อยู่คนเดียวกับความเหงาใจ

แม่ไปช่วยเลี้ยงหลาน เราเลยต้องอยู่โยงเป็นนางซินเฝ้าปราสาทคนเดียว กะหมาสองตัว แต่พออยู่ไปสักพักก็ดีเหมือนกันแฮะ เป็นโลกส่วนตัวดี ไอ้เจ้าเอิ๊บข้าวก็ไม่กินคงตรอมใจ แถมขี้เหงา พอเราเปิดประตูเข้ามานอนในห้องเฝ้าเราอีก ไล่ยังไงก็ไม่ยอมออกไป

ช่วงนี้กำลังหนุกบ้าแต่งบล็อง ทำจนเมื่อยหลังเพราะลุ้น เหมือนจะไม่สบาย ต้องยืดเส้นยืดสายช่วยไม่ให้เส้นยึดค่อยยังชั่วหน่อย ทำเพลินนั่งนาน

วันที่สอง
หมาสองตัวมันก็แสนรู้ขนาดเราตื่นสายเก้าโมง มันยังพากันกลั้นอุไม่ปล่อยในบ้าน พอเปิดบ้านแจ้นไปอุกันสองพี่น้อง

ไอ้เอิ๊บไม่ยอมกินข้าวสองวันแล้วเพราะตรอมใจคิดถึงแม่ เลยไม่รู้จะทำไงกะมันแต่มันก็ดูแข็งแรงดีอยู่นะ เดี๋ยวมันทนไม่ไหวคงกิน พอตอนเย็นได้เวลาเจ้าสองตัวก็ชวนกัน วิ่งแจ้นไปอุกันเอง ทั้งที่ปกติมันจะไปกะแม่เวลาแกไปออกกำลังกาย

แต่ก็ไม่เดือนร้อนไรมากเรื่องการกิน นกก็มาถามพี่ฝากซื้อไรไหม ตอนเย็นเลยซื้อผัดไทยทะเลมาให้ แม่โทรมาถามข่าวตอนดึกพอแม่วางสาย ไฟฟ้าก็ดับพรึบ ร้านของชำวิ่งมาถามเป็นห่วง "พี่กลัวรึเปล่าคับ พอดีจะมาบอกก่อนนี้ว่าเขาจะทำไฟ มีลูกค้าเข้าร้านเลยมาบอกไม่ทัน ถ้ามีอะไรตะโกนดังๆๆเลยนะพี่ ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวผมมาช่วย"((ดีจังมีเพื่อนบ้านมีน้ำใจเป็นห่วงอย่างนี้ก็อุ่นใจหน่อย))เราก็เลยบอกไม่กลัวหรอก เดี๋ยวพี่ปิดร้านดีกว่า ไฟฉายดวงโตๆๆก็มี เราก็เลยปิดร้านแต่เจ้าโชคหมาอีกตัวสงสัยซ่าตามน้องไปเรียกหาไม่เจอเลยปิดให้มันกลับมานอนเฝ้านอกบ้านนะแระ โทษฐานแรดดีนัก ไม่รู้จักเวลาปิดบ้าน

มืดตืดตื้ออยู่คนเดียวเลย ยังดีมีไฟฉาย เลยเปิดหน้าต่างให้ลมเข้า โทรหาตุ่ยเม้าส์กะตุ่ยเกือบชม.ไหงไฟมันแก้นานผิดปกติ ชะโงกหน้าต่างไปดู รถไฟฟ้าก็ไปแล้ว อ้าว แสดงว่าเขาทำเสร็จตั้งนานแล้วนี่ ไปดูคัตเอ้าท์ก็ปกติ ต๊ายละหวาทำไงดี ใครจะมาแก้ให้เนี้ย อยู่สูงกดไม่ถึงด้วย คิดไปคิดมา เออ ไหนลองกดสวิทไฟดิ ขำกะตุ่ยทางมือถือ ต๊องวะลืมไปว่าเข้าห้องไม่ได้เปิดสวิทไรทิ้งไว้ ไฟมาเลยไม่รู้ ฮ่าๆๆ เสียเวลาคอยไฟตั้งนาน ไฟมาเลยออนเอ็มโม้ต่อ ฟังปัญหาครอบครัวที่บ้านตุ่ยต่อ แก้เหงา อิอิ

##วันนี้บล้องล่มช่วงกลางวัน พอใช้งานได้ไหงบล็องเราเริ่มนับเริ่มต้นใหม่เลย ของคนอื่นเท่าที่ไปสุ่มดูไม่เห็นเป็นกันเลย ไรหวา บล็องเราชอบมีปัญหาจัง




แค่คืนหนึ่ง

Create Date : 30 ตุลาคม 2548		3 comments
Last Update : 18 มีนาคม 2549 20:24:06 น.
Counter : 1536 Pageviews.
Share Tweet