สู้ๆนะจ๊ะสาวน้อยย เราเป็นกำลังใจให้เทอตลอดนะ แอบมองเทออยู่ข้างๆเสอ

อ๊ากกก เห็นด้วยอ่ะๆ
ก่อนอื่นคือสู้ๆๆนะสาวนิ เฮ้อ เดี๋ยวต้องมีสักทางที่จะแก้ปัญหานี้ได้แหละ

ก็จริงนะ บางทีเราก็สงสัยว่าทำแบบนี้มันจะช่วยให้เด็กมีจิตอาสาจริงๆอ่าหรอ
ไม่ก็ยิ่งทำเป็นว่าเด็กยิ่งจะไม่ชอบมากขึ้นเสียอีก

เฮ้อออออ นี่แหละชีวิต

แต่ก็นะ ถ้ามองในแง่ของเขา
เขาก็คงไม่รู้หรอกว่าเด็กคนไหนไปทำกิจกรรมมาจริงๆรึเปล่า ก็เลยต้องการหลักฐานเพื่อความแน่นอน

แต่ทว่า เขาก็ลืมคิดไป ว่าบางครั้งหลักฐานมันก็ไม่จำเป็นกับการมีจิตอาสาสักหน่อย มันไม่ใช่สิ่งที่วัดกันได้จริงๆเลย รูปกับลายเซ็นต์เนี่ย เหมือนเขาเองก็ทำส่งๆไปเหมือนกัน

พูดไปเราก็งงๆ เฮ้ออ ช่วงนี้มึนๆ อยากกินขนม

ง่ะ เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ลองไปบริจาคเลือดดู เผื่อช่วยได้

ไม่รู้จะเปรียบกับอะไร เอางี้ละกัน บางครั้ง เราก็ต้องยอมกินอะไรสักอย่างที่เราไม่ชอบ ไม่อยากแม้จะกลืนมันลงไป แต่เราก็ต้องกิน เพื่อมีชีวิตอยู่ไป แล้วนำชีวิตนี้ไปทำตามอุดมคติเราและแก้ไขในสิ่งที่ไม่สมควร

อิอิ ไม่รู้จะเกี่ยวไหมเนี่ย

เห้ยย บุ๊ค เราชอบท่อนสุดท้ายมากอ่ะ
อืมม เรามีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งนี้สินะ "เพื่อมีชีวิตอยู่ไป แล้วนำชีวิตนี้ไปทำตามอุดมคติ" มันใช่เลยนะ

ขอบคุณน้า ช่วยได้เยอะเลย

มองอย่างบุ๊คก็โลกสดใสดีนะ แล้วแต่มุมที่เราจะมองไป
อย่าทิ้งความรู้สึกดีๆๆ โลกสดใสใบเก่าซะนะ โลกเราก็เริ่มจะมีสีเทาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆๆๆๆแล้วหละพอออกจากบ้านแลดูอะไรๆก็เปลี่ยนไปเยอะ

เราเคยไปโรงเรียนเด็กตาบอดครั้งนึง ก็ดีนะ ถ้าไม่ติดที่เราไม่ค่อยเข้ากับเด็กเก่งเท่าไหร่
เด็กๆ ก็น่ารักดีนะ เข้มแข็งกว่าเราหลายๆๆๆคนอีก ^^

มนุษย์เอ๋ย... จิตใจคนเรานั้น ช่างกว้างเกินกว่ามหรรณพและบรรพตจะหยั่งถึง
บนโลกเราใบนี้ มีความดี และ ความชั่ว เป็นของคู่กัน
ไม่มีที่แห่งหนใด ยังคงความดี และ ความชั่วไว้เพียงหนึ่ง
ในสิ่งเพียงหนึ่ง ย่อมมีหลากหลายมุมมอง รอคอยให้เราพานพบในด้านที่สวยงามและฟอนเฟะ
หากแต่โลกจะจรรโลงอยู่ได้อย่างสงบสันติ ก็ด้วยเพราะ ความดีในสำนึกมโนธรรมของมนุษย์จะมีอำนาจมากกว่าความชั่วร้ายทั้งปวง
เมื่อคราวใดที่จิตใจเจ้าสั่นคลอนจากมโนธรรมแห่งความดีแล้วไซร้ โลกต่อไปเบื้องหน้า เหล่าอนุชนรุ่นหลังยังจะหวังสิ่งใดจากสังคมที่โสมมนี้ได้อีก
แม้แต่ในความโสมมนั้น เจ้าเองก็ยังคงเห็นรอยยิ้ม น้ำตา และเสียงหัวเราะไม่ใช่หรือไร

จงเชื่อในพลัง มีความหวัง และศรัทธาในตนเองเสมอ.

นี่แหละสังคมไทย เศร้านะนี่ขนาดพอพักมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในบ้านเมืองนี้ยังมีระบบคิดแบบนี้ ...

นั่นละที่ทำให้บางครั้งฉันก็รุ้สึกเศร้า...นิ

เหตุการณ์นี้เป็นเหมือนหนังสือเล่มเล็กๆที่เราควรจะเก็บไว้อ่านเพราะยังมีหนังสือกองใหญ่ให้เราเรียนรู้ไปตามวันเวลาและวัย
ขอบคุณทุกประสบการณ์ที่จะเป็นภูมิต้านทานในอนาคตของเรานะจ๊ะน้องสาวที่น่ารัก

คิดถึงจ้าาาา