Bloggang.com : fanrongjaing : ลิขิตรักมังกรคู่หงษ์ 14

ลิขิตรักมังกรคู่หงษ์ 14

กึนซาน กำลังยุ่งอยู่กับการสอบคัดเลือก ทหารและองค์รักษ์ใหม่ ไม่ทันได้สังเกตว่า พระราชาสเด็จมา มันเป็นหน้าที่ในความรับผิดชอบของ ชายหนุ่มที่ต้องเป็นคนคัดเลือกทหารยาม และองค์รักษ์ด้วยตัวเอง กึน ซานอ่าา เมื่อได้ยินเสียง ชายหนุ่ม หันกลับทำความเคารพ พักนี้เจ้าดูยุ่งวุ่นวายเกินไปรึเปล่า ฝ่าบาท ตรัสด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ความปลอดภัยของข้าไม่สำคัญต่อเจ้าอีกแล้วหรือ ชายหนุ่มตอบ หามิได้กระหม่อม หน้าที่นี้เจ้าต้องเป็นคนทำด้วยตัวเองทุกขั้นตอนเลยหรืออย่างไร พระราชา ทอดพระเนต ดู ชายหนุ่มมากมาย ที่ยืนเข้าแถวส่งหลักฐาน ต้องมีการเปลี่ยนทหาร เวรยาม องค์รักษ์ ทุกๆ 2 ปีกระหม่อมเพื่อป้องกัน คนสอดแนม ไส้ศึก ซึ่งอาจวางแผนปองร้าย ราชวงศ์อยู่ เป็นการตัดตอน หนอนบ่อนไส้ด้วย กระหม่อม อื้มม ฝ่าบาทไปยืนอยู่เบื้องหน้า กึนซาน เจ้าจะปล่อยให้ข้า ยืนรอเจ้าแบบนี้งั้นหรือ

ไม่นาน ทั้ง อีฮวาน กับ กึนซาน ก็ออกมาอยู่นอกวัง อ้าาา ข้าไม่ได้ทำแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ นั่นสิ กึนซานเองก็อยากทำให้ พระราชา ทรงผ่อนคลายจากงานราชกิจต่างๆบ้าง จึงยอมให้ พระราชา ลากเขาออกมาเช่นนี้ เจ้าเองก็ควรจะผ่อนคลายเช่นกันนะ องค์รักษ์ของข้าดูจะคร่ำเคร่งกับหน้าที่ของเจ้าเกินไปเหมือนกัน อย่าลืมว่า เจ้ากับข้า ก็แค่ผู้ชาย ผู้ชายธรรมดา ยามที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ นั่นหมายถึง ทั้งสองคนจะถอดวาง ตำแหน่ง และหน้าที่อันใหญ่หลง วางไว้ชั่วคราว แล้วทำเยี่ยง บุรุษธรรมดาที่พึงกระทำกัน

ขบวนสเด็จ เข้าถึงเขตเมืองหลวงแล้ว องค์ชาย ตี้เหริน บอกให้คณะฑูต นำหน้าเข้าเฝ้า พระราชาก่อน ส่วนตัวเขาอยากเที่ยวชมเมืองก่อนแล้วจะตามเข้าเฝ้าพระราชาทีหลัง แต่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่เกรงจะไม่เป็นการปลอดภัย องค์ชายตี้เหริน ออกคำสั่ง และทรงให้ องค์ชาย ซีกวาน เป็นหัวหน้าคณะฑูตเป็นตัวแทนองค์ชาย ในการสเด็จเยือโชซอนครั้งนี้ พูดจบองค์ชายกระทุ้งเท้าให้ม้าวิ่งนำไป กึนวอล เจ้าตามข้ามาด้วย ทรงออกคำสั่ง ใต้เท้า พยักหน้า กึนวอล จึงตามองค์ชายไป ขุนนางผู้ใหญ่ต่างปวดหัวกับ องค์ชายตี้เหริน ใครๆก็ทรงขนานนามว่าเป็นองค์ชายรูปงามและเจ้าสำราญ ด้วยเพราะเป็นโอรส องค์สุดท้องของ และเป็นคนโปรดของฮ่องเต้ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทุกคนจึงไม่กล้าขัดพระประสงค์
เห้อ... คนที่จะขัดใจองค์ชายได้ก็เห็นจะมีแต่ องค์ชาย ซีกวาน

องค์ชายเดี๊ยวๆ รอกระหม่อมด้วย องค์ชายหยุดม้า ให้เดินเหยาะๆรอ ชายหนุ่ม องค์ชายจะสเด็จไหน พะย่ะค่ะ กึนวอล ถาม อืม นี่เข้าเขตเมืองหลวงของโชซอนแล้วสินะ เจ้าไม่ต้องเรียกข้า ว่าองค์ชาย ทำตัวปรกติเถอะ เอ่อ... คือ.. นี่เป็นคำสั่ง หลังจากนั้นทั้งคู่ลงจากหลังม้าแล้วจูงเดิน ข้างหน้าเป็นประตูเมือง ข้าอยากรู้แล้วสิ โชซอน จะเป็นอย่างไร ทหารประจำประตู ต่างสงสัย บุคคลิกของ คนทั้งสอง จึงขอค้นตัว แต่ กึนวอลปฎิเสธ ไม่ได้นะเจ้าค้นตัว..พวกเราไม่ได้ ทหารคนนึงมองหน้า กึนวอล เจ้าเป็นคนที่ไหน และนี่เจ้ามาด้วยกันรึเปล่า หันไปชี้ องค์ชาย ข้า องค์ชายพูดตัดหน้า พวกเราเดินทางมาจากต่างเมือง ขอใต้เท้าปล่อยข้าไปเถอะ พวกข้าเป็นพ่อค้า ทหารสังเกตจากการแต่งตัวของคนทั้งคู่แล้ว แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไป และ องค์ชายจึงส่งเงินให้ ทหารนึงในนั้นยิ้ม อ่ะๆๆ รีบๆเข้าเจ้าทำให้แถวยาวมากแล้ว องค์ชายทรงยิ้ม และมองกึนวอล เขาบอกกับ เด็กหนุ่มว่า เงินแก้ปัญหาได้ แม้จะไม่ใช่ทุกสิ่ง กึนวอลเองก็คิดไม่ถึงว่า องค์ชายจะทรงปรีชา ขนาดนี้ เราไปทางด้านโน้นกันเถอะ

กึนซาน รินเหล้า ส่งให้ อี ฮวาน พระราชาในคราบ ชายหนุ่ม มองดูประชาชนของท่าน นานแล้วที่ข้าไม่ได้ออกมาใกล้ชิดกับคนพวกนี้ มันทำให้อี ฮวาน หวนคิดถึง ฮี วอล ก่อนกลับ ข้าอยากแวะไปที่ๆนึง อี ฮวานเอ่ย โต๊ะข้างๆ กึนวอล กับ ตี้เหริ้น วางห่อสัมภาระลงที่โต๊ะ เอ่่อ องค์ชาย ข้าบอกเจ้าไปแล้วนิ่ อย่าเรียกข้าแบบนั้น องค์ชายยื่นหน้ามาเกือบจะชนหน้ากึน วอล เธอผงะ แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา แล้วจะให้กระหม่อมเรียก องค์ชายว่าอย่างไร กระหม่อม ใต้เท้า ใช่ ใต้เท้า เจ้าเรียกข้าแบบนี้ก็แล้วกัน แต่.. ตีเหริน ถาม แต่อะไรของเจ้า ใต้เท้า คำนี้ต้องใช้กับคนที่มีอายุแล้วนะกระหม่อม แต่องค์ชายดูไม่เหมือน หึ่ยย องค์ชายชักเริ่มโมโห งั้นเจ้าจะเรียกข้าว่าอะไร องค์ชายยังคงยื่นหน้ามากระซิบกึนวอล จนโต๊ะข้างๆ อี ฮวานสังเกตเห็นเข้า กึน ซานจึงเหลียวหลังไปมอง อี ฮวา จึงเอ่ย ข้าว่า ไม่ได้มีข้าคนเดียวกระมังที่ รู้สึกสนิทสนมกับผู้ชาย จนกลายเป็นข่าวซุบซิบไปทั่ววัง กึน ซาน ถึงกับหน้าแดง ทำไมฝ่าบาท ตรัสเช่นนั้นกระหม่อม ก็ดู ชายหนุ่มคู่นั้นสิ ฮ่าๆๆๆๆ
กึน วอล กับ ตี้เหริน ได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังมาจากข้างโต๊ะ ทั้งคู่จึงหยุด กึนซาน แอบสังเกตเห็นถึงการแต่งตัวของคนทั้งคู่ ฝ่าบาทก็เช่นกัน
อ้าา หลุดจากสายตาของเหล่าขุนนางมาได้ ข้ารู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจยังไงบอกไม่ถูก ตี้เหริน สะกิดที่ไหล่ กึนวอล ชายหนุ่มสะดุ้ง แล้วเจ้าหล่ะ อยู่กับข้า แบบนี้ ไม่ต้องพิธีรีตองมากเรื่องได้มั้ย เห็นแล้วข้าอึดอัดแทน
กึนวอล กับ ตีเหรินได้เดินผ่านสะพานที่ข้ามลำธาร สายเล็กๆสายหนึ่ง เธอชะงัก เมื่อฝั่งตรงข้าเธอเห็น ชาย 2 คน ข้าเคยมาที่นี่หรอ ทำไมรู้สึกคุ้นๆกับสะพานแห่งนี้จัง กับ ชาย 2 คนที่ยืนอยู่ริมฝั่งนั่นด้วย

Create Date : 10 มีนาคม 2555

Last Update : 10 มีนาคม 2555 19:23:26 น.

0 comments

Counter : 369 Pageviews.