วาเลนไทน์ในความทรงจำ วาเลนไทน์ในปีนี้กำลังจะผ่านเข้ามาอีกครั้ง อีกไม่กี่วัน วันแห่งความรักนั้นจะมาถึง และผ่านพ้นไป โดยไม่เหลือสิ่งใดให้นึกถึง นอกจากวันธรรมดาๆวันหนึ่ง... เช่นเดิม หญิงสาวร่างเล็ก ผมซอยสั้นนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียง จ้องมองสายฝนพรำที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย ฝนในเดือนกุมภาพันธ์ ...คงเป็นฝนหลงฤดู ทว่าก็มอบความสดชื่นให้กับเพชรได้ไม่น้อยเลยทีเดียว เม็ดฝนที่เกาะอยู่บนกระจกใส ชวนให้นึกถึงห้วงเวลาในอดีต...อดีต ที่เหมือนจะลางเลือน หากยังคงแจ่มชัดอยู่เสมอในความรู้สึก 4 ปีก่อน : วาเลนไทน์กับการสารภาพรักครั้งแรก เพชรไม่รู้ว่าสิ่งใดผลักดันให้เธอทำสิ่งที่น่าอายเช่นนั้น อาจเป็นเพราะตอนนั้น เธอชอบเขามาก หรือไม่ก็คงอึดอัดอยากบอกความในใจออกไปเสียที ในวันสุดท้ายของการเรียนชั้นมัธยมปลาย วันปัจฉิมนิเทศ และปัจฉิมฯปีนั้นก็ตรงกับวันวาเลนไทน์พอดิบพอดี เธอรอจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน เดินตรงเข้าไปหาเขา “ปุริม” “หือ มีอะไรหรือวชิ” นั่นเป็นส่วนที่แปลกของเขา เขาเรียกชื่อเธอว่า วชิ ซึ่งมาจากชื่อจริง วชิริศรา แทนที่จะเรียกด้วยชื่อเล่นเพชร อย่างคนอื่นๆเขา “เรา ชอบ ปุริม” เพชรเอ่ยออกมาอย่างรวดเร็ว ... ความเงียบคือคำตอบของเขา เธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ติดจะเงียบขรึม และยิ้มยาก หากในสถานการณ์แบบนั้น เธอก็อยากให้เขาเอ่ยอะไรออกมาบ้าง เพียงเล็กน้อยก็ยังดี หากเขาก็ยังคงเงียบ ไม่กล่าวอะไรเช่นเดิม เพชรน้ำตาหยดเผาะในความมืด แม้จะไม่คาดหวังคำตอบรับ แต่ก็ไม่คิดว่าตนจะได้รับความเงียบกลับมาเช่นนี้ เด็กสาวกลับหลังหัน แล้วออกตัววิ่ง ในใจตอนนั้นคิดเพียงแต่คำว่า หนี เธอต้องหนี ไม่รู้เหมือนว่าต้องหนีอะไร คิดได้แค่ว่าจะต้องหนี หนี และหนี.... .. . และเธอก็หนี ตั้งแต่บัดนั้น จนถึงบัดนี้ 4 ปีหลังจากนั้น หญิงสาวหนีหน้าเขาตลอดมา ที่ไหนที่เขาไปเธอจะไม่ไป ไม่ว่าจะเป็นงานเลี้ยงรุ่น หรือกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเขา งานไหนที่เขาไป งานนั้นจะไม่มีเพชร! ใช่ว่า เธอจะโกรธเกลียดเขา เพียงแต่เธอกลัว กลัวการเผชิญหน้ากับเขา ~ Who is that girl I see staring straight back at me ~ เสียงจากโทรศัพท์มือถือปลุกให้เพชรหลุดจากภวังค์ หญิงสาวใช้มือควานหามือถือบนที่นอน ก่อนรับสาย “ฮัลโหล” “เพชร นี่เราเองมิ้น” “เอ้า หวัดดีมิ้น เป็นไงบ้าง สบายดีไหม” “ก็สบายดีแหละ ว่าแต่เพชรเหอะ เป็นไงบ้าง” “เราก็เรื่อยๆน่ะ แล้วโทรมาเนี่ยมีอะไรรึเปล่า” “มีสิ คือเราจะบอกว่าพวกเราจัดงานเลี้ยงรุ่นสมัยม.ปลายกันไง เลยโทรมาบังคับ เอ๊ยชวนให้เพชรไปด้วย ไปนะเพชร” “ไม่รู้สิ ไม่แน่ใจอ่ะมิ้น” เธอนึกถึงปุริม ไม่รู้เขาจะไปด้วยหรือเปล่า “ทำไมล่ะ” อีกฝ่ายถามกลับ “ก็ไม่แน่ใจว่าจะว่างไหม” เธออึกอัก ไม่อยากปฎิเสธเพื่อน หากก็ยังขี้ขลาดเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอยู่ดี “ต้องว่างสิเพชร เราอยากให้เพชรไปมากๆเลยนะ วันที่ 13 เดือนนี้แหละ” “อาจจะได้ไปนะมิ้น ว่าแต่จะจัดก่อนวันวาเลนไทน์เนี่ยนะ” “ใช่สิ อนุญาตให้พาคนรักไปเปิดตัวได้นะ ความคิดเราเองแหละ” คนฟังถอนหายใจ เฮือก เฮือก ก็เธอจะพาใครที่ไหนไปเปิดตัวได้เล่า อยากไปพบเพื่อน หากก็ไม่อยากเจอเขา เอาไงดี? ร้านอาหารที่อยู่ตรงหน้าเธอ ตกแต่งได้น่ารักเสียจนเธออดยิ้มไม่ได้ ในที่สุดเธอก็มาจนได้ เพชรถอนใจในความเอาแน่เอานอนไม่ได้ของตนเอง ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ก่อนมาเพชรตรวจสอบมาอย่างดีแล้วว่าปุริมไม่มาแน่นอน เธอจึงมาที่นี่ได้อย่างสาบยใจ การได้พบกับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันนาน ได้พูดคุยสังสรรค์กันถึงความหลังในอดีต ความสุขในวันวานก็เหมือนจะปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง รอยยิ้มกระจายเกลื่อนทั่วใบหน้าของหญิงสาว พร้อมทั้งเสียงหัวเราะที่มีมาอย่างไม่ขาดสาย เพื่อน อาจจะเปลี่ยนไปบ้าง เปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนงาน หรือแม้แต่เปลี่ยนแฟน หากสิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนคือมิตรภาพระหว่างกัน อดนึกถึงเขาไม่ได้ ถ้าเขามาเธอจะทำยังไงนะ ถ้าเขามา....ใจหนึ่งอยากเจอเขา หากอีกใจหนึ่งก็กลัว ถ้าเขามา เฮ้ยยย เพชรอุทานเสียงดังลั่น เมื่อหันไปทางหน้าร้านแล้วเจอะกับเขาที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี ไหนว่าเขาไม่มาไง???? ทำไงดี เพชรคิดอย่างกระวนกระวายใจ ‘หลบใต้โต๊ะ’ ความคิดแวบเข้ามาในหัว หญิงสาวก้มลงใต้โต๊ะอย่างไม่ลังเล โป๊ก !! เพชรลูบหัวตัวเองป้อยๆ เจ็บ เธอชนเข้ากับโต๊ะอย่างจัง หญิงสาวเงยหน้าขึ้น สบตากับเพื่อนร่วมโต๊ะที่กำลังกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆระเบิดเสียงหัวเราะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “เฮ้ย ไอเพชรหัวโขกกับโต๊ะว่ะ โก๊ะไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ” เพื่อนชายคนหนึ่งส่งเสียงล้อ “เอ้า ไอ้ปุริมมาพอดี กว่าจะมาได้นะเอ็ง แต่เอ็งมาเจอช๊อตเด็ดพอดีเลยว่ะ ดูไอ้เพชรสิ” หมดกัน เพชรครางในใจ เจอเขาจนได้ เธอแหงนหน้าขึ้นไปเพื่อหลบสายตาเขา หากกลับกลายเป็นว่าสบตาเขาแทน เพชรรู้สึกว่าเธอกับปุริมสบตากันเนิ่นนาน ก่อนที่เขาจะทักเธอพร้อมรอยยิ้มกว้าง “ไง วชิ” เพชรรู้สึกเหมือนมีประกาบวิบวับจากรอยยิ้มและแววตาคู่นั้น รอยยิ้มที่เคยทำให้ใจเธอเต้นแรงอย่างไร ตอนนี้ก็ยังคงเต้นแรงเช่นนั้น เขายื่นมือมาตรงหน้าเธอ สายตาอ่อนโยน “ไม่เปลี่ยนไปเลยนะวชิ” บางที วาเลนไทน์ปีนี้อาจเป็นวันหนึ่งที่น่าจดจำก็เป็นได้ ป.ล.ถึงพี่ๆสาวสาวสาว : พี่อ้อน พี่ปอย พี่แจง พอนึกถึงว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็อดเสียดาย+ใจหายไม่ได้เลยค่ะ เมื่อคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ได้รู้จักล็อกอินต่างๆเพิ่มขึ้น ได้อ่านงานเขียนหลายหลายแบบ และได้คิดของตัวเองอีกต่างหาก นิได้อะไรหลายๆอย่างจาก"ถนนสายนี้มีมิตรภาพ"เยอะแยะเลยค่ะ ต้องขอบคุณพี่อ้อน พี่ปอย พี่แจง สำหรับโครงการดีๆแบบนี้นะคะ นิจะรอการกลับมาของโครงการนี้ค่ะ ^^ และนิเชื่อเลยค่ะว่า ถนนสายนี้เต็มไปด้วยมิตรภาพจริงๆ   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553 15 comments Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2553 23:32:17 น. Counter : 1990 Pageviews. Share Tweet

เป็นอีกเรื่องอีกอ่านไปยิ้มไป ความทรงจำดีๆจะอยู่กับเราไปอีกแสนนานค่ะ   โดย: sawkitty 2 กุมภาพันธ์ 2553 6:38:10 น.

เขียนทิ้งท้ายแบบที่ให้ไปจินตนาการกันต่อเองนี่มันมีเสน่ห์ดีนะน้องนิ พี่น่ะจิน..ไปแล้วว่าจบแฮปปี้จ้า ตามประสาสาวช่างฝันอ่ะเนอะ   โดย: Paulo 2 กุมภาพันธ์ 2553 8:24:19 น.

ถ้าเป็นเราคงไม่แคร์หรอกจะมาร่วมงานปกติ มันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นซักหน่อยนะ ได้เจอเพื่อนตั้งแยะอะคุ้มกว่าจะต้องหยุดเพราะคน คนเดียว   โดย: สวย IP: 119.31.126.141 2 กุมภาพันธ์ 2553 17:49:46 น.

อ้าว ไม่เฉลยตอนจบหรอคะ แต่เราคิดว่าทั้งคู่ใจตรงกันตั้งแต่แรกแล้วล่ะ จริงมั้ยๆ   โดย: ส้มแช่อิ่ม 2 กุมภาพันธ์ 2553 22:11:41 น.

แต่งต่อในใจว่า เรื่องรักนี้ต้อง happy ending แหงๆ   โดย: นัทธ์ 3 กุมภาพันธ์ 2553 0:00:37 น.

คุณนิที่รัก ไว้ฉัตรจะเข้ามาอ่านอีกรอบนะคะ วันนี้มาดึกเกินไป จะเข้ามาเก็บตกการตระเวณเยี่ยมเพื่อนให้ครบน่ะค่ะ คิดถึงซำเหมอค่ะ จุ้บุ จุ้บุ ฝันดีมากมายนะคะ ม๊วฟๆๆ   โดย: ณ ปลายฉัตร 3 กุมภาพันธ์ 2553 1:17:02 น.

เบื่อเรื่องสั้นที่ยาวเกินสิบบันทัด... เบื่อคุณนิที่ชอบแต่งเรืองสั้นเกินสิบบันทัดแต่สะกดให้ฉัตรอ่านจนจบได้ อิอิ.... เบื่อๆ อยากๆ เพราะชอบสไตล์ของคุณนิ เอิ๊กๆๆ แต่ที่ไม่เคยเบือ่เลยก็คือ "คิดถึงคุณนิเสมอ" จุ๊บๆ คร่า... วาเลนไทน์นี้ คุณนิต้องมีความสุขและความทรงจำที่ดีเหมือนกับที่วชิตั้งความหวังไว้ด้วยนะคะ จุ้บุ จุ้บุ   โดย: ณ ปลายฉัตร 3 กุมภาพันธ์ 2553 19:06:06 น.

มาอ่านเรื่องของสาวช่างฝัน   โดย: Love At First Click 4 กุมภาพันธ์ 2553 12:42:56 น.

ว่าไง วชิ...เขียนจากเค้าโครงเรื่องจริงรึเปล่าคะ อิอิ งานเขียนวันนี้อยู่เหงาๆ แต่ก็เติบโตอยู่ในทีนะคะ ไม่รู้เหมือนกันว่าคืนเลี้ยงรุ่นก่อนวาเลนไทน์ของสาวน้อย วชิ และหวานสมใจไหม แต่เพียงแค่ได้หัวเราะกับคนคุ้นเคยที่รอคอย ก็เท่ากับทลายกำแพงที่ขวางอยู่ตั้งสี่ปีออกไปได้แล้วเนอะ   โดย: BeCoffee 5 กุมภาพันธ์ 2553 0:02:04 น.

อ๊าย สาวนิ อิอิ จะไปบอกรักใครป่าวหว่าปัจฉิม?? แอบเขินอ่ะ เวลาอ่าน เหมือนเราไปบอกรักแทนเลย เราเข้าใจนะความรู้สึกที่เพชรรู้สึกนะ อิอิ แอบเขิน~~~   โดย: เพื่อนร่วมห้อง (หนังสือ) IP: 118.173.52.151 5 กุมภาพันธ์ 2553 19:43:31 น.

นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ วาเลนไทน์ทีไร จะมีเพื่อนสาวเอาสติกเกอร์หัวใจ มาแปะที่กระเป๋าเสื้อ ดีใจสุดๆ   โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) 6 กุมภาพันธ์ 2553 19:15:32 น.

สวัสดีวันหยุดที่แดดร้อน ตอนนี้ใบไม้ทางใต้เริ่มเป็นสีเหลืองแล้วค่ะ   โดย: sawkitty 7 กุมภาพันธ์ 2553 12:59:38 น.

แอบลุ้นให้สาวเพชรได้สมหวังกับคนที่ตัวเองมีใจให้มานาน อ่านแล้วรู้สึกวิบๆ วับๆ ในหัวใจดีจัง   โดย: ธาร นาวา 11 กุมภาพันธ์ 2553 10:09:10 น.

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8867217/A8867217.html   โดย: บุยบุย 11 กุมภาพันธ์ 2553 15:07:05 น.

รักเอย ผ่านมา ทายทัก รู้จัก รักแล้ว หนีหาย รักเอย ผ่านมา ทักทาย เหือดหาย โศกา อาดูร รักเอย ยามรัก แสนหวานชื่น ดูดดื่ม รักร้อย ไม่สิ้นสูญ ร้อยรัก พรรณนา ยิ่งเพิ่มพูน กาลเวลา ผันผ่านคืน มิย้อนมา รักเอย รักร้าว ขมขื่นจิต คะนึงคิด รำพึง คะนึงหา รักเอย รักร้าว เกินเยียวยา โอ้ดวงใจ เจ้าข้า แหลกสลาย ความรัก เจ้าเอย หากพานพบ หากประสบ พบรัก ดั่งใจหมาย เมื่อเวลา นาที ต่างเคลื่อนย้าย ก็อย่าอาย ที่จะใช้ (ชีวิต)ให้คุ้มทุน   โดย: รักเอย จุ๊บ จุ๊บ IP: 118.173.141.24 18 กุมภาพันธ์ 2553 23:17:52 น.