เมื่อบ้านของฉันไฟไหม้ คิดอยู่นานว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี เพราะช่วงหลังๆนี้ รู้สึกชีวิตจะไม่ค่อยน่าอภิรมย์สักเท่าไหร่ ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ห่างหายจากการเขียนบล็อกมานาน แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอเล่าเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นให้ทุกคนรับรู้ และอาจจะเป็นอุทธาหรณ์ไปด้วย ก็คือเรื่องที่ชั้นล่างบ้านของฉันไฟไหม้ไปเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน วันนั้นเป็นวันพฤหัสบดีค่ะ ก็นั่งทำงานไปตามปรกติ นั่งเขียนงาน ทำงานไป บ่ายกว่าๆ ก็มีโทรศัพท์เข้ามา ทันทีที่รับสาย แม่ ซึ่งเป็นคู่สนทนาในตอนนั้นพูดขึ้นมาทันทีว่า “ เดือน ที่บ้านไฟไหม้” ทุกท่านคะ ไม่ต้องบอกใช่ไหมคะว่าตกใจแค่ไหน คำว่า”ไฟไหม้”ทำเอาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สิ่งที่อยู่ในหัวตอนนั้นคือไหม้มากน้อยแค่ไหนและดับหรือยัง , ลามไปบ้านอื่นหรือเปล่า , น้องหมาเป็นอย่างไร และของเสียหายมากไหม ฉันถามแม่ว่ามีใครไปบ้านหรือยัง เพราะตอนนั้นแม่ก็ไปต่างจังหวัด พ่อก็ทำงาน ฉันเองก็ทำงาน ส่วนพี่สาวของฉันก็ไม่อยู่บ้านอยู่แล้ว ก็ได้ความว่า พ่อ ไปบ้านแล้ว จากนั้นฉันก็รีบรุดไปที่บ้านทันที ใช้เวลาอยู่บนแท็กซี่ไม่นานนักหรอกค่ะ แต่ใจไม่สงบเอาเลย เครียดสุดๆ ภายนอกตัวบ้าน จนมาถึงบ้าน ฉันก็สบายใจมากขึ้น เพราะน้องหมาทั้ง 3 ยังมากระโดดใส่ฉันอย่างอารมณ์ดี (ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย เจ้าหมา) เรื่องไหม้ก็ไม่มากนักค่ะ ไม่ลามไปถึงบ้านอื่น และไม่ลามไปถึงข้างบน แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถึงจะไหม้ไม่เยอะ แต่ก็เป็นเรื่องใหญ่ล่ะค่ะ ฝ้าเพดานต้องทำใหม่ ไฟต้องเดินใหม่ทั้งหลัง และต้องทาสี ทำพื้น และอะไรต่อมิอะไรอีก ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ถึงจะเรียบร้อย ตอนนี้เวลากลับจากที่ทำงานเข้าบ้าน ก็ขึ้นข้างบนทันที แอร์ยังเปิดไม่ได้เพราะระบบไฟยังไม่ค่อยดี และเมื่อแอร์เปิดไม่ได้ ต้องนอนเปิดหน้าต่าง ซึ่ง 2 คืนติดกันแล้วค่ะ ที่ฝนตกมาตอนกลางดึกแล้วสาดมาที่เตียง ต้องลุกขึ้นมาปิดหน้าต่าง พอฝนหยุดถึงจะเปิดอีกครั้ง สำหรับสาเหตุที่ไฟไหม้ ก็เพราะไฟฟ้ารัดวงจร พ่อไม่เคยถอดปลั๊กเครื่องเสียงเลย ซึ่งปลั๊กก็เก่า วันนั้นเลยรัดวงจรขึ้นมา ถึงเซฟทีคัทจะตัด แต่ก็ช้ากว่าไฟ ไฟติดเสียแล้ว เลยทำให้ฉันเก็บมาเป็นบทเรียนค่ะว่าไปไหนต้องถอดปลั๊กเครื่องใช้ไฟฟ้าเสียก่อน ฝ้าเพดาน ห้องนั่งเล่น ตรงบริเวณต้นเพลิง ในห้องนั่งเล่น ห้องครีว เหตุการณ์ครั้งนี้ก็ต้องขอบคุณทุกอย่างและทุกคนที่ทำให้ไฟไม่ไหม้มากไปกว่านี้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนบ้านที่เห็นควันแล้วรีบโทรหาแม่และพนักงานดับเพลิง ขอบคุณพนักงานดับเพลิงที่มาช่วยดับเพลิง ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ แล้วเจ้ากำลังใจนี่ล่ะค่ะ ที่ทำให้ฉันยิ้มได้ทั้งๆที่เกิดเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ขึ้น จะว่าบ้าก็บ้าล่ะค่ะ วันนั้น น้องเนโทรมา ซึ่งตอนนั้นตัวของเนยังไม่ทราบว่าบ้านฉันเกิดอะไรขึ้น น้องเนโทรมาเพื่อที่จะให้ฉันคุยกับ น้องมิ้น AF 3 เผอิญว่าน้องเนเจอน้องมิ้นที่ M Theatre (น้องมิ้นกำลังซ้อมละครเวที) วันนั้นเลยได้คุยกับมิ้นเล็กน้อย ก็ไม่รู้ว่าน้องมิ้น รวมถึงพี่พัช พี่แวว และตัวน้องเนเอง จะว่าฉันบ้าหรือเปล่า ที่ไฟไหม้บ้านแท้ๆแต่ยังอารมณ๋ดี เหตุผลไม่ใช่อื่นใด ได้คุยกับน้องมิ้นแบบไม่ได้คาดหมาย (ทั้งๆที่ปรกติก็โทรหาน้องเขาบ้างอยู่แล้ว) เจ้าตัวเขาคงไม่รู้หรอกค่ะว่าคุยกับเขาแล้วมีความหมายแค่ไหน โดยเฉพาะเวลาที่เจอเรื่องไม่ดีมา แล้วได้ยินคำพูดอวยพรเล็กๆน้อยๆก็ทำให้ความรู้สึกดีขึ้นแล้ว น้องมิ้นก็เลยกลายเป็นนักล่าฝันคนแรก และก็เป็นคนแรกๆที่รู้เรื่องบ้านไฟไหม้ ด้วยประการเช่นนี้   Create Date : 14 กรกฎาคม 2551 7 comments Last Update : 14 กรกฎาคม 2551 17:56:08 น. Counter : 784 Pageviews. Share Tweet

เสียใจกับการไหม้ครั้งนี้อย่างสุดซึ้งครับ   โดย: Bierhoff 14 กรกฎาคม 2551 18:02:06 น.

โอ้ไฟไหม้บ้านเหรอคะอาเดือน เป็นประสบการณ์ชีวิตจริงๆแหะๆ มาเม้นให้ตามคำขอ หน้าจาเป็นหม้าอยู่แว้วน้า~ แล้วเป็นยังไงบ้างอ่ะคะ ซ่อมหรือยัง แหะๆไปแล้วนะคะวานหลังจามาเป็นหน้าม้าใหม่ค่า~ บายย ยย ย   โดย: MoleKul-K&B IP: 58.9.146.164 14 กรกฎาคม 2551 18:13:41 น.

เคลียร์พื้นที่เสร็จเมื่อไหร่ จะให้ไปช่วยแต่งบ้านให้ก็ได้นะ จะชวนฟ้ากับน้ำไปด้วย ดีแล้วไม่มีใครเป็นอะไร   โดย: พายุ (สุดโหดโครตโรแมนติก) IP: 58.9.146.164 14 กรกฎาคม 2551 18:30:35 น.

ผ่านพ้นไปได้แล้วก็ดีแล้วละค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: gluhp 14 กรกฎาคม 2551 18:45:55 น.

เสียใจด้วยนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: whitelady 14 กรกฎาคม 2551 20:19:57 น.

มาแล้วครับมาแล้ว มาร่วมเป็นกำลังใจให้พี่เดือนอีกคนตรับผม สู้ๆจ้า   โดย: bowyD2Bfc 3 สิงหาคม 2551 19:16:04 น.

โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรเเละไหม้ไม่เยอะนะคะเนี่ย   โดย: แก้ว...จอมเฟอะ 28 สิงหาคม 2551 10:44:06 น.