีทางลัดสำหรับการก้าวเดิน หลายวันก่อน ฉันมานั่งคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาตอนไปเรียนพอเศษที่หาดใหญ่ด้วยกันกับเพื่อน สิ่งแรกที่โผล่ขึ้นมาในความคิดก็คือ... ตอนที่เพื่อนค่อนว่าฉัน'โรคจิต' เมื่อสังเกตเห็นว่าฉันมีนิสัยในการอ่านหนังสืออย่างไร "แกเนี่ยจริงๆเลย มีที่ไหนอ่านหนังสือยังไม่ทันจบเล่มก็เปิดไปอ่านตอนจบซะแล้ว โรคจิตอ๊ะป่าวเนี่ย" "ป่าวซักหน่อย เราก็แค่เปิดอ่านข้างหลังนิดๆว่ามันจบยังไง จะได้เป็นกำลังใจในการอ่านต่อไง" ฉันเถียงอย่างไม่ลดละ "แล้วมันจะสนุกได้ยังไงอ่ะ ถ้ารู้ตอนจบแล้วน่ะ" "น่า เราก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว ชอบอ่ะ ไม่เปิดไม่ได้ เหมือนมันเป็นนิสัยไปแล้ว" "ไอบ้า คอยดู ซักวันแกจะรู้สึก" ฉันได้แต่ยิ้มรับกับคำตอบกลับนั้น แล้วหลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ได้"รู้สึก"กับการเปิดอ่านตอนจบก่อนจริงๆ วันนั้นฉันใช้เงินก้อนสุดท้ายที่เหลือในกระเป๋าสตางค์ซื้อหนังสือนิยายเล่มหนึ่ง ที่ฉันแอบหมายตามานาน เป็นหนังสือที่ฉันอยากอ่านมาก และไม่เคยเปิดอ่านมันในร้านหนังสือเลย (ปกติฉันจะอ่านที่ร้านก่อนซื้อเป็นประจำ)เพราะคิดว่าจะซื้อมาอ่านที่บ้านทีเดียว ฉันอ่านได้เกือบครึ่งเล่ม ช่วงนั้นกำลังสนุก คนที่(ท่าทางจะ)เป็นพระเอกมีหลายคนมาก และฉันก็เดาอย่างมั่นใจเลยว่า คนนี้แหละพระเอกชัวร์ ยิ่งอ่านก็ยิ่งลุ้น ไม่นานนิสัยเดิมก็เริ่มออก ฉันแย้มเปิดไปตอนจบ อ่านแค่หน้าสุดท้ายนิดเดียว เท่านั้นแหละ แจ๊ตพอร์ตแตกเลย เพราะหน้าสุดท้ายนั้นหน้าเดียว ทำให้ฉันรู้ว่าพระเอกตัวจริงคือใคร และที่สำคัญ มันเป็นคนละคนกับที่ฉันเดาไว้!! หมดกัน ฉันไม่ต้องลุ้นอะไรแล้วหลังจากนี้ ความสนุกในการอ่าน+ลุ้น หมดไปเกือบครึ่ง! ฉันเสียดายมาก เสียดายเพราะเป็นหนังสือที่หมายปองมานานมากกกกก และพอคิดว่าอุตสาห์ให้เงินก้อนสุดท้ายซื้อ แล้วกลายเป็นอย่างนี้ ยิ่งคิดยิ่งเสียดาย แหม ไม่น่าเล้ยย หลังจากนั้นฉันจึงตั้งปณิธานกับตัวเอง "จะไม่เปิดอ่านตอนจบของหนังสือ ก่อนอ่านจบเด็ดขาด" และดูท่าเรื่องของฉันกับการอ่านตอนจบก่อนยังไม่จบง่ายๆ สงสัยคงอยากจะให้ฉัน"รู้สึก"มากกว่านั้น 55 เพราะถึงฉันจะทำตามปณิธานได้จริงๆ(ซึ่งต้องใช้การหักห้ามใจ+มือมากทีเดียว) ก็ยังมีเหตุที่ทำให้ฉันได้รู้ตอนจบก่อนจนได้ ตอนนั้น ฉันกำลังคร่ำเคร่งกับการอ่าน'เลือดขัตติยา'ของลักษณวดีอยู่ ฉันชอบมาก และไม่สามารถเดาได้เลยว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร จำได้ว่า ตอนนั้นอ่านถึง ต้นๆของเล่มสอง แล้วมีนัดกับเพื่อนและรุ่นพี่ไปออกกำลังกาย ฉันเลยถือโอกาสแนะนำหนังสือเล่มนี้ให้เพื่อนรุ่นพี่อ่าน "พี่จ๊ะ นิกำลังอ่านเลือดขัตติยาอยู่แหละ สนุกมากๆเลย อยากให้ลองอ่านดู นิจะได้มีเพื่อนโม้ด้วย" "เลือดขัตติยาหรอ คุ้นๆนะ ที่เกี่ยวกับราชวงศ์,แผ่นดินใช่มะ" "ใช่ๆ พี่จ๊ะเคยอ่านแล้วหรอ" "เปล่า มันเคยเป็นหนังใช่มะ" "ไม่รู้สิ นิไม่เคยดู" "อ๋อ พี่นึกออกแล้วที่ติ๊กกับแป้งแสดงไง ที่ตอนจบ..." ฉันยกมือห้าม และเตรียมออกปากหยุดไม่ให้พี่เค้าพูดต่อ "ที่ตอนจบ พระเอกตายไง" แต่ไม่ทันเสียแล้ว ในที่สุดฉันก็รู้ตอนจบ และต้องอ่านต่อโดยไม่ต้องลุ้นให้เหนื่อยอีก เศร้าเลย ฉันเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนที่ตอกคำพูด"ซักวันแกจะรู้สึก"ใส่ฉันฟัง คำพูดของมันหลังจากฟังจบคือ "สมน้ำหน้า เราบอกแกแล้ว" เออ รู้แล้ว ไม่ต้องย้ำนักก็ได้โว้ยยย จะว่าไป อ่านหนังสือไปแต่ละหน้าก็คล้ายกับวันเวลาที่ผ่านไปของชีวิต เราอ่านไปเรื่อยๆหน้าต่อหน้าโดยที่บางครั้งเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่า หน้าต่อไปจะเป็นอย่างไร ตัวอักษรเพียงชุดเดียวอาจพลิกเนื้อเรื่องทั้งเรื่องได้ เช่นเดียวกับชีวิต ที่วันต่อไปข้างหน้าเราไม่รู้เลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง และการกระทำโดยสิ้นคิดของเรา อาจเปลี่ยนชีวิตทั้งชีวิตได้ แต่การเดินทางของชีวิต ยากกว่าการอ่านหนังสือนัก เพราะอ่านหนังสือเรายังมีทางลัด ถ้าอยากรู้ตอนจบก็แค่พลิกหน่อยเดียว ต่างจากชีวิต ที่ไม่มีทางลัด เราไม่สามารถลัดไปดูตอนจบของชีวิตไม่ได้ นอกเสียจากเราจะมีไทม์แมชชีน นั่งไปดูอนาคต เราทำได้เพียงก้าวเดินไปเรื่อยๆ วันต่อวัน ไม่ว่าจะเดินไปทางตรงหรือทางอ้อม แต่ที่แน่ๆคือไม่มีทางลัด เรื่อยๆแต่มั่นคง ฉันเชื่อ ผ่าน'จุดหมาย' อีกไม่นานก็ถึง ปลายทาง ปลายทาง ที่เป็นหน้าสุดท้ายของหนังสือชีวิต ... เป็นกำลังใจให้กับทุกการก้าวเดินเหมือนเดิมค่ะ เปิดเทอมแล้ว การก้าวเดินของนิก็คงต้องถี่ขึ้นสักนิด เพื่อจุดหมายข้างหน้า ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือนนะคะ มีรอยยิ้มถึงกันทุกวันค่ะ :))   Create Date : 06 พฤษภาคม 2552 24 comments Last Update : 7 พฤษภาคม 2552 19:35:42 น. Counter : 714 Pageviews. Share Tweet

หวัดดีค่านิ ชีวิตไม่มีเส้นทางลัดจริงๆ ซะด้วย จะเป็นอย่างไรก็ต้องก้าวต่อไป เส้นทางจะราบรื่นหรือมีขวากหนามอย่างไร ก็พร้อมเดินเพราะเป็นทางที่เลือกเองค่า ^^ น้องนิคะ พี่ก็เพิ่งแอบเซ็งกับการรู้ก่อนอ่านเหมือนกัน พี่ไม่เคยเปิดหนังสือดูตอนจบเลยนะคะ ยกเว้นว่าสงสัยจริงๆ อย่างเช่น เอ เล่มนี้เป็นเล่มจบไหมน้า มีเล่มอื่นต่อไหม แบบนี้ก็จะเปิดดูแต่ตอนท้ายจริงๆ แต่ว่า แต่ว่า ก็มีเหตุค่ะ อย่างล่าสุดมีคนสปอยเล่มนี่ ของชุดทไวไลน์ให้ฟังซะแล้ว โดยที่ไม่ได้ถามเลยนะ แค่คุยกันธรรมดาเอง งือๆ เสียใจคิดว่าคงเสียความสนุกในการอ่านไปเยอะแน่เลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกวันเป็นวันแห่งรอยยิ้มนะคะ ^____^   โดย: BeCoffee 6 พฤษภาคม 2552 22:07:29 น.

^ ^ เล่มสี่นะคะ โห พิมพ์ตก   โดย: BeCoffee 6 พฤษภาคม 2552 22:08:33 น.

แหะๆๆ หวัดดีค่าพี่นิ ที่จิงรักว่าอ่านตอนจบมันก้อไม่เสียหายหรอกค่ะ แต่รักว่า ถ้าตอนจบไม่ได้เปนอย่างที่เราคิดก้อไม่เปนไรอ่ะค่ะ เพราะว่ายังไงเราก้อมีความสุขกับเรื่องทั้งเรื่องที่มันมีในหนังสือเล่มนั้นก่อนหน้าที่จะเปนตอนจบอ่ะค่ะ แค่นั้น มันก้อพอแล้วค่ะ (สำหรับรักอ่าค่ะ) อิอิ แต่ที่จิงพี่นิแค่เดาพระเอกผิดคน แต่รักเคยอ่านแล้วอยากให้เปลี่ยนนางเอกด้วยซ้ำค่ะ เพราะว่าน้องนางเอกชอบพระเอก (ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าใครเปนนางเอก -_-") สู้ๆค่าพี่นิ   โดย: zanv IP: 222.123.137.49 7 พฤษภาคม 2552 19:39:46 น.

ทางลัดอ่ะมีดิ ไม่เชื่อถามไอไม้ดู 55   โดย: จูน IP: 118.173.133.216 7 พฤษภาคม 2552 21:22:12 น.

เขียนดีง่ะ ชอบๆ อยากหั้ยคุนเปนกำลังใจหั้ยตัวเอง ทุกสิ่ง"สวยงาม"เพียงแค่เราเปิดรับมัน คงต้องขอบคุนความเศร้าความเบื่อความเซ็งทั้งหลาย ที่สอนหั้ยเรา"เข้มแข็งในยามที่อ่อนแอ" อย่าท้อนะ ไม่มีอะรัยสมบูรณ์แบบหรอก เปนกำลังใจหั้ยคนล่าฝันค่ะ   โดย: พุดดิ้ง IP: 118.173.133.216 7 พฤษภาคม 2552 21:28:46 น.

เพ้อได้อีกง่ะ ว่าตัวเองนะ   โดย: เราเอง IP: 118.173.133.216 7 พฤษภาคม 2552 21:31:01 น.

คงเป็นเพราะว่าหนังสือมันเป็นอะไรที่จบได้ในตัวเองเลยมั้งคะ เราก็เลยเปิดไปอ่านตอนจบได้เลย เพราะไม่อยากลุ้นแล้วว่ามันจะเป็นยังไงต่อ การที่เรพบว่าตอนจบของหนังสือมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราเดาไว้ก็ดีออกนะคะ ไม่เห็นต้องหมดหวังหรือว่าไม่อยากอ่านต่อเลย เพราะนั่นหมายความว่า จุดเปลี่ยนมันต้องอยู่ในช่วงใดช่วงหนึ่งของหนังสือ ที่เราต้องหาให้เจอต่างหากล่ะ และนั่นแหละที่จะเป็นตัวยืนยันว่า หนังสือเล่มนั้นมันสนุกขนาดไหน สำหรับชีวิต เราก็ก้าวไปเรื่อยๆ เร็วบ้างช้าบ้างตามแต่สถานการณ์ ใช้ทางลัดบางก็ได้..เร็วดี แต่ผลลัพธ์อาจไม่ดี หรืออาจจะดีแบบสุดๆ ไปเลย... ไม่มีใครรู้ตอนจบของชีวิตหรอก... เราถึงได้มีอะไรให้ลุ้นกับชีวิตอยู่บ่อยๆ ไง   โดย: eatandotto 7 พฤษภาคม 2552 21:56:31 น.

# คุณพุดดิ้ง ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณพุดดิ้งเช่นกันค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ ^^ ขอให้ทุกก้าวเป็นก้าวที่สวยงามนะคะและมีรอยยิ้มให้กับทุกวันค่ะ   โดย: บุยบุย 11 พฤษภาคม 2552 16:14:13 น.

ยินดีค่ะ แล้วอย่าลืมมาบอกด้วยนะว่าพอกลับไปอ่านหนังสือเล่มนั้นแล้วมันสนุกจริงมั้ย .......................... เป็นไงบ้างคะ เปิดเทอมใหม่ เพื่อนๆ มีเรื่องมาเม้าท์กันเยอะเลยล่ะสิ   โดย: eatandotto 11 พฤษภาคม 2552 22:45:52 น.

*-*   โดย: แพง IP: 61.7.188.107 12 พฤษภาคม 2552 12:44:24 น.

ทางลัดที่ดีที่สุดคือทางที่ยาวที่สุด   โดย: สวย IP: 61.7.188.11 12 พฤษภาคม 2552 12:59:34 น.

น่าเสียดายแทนเนอะ ถ้าไม่อ่านตอนจบคงสนุกมากกว่านี้   โดย: อนันต์ครับ 12 พฤษภาคม 2552 23:12:16 น.

คิดได้ไงเนี่ย เด็กน้อย เขียนได้ดี คิดได้เฉียบ พี่คิดต่อได้อีก นิยายที่เคยมาหาที่ศูนย์หนังสือ ได้ซื้อรึยังจ๊ะน้องณิ   โดย: พี่ฟอม IP: 118.173.127.81 13 พฤษภาคม 2552 22:45:21 น.

เป็นคนที่จะไม่ยอมอ่านตอนจบก่อนเลยค่ะ ยิ่งถ้าแนวสืบสวนด้วยนะคะ ถ้ารู้ละเลิกอ่านได้เลย ^^ เขียนได้ดีมากค่ะ เนอะ ชีวิตก็เหมือนกะหนังสือรู้ตอนจบ ก็คงไม่สนุกแล้วเนอะ อย่างถ้าเรารู้ว่าโลกจะแตกวันไหนงี้ ชีวิตมนุษย์ก็คงเรื่อยเฉื่อย ไม่ต้องพัฒนาประเทศกานพอดี อิอิ ออกนอกเรื่องไปโขเลยแฮะ มาฝากฝันดีนะคะ ห่างหายหลายวัน ยังฝันดีรึเปล่า ฝันดีนะคะ คิดถึงค่ะ แสงจันทร์ยังมิจาง เพียงเมฆบางที่พร่างพรม พลิ้วไหวในสายลม เลือนใจขมชมแสงนวล เพื่อนแม้อยู่ไกลกัน ความผูกพันไม่เรรวน ห่วงใยมาย้ำทวน อยากรบกวนให้ฝันดี ^^   โดย: Life's for Rent 14 พฤษภาคม 2552 2:08:00 น.

แง ยังไงพี่ก็ขอยังไม่รู้ตอนจบดีกว่าค่ะ (ถ้าเลือกได้นะ ) ตอนต่อไปมาเขียนด้วยกันไหมคะ พี่อยากอ่านนะ เขา..บนเส้นคั่นเวลา ^^   โดย: BeCoffee 15 พฤษภาคม 2552 22:53:35 น.

โหหหห ดีนะเนี่ยที่ไม่เคยเปิดอ่านตั้งแต่ด้านหลังมาด้านหน้า ยกเว้น นิตรสารพวกแพรว คลีโอ จะเปิดจากด้านหลังมาก่อน มิรุเป็นไงเหมือนกัน 555   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 15 พฤษภาคม 2552 23:19:12 น.

ถ้าชีวิตเราเหมือนหนังสือ การไปดูหมอแม่นๆ ก็คงเหมือนกับการพลิกไปดูตอนจบ เราอาจจะวิตกได้   โดย: จอมมารขาวดำ 16 พฤษภาคม 2552 14:02:42 น.

ไม่อยากจะบอกเลยนะว่าบอกแล้วไง เราควรจะก้าวเดินและพบเจอกับสิ่งใหม่ที่จะเข้ามาในชีวิต หากรู้แล้วถึงอนาคตก็คงไม่มีปัญหาให้ต้องแก้ ให้ตื่นเต้น หรือสนุก การชีวิตคงเหมือนอยู่ไปเพียงวันๆเท่านั้น ปล.สะใจ ^0^   โดย: littlecat IP: 118.173.134.242 16 พฤษภาคม 2552 20:46:30 น.

ไงจ้า ขอโทษด้วย ตอนนั้นมันค้างคาไง นึกยังไงก็ยังนึกไม่ออก สุดท้ายก็พูดออกมาหมดเปลือกเลย อ่านจบแล้วเป็นยังไงก็เล่าๆกันบ้างน่ะจ้า ...   โดย: JLEEN IP: 118.173.132.233 16 พฤษภาคม 2552 20:59:13 น.

แหะๆ พี่จ๊ะเม้นแล้ว   โดย: 0^o IP: 118.173.131.121 16 พฤษภาคม 2552 22:03:03 น.

เปิดเทอมแล้วค่ะ เอ หนังสือเรียนนี่ไปอ่านบมสุดท้ายก่อนด้วยป่ะคะ ว่ามานยากแค่ไหน อิอิ ข้างแรมฟ้าแซมดาว เฝ้าถามข่าวคนไกลตา ห่วงใยไม่พบหน้า ก็อยากมาเอ่ยทักทาย ส่งกลอนมาเป็นเพื่อน ยังเหมือนเดิมใช่หนีหาย อย่าเหงายามฝนปราย อย่าคลาดคลายคืนฝันดี ^^ ฝันดีเทอมใหม่นะคะ น้องนิ   โดย: Life's for Rent 19 พฤษภาคม 2552 2:10:33 น.

แม้ราตรี ไร้จันทร์ ให้จับจ้อง อย่าใจหมอง มองฟ้า ไร้สีสัน ก็คิดถึง ไม่เหมือนเดิม เพิ่มทุกวัน มาวางกลอน วอนกัน ให้ฝันดี ^^ การเดินทางลัด บางทีก็ทำให้ขาดประสบการณ์ดีๆบางอย่างก็ได้เนอะ ^^   โดย: Life's for Rent 19 พฤษภาคม 2552 21:17:57 น.

แม้ฝนรินสิ้นสายไม่หน่ายหนี ฝากส่งความฝันดีด้วยคิดถึง แค่ห่วงใยจากใจใครคนนึง หากส่งถึงให้ช่วยรับ หลับฝันดี ^^ บีจีเปี๊ยนไป๋ อิอิ นอนหลับฝันดีค่ะ ^^   โดย: Life's for Rent 22 พฤษภาคม 2552 0:46:24 น.

เมฆแดงแฝงรอยเศร้า อยากเลือนเหงาคนไกลตา ห่วงใยไร้จันทรา มองผืนฟ้าอย่าหมองใจ ฝนรินให้ดินชื่น หลับหรือตื่นอยู่แห่งใด ฝากทุกละอองไอ ฝนเม็ดใสให้ฝันดี ^^ เย้ หยุดวันเสาร์แล้วซิ ฝันดีสุดสัปดาห์นะคะ น้องนิ ^^   โดย: Life's for Rent 23 พฤษภาคม 2552 1:05:40 น.