MV ที่ดูแล้วได้คิด
จริง ๆ เอมวีสองตัวนี้ ดูมาสักพักแล้วล่ะค่ะ รอบแรกที่ดูแล้วยังไม่ได้เริ่มภาวนา รู้สึกว่า ทำไมชีวิตรันทดได้เช่นนี้สายลม ... Jennifer Kimดูแล้วสะเทือนใจมากตอนแรก แต่ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของความรักตอนแรกที่ฟังเพลงนี้ ไม่คิดว่า พอเป็นเอมวีแล้วมันจะเศร้าขนาดนี้หรอกนะฟังแล้วรู้สึกแต่ว่า มีคน ๆ นึงอยู่กับเราตลอดเวลา เป็นนามธรรม เป็นความรักอมตะ ... ไม่เหมือนอย่างนี้เลย คนรักจากไป เป็น สายลม แล้วก็ ดูเหมือน ผู้หญิงจะทำใจยากซะด้วย แต่รวม ๆ แล้วชอบพระเอกนางเอกเอมวี มาก ๆ และชอบทุกฉากเลยอาจจะเหมือนไอดอล ผู้ชาย หรือ ผู้หญิงในฝันของใครบางคน อีกอันนึงเหตุการณ์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ... ปาน เพลงนี้ก็รันทดใจไม่แพ้กันค่ะ สำหรับคนที่ยังไม่เคยดู รวม ๆ แล้วจากเอ็มวีสองตัวนี้ ... ทำให้เห็นว่า การที่คนรักจากไปนั้น ทรมาน ซึ่งลองคิดดูดี ๆ แล้ว เราจะทรมานไปเพื่อ ??? ทรมานไปคนรักไม่ได้กลับมาร้องไห้ไป เจ็บปวดไป เค้าก็ไม่ได้จะฟื้นขึ้นมา ดูแล้วปลงเล็ก ๆ "รู้ดีว่าจะไม่มีใครกลับมา แต่ ไม่กล้าลืม" ถ้าเราไม่เตรียมจิตใจให้พร้อมรับกับสถานการณ์แรง ๆ แบบนี้ เราคงจะทรมานน่าดูเลยเนอะ ถ้ามองเป็นเรื่องธรรมดาได้ อย่างคนมีสติก็คงจะไม่ดูน่าสงสาร หรือ น่าเสียใจ อะไรเหมือนในสองเพลงนี้เลยมันคือเรื่องปกติ ที่ทุกคนก็ต้องตาย ไม่ว่า ช้า หรือ เร็ว เมื่อวานวันพระ นั่งฟังหลวงพ่อปราโมชย์เทศน์ล่ะมั้งได้ยินมาประโยคนึงว่า ... "เป็นไง แม่ตาย สนุกมั๊ย" "เบิกบานมากค่ะ""ดีแล้ว แม่ตายต้องเบิกบานสิ"แบบว่า ต้องกรอกลับไปฟังค่ะ นึกว่าฟังผิด ที่ไหนได้ ตามนั้นจริง ๆ เก่งอ่ะ ... จริง ๆ ถ้าคน ๆ นึงทำใจได้รวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ คนน่าจะชื่นชมแต่ลองคิดตามสภาพความเป็นจริง คนอย่างนี้ อาจจะถูกมองว่า ไม่มีหัวใจหรือไง แม่ตายทั้งคนไม่เสียใจเลย แถมเบิกบานได้อีกต่างหากหลวงพ่อเล่าว่า มีครอบครัวนึง ผู้ชายออกไปทำนา ส่วนผู้หญิงอยู่บ้านพ่อกับลูกชายออกไปทำนา ส่วน แม่กับลูกสะใภ้อยู่บ้าน ปรากฏว่า ลูกชาย โดนงูเห่ากัดตาย ระหว่างทำนา พ่อเห็นเพื่อนบ้านเดินผ่าน ก็ฝากเพื่อนบ้านไปบอกภรรยาและลูกสะใภ้ด้วยว่า วันนี้ห่อข้าวมาส่งห่อเดียวพอ ลูกโดนงูกัดตาย แม่กับลูกสะใภ้ก็เอาข้าวห่อเดียวมาส่ง แล้วทำศพตามประเพณีสรุปว่า เฉย ๆ กันทั้งครอบครัว ส่วนตัวแล้วเจนชื่นชมนะ แต่มันสวนกระแสเหลือเกิน ถ้าไม่แซดเนี่ยโลกเรานี่มันเป็นอะไร หรือ คนชอบดูความเจ็บปวดกันนัก รู้ตัวเองแล้วล่ะ ว่า ทำไมไม่ค่อยอยากจะรุ่งทางด้านร้องเพลง คือมันทำฟีลเจ็บปวด ไม่ได้ - -" ทุกทีที่ร้องแล้วต้องอินจะมีคำถามนึง ขึ้นมาในหัวตลอดว่า "ทำเพื่ออะไร" หรือ "จะแซดเพื่ออะไรเนี่ย" ชีวิตเลวร้ายยังไง สุดท้าย ฉันก็เฉย ๆ อยู่ดีไม่แซด ไม่แฮปปี้เวอร์ ใด ๆ ถึงจะเป็น ก็มีสติอยู่ตลอดว่า มันต้องมีด้านตรงข้ามสุดขั้วเช่นกัน ก็เลยทำให้ร้องเพลงอินไม่ได้แค่นั้น คนร้องเพลง คนแต่งเพลง ต้องถ่ายทอดความรู้สึกโลก ๆ ให้เอาใจคนฟังยิ่งฟัง ยิ่งทรมาน ยิ่งสะใจ หรือ โดนกับ ชีวิตมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งดัง ยิ่งเพิ่มกิเลสมากเท่าไหร่ เพลงจะยิ่งดัง ไม่เข้าใจ มีอีกเพลงนึงค่ะ แต่ก็เปลี่ยนโหมดหน่อยนะ เป็นเพลงเร็ว แต่สมเหตุสมผลรักแท้ ... น้ำชาเพลงนี้ พูดถึงความจริงของความรัก หมดเลยอ่ะ ความรักที่เราต้องการมันคืออะไรกันแน่ ถ้าไม่มีส่วนพวกนี้ประกอบ"รักแท้รักคืออะไร ตับไตไส้พุง หรือ รักกางเกงที่นุ่ง ก็ดูสวยดี รักที่นามสกุล รักยี่ห้อรถยนต์ รักเพราะว่าไม่จน มีสตางค์ให้จ่ายรักแท้ต้องทำอะไร ต้องเดินห้างกัน กุ๊กกิ๊กซึ่งกันและกัน ไม่สนสายตาใคร"จริงซะยิ่งกว่าจริง ทำให้ลองคิดดูดี ๆ ได้เลยว่า การที่เราจะบอกว่า รักใครคนนึงได้นั้น รัก หรือ เห็นแก่ตัวกันแน่
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ยินดีที่แวะไปเที่ยวบล็อคนะคะ