วันนี้เรามาขึ้นรถช้า พอขึ้นก็เป็นงงๆ เราเสียม้า
ที่นั่งแถวหน้าของเราถูกยึดโดยกลุ่มเด็กอังกฤษที่เหมือนเป็นพันธมิตรเรา ตามด้วยคู่รักชาวอิสราเอล
ไม่เป็นรัยไปนั่งที่ว่างตรงไหนก็ได้ แต่ที่ว่างที่เหลืออยู่เกือบในสุดแถมไม่เป็นกลุ่มเป็นก้อนพอกับเรา 5 คน มีคนรู้ว่าเราจำเป็นต้องนั่งติดกันเพื่อการสื่อสาร เขาเลยสละที่ให้ เราจึงได้นั่งสุมหัวกันเช่นเดิม ตอนนี้พวกนี้เขาเรียกพวกเราว่า “ทีม ไทยแลนด์”

ทำเนียมปฎิบัติของฝรั่งไม่เหมือนเรา ใครมาก่อนอยากนั่งตรงไหนก็นั่งไป ส่วนใหญ่เขาจะไม่นั่งที่เดิมทุกวัน ยกเว้นที่ข้างหน้าทำเลดี ทัศนวิสัยกว้างไกล หากบางคนก็ต้องการยึดถาวร เขาจะเอาของวางไว้ที่เก้าอี้ ก็ไม่(ค่อยมี)ใครไปยุ่ง แต่ต่อมา David จะไม่ยอมให้ทำ
อากาศไม่ดีเล้ย ฝนตกปรอยๆ แต่เช้า แล้วเราจะต้องเดินป่า(อีกแระ) จะไหวเหรอ !
มาได้ครึ่งทางระหว่าง Taupo กับ River Valley Welling เราก็ถึง Tongariro National Park กิจกรรมเดินป่าฟรีไปดูน้ำตก ฝนยังตก ไม่หนักแต่ก็ไม่เบา David ให้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมงเดินป่า นัดสถานที่และเวลากลับมาขึ้นรถ ลงมาจากรถหนาวมาก พวกที่ไปเดินป่าต้องมีเสื้อกันฝนหรือเสื้อยางกันหนาวกันเปียก David ไม่ยอมให้อยู่บนรถ เขาต้องระวังเรื่องข้าวของด้วยมั้ง เราไปไหนไม่รอด ทุกครั้งที่ให้เราเดินป่า เราไปโหม้ด แต่วันนี้ไม่ไหว หนาวจริงๆเปียกด้วย วิ่งไปที่สำนักงานของ Park และก็สิงอยู่ที่นี่แหละ เขามีนก Kiwi สต๊าฟให้ดู มีหุ่นโชว์การเล่น ski มีห้องประชุมขนาดใหญ่ฉายเรื่องราวต่างๆทั้งของ park นี้และอื่นๆ ที่ส่งเสริมการท่องเที่ยว เข้าไปนั่งดูกับคนที่นั่งอยู่ก่อนประมาณ 10 คน หนังฉายซ้ำไปซ้ำมา ออกมาเดินวนในสำนักงานหลายรอบแล้วยังไม่ถึงเวลา ออกไปฝนยังตก รถก็ขึ้นไม่ได้

พอได้เวลาวิ่งกลับไปขึ้นรถ ทุกคนอยู่บนรถหมดแล้ว มองเราเป็นตาเดียวกัน ทีมไทยแลนด์มาช้าไป 15 นาที “เราจำเวลานัดผิด” เราไม่เคยช้าเลย แต่ความที่เป็นกลุ่มใหญ่จึงถูกจับตาหน่อย น่าหยวนๆ เมื่อวานซื่นมีหนุ่มสาว 1 คู่ มาช้า เจ๊ากันไป

ต่อด้วยการแวะ supermarket ให้บางคนกินอาหารกลางวันและซื้อกับข้าว เพราะเราจะเข้าไปอยู่ในป่า

พร้อมกันบนรถแล้ว รถวิ่งขึ้นๆลง วกวนไปตามเขา ระหว่างนี้ David ก็เสนอขายโปรแกรมที่จะเล่นสนุกกันได้ที่ river valley มี 2 อย่าง คือขี่ม้า กับ water rafting ทั้ง 2 อย่าง ราคาแพง เพราะต้องใช้คนที่ชำนาญควบคุมและเครื่องมือเยอะ โดยเฉพาะ water rafting เป็นการล่องแพยางไปตามแม่น้ำที่มีเกาะแก่ง ผู้เล่นต้องสวมใส่อุปกรณ์ที่ให้ความปลอดภัยและชุดยางกันหนาวด้วย

บ่ายคล้อยใกล้เย็น เราก็ถึงที่หมาย รถเราจอดบนเขา แล้วมีรถกะบะเก่าๆโทรมๆ ขึ้นมารับกระเป๋าเรา ทุกคนต้องยกกระเป๋าลงจากรถcoach และเอาขึ้นรถกะบะเองด้วย เอาลงจากรถใหญ่เราทำกันเองบ้างผู้ มีใจบุญหรือกระเป๋าเราไปเกะกะกระเป๋าเขาๆ เลยต้องลากออกมาให้บ้าง แต่ตอนส่งขึ้นรถใหญ่ คงเป็นที่เวทนา เด็กหนุ่มๆ ต้องช่วยกัน กระเป๋าใครขึ้นรถกะบะแล้ว ก็เดินไต่ทางลาดลงไปที่พักในหุบเขา ถึงเดินลงก็ไม่ง่ายเพราะทางลาดชันมากแถมเป็นทางลูกรังอีก ส่วนเจ้ารถ coach ที่เรานั่งมาจอดไว้บนเขา นั่นเอง

เรื่องกระเป๋าของเรานี่ แรกๆ ก็มีเด็กหนุ่มๆช่วยยกขึ้นยกลงดี พอนานวันเขาก็เข็ดหลาบกันไปหมด เพราะมันหนักขึ้นทุกวัน ทุกวัน คนที่เคยยกให้เรา จะไม่มีใครมายกให้อีกเลย 555