ขอพูดถึง “นกกีวี่” ที่เกริ่นไว้นิดแล้ว ดูรูปแล้วคงสงสัยว่านกเหรอ กลมป้อมอย่างนั้นแล้วจะบินได้เหรอ ขอยืนยันว่ากีวี่เป็นนกจริงๆ แต่บินไม่ได้เช่นเดียวกับนกกระจอกเทศ และอีกหลายๆนกในตระกูลนี้ เจ้า กีวี่มีถิ่นกำเหนิดที่นี่ นิวซีแลนด์นั่นแหละ ออกลูกเป็นไข่ที่ขนาดเกือบเท่าตัวแม่ ถือเป็นสัญญาลักษณ์ที่ไม่เป็นทางการอีกอย่างนึงของนิวซีแลนด์ เป็นสัตว์สงวน เมื่อ 100 ปีก่อนมีนกกีวี่เป็นล้านๆตัว แต่ตอนนี้เหลือน้อยลงมากเพราะในแต่ละปีจะตายไปถึง 1,400 ตัวหรือ 2% ของนกกี่วี่ทั้งหมด ศัตรูตัวฉกาจของมันคือ สุนัข

กลับมา River Valley ของเรา ลงมาถึงบ้านพัก บ้านหลังแรกที่เรารวมกันตอนนี้ ชั้นล่างเป็นแบบ Pub มีบาร์เหล้า อาหาร ที่เล่นเกมส์ พอเรามาพร้อมเพียงใน Pub เจ้าของ ที่ดูฮิปปี้มาก กล่าวต้อนรับเรา พร้อมขายสินค้ากิจกรรมที่มีคืนนี้ เป็นการกินอาหารร่วมกัน(ไม่ฟรี) และกิจกรรมพรุ่งนี้ที่มีให้เลือก 2 อย่าง ขี่ม้ากับ white water rafting (ล่องแก่ง) และบอกกฎระเบียบอะไรทำได้ทำไม่ได้ในPub ท่าทางเขาเอาจริงเอาจัง ไม่ประนีประนอมกับข้อห้ามที่ห้ามนักท่องเที่ยวเข้าไปหลังบาร์เด็ดขาด ซึ่งก็คงต้องว่ากันให้ชัดเจนก่อนเพราะแอลกอฮอร์เข้าปากไปเยอะๆ การควบคุมสถานการณ์ต้องเฉียบขาด เขาต้องจัดการสถานการณ์เอง ที่นี่ไกลเกินกว่าจะเรียกตำรวจมา

จบเรื่องชี้แจง เราต้องออกกำลังกาย ยกกระเป๋าเข้าห้องใครห้องมัน ที่พักมี 2 ส่วน ในอาคารเดียวกับ Pub ชั้นบนเป็นห้องพักแบบห้องรวม(dorm)ใหญ่ เด็กอังกฤษและกลุ่มที่จับกันได้ก็อยู่ที่นี่เพราะราคาถูก สำหรับเราพักเรือนไม้แถวด้านหลัง เป็นเรือนไม้ชั้นเดียว แต่ละห้องพักได้ 5 คน เพราะเราอุ้ยอ้ายอยู่กับกระเป๋าและสัมภารก จึงไม่มีห้องไหนว่างพอสำหรับเรา 5 คน มีคนไปจับจองกันห้องละ 1 คน บ้าง 2 คนบ้าง ต้องไปคุยกับเจ้าของที่พักสักหน่อย เขาบอกให้ไปจัดการเอง จัดให้พอกับจำนวนคนแล้ว เอางี้แล้วกัน 1 คนแยกไปอยู่รวมกับชาติอื่นอีกห้อง และ อีก 4 คน เข้าไปอยู่กับสาวฝาหรั่งตัวโต ไม่แน่ใจว่าสวีเดนใช่หรือไม่ แต่มาจากยุโรปเหนือล่ะ เธอมองเพื่อนร่วมห้องอย่างพวกเราแบบไม่เป็นมิตรนัก แล้วก็เก็บของโครมครามไปอีกห้อง เราจึงยึดห้องนี้

หญิงสาวคนนี้ ตอนหลังพบว่าเธอเป็นคนน่ารัก ตรงไปตรงมา เธอไม่ได้มีอคติกับพวกเรา แถมยังดูแลสิทธิให้เราด้วย และแม้เธอจะมาร่วมทริปกับเราระยะสั้นๆ ตอนเธอผละกลุ่มไป ได้เห็นว่าเธอเป็นที่รักของเพื่อนร่วมรถทีเดียว

เราเป็นกลุ่มที่ต้องนั่งรวมกันตลอด อธิบายและถกเถียงกันเวลาจะซื้อกิจกรรมและเลือกที่พัก เข้าครัวทุกคนและทำอาหารเยอะโดยเฉพาะตอนเช้าเราทำเผื่อมื้อกลางวันด้วย จึงดูเอิกเกริกเบิกบานเป็นที่ยิ่ง แต่เราไม่เคยเสียมารยาท ส่งเสียงดัง ใช้พื้นที่เปลืองหรือ กินแล้วไม่ล้าง หลายคนจำพวกเราได้ดี และมักเรียกเราว่า “Team Thailand”