เช่นกัน การจะดึงให้ผู้คนสนใจมาเที่ยวโดยที่ไม่ค่อยมีทุนเดิม ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติทีมีมาคู่กับแผ่นดินหรือวัฒนธรรมที่เป็นสิ่งที่ต้องสะสมมายาวนานจากรุ่นสู่รุ่น ไต้หวันรู้จุดอ่อ่นของตัวเอง เมื่อมุ่งมั่นจะเอาดีทางนี้ก็ต้องหาแนวทางของตัวเอง หาจุดขายให้ได้

เดิมไต้หวันมุ่งมั่นพัฒนาทางด้านเทคโนโลยีและการเกษตร สัก 10 ปี ก่อนหน้านี้ คนต่างชาติจะเป็นแรงงานเสียส่วนใหญ่ มีจำนวนแสน แต่เฉพาะพวกที่เราเรียกว่าฝรั่ง แทบไม่ค่อยเห็นเลย ที่โดยเฉพาะนักท่องเที่ยว เมื่อกลับมาไต้หวันอีกทีในปลายปี 2014 ฝรั่งตามถนนหนทางหนาตามาก รถทัวร์ที่พานักท่องเที่ยววิ่งไปมาก็มีมากขึ้น

นี่คือความพยายามอย่างเป็นระบบและมีแบบแผน ที่รัฐบาลไต้หวันพยายามทำเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ได้อ่านข้อมูลของเขาและได้ฟังพบว่า เขาทำงานกันอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ประสานสอดคล้องกัน ทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องเข้ามาช่วยกันทำงาน และน่าจะนำข้อผิดพลาดจากประเทศที่ภูมิใจเรื่องการท่องเที่ยว แต่มีปัญหาสะสมมากมายจากการเน้นปริมาณมากกว่าคุณภาพ (เช่น เป็นที่สุมรวมของอาชญากรข้ามชาติ คนต่างชาติด้อยคุณภาพอยู่โดยวีซ๋าหมดอายุมีเกลื่อน นักท่องเที่ยวที่ไม่สร้างรายได้ให้เพราะกินอยู่ถูกใช้รถเมล์รถไฟฟรีเที่ยว ) .....ไปใช้ให้เป็นประโยชน์ในการกำหนดทิศทางของส่งเสริมการท่องเที่ยว

หลังพัฒนาตัวเองจนเป็นประเทศอุตสาหกรรมและประสบความสำเร็จในระดับแถวหน้าทางเทคโนโลยี ไต้หวันก็เริ่มมีนโยบายเรื่องการท่องเที่ยวอย่างชัดเจนมาตั้งแต่ปี 2549 และมีแผนรายปีหรือแผน 2-3 ปี ออกมาเป็นระยะๆ ทำให้มีการดำเนินการที่สอดคล้องคู่ขนานกันไปเพื่อ สนับสนุนอุตสาหกรรมนี้ ของเก่าที่ดึงดูอยู่แล้ว เช่น พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ กู้กง ที่รวมโบราณวัตถุ ที่หอบมาจากแผ่นดินใหญ่ เขาว่าเปลี่ยนของโชว์ทุกๆ 6 เดือน ยังไม่หมดเลยจนป่านนี้(จริงไม่จริง อยู่ทีคนเล่าให้ฟัง) วัดวาสำหรับชาวพุทธที่ศรัทธานิกายมหายาน แล้วก็เสริมด้วยสิ่งก่อสร้างสมัยใหม่ดึงดูดคนไปดู อย่างตึกปล่องไม้ไผ่(ตึก 101) ที่เคยเป็นตึกที่ได้ชื่อว่าสูงที่สุดในโลก พัฒนาระบบคมนาคมที่ทำให้การเดินทางจากเหนือจรดใต้ รวดเร็ว สะดวกสบายด้วยรถไฟความเร็วสูง เขาใช้ระบบของญี่ปุ่น การจัดทำข้อมูลในระบบขนส่งเป็นภาษาอังกฤษ....

ในปี 2549 ปีแรกของแผนพัฒนาการท่องเที่ยว มีนักท่องเที่ยวไปเยือนไต้หวัน ประมาณ 1.7 ล้าน คน ปี 2557 เพิ่มเป็น 7.2 ล้านคน และ 9.9 ล้านคน ในปี 2558 เกือบครึ่งของประชากรไต้หวัน

ความพยายามประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่ง โดยส่วนตัวมีความเห็นว่าจุดขายของไต้หวัน คือ ความสะดวกในการเดินทางรอบเกาะ ความปลอดภัย ค่าครองชีพไม่สูง บ้านเมืองสงบ ระบบการจัดการให้บริการนักท่องเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวดีและศาสนา